เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1174 ความหมายโดยนัย
บทที่ 1174 ความหมายโดยนัย
ตอนนี้ซูอันอยู่ในสถาบันหลวง เจียงลั่วฝูได้ส่งคนมาบอกเขาล่วงหน้าว่าให้มาก่อน ในตอนแรกเขารู้สึกสงสัยเพราะตระกูลของนางเป็นผู้สนับสนุนราชันลมปราณ เขากังวลว่าอาจเป็นกับดักบางอย่าง
อย่างไรก็ตาม เขาล้มเลิกความคิดนั้นอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาต้องสงสัยเจียงลั่วฝู การใช้ชีวิตในโลกนี้คงจะเหนื่อยเกินไป ซูอันรู้ว่าเจียงลั่วฝูจะไม่สร้างปัญหาให้เขาในเวลาที่สำคัญเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเลที่จะล่วงหน้าไปยังสถาบันหลวงก่อน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด มิติลับที่จะทดสอบรัชทายาทก็อยู่ที่นั่น ต่อให้ไปก่อนก็ไม่มีอะไรเสียหาย
เจียงลั่วฝูสวมชุดสีน้ำเงินเข้ม ถุงน่องสีดำของนางมองเห็นได้ผ่านร่องด้านข้างของชุด ซูอันถอนหายใจด้วยความชื่นชม “พี่สาวคนสวย ที่ผ่านมาไม่มีผู้ชายคนไหนตามเกี้ยวท่านเลยเหรอ?”
“แน่นอนว่ามี” เจียงลั่วฝูกล่าวด้วยรอยยิ้ม “การล่วงละเมิดผู้หญิงด้วยการบังคับขู่เข็ญ หรือวิธีอื่น ๆ หรือบังคับให้ผู้หญิงทำกิจกรรมทางเพศ ถือเป็นการข่มขืน กฎหมายลงโทษการกระทำเหล่านี้ด้วยการจำคุกสามถึงสิบปี”
ซูอันมองขาที่สวยงามของนางแล้วพูดว่า “ข้าแน่ใจว่าผู้ชายหลายคนจะไม่รังเกียจที่จะติดคุกสามปีเพื่อท่าน”
เจียงลั่วฝูพูดอย่างใจเย็น “อย่าลืมว่าตามกฎหมายของต้าโจว ผู้ตกเป็นเหยื่อมีอำนาจเหนือการลงโทษ ข้าเป็นคนใจดีเสมอมาจึงไม่ถึงกับเอาชีวิตพวกเขา แต่อย่างน้อยที่สุดเครื่องมือที่ใช้ในการก่ออาชญากรรมควรถูกยึดไม่ใช่เหรอ?”
“ยึดเครื่องมือ?” ซูอันรู้สึกถึงความเย็นที่วิ่งผ่านต้นขา ผู้หญิงคนนี้เพิ่งพูดสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่งออกมาอย่างหน้าตาเฉย
ซูอันพูดพร้อมกับถอนหายใจ “กฎหมายที่ท่านพูดถึงดูเหมือนจะมองว่าผู้หญิงเท่านั้นที่เป็นเหยื่อ แล้วถ้าผู้ชายถูก…ล่วงละเมิดล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้น?”
เจียงลั่วฝูตกตะลึงไปชั่วขณะ “เจ้าทำให้ข้านิ่งงัน แม้ว่านั่นจะยังคงเป็นการข่มขืนตามตรรกะ แต่ตามกฎหมายแล้วไม่มีทางที่จะยึดเครื่องมือกระทำความผิดของฝ่ายหญิงได้… อืม ประเด็นที่เจ้ายกมานี้ค่อนข้างสร้างสรรค์ ข้าจะหาทางนำเรื่องนี้ขึ้นสู่ศาลและขอให้มีการแก้ไขกฎหมาย”
ซูอันเงียบไปครู่หนึ่งและพูดว่า “ท่านไม่จำเป็นต้องจริงจังกับคำพูดของข้าขนาดนั้น ฮ่า ๆ ข้าแค่ล้อเล่น”
เจียงลั่วฝูส่ายศีรษะ มันอาจจะเป็นเรื่องตลกสำหรับเจ้า แต่สำหรับผู้รักษากฎหมาย เรามีหน้าที่รับผิดชอบในการทำให้กฎหมายสมบูรณ์ยิ่งขึ้น เพื่อที่จำนวนคนบริสุทธิ์ที่ต้องตกเป็นเหยื่อน้อยลง”
ซูอันรู้สึกเคารพอย่างมากเมื่อเห็นความแน่วแน่ในดวงตาของนาง ท่าทางขี้เล่นตามปกติของเขาก็กลายเป็นจริงจังเช่นกัน “งั้นข้าต้องขอบคุณแทนผู้ชายทุกคน”
“นี่คืองานของข้า มีอะไรต้องขอบคุณ?” เจียงลั่วฝูหัวเราะเบา ๆ จากนั้นท่าทีของนางก็ดูห่างเหิน “ว่าแต่ ทำไมจู่ ๆ เจ้าถึงนึกถึงสถานการณ์ที่หายากเช่นนี้ อย่าบอกนะว่า…”
“ช่างมันเถอะ!” ซูอันกระโดดด้วยความตกใจทันที “มันจะเป็นไปได้ยังไง? ข้าเป็นแต่รังแกคนอื่นเท่านั้น ไม่มีใครรังแกข้าได้หรอก”
เจียงลั่วฝูจ้องหน้าเขาด้วยสายตาดุดัน “ข้าแนะนำว่าอย่าทำผิดกฎหมายต่อหน้าข้า ไม่อย่างนั้นพี่สาวคนนี้จะไม่แสดงความเมตตาเพียงเพราะมิตรภาพของเรา”
ซูอันยิ้มอย่างเชื่องช้า “ข้าเป็นคนซื่อตรง ข้าจะทำสิ่งผิดกฎหมายได้ยังไง อีกอย่างพี่สาวคนสวย วันนี้ท่านเรียกข้ามาที่นี่ทำไม?”
“ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า” เจียงลั่วฝูเปิดตู้ด้านข้างและหยิบม้วนผ้าไหมออกมา เมื่อคลี่ออกก็เห็นว่าเป็นแผนที่ บางจุดมีเครื่องหมายอัศเจรีย์สีแดงอยู่ “นี่คือแผนที่มิติลับของสถาบันหลวง บันทึกภูมิประเทศและสัตว์ร้ายต่าง ๆ อย่างละเอียด”
ซูอันตกใจมาก “พวกท่านมีแผนที่ด้วยเหรอ?”
เจียงลั่วฝูกลอกตา “แน่นอน นี่คือมิติลับของสถาบันหลวงซึ่งเปิดขึ้นทุก ๆ สองถึงสามปีเพื่อให้นักศึกษาบ่มเพาะ ครั้งสุดท้ายที่เปิดเมื่อสามปีที่แล้ว… ในฐานะอาจารย์ของสถาบัน แน่นอนว่าข้ารู้เกี่ยวกับสถานการณ์ภายใน ข้าเชื่อว่าขั้วอำนาจต่าง ๆ รู้รายละเอียดของมิติลับเป็นอย่างดี เพียงแต่ว่าแผนที่ของพวกเขาไม่ละเอียดเท่าแผนที่อันนี้แน่นอน” นางกล่าวต่อว่า “เจ้าควรอยู่ให้ห่างจากเครื่องหมายอัศเจรีย์สีแดงเหล่านี้ให้มากที่สุด สถานที่เหล่านี้อันตรายเกินไปสำหรับเจ้า”
ซูอันเกิดความรู้สึกอบอุ่น “ท่านช่วยข้าตั้งแต่ตอนที่อยู่ในเมืองจันทร์กระจ่าง ตอนนี้ก็ได้เตรียมทั้งหมดนี้เพื่อความปลอดภัยของข้า ไม่มีอะไรที่ข้าจะตอบแทนทั้งหมดได้ ให้ข้าจะตอบแทนท่านด้วยร่างกายดีไหม?”
ในตอนแรก เจียงลั่วฝูรู้สึกประทับใจมากเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่เมื่อนางได้ยินประโยคสุดท้ายจึงตะโกนใส่เขาทันที “ไปให้พ้น! กับข้ายังกล้าเกี้ยวเหรอ!”
หลังจากที่พวกเขาหยอกล้อกันสักพัก เจียงลั่วฝูก็พูดอย่างจริงจังว่า “เมื่อเจ้าเข้าไปในมิติลับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งสำคัญอันดับแรกควรเป็นชีวิตของตัวเอง อย่าพยายามอวดเก่งและกล้าหาญเกินไป เจ้าต้องจำไว้ว่ามีหลายคนรอเจ้าอยู่ข้างนอก”
ซูอันโพล่งออกมา “มีท่านรวมอยู่ในหลายคนที่ว่าไหม?”
“ข้าไม่เคยเล็กอยู่แล้ว” ซูอันไม่พอใจ
เจียงลั่วฝูไม่เข้าใจความหมายอื่นในคำพูดของซูอัน “เจ้าเป็นน้องชายคนหนึ่งของข้า แน่นอนว่าข้าต้องการให้เจ้าออกมาอย่างปลอดภัย”
ซูอันมองใบหน้าที่จริงจังของนาง แต่เขาก็นึกถึงวิดิโอเรต R ของสาวออฟฟิศเท่านั้น เมื่อเห็นสาวออฟฟิศเซ็กซี่ในใบหน้าที่ดุดันก็ให้ความรู้สึกที่แปลกไป
เขารีบกำจัดความคิดยุ่งเหยิงเหล่านั้นและถามอย่างจริงจังว่า “พี่สาว มีอะไรที่ท่านไม่ได้บอกข้าหรือเปล่า?”
เจียงลั่วฝูส่ายศีรษะ “ข้าบอกทุกอย่างที่ควรจะบอกเจ้าไปแล้ว สำหรับส่วนที่เหลือข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่อยากให้จำไว้ว่าความปลอดภัยของเจ้าเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรก”
เมื่อเห็นว่านางไม่เต็มใจที่จะพูด ซูอันก็ไม่ได้กดดันนางเช่นกัน อย่างไรก็ตาม มีความเป็นไปได้มากมายปรากฏขึ้นในความคิดของเขา
เจียงลั่วฝูลุกขึ้นและพูดว่า “ตามข้ามา”
“ไปไหน?” ซูอันถาม
เจียงลั่วฝูไม่พูดอะไรเพียงนำทางไปอย่างเงียบ ๆ ซูอันเดินตามหลังนาง แม้ว่าเขาจะสับสน แต่การได้ชื่นชมส่วนโค้งเว้าที่สวยงามและขายาวของนางจากด้านหลังก็เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม
จู่ ๆ เจียงลั่วฝูก็หยุดเคลื่อนไหว ริ้วสีแดงจาง ๆ ปรากฏขึ้นที่คอระหงของนาง นางทำหน้าบึ้งและพูดว่า “เดินนำหน้าข้าไป”
ซูอันตกตะลึง เขาพูดว่า “ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราจะไปที่ไหน”
“ข้าจะบอกทางให้” เจียงลั่วฝูตอบ
“โอ้…” ใครเป็นคนพูดพล่ามว่าเจ้าไม่สนใจถ้าคนอื่นจะมอง การถูกมองถือเป็นการชมเชยที่ดีที่สุด? ดูเหมือนว่าผู้หญิงสวยทุกคนจะชอบโกหก
………………..
