เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1184 ไม่เห็นแปลกเลย

บทที่ 1184 ไม่เห็นแปลกเลย

ปี่หลิงหลงไม่พอใจ “เงียบ! เกิดอะไรขึ้น? คำพูดขององค์หญิงรัชทายาทผู้นี้ไม่มีความหมายอะไรเลยเหรอ?”

พวกที่คัดค้านแสดงออกทันทีว่าไม่กล้า

ปี่หลิงหลงกล่าวว่า “เรื่องนี้ได้รับการตัดสินแล้ว เราจะไม่พูดถึงมันอีก! ข้าเข้าใจการบ่มเพาะและทักษะของท่านซูดี พวกเจ้าจะเข้าใจตลอดการเดินทางที่เหลือ ดังนั้นข้าจะไม่พูดอะไรอีก ออกเดินทางได้!”

จากนั้นความคิดของกลุ่มก็กลับไปที่การเดินทาง องค์หญิงรัชทายาทได้ออกคำสั่งแล้ว พวกเขาจึงได้แต่เคารพในการตัดสินใจของนาง

เมื่อเพ่ยโยวและกองสอดแนมของตระกูลอื่น ๆ ตัดสินใจเลือกเส้นทาง พวกเขาขอความเห็นจากซูอัน ซูอันเห็นว่าพื้นที่ดังกล่าวยังถือว่าเป็นพื้นที่รอบนอกของภูเขา และค่อนข้างห่างไกลจากพื้นที่อันตรายอยู่มาก ดังนั้นจึงไม่ได้บอกให้พวกเขาหยุด แผนเดิมของกลุ่มจึงไม่เปลี่ยนแปลง

หลังจากการถามความเห็นและตอบซ้ำสองสามครั้ง ทั้งกลุ่มก็ดูถูกซูอัน พวกเขาคาดหวังที่จะได้รับความเห็นดี ๆ แต่ซูอันกลับไม่ทำอะไรเลย

ซูอันสัมผัสได้ว่าคนเหล่านี้รู้สึกอย่างไร แต่เขาไม่ได้สนใจ เขาต้องการเพียงปกป้องปี่หลิงหลงและรัชทายาทเท่านั้น สำหรับอสรพิษหยกจันทรา ด้วยระดับการบ่มเพาะในปัจจุบันของเขา การเผชิญหน้ากับมันเพียงลำพังนั้นไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด เขาไม่ต้องการให้คนเหล่านี้มาขวางทาง ตรงกันข้าม สิ่งที่เขากังวลมากกว่าคือมีคนทรยศในกลุ่มหรือไม่?

ความเป็นไปได้ที่สุดคือ อาจมีหนอนบ่อนไส้ในกลุ่มของพวกเขา แต่บุคคลเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญในตระกูลของตนและได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี เขาจึงไม่แน่ใจว่าข้อสงสัยของตัวเองถูกต้องหรือไม่

ซูอันไม่สนใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับคนเหล่านี้ แต่ปี่หลิงหลงไม่สามารถทำเช่นเดียวกันได้ เมื่อนางรู้สึกถึงความขุ่นเคืองใจของคนอื่น นางจึงเข้าไปหาซูอันและพูดเสียงเบาว่า “ท่านซู คนเหล่านี้ล้วนมาจากตระกูลที่มีชื่อเสียง พวกเขาจึงค่อนข้างหยิ่งทะนงและไม่เต็มใจที่จะยอมจำนนต่อผู้อื่นมากเกินไป ไม่ใช่ว่าพวกเขาคิดไม่ดีต่อเจ้า โปรดอย่าใส่ใจ”

ซูอันพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ใช้หน้าที่เพื่อล้างแค้นเรื่องส่วนตัว”

ปี่หลิงหลงจึงแนะนำซูอันให้รู้จักกับแต่ละคน รวมถึงบุคลิกของพวกเขาด้วย ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล การบ่มเพาะ และข้อมูลอื่น ๆ มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นระหว่างที่เดินทางมาที่นี่ นางจึงยังไม่มีเวลาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ซูอันฟัง

จากระยะไกล เหล่านายน้อยต่างก็รู้สึกแย่มากเมื่อเห็นว่าซูอันและองค์หญิงรัชทายาทใกล้ชิดกันมากเพียงใด

พี่น้องตระกูลกู่โกรธเกรี้ยวยิ่งกว่า พวกเขาเติบโตมาพร้อมกับปี่หลิงหลง จึงสัมผัสได้อย่างดีว่าวิธีที่นางปฏิบัติต่อซูอันนั้นแตกต่างจากวิธีที่นางปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าความสงสัยดังกล่าวจะดูอุกอาจเกินไป แต่พวกเขาก็ยังไม่ลดความระมัดระวังลง

กู่ซิงเดินไปหาพี่ชายและพูดว่า “พี่ใหญ่ รีบคิดอะไรเข้าเถอะ! ข้าไม่รู้ว่าไอ้ซูอันทำอะไรกับหลิงหลง นางจึงเป็นมิตรกับเขา”

ประกายวูบไหววาบผ่านดวงตาของกู่เหิง เขาเกิดความคิดอย่างรวดเร็ว สาวเท้าเดินไปหารัชทายาทและกล่าวว่า “องค์รัชทายาท ท่านซูและองค์หญิงรัชทายาทดูเหมือนจะใกล้ชิดกันเกินไป สิ่งนี้ดูเหมือนจะขัดแย้งกับสิ่งที่เจ้าหน้าที่ควรจะเป็น นอกจากนี้อาจทำลายชื่อเสียงขององค์หญิงรัชทายาทได้อย่างง่ายดาย องค์รัชทายาทจะไม่ทรงทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือพะย่ะค่ะ?”

ในความเห็นของกู่เหิง ไม่มีผู้ชายคนไหนทนได้กับการที่ชายอื่นเข้าหาภรรยาของตนเอง นับประสาอะไรกับการอยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ รัชทายาทองค์นี้อาจจะโง่เง่าในแง่มุมอื่น แต่แน่นอนว่าเขาต้องมีความรู้สึกหวงแหนปกป้องสิ่งของของตนเอง

พี่น้องตระกูลกู่แลกเปลี่ยนสายตากันเมื่อเห็นรัชทายาทมองไปทางซูอันและปี่หลิงหลง พวกเขายิ้ม มาดูกันว่าเจ้าจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ซูอัน!

แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสิ่งที่รัชทายาทพูดหลังจากมองทั้งสองอยู่ครู่หนึ่งคือ “ในความคิดของข้า พวกเขาไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น”

“นี่ยังไม่ใกล้ชิดกันอีกหรือพะย่ะค่ะ!?” พี่น้องตระกูลกู่ตกใจมาก

“แค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่นี่นา ซูอันเคยอุ้มหลิงหลงมาก่อนด้วยซ้ำ” รัชทายาทหมดความสนใจอย่างรวดเร็วและกลับไปเคี้ยวตีนเป็ดผัดเครื่องเทศที่ขันทีนำมาให้

“อะไร?!” เมื่อพวกเขาได้ยินว่าซูอันเคยอุ้มปี่หลิงหลงมาก่อน พี่น้องตระกูลกู่ก็ตกใจและโกรธแค้นอย่างยิ่ง

พวกเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก พี่น้องสองคนนี้ชอบน้องสาวตัวน้อยที่งดงามของพวกเขาจริง ๆ โชคไม่ดีที่มีความแตกต่างในสถานะระหว่างตระกูล และนางได้กลายเป็นองค์หญิงรัชทายาทในเวลาต่อมา ในที่สุดไฟรักในอดีตของทั้งสองก็เริ่มมอดลง แต่มันยังฝังอยู่ในใจของพวกเขาและไม่เคยหายไปอย่างสมบูรณ์

พวกเขาโตมาด้วยกัน แต่ไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องนิ้วของนางเลย แต่ซูอันคนนี้เคยกอดนางด้วยซ้ำ?

—

ท่านยั่วยุกู่เหิงสำเร็จ ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +888 +888 +888…

ซูอันตกใจ ไอ้สองคนนี้มันอะไรกัน? ทำไมจู่ ๆ ถึงเทคะแนนความโกรธแค้นให้เขามากมายขนาดนี้? พี่น้องตระกูลกู่ไม่ได้มองมาที่ซูอัน แต่จ้องมององค์รัชทายาทด้วยความงุนงง นี่มันปฏิกิริยาบ้าบออะไรเนี่ย?

ภรรยาของเจ้าสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น แต่เจ้ายังเสริมว่าไม่แปลกใจเพราะผู้ชายคนนี้เคยอุ้มภรรยาของเจ้ามาก่อน? เจ้าไม่หวงแหนภรรยาเลยเหรอ?

ลมหายใจของพี่น้องกู่ถี่กระชั้นทันทีเมื่อมีความคิดเช่นนั้น หัวใจที่สงบแต่เดิมของพวกเขาเริ่มปั่นป่วน นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาสองคนอาจจะสามารถ…?

เมื่อเห็นว่ารัชทายาทไม่สนใจ พวกเขาก็ถอยออกมาอย่างเงียบ ๆ เพราะกลัวว่าปี่หลิงหลงจะสังเกตเห็นปฏิกิริยาแปลก ๆ ของตนเอง ขณะที่ทั้งสองมองดูร่างที่สง่างามของปี่หลิงหลง ดวงตาก็เริ่มลุกโชนด้วยไฟปรารถนา

ทันใดนั้น ความปั่นป่วนก็ปรากฏขึ้นข้างหน้า ทักษะธาตุหลากหลายพุ่งออกไปก่อนที่พื้นที่จะสงบลงอีกครั้ง เมื่อปรากฏว่าสัตว์ร้ายกลุ่มหนึ่งเพิ่งมาถึง มีความตึงเครียดอย่างมากในจิตใจของทุกคน พวกเขาจึงโจมตีทันทีด้วยทุกสิ่งที่ตัวเองมีและจัดการกับสัตว์ร้ายอย่างรวดเร็ว

ซูอันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ สัตว์ร้ายเหล่านี้คือ กลุ่มสหายเก่า ฝูงหมาป่ากะซวกทวาร ย้อนกลับไปในตอนอดีตที่นานมาแล้วนั้น เขาเคยตกที่นั่งลำบากจากหมาป่าโหดเหี้ยมพวกนี้จริง ๆ และเขาก็หนีมาได้โดยอาศัยไหวพริบเท่านั้น ตอนนี้เขาไม่ต้องแม้แต่จะยกนิ้ว คนอื่นก็จัดการพวกมันได้อย่างง่ายดาย

แต่นี่ก็สมเหตุสมผลเช่นกัน หมาป่ากะซวกทวารมีความแข็งแกร่งในระดับที่สามเท่านั้น ที่พวกมันรับมือยากเพราะมักจะไปไหนมาไหนกันเป็นฝูง การทดสอบของรัชทายาทประกอบไปด้วยด้วยกลุ่มผู้บ่มเพาะระดับห้าและหก การสังหารหมู่แต่ฝ่ายเดียวเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

หลังจากนั้น พวกเขาพบสัตว์ร้ายบ้างระหว่างทาง แต่พวกมันล้วนเป็นภัยคุกคามขนาดเล็ก ไม่ได้ทำให้มีปัญหามากนักและถูกจ้าวซีจัดการอย่างง่ายดาย นายน้อยคนอื่น ๆ ได้รับการส่งเสริมกำลังใจอย่างมากในทันที ต่างคนต่างรู้สึกว่าสถานที่นี้ไม่อันตรายอย่างที่ซูอันพูด และมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่จะเดินทางต่อไป

เมิ่งผานหัวเราะเยาะ “ชายแซ่ซูเพิ่งอยู่แค่ระดับหกเท่านั้น แน่นอนว่าพวกหมาน้อยเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นอันตรายต่อเขา”

“อันที่จริง สำหรับภารกิจนี้เราไม่ต้องการซูอันด้วยซ้ำ” เพ่ยโยวกล่าวอย่างไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถติดตามที่อยู่ของอสรพิษหยกจันทราได้ ดังนั้นเขาควรจะได้รับผิดชอบการเดินทางของทั้งกลุ่ม แต่ตอนนี้เขายังคงต้องขอความเห็นจากซูอันเกี่ยวกับทุกเรื่อง ต่อมาในระหว่างพิธีแบ่งสรรความดีความชอบ ซูอันจะได้รับรางวัลและคำชื่นชมมากที่สุดหรือไม่โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย?

………………..