เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1191 เลือก
บทที่ 1191 เลือก
ทันใดนั้น กู่ซิงหัวเราะและถามว่า “พี่ใหญ่ ท่านต้องเด็ดขาดสิ? ต้องการที่จะลิ้มรสเนื้อ แต่ยังต้องการเกียรติที่จะลงมือ? เมื่อเรากลับไป ข้ารับรองว่านางจะสั่งให้คนอื่น ๆ จับพวกเราทันที”
กู่เหิงถอนหายใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือกอื่น ข้าก็ไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เหมือนกัน”
ปี่หลิงหลงตื่นตระหนก “เจ้าสองคนพูดอะไรกัน?”
กู่ซิงหัวเราะเบา ๆ “หลิงหลง เจ้าฉลาดตั้งแต่ยังเล็ก เรารู้เรื่องนั้นเช่นกัน เจ้าไม่จำเป็นต้องเสแสร้งต่อหน้าเรา”
ในที่สุด ปี่หลิงหลงก็เลิกเสแสร้งและตะโกนอย่างรวดเร็วว่า “ทหาร! รีบเข้ามา!” น่าเสียดายที่ไม่มีทหารที่ควรยืนอยู่ข้างนอกตอบสนองแม้แต่คนเดียว
กู่เหิงส่ายหัว “องค์หญิงรัชทายาทไม่จำเป็นต้องเหนื่อย พวกเขาไม่มาหรอก”
“เจ้าทำอะไรกับพวกเขา?” ปี่หลิงหลงต้องการออกไปดู แต่กู่ซิงยืนขวางทางไว้
“ไม่มีอะไรมาก เราเพิ่งโรยผงยานอนหลับในกองไฟไปก่อนหน้านี้ พวกเขาคงนอนกรนเหมือนหมูไปแล้ว” กู่ซิงกล่าวว่า “ลืมพวกเขาไปซะ แม้แต่ตระกูลหลิว ตระกูลเมิ่ง และคนของคฤหาสน์อ๋องเหลียงก็ควรจะหลับสนิทเหมือนกัน”
“ทำไม? ทำไมเจ้าสองคนถึงหักหลังข้า!?” ปี่หลิงหลงถอยหลังอย่างช้า ๆ
เมื่อได้ยินคำพูดของนาง กู่เหิงผู้ซึ่งมักจะแน่วแน่พลันรู้สึกตื่นเต้นทันที “หลิงหลง เจ้าไม่รู้จริง ๆ เหรอ? เจ้าเป็นคนฉลาด คงรู้ว่าเรารู้สึกอย่างไรกับเจ้ามานานแล้ว แต่เจ้ากลับแสร้งทำเป็นไม่รู้มาตลอดหลายปีมานี้! ทั้งยังใช้ความรักที่เรามีต่อเจ้าเพื่อช่วยให้บรรลุสิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น”
ปี่หลิงหลงตื่นตระหนก “เจ้าสองคนควรเข้าใจความแตกต่างในสถานะของเรา! มันไม่มีทางเป็นไปได้!”
“ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ?” สีหน้าของกู่เหิงดูน่ากลัวและไม่สงบเงียบเหมือนเดิมอีกต่อไป “แม้แต่ไอ้หมูงี่เง่านั่นยังจับต้องเนื้อตัวเจ้าได้ แล้วทำไมเราถึงจะทำไม่ได้ล่ะ? ส่วนไหนของเราที่ไม่ดีไปกว่ามันร้อยเท่า? เพียงเพราะเราเกิดภายใต้สาขาของตระกูลปี่ของเจ้างั้นเหรอ? เจ้าจึงไม่เคยแม้แต่จะพิจารณาเราเลย”
ปี่หลิงหลงถอนหายใจ “ข้าเห็นเจ้าสองคนเป็นพี่น้องกันมาตลอด ไม่เคยมีความรู้สึกอื่นใดเลย”
“ไม่ใช่เพราะเจ้าดูถูกภูมิหลังของเราเหรอ?” กู่ซิงหัวเราะเยาะ “เนื่องจากเจ้าดูถูกตระกูลกู่ ซึ่งเป็นตระกูลสาขา ถ้าเราจะเปลี่ยนตระกูลกู่ให้เป็นตระกูลหลักเช่นเดียวกับตระกูลปี่ของเจ้า เพียงเท่านี้ก็มีสถานะเท่าเทียมกันแล้ว”
ปี่หลิงหลงไม่พอใจ “เจ้ายังไม่ตื่นจากฝันกลางวันเหรอ?”
กู่ซิงคำรามด้วยเสียงหัวเราะ “อันที่จริง ในสถานการณ์ปกติ ตระกูลสาขาอย่างพวกเรานั้นไม่มีความหมายสำหรับตระกูลของเจ้า แน่นอนว่าไม่มีทางที่เราจะมีสถานะเท่าเทียมกับเจ้าได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เราทำได้แค่ลองวิธีอื่น”
“หลิงหลง ไม่ต้องกังวลไป แม้ว่าราชันลมปราณจะขึ้นครองบัลลังก์แล้ว เจ้าก็ยังไม่ตกอยู่ในอันตราย เจ้าจะกลายเป็นฮูหยินตระกูลกู่ของเราแทน นี่คือหนึ่งในเงื่อนไขที่ราชันลมปราณสัญญากับเรา”
“คำถามที่สำคัญกว่าในตอนนี้คือ ระหว่างเราสองพี่น้อง เจ้าจะเลือกใคร?”
ปี่หลิงหลงโกรธมาก ร่างกายของนางสั่นไปหมด “บังอาจนัก! เจ้าสองคนกล้าคิดแบบนี้กับข้าเหรอ”
กู่ซิงกลอกตาของนาง “หลิงหลง อีกไม่นานเจ้าจะไม่ได้เป็นองค์หญิงรัชทายาทแล้วนะ การพยายามข่มขู่เราจะมีประโยชน์อะไร? อย่าบอกนะว่าอยู่กับเราแล้วแย่กว่าอยู่กับรัชทายาทโง่เง่านั่น? ผู้ชายปัญญาอ่อนนั่น ข้าคิดว่ามันไม่เคยทำให้เจ้ารู้สึกถึงความสุขที่แท้จริงของผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ”
ปี่หลิงหลงรู้สึกหดหู่ใจ “ดูเหมือนเจ้าจะมั่นใจแล้วสินะ ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าพูดเรื่องพวกนี้กับข้า!”
กู่เหิงมองน้องชายของเขา “หลิงหลงเป็นน้องสาวที่เติบโตมาด้วยกันกับเรา สุภาพกับคำพูดของเจ้าด้วย”
กู่ซิงเย้ยหยัน “พี่ชาย พยายามทำตัวเป็นสุภาพบุรุษทำไม? ตัดสินจากสิ่งที่เราได้เห็นจนถึงตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าหลิงหลงชอบซูอันมาก ไอ้นั่นมันนักเลงข้างถนน ไม่มีร่องรอยของคำว่าสุภาพบุรุษในกระดูกของมันด้วยซ้ำ”
“นี่ไม่ได้หมายความว่าหลิงหลงชอบพวกอันธพาลมากกว่าเหรอ? พูดตามตรง บุคลิกของข้าใกล้เคียงกับซูอันนิดหน่อย พี่ใหญ่ ดูเหมือนว่าท่านจะโชคไม่ดี”
ปี่หลิงหลงไม่พอใจ “กู่ซิงเจ้ากล้าเปรียบเทียบตัวเองกับซูอัน? คนอย่างเจ้าเนี่ยนะ?”
นางค่อนข้างสับสนในตัวเอง มันเป็นอย่างที่กู่เหิงพูดจริง ๆ นางชอบชายหนุ่มที่สง่างามจากตระกูลที่มีชื่อเสียง เคยเกลียดอันธพาลอย่างซูอันเข้ากระดูกดำแต่ทำไมตอนนี้นางกลับมองซูอันในแง่ดีอยู่เสมอ?
สีหน้าของกู่ซิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาเมื่อได้ยินคำถากถางของนาง “ซูอันไม่จัดว่าเป็นตัวอะไรเลย การบ่มเพาะของมันต่ำกว่าข้า ภูมิหลังของมันด้อยกว่าข้า และแม้แต่หน้าตาของมันก็ไม่ดีเท่าข้า ควรเป็นมันที่ไม่มีสิทธิ์มาเปรียบเทียบกับข้า”
ปี่หลิงหลงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นคนธรรมดา แต่ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีความมั่นใจในตัวเองมากเกินไปโดยไม่มีเหตุผล”
กู่ซิงโกรธมาก กู่เหิงแนะนำให้เขาหยุดอย่างรวดเร็วแล้วมองไปที่ปี่หลิงหลง “ไม่ว่าซูอันจะเก่งแค่ไหน เจ้าก็ไล่มันไปแล้ว ไม่มีความหมายที่จะพูดถึงมันในตอนนี้ ข้าแนะนำให้เจ้ารีบเลือกหนึ่งในพวกเราแทนจะดีกว่านะ”
กู่เหิงมั่นใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ปี่หลิงหลงคงหมดความโปรดปรานที่มีให้กู่ซิงแล้ว นั่นคือเหตุผลที่เขากำลังได้เปรียบ
“ตกลง ข้าเลือกกู่ซิง” ปี่หลิงหลงกล่าว
“อะไรนะ?” กู่เหิงอุทาน แม้ว่าเสียงของนางจะค่อนข้างเบา แต่กลับเหมือนฟ้าร้องสำหรับเขา
กู่ซิงพลันรู้สึกมีความสุข “ฮ่า ๆ หลิงหลง ข้ารู้ว่าเจ้ารักข้า!”
เขารีบโผเข้าไปกอดนางทันทีที่พูดจบ อย่างไรก็ตาม กู่เหิงหยุดเขาไว้ กู่ซิงขมวดคิ้วและพูดว่า “พี่ใหญ่ เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่พยายามจะทำอะไร?”
กู่เหิงกล่าวว่า “เจ้าไม่รู้สึกว่านางเลือกเร็วไปหน่อยเหรอ? ดูจากสิ่งที่เกิดขึ้นและคำพูดที่นางเพิ่งพูดกับเจ้า เจ้าคิดว่านางชอบเจ้าจริง ๆ หรือเปล่า?”
“ไม่สำคัญหรอกว่านางจะชอบข้าจริงหรือไม่? แค่ร่างกายของนางก็เพียงพอสำหรับข้าแล้ว” กู่ซิงดูไม่สะทกสะท้าน
ปี่หลิงหลงและกู่เหิงต่างก็พูดไม่ออก
กู่ซิงหัวเราะและพูดต่อว่า “นอกจากนี้ ใครจะไปรู้? ทำกันไม่กี่ครั้ง นางอาจจะชอบข้าแล้วก็ได้ ผู้หญิงมักจะผูกพันกับผู้ชายคนแรกของตัวเอง จากข่าวลือทั้งหมด หลิงหลงน่าจะยังบริสุทธิ์อยู่”
ปี่หลิงหลงมองไปทางอื่น ใบหน้าแดงราวกับเขินอาย เห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการตอบคำถามส่วนตัวเช่นนี้
………………..
