เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1280 ปิดบังท่านไม่ได้จริง ๆ
หลิงหลงรู้ว่าเขาเจตนาแกล้งพูด แต่ความมีเหตุผลเป็นสิ่งหนึ่ง อารมณ์เป็นอีกอย่างหนึ่ง ดวงตาของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อได้ยินคำพูดของซูอันและสีหน้าของนางก็เย็นเยียบ
เหอหลี่ก่นด่าในใจ ตอนนี้เจ้าเพิ่งมาจำได้ว่านางเป็นลูกสะใภ้ของจักรพรรดิงั้นเหรอ? ทั้งที่ก่อนหน้านี้กอดกันกลมดิก!
แน่นอนว่าความโกรธแผดเผาอยู่ในดวงตาของจ้าวรุ่ยจื่อ “ภรรยาที่ประพฤติชั่วอย่างนางเนี่ยนะ? เจ้ากล้าที่จะพูดเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ?”
“แต่ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย…? นางยังบริสุทธิ์อยู่” ซูอันอธิบายและพยายามหาทางช่วยชีวิตปี่หลิงหลง
ใบหน้าของปี่หลิงหลงแดงก่ำ แม้จะรู้ว่าเขากำลังพยายามจะทำอะไร แต่นางก็ยังอายที่ได้ยินเขาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าทุกคน
จ้าวรุ่ยจื่อหัวเราะเยาะ “หลิงหลง ตอนนี้เจ้าได้เห็นมันด้วยตัวเองแล้ว นี่คือสิ่งที่มันคิดจริง ๆ เมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือก เจ้าไม่มีที่ในหัวใจของมันเลย เจ้ารู้ไหมว่าตอนนี้ตัวเองโง่แค่ไหน?”
ปี่หลิงหลงพูดอย่างเฉยเมยว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องพยายามแยกเราออกจากกัน แล้วเจ้าไม่ได้ใช้ข้าขู่เขาเหมือนกันเหรอ? มีสิทธิ์อะไรไปวิจารณ์เขา?”
“ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ข้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ถ้าเจ้าต้องการฆ่าข้า ก็ฆ่าเลย จะเอาข้าไปขู่เขาทำไม?”
ฝ่ามือของเขากระแทกไปที่หลังของปี่หลิงหลงขณะที่พูด เขาได้ตรวจสอบพื้นที่ก่อนหน้านี้แล้ว ในระยะทางดังกล่าว การใช้กำลังยึดดอกไม้นั้นไม่ใช่เรื่องยากเกินไป ดังนั้นเขาจึงสงบลงอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงคนนี้กล้าที่จะต่อต้านเขา และยังคงมองผู้ชายอีกคนอย่างเกี้ยวพาราสีต่อหน้าต่อตา! มันจะดีกว่าถ้ากำจัดนางให้เร็วกว่านี้ จากนั้นมีเพียงการบดขยี้ซูอันให้เป็นเถ้าถ่านเท่านั้นที่จะสามารถระบายความแค้นทั้งหมดของเขาออกมาได้
ในขณะเดียวกัน ซูอันก็ตื่นตระหนก แม้แต่สีหน้าของหมี่ลี่ก็เปลี่ยนไป ทั้งสองคนไม่คาดคิดว่าจักรพรรดิจะลงมือในทันใด ด้วยการบ่มเพาะที่น่าสะพรึงกลัวและความจริงที่ว่าทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก ไม่มีทางที่จะหยุดอีกฝ่ายได้
แต่ซูอันไม่ใช่คนที่จะยอมจำนนต่อโชคชะตา เขาโยนบุษบาห้าฤดูให้กับหมี่ลี่จากนั้นจู่ ๆ ปี่หลิงหลงก็ปรากฏตัวขึ้นใต้ต้นไม้
ซูอันเข้าไปแทนที่ปี่หลิงหลง!
ปี่หลิงหลงรู้สึกวิงเวียน ก่อนที่นางจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าของหมี่ลี่ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก แม้ว่าร่างกายของซูอันจะผ่านการหล่อหลอมจากวิชาปฐมบทแรกเริ่มมาถึงสามรอบ แต่ก็คงไม่สามารถต้านทานการโจมตีจากจักรพรรดิได้!
จ้าวรุ่ยจื่อรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน มีคนที่สามารถช่วยชีวิตคนคนหนึ่งจากเงื้อมมือของเขาในสถานการณ์เช่นนี้ได้จริงเหรอ? แต่ด้วยประสบการณ์ เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาของเขาหรี่ลงขณะที่กล่าวเสียงเย็นว่า “หมากสังเวยของผู้เบิกเท็จ?”
ด้วยสถานะจักรพรรดิ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ถือว่าเฮยไป๋จื่อและศิษย์คนอื่นมีความสำคัญใด ๆ ทักษะดังกล่าวเป็นสิ่งที่เขาเชื่อว่าได้ส่งต่อจากผู้เบิกเท็จไปยังลูกศิษย์อย่างแน่นอน
ปี่หลิงหลงตั้งสติได้ ในฐานะองค์หญิงรัชทายาทและผู้ที่มีความสัมพันธ์อันดีกับสถาบันหลวง นางรู้ว่าเฮยไป๋จื่อมีสมบัติล้ำค่าที่เรียกว่าหมากสังเวย มันสามารถเปลี่ยนให้คนอื่นได้รับความเสียหายแทน แต่ไม่เคยมีใครใช้ตัวเองเป็นหมากสังเวยมาก่อน!
ในตอนแรกนางคิดว่าการตัดสินใจของซูอันที่จะไม่แลกเปลี่ยนบุษบาห้าฤดูเป็นการตัดสินใจที่มีเหตุผลที่สุด แต่ก็อดยังรู้สึกผิดหวังไม่ได้ นางเริ่มสงสัยว่าตัวเองมีความหมายอะไรกับผู้ชายคนนี้ด้วยซ้ำ แต่เมื่อได้เห็นเขาใช้ชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องนาง หยาดน้ำใสก็ไหลออกมาจากดวงตาทันที “อาซู!”
ฝ่ามือของจ้าวรุ่ยจื่อกระแทกไปที่หลังของซูอัน แต่เขาไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดในทันที ก่อนจะพูดด้วยความเย้ยหยัน “ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเต็มใจช่วยนางด้วยการเสียสละชีวิตของตัวเอง เจ้านี่ลงทุนทุกอย่างเพื่อผู้หญิงจริง ๆ! ดังนั้นข้าจะช่วยให้เจ้าได้สมใจ!”
เขารู้สึกเกลียดชังซูอันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด คราวนี้เขาไม่ได้แสดงความเมตตาใด ๆ
เลือดพุ่งออกมาจากปากของซูอันอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายของเขาอ่อนปวกเปียกไปหมด และอาการก็ทรุดลงจนถึงกับหยุดหายใจ
เหอหลี่ถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ แม้แต่ผู้หญิงที่สวยที่สุดก็มีความสำคัญเท่ากับชีวิตของเจ้าเอง? คนหนุ่มสาวประมาทเกินไปจริง ๆ …
“ไม่!” ในขณะนั้นหมี่ลี่เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ทว่าก็ยังสายเกินไป
ด้วยการบ่มเพาะของจักรพรรดิ แม้ว่าทั้งสองจะอยู่ในระดับการบ่มเพาะเดียวกัน ทุกสิ่งในระยะสามฉื่อ*[1] จะเป็นอาณาเขตที่สมบูรณ์ของเขา
เมื่อนางเห็นซูอันล้มลงกับพื้น สีหน้าของหมี่ลี่ก็เย็นชาอย่างสมบูรณ์ ผมยาวสีดำของนางปลิวไสวไปด้านหลัง “ตาย!”
แสงสีแดงส่องผ่านจ้าวรุ่ยจื่อและดวงตาของเขาก็หรี่ลงทันที เขารีบยกมือขึ้นเพื่อป้องกันตัว
ร่างของจ้าวรุ่ยจื่อลอยไปข้างหลัง ในที่สุดเมื่อสามารถทรงตัวได้อีกครั้ง เขาก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวในลำคอ เลือดไหลออกมาจากมุมปาก ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาบาดเจ็บได้!
เขารู้ว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก่อนจากการต่อสู้กับแม่ทัพลึกลับทั้งสอง แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็แน่ใจว่าสถานการณ์ทั้งหมดนี้ยังอยู่ในการควบคุมของตัวเอง แต่สุดท้ายเขาก็ได้รับบาดเจ็บจากสาวงามที่บอบบางคนนี้!
ร่างวิญญาณของหมี่ลี่ก็เซไปเช่นกัน ทั้งยังจางลงอย่างเห็นได้ชัด การต่อสู้กับจักรพรรดิในสภาพเช่นนี้ทำให้สิ้นเปลืองพลังมาก นางไม่สนใจที่จะไล่ตามจักรพรรดิและรีบไปรับซูอันแทน “อาซู คุยกับข้าสิ!”
ปี่หลิงหลงก็ร้องไห้เช่นกันขณะที่วิ่งไป “อาซู ทำไมเจ้าต้องทิ้งชีวิตของตัวเองเพื่อข้า ข้าเหลือเวลาอีกไม่มากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป การเสียสละตัวเองเพื่อข้านั้นไม่คุ้มเลย…” นางเคยใช้วิชาต้องห้ามมาก่อนทำให้สูญเสียแก่นแท้ของชีวิตไปจำนวนมาก ตามหลักแล้วนางไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้นานนัก
ผิวของซูอันซีดขาวราวกับกระดาษ คราบเลือดเต็มปาก เขายิ้มเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้และตอบว่า “ข้าจะดูเจ้าบาดเจ็บโดยไม่ทำอะไรเลยได้ยังไง? พอรู้ตัวอีกทีเท้าก็ไปก่อนแล้ว ช่วยจูบข้าก่อนตายได้ไหม?”
ปี่หลิงหลงรู้สึกว่าหัวใจแตกสลาย รู้สึกโศกเศร้ามากจนไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาแม้ในขณะที่สะอื้น นางไม่รู้สึกลังเลแม้แต่น้อยที่จะจูบเขาอย่างเร่าร้อน โชคไม่ดีสำหรับนาง จูบนั้นไม่ได้เติมเต็มความสุขให้นาง แต่เป็นความเจ็บปวดที่บีบหัวใจแทน
เหอหลี่และคนอื่น ๆ ถอนหายใจ แม้ว่าเด็กคนนี้จะเป็นฝ่ายตรงข้าม แต่เขาก็ยังเป็นคนที่น่ารักจนถึงที่สุด
ขณะที่มองดูภรรยาของตัวเองจูบกับชายอื่น จ้าวรุ่ยจื่อรู้สึกเดือดดาลอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกหวาดระแวงต่อความแข็งแกร่งของหมี่ลี่ ดังนั้นเขาจึงยั้งตัวเองให้ยืนอยู่นิ่ง ๆ
หมี่หลี่อดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง “ไอ้เด็กสารเลว เมื่อไรเจ้าจะเลิกนิสัยชอบวิ่งตามกระโปรงผู้หญิงซะที? ข้าจะต้องถูกฆ่าเพราะสิ่งนี้เข้าสักวัน!”
แม้ว่าโดยปกติแล้วปี่หลิงหลงจะกลัวหมี่ลี่เล็กน้อย แต่ในขณะนั้นนางจ้องมองที่หมี่ลี่และกรีดร้องว่า “อาซูกำลังจะตายแล้ว ท่านจะดุเขาตอนนี้ได้ยังไง?”
“เขาน่ะเหรอกำลังจะตาย? เจ้าเด็กเลวนี่ดื้อยิ่งกว่าลาเสียอีก เขาจะตายง่ายขนาดนั้นได้ยังไง?” หมี่ลี่สามารถบอกได้ตั้งแต่แวบแรกว่า แม้ว่าอาการบาดเจ็บของซูอันจะไม่เบา แต่ก็ไม่ได้ถึงแก่ชีวิต แม้ว่านางจะไม่เข้าใจว่าเขาทำได้อย่างไร แต่นางก็รู้ว่าเขาจะไม่ตายง่าย ๆ ในตอนนี้
ซูอันหยิบเกล็ดปลาชิ้นโตที่แตกออกมาจากกระเป๋าด้านใน เขาพูดด้วยรอยยิ้มเขินอาย “ต่อไปข้าคงปิดบังอะไรท่านไม่ได้แล้ว”
*[1] ฉื่อ เป็นมาตรวัดของจีน โดย 1 ฉื่อมีความยาวประมาณ 1 ฟุต
