เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1283 อีรุงตุงนัง

บทที่ 1283 อีรุงตุงนัง

จักรพรรดิเป็นคนที่แข็งแกร่งมากที่สุดในโลกนี้ เขาได้ปรับตัวเข้ากับการอาการเจ็บท้องคลอดแล้ว แม้ว่าจะยังคงมีอาการเจ็บปวดที่ท้องเป็นครั้งคราว แต่เขาก็กลั้นมันไว้ด้วยการโคจรพลังชี่อย่างสุดกำลังจนถึงจุดที่ตัวเองสามารถทนได้

ปี่หลิงหลงจ้องมองอย่างเกลียดชัง “เขาไม่เหมือนคนอย่างเจ้าที่รู้วิธีใช้คนเหมือนสิ่งของ เขายอมสละทุกอย่างเพื่อข้า ยอมสละแม้กระทั่งชีวิตของเขา! นั่นเป็นสิ่งที่คนเห็นแก่ตัวอย่างเจ้าไม่มีทางทำได้”

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่เลือกให้ตัวเองยังคงพูดแทนผู้ชายอีกคน จ้าวรุ่ยจื่อก็โกรธ “อยากตายนักใช่ไหม!”

เหอหลี่พยักหน้าด้วยความเห็นอกเห็นใจอย่างสุดซึ้ง ความรักต้องห้ามของสองคนนี้น่าประทับใจยิ่งนัก

แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าซูอันจะคำรามด้วยเสียงหัวเราะในตอนนั้น แขนที่หักของเขากลับเข้าที่เดิมอย่างแนบเนียน ผู้ชมเหตุการณ์เหงื่อแตกพลั่กขณะที่เฝ้าดู แต่สีหน้าของซูอันก็ไม่เปลี่ยนไปเลยตลอดกระบวนการทั้งหมด

ซูอันฝึกวิชาปฐมบทแรกเริ่ม ทำให้ร่างกายที่ได้รับการหล่อหลอมของเขามีพลังในการฟื้นฟูที่น่าอัศจรรย์ แม้แต่อาการบาดเจ็บระดับนี้ก็หายเป็นปกติแล้ว

“เจ้าคิดว่าข้าแค่ล้อเล่นตอนที่แลกหมัดกับเจ้าเหรอ?” ซูอันยิ้มเย้ยหยัน

จ้าวรุ่ยจื่อตกตะลึง จู่ ๆ ความเย็นยะเยือกก็เข้าจู่โจมจิตวิญญาณของเขา เมื่อยกมือขึ้นก็เห็นว่าผิวฝ่ามือของตนเองปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ซึ่งมันค่อย ๆ ขยายลามไปตามข้อมือของเขา

“วิญญาณแช่แข็ง*[1]!” เขาเคยท่องไปทั้งทางบกและทางทะเลจึงจำได้ทันทีว่ามันเป็นพิษชนิดใด

โดยปกติแล้วแม้ว่าวิญญาณแช่แข็งจะร้ายแรง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้มากนัก แต่ตอนนี้เขาถูกกฎของโลกระงับ ทำให้พละกำลังอ่อนแอลง นอกจากนี้ยังได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับวิญญาณของหวังเจี่ยนและไป๋ฉี่ และยังถูกโจมตีจากหมี่ลี่หลังจากนั้น เหนือสิ่งอื่นใด เขารู้สึกราวกับว่าท้องของตัวเองกำลังจะระเบิด ทำให้เขาอยู่ในสภาพที่เลวร้ายที่สุดที่เคยเป็น จึงเป็นสาเหตุที่พิษแทรกซึมเข้ามาในร่างกายได้สำเร็จ

แต่ด้วยการบ่มเพาะอันทรงพลัง แม้ว่าพิษจะค่อนข้างยุ่งยากในการจัดการ แต่ก็มีขอบเขตจำกัด เขาถ่ายโคจรพลังชี่เข้าต้านพิษ ร่องรอยของแสงสีทองปรากฏขึ้นตัดเส้นสีขาวบนแขนของเขาเอาไว้

ซูอันรีบเข้ามาอีกครั้ง ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้คู่ต่อสู้มีโอกาสล้างพิษตัวเอง จากนั้นจึงหยิบแท่งพิษแทงจ้าวรุ่ยจื่อ เร่งกำลังวิชาร่างก้าวทานตะวันจนถึงขีดสุด ความเร็วสูงจนกลายเป็นภาพติดตาโจมตีจากทุกทิศทุกทาง

ด้วยการฝึกฝนของจ้าวรุ่ยจื่อ ภาพลวงตาไม่สามารถหลอกลวงดวงตาของเขาได้ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันของเขาแย่มาก การได้รับบาดเจ็บและเมื่อรวมกับความเจ็บปวดจากการคลอดและผลของวิญญาณแช่แข็ง การเคลื่อนไหวของเขาจึงช้ากว่าปกติมาก

นอกจากนี้ซูอันได้เปลี่ยนกลยุทธ์โดยปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับจักรพรรดิจากด้านหน้า แต่เขาเปลี่ยนเป็นตีแล้วหนี ปล่อยให้จ้าวรุ่ยจื่อทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ

เหอหลี่และคนอื่น ๆ รู้สึกมึนงง ซูอันได้แลกเปลี่ยนกระบวนท่ามากกว่าสิบครั้งกับจักรพรรดิโดยไม่เสียเปรียบ? ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป เขาจะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั้งโลกภายในเดือนเดียว!

จักรพรรดิครองตำแหน่งผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังที่สุดมานานแล้ว แม้จะไม่ได้แสดงฝีมือตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่เมื่อมีโอกาสก็ทำให้พวกเขาตกตะลึง แม้แต่ผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุดก็ต้องยอมรับว่าตัวเองไม่สามารถต้านทานการโจมตีของจักรพรรดิได้แม้แต่ครั้งเดียว แต่ซูอันคนนี้กำลังต่อสู้กับจักรพรรดิอย่างเท่าเทียม?

ปี่หลิงหลงกัดฟันแน่น นางกำลังจะวิ่งไปช่วย แต่หมี่ลี่หยุดเอาไว้ “การบ่มเพาะของเจ้าต่ำเกินไป เข้าไปก็มีแต่จะสร้างปัญหาให้ซูอันต้องมาคอยปกป้องเจ้า”

ปี่หลิงหลงไม่ใช่ผู้หญิงโง่ นางรู้ว่าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ แต่เมื่อนางเห็นว่าพวกเขาต่อสู้กันรุนแรงเพียงใด นางก็ยังกัดริมฝีปากและตอบว่า “แต่เราแค่ดูโดยไม่ทำอะไรไม่ได้ใช่ไหม?”

“นั่นคือสิ่งที่เจ้าควรทำ” หมี่ลี่หยุดชั่วขณะและเสริมว่า “จงเชื่อในตัวเขา”

…

ในขณะนั้น สถานการณ์การต่อสู้พลันเปลี่ยนไป

จ้าวรุ่ยจื่อยิ้มอย่างน่ากลัว “ข้าจับเจ้าได้แล้ว!” เขาคว้าแขนของซูอันผ่านภาพลวงตาทั้งหมดได้สำเร็จ

แต่สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็คือ ซูอันไม่ได้ตื่นตระหนกเลย ด้วยการสะบัดมือของเขา แท่งพิษในมือก็พุ่งไปที่หน้าอกของคู่ต่อสู้

การพัฒนาอย่างกะทันหันเกิดขึ้นเร็วเกินไป แม้แต่เหอหลี่และคนอื่น ๆ ก็รู้สึกชื่นชมอย่างจริงใจ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่คนละฝ่ายก็ตาม ซูอันคนนี้บ้าไปแล้ว! ทุกการกระทำล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง พวกเขาเริ่มที่จะคาดหวังว่าจักรพรรดิจะถูกโจมตี จากนั้นทุกคนก็จะเป็นอิสระ

อย่างไรก็ตาม แสงสีดำก็หยุดลงทันที มันถูกหนีบไว้อย่างแน่นหนาระหว่างสองนิ้ว จ้าวรุ่ยจื่อหัวเราะเยาะ “ข้ารู้เรื่องเกี่ยวกับกริชประหลาดของเจ้าแล้ว ทุกสิ่งที่เจ้าทำจนถึงตอนนี้คือการหลอกลวงข้าเพื่อการโจมตีนี้ใช่ไหม?”

แน่นอนว่าซูอันทำทุกอย่างก่อนหน้านี้เพราะต้องการใช้แท่งพิษ

จักรพรรดิคีบแท่งพิษไว้แน่น ความรู้สึกของการทำลายแผนการของฝ่ายตรงข้ามอย่างสมบูรณ์ทำให้เขารู้สึกถึงพลังอำนาจที่เหนือกว่า แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่เห็นความตกใจ ความหวาดกลัว ความสิ้นหวัง หรืออารมณ์อื่นใดบนใบหน้าของซูอัน ตรงกันข้าม เด็กคนนี้กลับมีรอยยิ้มแปลก ๆ

จ้าวรุ่ยจื่อรีบเหวี่ยงซูอันกลับไปอย่างรวดเร็วและหลบไปด้านข้าง น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว มีรอยบาดที่หน้าอกของเขา มันไม่ได้ถูกทำโดยกริชสีดำสนิทเล่มนั้น แต่ถูกขว้างด้วยมีดรูปร่างประหลาด

เขาเห็นมีดขว้างในมืออีกข้างของซูอันมีเลือดเล็กน้อยที่คมมีด จ้าวรุ่ยจื่อขมวดคิ้ว เขาไม่รู้ว่าทำไมมีดเล่มเล็ก ๆ ถึงสามารถตัดผ่านการป้องกันของเขาได้

ซูอันล้มลงกับพื้น ไม่สามารถคลานกลับขึ้นมาได้เป็นเวลานาน เลือดพุ่งออกจากปาก แต่มีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า “เจ้าไม่คาดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ? ข้าอยากจะแทงเจ้าด้วยแท่งพิษ และเจ้าก็รู้ว่าข้าก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน ข้ารู้ว่าเจ้ารู้ว่าข้าต้องการทำอย่างนั้น ดังนั้นการโจมตีนั้นก็เพื่อกลบเกลื่อนการโจมตีนี้… เจ้าคิดว่าข้าคิดล่วงหน้าไปห้าก้าว แต่จริง ๆ แล้วข้ากำลังเล่นหมากรุกสี่มิติโว้ย!”

จ้าวรุ่ยจื่อเคยคิดว่าตัวเองเหนือกว่าในด้านสติปัญญาอย่างสมบูรณ์ แต่ตอนนี้เขาตระหนักแล้วว่าตัวเองคือคนที่ถูกหลอก เขาโกรธมาก แต่ก็ยังพยายามรักษาท่าทางที่สงบไว้ “หืม เจ้าลงทุนทำทุกอย่างใหญ่โตเพื่อทำร้ายข้าด้วยมีดเล่มเล็กนั่นเหรอ? เล่นเป็นเด็กเลยนะ”

ซูอันถอนหายใจ “เจ้าไม่รู้สึกผิดปกติจริง ๆ เหรอ?”

“มีอะไรผิดปกติ…” สีหน้าของจ้าวรุ่ยจื่อเปลี่ยนไป ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง มันไม่ใช่ความเจ็บปวดจากช่องท้อง แต่เป็นความเจ็บปวดจากจิตวิญญาณ วิญญาณของเขากระเพื่อมอย่างรุนแรง และหัวของเขาก็เจ็บปวดมากราวกับว่ามันกำลังจะระเบิด!

ตอนนี้ความสนใจของเขาถูกเบี่ยงเบนไป ‘วิญญาณแช่แข็ง’ บนมือของเขาและความเจ็บปวดของ ‘สายตา เจ็บ-จน-ทรุด’ ก็ปะทุขึ้น แม้แต่คนอย่างจ้าวรุ่ยจื่อก็ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป เขากรีดร้องอย่างน่าสมเพชและล้มลงกับพื้น ร่างกายกระตุกด้วยความเจ็บปวด

ปี่หลิงหลงไปถึงด้านข้างของซูอันทันที นางพยุงเขาขึ้นและถามว่า “อาซู เจ้าเป็นอะไรมากหรือเปล่า?”

*[1] พิษของหม่าอันหัวหน้าโรงแพทย์หลวง ที่แม้แต่ผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ก็ไม่สามารถต้านทานได้

………………..