เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 264 ไฟฉายวิเศษ

เมื่อต้องเผชิญกับหอกที่ไม่อาจต้านทานได้ ซูอันตะโกนออกมาอย่างรวดเร็วว่า “แกมองอะไร!”

ในเวลาเดียวกัน เขาโยนมีดสั้นของเขาตรงไปทางเจียเจิ้งจิ่ง

“ข้ากำลังมองแกไง ไอ้โง่!”

เจียเจิ้งจิ่งตกตะลึง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหยวนเหวินตงถึงตอบคำพูดประหลาด ๆ ของ ซูอัน ในช่วงเวลาที่สำคัญในระหว่างการประลองระหว่างตระกูล ความสามารถในการยียวนของซูอันอยู่ในระดับที่สามารถถือเป็นอาวุธที่แท้จริงได้!

แต่กว่าเขาจะเข้าใจมันก็สายเกินไปแล้ว เมื่อเห็นมีดสั้นจมลงกลางหน้าอกของเขา เจียเจิ้งจิ่งก็หลับตาลงอย่างขุ่นเคือง

ให้ตายสิ เรื่องกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง!

—

ท่านยั่วยุเจียเจิ้งจิ่งสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!

—

ในขณะเดียวกัน ซูอันก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าเดิมเท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าสมาธิของ เจียเจิ้งจิ่งจะหายไปชั่วขณะ จะทำให้ชายหนุ่มสามารถหลบการโจมตีที่พุ่งเข้ามายังจุดตายของได้ แต่ก็ยังหลบไม่พ้นทั้งหมดและโดนหอกแฉลบเป็นรอยถากลึกที่หน้าอกของเขาอยู่เช่นกัน

เขารีบแกะมือของเจิ้นหลิวหม่าง และสะบัดออกจากร่างของเขาอย่างลำบากก่อนที่จะเดินโซเซไปยังศพของเจียเจิ้งจิ่งเพื่อเอาแท่งพิษกลับมา เขาตรวจดูจนแน่ใจว่าทั้งสองคนตายไปแล้วจริง ๆ ก่อนที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ตกอยู่ในสถานการณ์คับขันขนาดนี้ เขายังไม่หายใจสั่นจากอาการหวาดกลัว

อา…ข้าทำบาปอะไรนักหนาถึงต้องมาทนรับชะตากรรมเช่นนี้? จะดีแค่ไหนหากข้ายังอยู่ในห้องแอร์ จิบโคล่าเย็น ๆ แล้วเล่นเกมไปด้วย ทำไมข้าต้องย้ายมาอยู่ในโลกที่ต้องต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดจากความตาย?

ซูอันนอนหอบอย่างหนักอยู่บนพื้น ใช้เวลาสักครู่ก่อนที่ความแข็งแกร่งจะกลับคืนมาในที่สุด เขาถอนหายใจและเริ่มใช้ยาฟื้นฟูกับบาดแผลเพื่อให้เลือดหยุดไหล

โชคดีที่ผู้บ่มเพาะในโลกนี้มีร่างกายที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ หากเป็นชาติที่แล้ว รอยถากลึกที่หน้าอกแบบนี้คงทำให้เขาเสียชีวิตก่อนที่จะไปถึงโรงพยาบาลด้วยซ้ำ

ซูอันพันผ้าพันแผลลวก ๆ ที่ร่างของเขาก่อนที่จะเริ่มเก็บกวาดสนามรบ ตามที่เขาคาดไว้ มีเงินไม่มากและหินพลังชี่เพียงไม่กี่ก้อนที่อยู่ในศพของนักฆ่าทั้งสองคน

ตอนนั้นเองที่เขานึกขึ้นได้ว่ามันไม่มีความหมายสำหรับนักฆ่าเดนตายอย่างคนพวกนี้ที่จะสร้างความมั่งคั่ง คนพวกนี้ถูกบังคับให้ทำภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ ดังนั้นจึงไม่มีความหมายที่จะสะสมทรัพย์สินของมีค่า พวกเขาจึงเลือกที่จะแลกเปลี่ยนของมีค่าเป็นสิ่งที่สามารถเพิ่มความสามารถในการต่อสู้แทน อย่างน้อยที่สุดมันก็เพิ่มโอกาสในการอยู่รอดให้กับพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง เขาเสี่ยงตัวเองและใช้ทรัพยากรไปมากมายกับกับดักที่เขาสร้างขึ้น เสียทั้งลูกธนูเจาะเกราะอันล้ำค่าของเขาและบรรดาของที่จี้เสี่ยวซีมอบให้แต่ก็แทบไม่ได้อะไรตอบแทนเลย แถมยังไม่ได้รับคะแนนความโกรธแค้นมากนักด้วย!

แค่คิดถึงเรื่องนี้ ซูอันก็รู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก เขาวิ่งไปที่ศพของเจียเจิ้งจิ่งและถอดชุดเกราะอ่อนออกจากร่างของศพ ถึงแม้ว่ามันจะมีความเสียหายอยู่บ้าง แต่มันก็ยังพอเอากลับใช้งานได้อยู่ อันที่จริงมันยังแทบดูเหมือนใหม่ด้วยซ้ำถ้าไม่มีรูอยู่สองรู!

เมื่อพิจารณาถึงการที่ผู้บ่มเพาะระดับสี่ขั้นปลายใช้มันเป็นเครื่องป้องกัน มันควรจะมีความแข็งแกร่งค่อนข้างดี แต่เพื่อความปลอดภัย ซูอันจึงลองใช้กระบี่ที่ตกอยู่ไม่ไกลแล้วลองพยายามเจาะมันด้วยการแทง ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมาทำให้ชายหนุ่มโล่งใจพอสมควรเพราะว่าเขาไม่สามารถเจาะทะลุมันได้

ความคิดของเขาคือควรสวมชุดเกราะด้านที่มีรูไว้ข้างหน้าถึงจะดีที่สุด ในตอนแรกเขาคิดว่าควรจะปกป้องด้านหน้าของตัวเอง โดยเอารูไว้ที่ด้านหลัง แต่ต่อมาเขารู้สึกว่าถ้าถึงจุดที่เขาต้องพึ่งเกราะอ่อนนี้ มีความเป็นไปได้สูงที่เวลานั้นเขาคงกำลังหลบหนีอยู่ ถึงตอนนั้นมันจะสำคัญกว่าที่จะปกป้องหลังของเขาแทน ดังนั้นเขาจึงพลิกชุดเกราะไปรอบ ๆ และสวมให้ถูกด้าน

หลังจากนั้นเขาก็กระโดดลงไปในหลุมกับดักและมองหาลูกธนูของผีดิบทหารที่ยังไม่สูญเสียความแวววาว รวมแล้วยังมีสี่ดอกที่ยังใช้งานได้

นอกจากนั้น เขายังสังเกตเห็นหน้าไม้ขนาดเล็กในหลุม ซึ่งดูเหมือนจะเป็นของเจิ้นหลิวหม่างและมันน่าจะหลุดจากแขนของเขาตอนที่ตกลงไปในหลุม

ซูอันติดหน้าไม้บนข้อมือของเขาในขณะที่ความรู้สึกเสียดายบรรเทาลงบ้างเล็กน้อย อย่างน้อยก็ได้พบอุปกรณ์ที่ใช้ได้สองชิ้นหลังจากการต่อสู้อันยากลำบากผ่านไป ดังนั้นมันก็ไม่ได้แย่สักเท่าไหร่…

หลังจากทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ ซูอันก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่เงียบสงบเพื่อดูคะแนนความโกรธแค้น ที่เขาสะสมไว้จนถึงตอนนี้ ตอนแรกเขาวางแผนที่จะเก็บคะแนนไว้และใช้มันให้หมดในคราวเดียว บางทีเขาอาจจะได้ของดีหากทำแบบนั้น

แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านประสบการณ์ใกล้ตายมา ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงอันตรายที่เขาเผชิญ และไม่กล้าที่จะนิ่งเฉยอีกต่อไป

เช่นเดียวกับนักฆ่าที่เสียชีวิต เขาควรเปลี่ยนทรัพยากรมีค่าทั้งหมดที่มีให้กลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้เพื่อเพิ่มโอกาสในการเอาชีวิตรอดจากมิติลับนี้

น่าประหลาดใจที่เขาสามารถสะสมคะแนนความโกรธแค้นได้ถึง 75,873 แต้มแล้ว ณ ตอนนี้!

แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาไม่มีที่สำหรับล้างมือและล้างหน้า ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะใช้เลือดที่ออกมาจากแผลของเขาถูไถไปตามร่างกายแทน พลางปลอบใจตัวเองว่าสีแดงเป็นสีแห่งความเป็นมงคล

เขาเริ่มจับสุ่มรางวัล แสงไฟวิ่งผ่านแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็วก่อนที่จะหยุดที่ตัวอักษร ‘D’

ติ๊ง!

ขอแสดงความยินดี ท่านได้รับรางวัล ‘ไฟฉายวิเศษ’!

ดวงตาของซูอันค่อย ๆ เบิกกว้างอย่างไม่เชื่อ เขาไม่เคยคิดว่าจะสุ่มได้อุปกรณ์ในการกดครั้งแรกแบบนี้ ในที่สุดเทพธิดาแห่งโชคลาภก็ส่องแสงมาที่ข้าแล้วงั้นเหรอ?

เขารีบดูคำอธิบายการใช้งานในทันที

ไฟฉายวิเศษ: ผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของนักวิทยาศาสตร์หัวล้านจากต่างโลก

คุณสมบัติของอุปกรณ์ : สามารถส่องสว่างในที่ที่มีแสงได้โดยไม่ต้องใช้แหล่งพลังงานเลย แน่นอนว่าสิ่งนี้ยังหมายความว่าไฟฉายนี้จะไม่สว่างขึ้นหากอยู่ในพื้นที่ไร้แสง อย่างไรก็ตามมีข่าวลือว่าแสงจากไฟฉายนี้มีคุณสมบัติพิเศษบางอย่าง แต่ไม่มีใครสามารถหาความลับนี้เจอได้ในช่วงพันปีที่ผ่านมา ท่านจะสามารถเป็นผู้ที่ค้นพบคสามลับนี้ได้หรือไม่? จำนวนการใช้คงเหลือ: 3

“…” ซูอัน

อารมณ์ดีใจของเขาปลิวไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากอ่านคำอธิบาย ไฟฉายที่จะสว่างขึ้นเมื่ออยู่ในที่ที่มีแสง…นักวิทยาศาสตร์หัวล้านที่ว่านี่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับสมองหรือไง?

และสิ่งที่ทำให้เขาพูดไม่ออกมากยิ่งขึ้นก็คือ ไฟฉายวิปริตนี่มีขีดจำกัดการใช้งานด้วย! อย่างไรก็ตาม ต่อให้มันจะใช้ได้อย่างไม่จำกัด เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าควรจะใช้มันในโอกาสใดดี!

สิ่งที่แย่กว่านั้นคือคำอธิบายบอกเป็นนัยถึงคุณสมบัติจากแสงไฟที่น่าเหลือเชื่อ แต่กลับปฏิเสธที่จะอธิบายอย่างละเอียดว่ามันคืออะไร? ถ้าจะบอกแค่นี้ ไม่ต้องพูดอะไรเลยก็ได้!

ซูอันพยายามคิดให้ลึกขึ้น แต่เขาไม่สามารถคิดวิธีใช้ไฟฉายนี้ได้เลย ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะสุ่มรางวัลต่อไป

อาจเป็นเพราะเขาใช้โชคมากเกินไปในการสุ่มรางวัลชิ้นแรก การสุ่ม 18 ครั้งถัดไปทำให้เขาได้รับแต่ ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก’!

เปลือกตาของชายหนุ่มถึงกับกระตุก สงสัยว่าเขาใช้โชคของเขาจนหมดไปแล้วหรือเปล่า ในที่สุดเมื่อเขาได้ ผลไม้พลังชี่ จากการสุ่มครั้งที่สิบเก้าของเขา เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ทั้งหมดที่เขาได้คือ ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก’ และผลไม้พลังชี่ หลังจากนั้นก็เป็น ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก’ เป็นเหมือนวัฏจักรที่วนซ้ำไม่รู้จบ

แต่ในทันใด เครื่องหมายไฟก็หยุดที่ตัวอักษร ‘Y’ ซูอัน ชะงักไปครู่หนึ่ง สงสัยว่าตนเองมองผิดไปรึเปล่า

ข้าได้อุปกรณ์มาแล้วแต่ตอนนี้ข้ายังได้ทักษะอีกงั้นเหรอ?

เขาเคยชินกับทุกขลาภมาก่อน คราวนี้เขาจึงรีบตรวจสอบรายละเอียด

ขอแสดงความยินดี ท่านได้รับ ‘เป็นมิตรกับเศรษฐี’!

เป็นมิตรกับเศรษฐี: เมื่อท่านไปถึงระดับหนึ่งของความมั่งคั่ง ลักษณะภายนอก อายุ บุคลิกภาพ และลักษณะเฉพาะผิวเผินเหล่านั้นทั้งหมดจะไม่มีความหมาย ทุกคนจะคิดว่าท่านเป็นชายที่เป็นมิตรผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์

ผลทักษะ : ทุกครั้งที่ท่านจ่าย 100,000,000 เหรียญ ท่านจะสามารถทำให้เป้าหมายมองว่าท่านเป็นเพื่อนได้ ระยะเวลาแสดงผลเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง