เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 806 ความมั่นใจที่มองไม่เห็น

บทที่ 806 ความมั่นใจที่มองไม่เห็น

บทที่ 806 ความมั่นใจที่มองไม่เห็น

เสี่ยวถู่วกัดริมฝีปากด้วยสีหน้าขัดแย้ง

ซูอันไม่ได้กดดันนางต่อ แต่หลับตาลงอย่างสงบ ตัวเองไม่ได้ตกต่ำถึงขนาดต้องบังคับให้ผู้หญิงคนหนึ่งทำให้เขาพอใจ เขาจะไม่บังคับให้นางทำในสิ่งที่นางไม่ต้องการทำด้วยตัวเอง

ผ่านไปครู่หนึ่ง และเสียงอันแผ่วเบาเรียกเขาขณะที่มือคู่หนึ่งผลักเขาไปข้างหน้า “ฝ่าบาท โปรดก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อข้าจะได้นวดตัวท่านได้ถนัด”

ซูอันลืมตา ฉากตรงหน้าเขาเกือบทำให้เลือดกำเดาพุ่งออกมาจากจมูก!

ผิวอันเปล่งประกายดุจทองคำของหญิงสาวผู้นี้ส่องสะท้อนกับน้ำพุที่ใสสะอาด และผิวน้ำสะท้อนรูปลักษณ์ที่งดงามของนาง ร่างกายส่วนใหญ่ของนางถูกบดบังอยู่ใต้น้ำ แต่ความลึกลับนั้นทำให้ผู้ชายต้านทานได้ยากยิ่งขึ้น

ซูอันมีสีหน้าแปลก ๆ “ไม่ต้องถอดเสื้อผ้าก็ได้”

เสี่ยวถู่วพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

บ้าเอ๊ย ทำไมเจ้าพูดอย่างนี้ตอนที่ข้าถอดออกหมดแล้ว!?

จักรพรรดิไร้ยางอายผู้นี้พยายามจะแกล้งนางอย่างแน่นอน!

—

ท่านยั่วยุเสี่ยวถู่วสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 233…233…233…

—

แน่นอน ไม่มีทางที่นางจะเดินกลับขึ้นไปสวมเสื้อผ้าอีกครั้งเมื่อทุกอย่างล่วงเลยมาถึงตอนนี้

นางสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบจิตใจที่วุ่นวาย จากนั้นนางก็ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังซูอันแล้วนวดต่อไปราวกับว่ามันจะทำให้นางรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

ซูอันรู้ว่านางจงใจซ่อนตัวจากสายตาของเขา ดังนั้น จึงไม่หันกลับไปมองนาง สาวน้อยคนนี้จวนเจียนจะร้องไห้อยู่แล้ว!

เฮ้อ…แม้นางจะเป็นสายลับ แต่หญิงสาวในวัยนี้ก็ยังไร้เดียงสานัก…ข้ารู้สึกละอายที่จะแกล้งนางจริง ๆ

ซูอันยังคงหลับตาผ่อนคลาย เขามีหญิงงามมากมายอยู่แล้ว ดังนั้น จึงไม่ยากเกินไปที่จะต้านทานสิ่งล่อใจเช่นสตรี

ชายหนุ่มพอใจมากกว่ากับการได้เพลิดเพลินในบ่อน้ำพุร้อนขณะที่มีหญิงสาวสวยคอยนวดให้

จิตใจของเขาสงบ แต่นางกำนัลไม่เป็นเช่นนั้น ตลอดชีวิตของนางไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นขนาดนี้เลย

ใบหน้าของนางค่อย ๆ แดงขึ้นและแดงขึ้นเรื่อย ๆ แม้จะไม่รู้ว่าเป็นเพราะความร้อนของน้ำพุร้อนหรือจากการอยู่ใกล้ร่างกายของชายหนุ่ม หัวใจของนางเริ่มเต้นเร็วขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

นางถอนหายใจ เนื่องจากนางมาได้ไกลถึงขนาดนี้แล้ว นางอาจจะทำภารกิจต่อไปได้

นางเตือนตัวเองถึงความฝันของคนรัก ความแน่วแน่วาบผ่านดวงตาของนางพร้อมด้วยร่องรอยของความเสียใจ นางโอบซูอันจากด้านหลังและแนบร่างกายตัวเองกับแผ่นหลังของเขา

ซูอันรู้สึกมึนงงเมื่อรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่อ่อนนุ่มบนหลังของเขา

“เสี่ยวถู่ว เจ้ากำลังทำอะไร?” เขาสัมผัสได้ถึงความเรียบเนียนของผิวที่เปลือยเปล่าของนางอย่างชัดเจน

เสี่ยวถู่วกัดริมฝีปาก แก้มของนางร้อนผ่าว ทำไมจักรพรรดิไร้ยางอายผู้นี้จึงต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้?

แต่นางไม่สามารถนิ่งเฉยได้ ดังนั้น นางจึงบังคับตัวเองให้ตอบกลับ “ข้า…ข้ากำลังถวายการนวดแก่ฝ่าบาทเพคะ”

ซูอันมีสีหน้าแปลก ๆ “อย่างนั้นก็ทำไป”

ไอ้จักรพรรดิสุนัข!

เสี่ยวถู่วสาปแช่งภายในใจ นางมีความกระตือรือร้นอย่างมากอยู่แล้ว และคาดหวังอย่างเต็มที่ว่าจักรพรรดิจะไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้ นางคิดว่าเขาจะกระโจนใส่นางทันที

เมื่อเรื่องเกิดขึ้น นางจะไม่ต้องกังวลกับส่วนที่เหลือ นางจะปฏิบัติต่อราวกับว่าถูกสุนัขกัด

แต่ใครจะคาดคิดว่าอีกฝ่ายกลับมั่นคงดั่งขุนเขา?

เขาดูสงบนิ่ง และการที่มันเป็นเช่นนี้ทำให้นางไม่รู้ว่าตัวเองควรจะดำเนินเรื่องนี้ต่อไปอย่างไร

นางมาไกลแล้ว ถ้านางยังล้มเหลวในการบรรลุวัตถุประสงค์ นางคงละอายเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป

เสี่ยวถู่วตัวสั่นเทิ้ม นางไม่กลัวที่จะเสียสละตัวเอง แต่กังวลว่าการเสียสละของนางจะไร้ประโยชน์ แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้ทำไปถึงขั้นตอนสุดท้าย

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นขณะนี้ก็เกือบจะเทียบเท่ากับการสูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว ถ้านางไม่สามารถทำให้เขารับนางได้ แผนการในอนาคตทั้งหมดก็จะล้มเหลว และแม้แต่พี่ใหญ่เหลียนก็ยากที่จะทำตามความฝัน

นางรู้สึกเศร้าเมื่อนึกถึงพี่ใหญ่เหลียน แต่นางไม่มีทางเลือกอื่น เป้าหมายเดียวของนางคือค้นหาว่านางจะยั่วยวนชายตรงหน้าอย่างไร?

น่าเสียดายที่นางไม่มีประสบการณ์ มือของนางคลำไปทั่วร่างกายของซูอันอย่างเชื่องช้า แต่นางไม่แน่ใจในตัวเองมากจนไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องส่วนสำคัญใด ๆ ของเขาด้วยซ้ำ

ซูอันแอบหัวเราะ ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์ไร้เดียงสาจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ถูกส่งมาเป็นสายลับหญิงแท้ ๆ แต่นางกลับรู้สึกไม่สบายใจกับบทบาทนี้

แน่นอน ถ้านางเชี่ยวชาญด้านนี้จริง ๆ เขาอาจจะไม่มีอารมณ์ที่จะเล่นกับนาง

ซูอันคิดว่าการปล่อยให้ความอึดอัดนี้ดำเนินต่อไปก็ไร้ประโยชน์ ดังนั้น เขาจึงเอ่ยขึ้น “ช่วยข้าถูหลังด้วย”

“พ…เพคะ…” เสี่ยวถู่วถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ทว่าเมื่อนางนึกขึ้นได้ว่าไม่รู้ว่าควรถูหลังอย่างไรให้ถูกต้อง นางจึงชะงักงันไม่แน่ใจว่าจะดำเนินการต่อไปอย่างไร

นางกำลังจะเอามือทาบหลังซูอัน แต่ซูอันกลับพูดขัดขึ้นก่อน “เอามือของเจ้าทั้งสองข้างจับไว้ที่หน้าท้องของข้า”

เสี่ยวถู่วสับสนอย่างชัดเจนเมื่อได้ยินคำสั่งนี้ “ล…แล้วข้าจะล้างแผ่นหลังให้ฝ่าบาทได้อย่างไรล่ะเพคะ?”

ซูอันยิ้มและพูดว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้มือของเจ้าถูหลังให้ข้า”

เสี่ยวถู่วกระพริบตาถี่ด้วยความงุนงงยิ่งกว่าเดิม จินตนาการของนางเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่อนข้างจำกัด นางไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

ซูอันถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องจับมือสอน

เขาดึงแขนของนางมาโอบเอวตัวเองเพื่อให้หน้าอกของนางแนบกับแผ่นหลังของเขา “แบบนี้…” เขาพูด แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่เขาคาดหวังจากนาง

ไอ้จักรพรรดิหื่น!!!!

—

ท่านยั่วยุเสี่ยวถู่วสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 567!

—

เสี่ยวถู่วรู้สึกทั้งอับอาย ทั้งโกรธและตกใจ นางสาปแช่งเขาให้ตายเป็นหมื่น ๆ ครั้งในความคิด แต่ตอนนี้นางทำอะไรไม่ได้แล้ว

นางทำได้เพียงถูแผ่นหลังของเขาด้วยวิธีนี้ ตัวของนางสั่นตลอดเวลา เมื่อใช้หน้าอกถูไถหลังของเขา นางรู้สึกราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายของนาง สำหรับหญิงสาวผู้บริสุทธิ์อย่างนาง ความรู้สึกในตอนนี้มันมากเกินกว่าที่จะรับไหว

ซูอันหลับตาลงด้วยความสบายใจ การเป็นจักรพรรดินี้ยอดเยี่ยมจริง ๆ!

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งนี้

…

ในขณะเดียวกัน ในที่พักของเจ้ากรมพิธีการ เหลียนจ้องมองไปทางพระราชวังด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างยิ่ง

ผู้ช่วยคนสนิทซึ่งอยู่ข้าง ๆ รู้สึกอยากที่จะพูดออกมา “แม่นางเสี่ยวถู่วมีความรักที่ลึกซึ้งกับท่าน การส่งนางไปที่วังนั้นโหดร้ายเกินไปหรือเปล่า?”

“เจ้ากำลังพยายามบอกข้าให้ทำตามใจเจ้าเหรอ?” เหลียนหันกลับมามองเขาอย่างดุร้าย

คนสนิทได้ก้มศีรษะลงทันที “ผู้น้อยไม่กล้า”

เหลียนตวาดอย่างไม่ใส่ใจ “ผู้ที่ต้องการบรรลุความยิ่งใหญ่ต้องยอมสละสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ได้ ข้าจะจำความสำเร็จของนางไว้ ในอนาคตนางจะได้อยู่ในห้องบรรทมของข้าในฐานะสนมของจักรพรรดิ!”

คนสนิทเย้ยหยันอย่างลับ ๆ เจ้าเพิ่งบอกนางว่าจะให้เป็นจักรพรรดินีไม่ใช่หรือไร? ตอนนี้เจ้ากลับพลิกลิ้นลดให้นางเป็นได้แค่เพียงนางสนมแล้วอย่างนั้นเหรอ?

เขาคิดเย้ยหยันอยู่ในใจครู่หนึ่ง แต่รู้สึกว่าจำเป็นต้องพูดอีกครั้ง “ผู้หญิงมักอ่อนไหวโดยธรรมชาติ แม่นางเสี่ยวถู่วเป็นสาวบริสุทธิ์มาตลอดจะเกิดอะไรขึ้น ถ้านางหลงเสน่ห์จักรพรรดิไร้ความสามารถผู้นั้น…?”

“ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแน่!” เหลียนตัดบทอีกฝ่ายอย่างมั่นใจ “ข้าเป็นคนที่นางรัก ข้ารู้ดีว่านางรู้สึกอย่างไรกับข้า!”

…

ตอนนี้สาวน้อยที่เขาบอกว่ารักตัวเองอย่างเต็มที่กำลังนั่งอยู่ในอ้อมกอดของซูอันด้วยร่างกายที่อ่อนปวกเปียก

เสี่ยวถู่วเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาอย่างแท้จริง และการถูหลังด้วยวิธีของซูอันได้ทำให้ร่างกายของนางอ่อนล้าหลังจากผ่านไปเพียงระยะเวลาสั้น ๆ นางไม่มีแรงจะถูหลังให้ซูอันอีกแล้ว