เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 823 ตัวตนใหม่ ความแค้นเก่า

บทที่ 823 ตัวตนใหม่ ความแค้นเก่า

บทที่ 823 ตัวตนใหม่ ความแค้นเก่า

“ปั๋วอี้เข่า?” ซูอันชะงักอยู่ครู่หนึ่งขณะที่เขานึกถึงส่วนที่เกี่ยวข้องของประวัติศาสตร์

จีชางถูกจักรพรรดิตี้ซินคุมขังอยู่ไม่ใช่เหรอ?

หลังจากนั้นลูกชายนาม ปั๋วอี้เข่า ถูกส่งมาจากโจวตะวันตกพร้อมของขวัญล้ำค่ามากมายเพื่อไถ่ตัวบิดา แต่ตามหนังสือประวัติศาสตร์กล่าวว่า ต๋าจี่นึกชมชอบปั๋วอี้เข่าตั้งแต่แรกเห็นและพยายามจะยั่วยวน แต่กลับกัน ปั๋วอี้เข่ากลับไม่รู้สึกหวั่นไหวแม้แต่น้อยอีกทั้งยังตำหนินางแทน ต๋าจี่โกรธจัดและกล่าวหาว่าเขารังควานนาง เรียกร้องให้สับปั๋วอี้เข่าเป็นเนื้อสับแล้วป้อนให้จีชาง…

ต๋าจี่เป็นถึงสาวงามที่มีเสน่ห์และมีชื่อเสียงอย่างไม่น่าเชื่อในพงศาวดารของประวัติศาสตร์ ดังนั้นแล้วนางจะตกหลุมรักเด็กหนุ่มผู้หนึ่งง่าย ๆ ได้อย่างไร? ซูอันแน่ใจว่าบันทึกที่มีตามประวัติศาสตร์น่าจะถูกบิดเบือนตรงช่วงนี้ทำให้คนรุ่นหลังดูหมิ่นนาง

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในโลกนี้แล้ว ซูอันยิ่งรู้แก่ใจว่าตัวเองไม่ต้องกังวลว่าเพ่ยเหมียนหมานจะสนใจเด็กหนุ่มที่ว่าผู้นี้ แต่กลับรู้สึกยินดีกับการมาเยือนของอีกฝ่ายและถามองครักษ์ผู้หนึ่งอย่างรวดเร็ว “ไอ้เจ้าคนที่ชื่อจีชางถูกขังอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

“พะย่ะค่ะ รัชทายาทแห่งโจวตะวันตกมาที่เมืองหลวงเพื่อไถ่บิดาตัวของเขาแน่นอน” องครักษ์ตอบ

“ไถ่ตัว?” ซูอันเยาะเย้ย

ชายหนุ่มจะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร? เขาต้องแก้แค้นให้หนำใจ!

“พาไอ้เด็กนั่นเข้ามา!” ซูอันคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับซานไฉ่ เขามีคำถามมากมายและความโกรธคุกรุ่นอยู่ในใจ

ไม่นานนัก ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ถูกพาเข้ามา ซูอันยอมรับว่าเด็กคนนี้ค่อนข้างหล่อเหลา แต่แน่นอนว่าหล่อน้อยกว่าเขาเล็กน้อย…

“ปั๋วอี้เข่า ถวายบังคมจักรพรรดิและจักรพรรดินี” ชายหนุ่มรักษาประเพณีทำความเคารพอย่างเต็มรูปแบบ

“ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่?” ซูอันพูดเสียงเย้ยหยัน

ปั๋วอี้เข่ารู้สึกตื่นตระหนก เขาสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของซูอัน แต่เขาก็ยังกล่าวว่า “ผู้น้อยนำของขวัญมามอบให้ฝ่าบาท ด้วยความหวังว่าฝ่าบาทจะปล่อยบิดาของผู้น้อย ผู้น้อยคาดหวังเป็นอย่างยิ่งว่าฝ่าบาทจะเมตตาพวกเราชาวโจว”

ในสมัยโบราณ เชลยสามารถจ่ายค่าไถ่ได้ แม้ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายอยู่ในภาวะสงคราม และเป็นที่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์เนื่องจากโจวตะวันตกยังคงเป็นเมืองขึ้นของอาณาจักรซางในขณะนี้ และการสู้รบยังไม่เริ่มต้น

“เจ้าต้องการไถ่ตัวเขาเหรอ?” ซูอันไม่ได้ให้คำตอบ เขาสบตากับอีกฝ่ายและถามว่า “มารดาของเจ้าคือใคร?”

“มารดาของข้า?” ปั๋วอี้เข่าชะงัก และการแสดงออกของเขาก็แปลกไป เขาได้ยินมาว่าชายผู้ครองบัลลังก์ผู้นี้ทั้งเผด็จการและชอบกดขี่ข่มเหงผู้คน อย่าบอกนะว่าจักรพรรดิซางกำลังสนใจแม่ข้า?

นี่มันไร้สาระสิ้นดี!

—

ท่านยั่วยุปั๋วอี้เข่าสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 999!

—

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ที่ที่เขาจะแสดงความโกรธและระบายออกมาได้ เขาทำได้เพียงก้มศีรษะลงและระงับความโกรธของเอาไว้ ฝืนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “แม่ของข้าคือสตรีแห่งเผ่าเซิน”

“แล้วซานไฉ่ล่ะ?” ซูอันถามต่อ เขาต้องการรู้ว่ามีความเชื่อมโยงระหว่างโลกการทดสอบที่แล้วกับโลกการทดสอบปัจจุบันนี้หรือไม่

เพ่ยเหมียนหมานบีบมือเขา นางยังกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับซานไฉ่ นางกลัวว่าโลกการทดสอบทั้งหมดจะไม่เกี่ยวข้องกัน และพวกนางจะไม่ได้ยินอะไรเกี่ยวกับซานไฉ่อีกเลย

“ซานไฉ่?” ดวงตาของปั๋วอี้เข่าเต็มไปด้วยความสับสน

ซูอันเริ่มหมดความอดทน “ข้ากำลังพูดถึงน้อง…แค่ก ๆ ป้าของข้า นางเป็นพระชายาพ่อของเจ้าก่อนหน้านี้!”

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพี่น้องกันในโลกก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เขาคือตี้ซินหลานชายของซานไฉ่

ปั๋วอี้เข่าพยักหน้ารับรู้ “ฝ่าบาทกำลังพูดถึงป้าของข้าอยู่นั่นเอง! นางเสียในระหว่างการคลอดบุตร ตอนนั้นข้ายังไม่เกิดจึงไม่รู้รายละเอียดมากเท่าใดนักฝ่าบาท”

ซูอันถอนหายใจ ซานไฉ่ยังมีตัวตนอยู่ในโลกนี้! ดังนั้นเขาจะต้องค้นหาความจริงให้ได้

เพ่ยเหมียนหมานเอ่ยถามขึ้นแทรก “ทำไมเจ้าถึงรีบออกตัวว่าเจ้ายังไม่เกิด? หรือว่า…เจ้ากำลังโกหก?” น้ำเสียงของนางเย็นชา

ปั๋วอี้เข่าหันไปมองนาง แววตาของเขาฉายแววตกตะลึงครู่หนึ่ง แต่ไม่นานก็ถูกแทนที่ด้วยความกลัว “เรื่องนี้เป็นเพียงความรู้ทั่วไป! ข้าไม่ได้คิดที่จะโกหก”

เสียงของซูอันกลายเป็นเสียงคำรามต่ำ “สิ่งที่เป็นความรู้ทั่วไปอาจไม่ใช่ความความรู้ที่แท้จริง ส่งมันไปทรมานจนกว่าจะได้ความจริงถึงสิ่งที่เกิดขึ้น!”

ปั๋วอี้เข่าหน้าซีดด้วยความตกใจ ขุนนางที่เหลือรีบเข้ามาให้คำแนะนำต่อต้านเรื่องนี้ “ฝ่าบาท พระองค์จะทำเช่นนี้ไม่ได้! ปั๋วอี้เข่าเป็นรัชทายาทของโจวตะวันตก ความสัมพันธ์ของเรากับโจวตะวันตกเริ่มตึงเครียดแล้ว ตอนนี้จีชางก็ถูกคุมขังไว้ ถ้าเราขังลูกชายของเขาไปด้วยอีกคนย่อมเป็นการประกาศตัวเป็นศัตรูอย่างเปิดเผย!”

“ถ้ามันจะกลายเป็นสงครามก็ให้มันเป็นไป! พวกเจ้าคิดว่าข้ากลัวเหรอ?!”

ซูอันรู้สึกรำคาญ ปัญหาเกี่ยวกับเผ่าอื่น ๆ ที่อยู่รายล้อมและโจวตะวันตกได้รบกวนเขามาเป็นเวลานาน มันเป็นสิ่งที่เขาต้องรับมือในที่สุด

คราวนี้ แม้แต่ซานไฉ่ก็มีส่วนร่วมด้วย ดังนั้นเขาต้องขุดค้นไปจนถึงก้นบึ้งของสิ่งนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

เหล่าขุนนางยังคงเรียกร้องให้พิจารณาใหม่ แม้แต่เพ่ยเหมียนหมานก็ยังรู้สึกรำคาญกับพวกเขา “ข้าได้ยินมาว่าปั๋วอี้เข่ามาพร้อมกับของขวัญมากมาย และข้าเห็นว่าพวกเจ้าทุกคนกระตือรือร้นที่จะปกป้องเขา เป็นไปได้ไหมที่พวกเจ้าได้รับของขวัญจากเขาเช่นกัน?”

เมื่อเผชิญหน้ากับข้อกล่าวหานี้ เสียงที่ไม่เห็นด้วยเงียบหายไปอย่างรวดเร็ว และปั๋วอี้เข่าถูกโยนเข้าคุกในทันที

ซูอันสั่งให้คนไปสอบสวนปั๋วอี้เข่าเกี่ยวกับซานไฉ่ในทันที แต่เขารู้ว่าคงไม่ได้เรื่องอะไรในเร็ว ๆ นี้แน่

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปเยี่ยมจีชางที่ห้องขังก่อน

เมื่อมองอีกฝ่าย ซูอันก็พบว่าชายคนนี้ไม่ได้ดูแตกต่างไปจากที่ตัวเองจำได้มากนัก ตอนนี้จีชางมีหนวดเคราและดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเล็กน้อย แต่กาลเวลายังไม่ทิ้งร่องรอยบนใบหน้ามากนัก

ซูอันตกใจมากที่จีชางผู้นี้ทั้งรูปลักษณ์และหน้าตาดูเหมือนกับจีชางที่เขาเห็นเมื่อโลกการทดสอบที่แล้วอย่างไม่มีผิดเพี้ยน เป็นไปได้ไหมที่จริง ๆ แล้วมีความเชื่อมโยงระหว่างโลกแห่งการทดสอบทั้งหมด?

จีชางตกใจพอ ๆ กันเมื่อเห็นซูอัน หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็พูดพร้อมกับถอนหายใจ “คล้ายกันเกินไป จักรพรรดิองค์นี้กับองค์ก่อนดูคล้ายกันเกินไป!”

ทั้งสองคนเคยพบกันมาก่อนในโลกก่อนหน้านี้ บนฝั่งของแม่น้ำเว่ย น่าแปลกที่จีชางยังคงจำช่วงเวลานั้นได้

ดวงตาของซูอันหรี่ลง “จีชาง เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงขังเจ้าไว้ที่นี่?”

จีชางกล่าวอย่างสงบว่า “ฝ่าบาทคงมีเหตุผลในการกักขังข้าไว้ แต่ทว่าข้าไม่อาจคาดเดาได้”

ซูอันขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้ฉลาดแกมโกงอย่างไม่น่าเชื่อ

แต่เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นเกมของอีกฝ่าย เขาพูดเข้าประเด็น “น้อง…ซานไฉ่ ท่านป้าของข้า เจ้าทำอะไรกับนาง? นางตายได้อย่างไร?”

จีชางตกตะลึงกับคำถามนี้ เขาตอบว่า “นางเสียชีวิตจากภาวะคลอดบุตรยาก ข้าต้องทนทุกข์ทรมานกับการตายของนางอย่างไม่สิ้นสุดเช่นกัน” เขาถอนหายใจ “ถ้านางไม่ได้พบกับความตายก่อนวัยอันควร ความสัมพันธ์ของข้ากับฝ่าบาทอาจไม่ตึงเครียดนัก”