เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 950 สตรีที่น่าเกรงขาม
บทที่ 950 สตรีที่น่าเกรงขาม
เฉิงซยงระงับความโกรธ “องค์หญิงรัชทายาท กระหม่อมไม่ได้กล่าวโทษอย่างไร้เหตุผล เมื่อวานทหารที่ลาดตระเวนบริเวณนี้พบเห็นทูตยุทธ์เสื้อแพรสองคนเดินออกจากเรือนพักหลังนี้ คำให้การของพวกทหารสามารถใช้เป็นข้อพิสูจน์ได้ ทุกคนรู้ดีว่าสมาชิกของทูตยุทธ์เสื้อแพรแต่ละคนล้วนชอบอยู่อย่างสันโดษ ดังนั้นทูตยุทธ์เสื้อแพรอีกคนที่เดินออกจากเรือนพักหลังนี้จะต้องเป็นนักฆ่าแน่นอน!”
เฉิงซยงยิ้มเย้ย ทันทีที่ซูอันไม่สามารถแก้ต่างให้ตัวเองได้ เขาจะประกาศชัยชนะด้วยการบังคับให้ชายคนนี้เปิดเผยตัวตนของทูตยุทธ์เสื้อแพรอีกคนที่ออกมาจากบ้านพักของตัวเองให้ได้
องค์หญิงรัชทายาทมองซูอันพลางขมวดคิ้ว “มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นจริงเหรอ?”
ซูอันส่ายหัว “ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องไร้สาระ ข้าออกจากบ้านพักพร้อมกับทูตยุทธ์เสื้อแพรคนอื่นตั้งแต่เมื่อไร? ราชองครักษ์ทั้งหมดเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทำสิ่งที่เจ้าบอกให้ทำ ท่านแม่ทัพเฉิง เจ้าพยายามมากจริง ๆ ที่จะใส่ร้ายข้า!”
เฉิงซยงเกือบจะกระอักเลือดออกมา ไอ้ตัวบัดซบ! ในโลกนี้มีคนน่าด้านเช่นนี้ได้อย่างไร?
เมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการจัดการใคร เขาจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกอย่างถูกจัดวางอย่างลงตัว เขาสามารถกล่าวหาคนอื่นว่ามีความผิดได้แม้ว่าคนเหล่านั้นจะไม่มีความผิดจริงก็ตาม ทว่าวันนี้แม้จะรู้ว่าเป้าหมายของเขามีความผิด แต่เขากลับรู้สึกทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้!
—
ท่านยั่วยุเฉิงซยงสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999…999…999…
—
“องค์หญิงรัชทายาท โปรดอย่าให้บุคคลนี้หลอกลวงพระองค์” เฉิงซยงอ้อนวอน “เขามีเจตนาชั่วร้ายและสมรู้ร่วมคิดกับนักฆ่า เขาเป็นส่วนหนึ่งของแผนการบุกวังที่ผ่านมาแน่นอนพะย่ะค่ะ”
องค์หญิงรัชทายาทตัดบท “พอแล้ว ถ้าท่านสิบเอ็ดสมรู้ร่วมคิดกับเหล่านักฆ่าจริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงช่วยชีวิตข้า…อะแฮ่ม…และองค์รัชทายาท?”
“นักฆ่าที่โจมตีวังไร้พิพาทและผู้ที่โจมตีวังตะวันออกอาจไม่ได้มาจากกลุ่มเดียวกัน” เฉิงซยงตอบอย่างรวดเร็ว “เพียงเพราะเขาสมรู้ร่วมคิดกับนักฆ่าจากวังไร้พิพาท ไม่ได้หมายความว่าเขาเกี่ยวข้องกับผู้ที่บุกโจมตีวังตะวันออก”
ใบหน้าขององค์หญิงรัชทายาทมืดลง “เขาช่วยชีวิตข้าและองค์รัชทายาท แต่เขาก็ยังสมรู้ร่วมคิดกับนักฆ่าที่โจมตีวังไร้พิพาท…แม่ทัพเฉิง นี่ท่านกำลังบอกว่าพวกเราพยายามสังหารองค์จักรพรรดินีงั้นเหรอ?”
เฉิงซยงตื่นตระหนกทันที “กระหม่อมไม่ได้หมายความเช่นนั้น! นั่นไม่ใช่สิ่งที่กระหม่อมแม่ทัพผู้น้อยพยายามจะ…”
เขาต้องการที่จะพูดต่อ แต่องค์หญิงรัชทายาทไม่สนใจอีกต่อไป “พอได้แล้ว! ทั้งจักรพรรดิและจูเซี่ยฉือซินได้รับรองท่านสิบเอ็ดเป็นการส่วนตัว ถ้าแม่ทัพเฉิงเชื่อว่าเขามีบางอย่างผิดปกติ บางทีเจ้าอาจกำลังตั้งคำถามถึงสติปัญญาของทั้งฝ่าบาทและท่านจูเซี่ยที่เลือกเขา?”
เฉิงซยงเหงื่อออกจนตัวเย็น “แม่ทัพผู้น้อยคนนี้ไม่กล้าอย่างแน่นอนพะย่ะค่ะ”
ผู้หญิงคนนี้น่าเกรงขามจริง ๆ นางโยนข้อกล่าวหาที่ไม่อาจทนรับได้ใส่เขาทีละข้อ!
เมื่อรู้ว่าไม่มีทางที่เขาจะจัดการทูตยุทธ์เสื้อแพรทองหมายเลขสิบเอ็ดพร้อมกับองค์หญิงรัชทายาทได้ เฉิงซยงจึงสั่งให้ลูกน้องของตนเองถอนตัวออกไป แต่ในขณะเดียวกัน เขาเริ่มสงสัยว่าทำไมองค์หญิงรัชทายาทถึงปรากฏตัวขึ้นกระทันหัน เขาตัดสินใจที่จะรอบคอบมากขึ้น ในครั้งต่อไป เขาจะไม่อ้อมค้อมกับทูตยุทธ์เสื้อแพรทองหมายเลขสิบเอ็ดอีกแล้วแต่จะเข้าจับกุมทันที!
เมื่อเฉิงซยงและคนของเขาจากไป องค์หญิงรัชทายาทก็หันกลับมา สีหน้าที่ดุร้ายของนางสลายไป นางมองซูอันอย่างอ่อนโยนทว่าสง่างาม “ท่านสิบเอ็ดเป็นอะไรหรือไม่?”
ภาพการตำหนิเฉิงซยงของนางปรากฏขึ้นอีกครั้งในความคิดของซูอัน นั่นคือสิ่งที่ข้าเรียกว่าห้าวหาญ!
ซูอันเหม่อลอยไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นนางยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน
“ท่านสิบเอ็ด?” องค์หญิงรัชทายาทหน้าแดงเมื่อเห็นเขาเหม่อมองนางแบบนี้ นางกระแอมเบา ๆ เพื่อเตือนอีกฝ่าย
มันแปลกจริง ๆ ซูอันเคยมองนางในลักษณะเดียวกันนี้มาก่อน แต่ตอนนั้นนางกลับเดือดดาลใส่เขาเป็นฟืนเป็นไฟ แต่ตอนนี้เมื่อเขาอยู่คราบของท่านสิบเอ็ดมองนาง หัวใจของนางกลับเต้นแรงทันที…
เกิดอะไรขึ้นกับข้าหรือเจ้ากันแน่?
ซูอันสะดุ้งจากอาการเหม่อลอยและพูดว่า “ขอบคุณองค์หญิงรัชทายาทที่ช่วยกระหม่อมให้พ้นจากปัญหา กระหม่อมไม่เป็นอะไรพะย่ะค่ะ”
องค์หญิงรัชทายาทยังคงกังวลอย่างเห็นได้ชัด “ข้าจำได้ว่าท่านพูดตอนอยู่ที่โรงแพทย์หลวงว่าดวงวิญญาณของท่านได้รับบาดเจ็บ และเมื่อครู่นี้ท่านประมือกับเฉิงซยงอีก อาการบาดเจ็บของท่านจะไม่กำเริบเหรอ?”
ซูอันยิ้ม “คนอย่างเฉิงซยงไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำร้ายกระหม่อมได้หรอกพะย่ะค่ะ”
“คิดไว้ไม่ผิด ความแข็งแกร่งของท่านสิบเอ็ดนั้นลึกซึ้งยิ่งนัก! น่าชื่นชมจริง ๆ” นางแสดงท่าทางยกย่อง ผู้ชายที่แท้จริงควรเป็นเช่นนี้!
ซูอันประสานมือด้วยความเคารพ “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณองค์หญิงรัชทายาท กระหม่อมคงไม่สามารถฟื้นตัวได้เร็วขนาดนี้หากไม่ได้สมุนไพรที่พระองค์ให้มา”
องค์หญิงรัชทายาทหน้าแดง “ข้าดีใจที่ข้าสามารถช่วยท่านได้”
ด้วยความกังวลที่จะสบตาเขาอีก นางรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า “ท่านช่วยทั้งข้าและองค์รัชทายาท แต่เราไม่เคยมีโอกาสขอบคุณท่านจริง ๆ จัง ๆ เลย องค์รัชทายาทยังตกใจกับเรื่องทั้งหมดและไม่สามารถมาด้วยตัวเองได้ นี่เป็นเหตุผลที่เขาขอให้ข้านำของรางวัลตอบแทนมาให้ท่านแทน โปรดรับของเล็กน้อยเหล่านี้ด้วยท่านสิบเอ็ด”
กลุ่มนางกำนัลและขันทีนำแผ่นทองคำ แผ่นเงิน และอัญมณีล้ำค่ารวมทั้งถาดสมุนไพรและโอสถราคาแพงทั้งหลายเข้ามา
องค์หญิงคนนี้ไม่ง่าย เห็นได้ชัดว่านางโกรธรัชทายาท แต่นางก็ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อปกป้องภาพลักษณ์ของสามีในนามของนาง
ซูอันไม่ปฏิเสธ “ขอบพระทัยองค์รัชทายาทและองค์หญิงรัชทายาทเป็นอย่างสูงพะย่ะค่ะ!”
เขาไม่ได้สูงส่งและมีคุณธรรมจนปฏิเสธรางวัลตอบแทนเหมือนพวกตัวเอกในละครน้ำเน่าที่เขาเคยดู เงินนั้นวิเศษยิ่ง ยิ่งมีมากเท่าไรยิ่งดี!
องค์หญิงรัชทายาทโล่งใจเมื่อเห็นซูอันรับของทั้งหมดไป นางกังวลว่าเขาจะปฏิเสธน้ำใจของนาง แต่ตอนนี้เขายอมรับของขวัญจากนางแล้ว ทั้งสองจึงถือเป็นมิตรกัน แม้ว่านางจะเป็นองค์หญิงรัชทายาทผู้สูงศักดิ์แต่การได้รับมิตรภาพจากทูตยุทธ์เสื้อแพรทองเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่ออนาคตของรัชทายาท
ใช่! นี่คือจุดประสงค์ของข้าที่มาที่นี่ ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้ว…
นางยังคงโน้มน้าวตัวเองให้เชื่อเช่นนั้น พลางยิ้มให้กับผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าและพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย เนื่องจากสถานะของนาง มันไม่เหมาะที่นางจะสนทนากับชายอื่นเป็นเวลานาน นางจึงกล่าวลาอย่างเสียดายในใจหลังจากมอบของให้เขา
ซูอันเก็บสมบัติทั้งหมดไว้ในดวงแก้วผู้รอบรู้ก่อนที่จะจากไปเช่นกัน
อวิ้นเจียนเยว่ที่กำลังรอให้ซูอันเข้ามาในเรือนพักกระทืบเท้าด้วยความรำคาญ “เจ้าบ้านั่น!”
ในขณะเดียวกัน ซูอันก็พบที่เปลี่ยวและถอดชุดทูตยุทธ์เสื้อแพรของเขาออกอย่างรวดเร็ว แล้วรีบกลับเข้าไปร่วมกับคณะผู้ติดตามขององค์หญิงรัชทายาท
องค์หญิงรัชทายาทขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาอย่างกะทันหัน “เมื่อกี้เจ้าไปไหนมา?”
ซูอันหัวเราะอย่างเขินอาย “ท้องของกระหม่อมรู้สึกแปลก ๆ เลยต้องไปปลดทุกข์น่ะพะย่ะค่ะ”
องค์หญิงรัชทายาทค่อนข้างไม่ประทับใจ
ผู้ชายคนนี้มักจะเข้าห้องน้ำทุกครั้งที่ข้าเห็น! มีบางอย่างผิดปกติกับระบบขับถ่ายของเขาหรือไง?
แล้วทำไมเจ้าต้องบอกรายละเอียดให้ข้ารู้? น่าขยะแขยง!
เมื่อเทียบกับท่านสิบเอ็ด ซึ่งสูงส่งราวกับเมฆบนท้องฟ้า ผู้ชายคนนี้ไม่ต่างจากฝุ่นบนพื้นดินอย่างแท้จริง!
นางก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวราวกับกลัวว่าจะติดเชื้อบางอย่างหากนางยืนใกล้ซูอันกว่านี้ “วันนี้องค์รัชทายาทต้องการพักผ่อน อาจารย์ของเขากำลังรักษาอาการบาดเจ็บอยู่เช่นกัน ไม่มีอะไรงานอะไรในวังแล้ว เจ้ากลับไปได้”
ซูอันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง “รับบัญชาองค์หญิงรัชทายาท!”
องค์หญิงรัชทายาทโบกมือแล้วจากไป บริวารของนางต่างมีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม
