เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1315
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1315
“ช่างปากดีนัก ลู่ฝาน นายอย่าคิดว่าตอนนี้ฉันกำลังบาดเจ็บ นายก็จะสามารถโอ้อวดต่อหน้าของพวกเราได้! ”
อู่ชิงเฉิงเช็ดรอยเลือดที่มุมปาก และจับกระบี่ม่วงแดงในมือแน่น!
เวลานี้อู่จุนเองก็ยืนแสดงตนออกมา สายตาจ้องเขม็งไปที่ลู่ฝาน
ลู่ฝานมองไปที่สองคนนี้ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
จากเสียงหายใจที่รวดเร็วของอู่ชิงเฉิงและอู่จุน ก็สามารถประเมินได้ว่า ทั้งสองคนบาดเจ็บไม่น้อย
ฝ่ามือตีไปที่เจ้าดำที่อยู่บนไหล่ แล้วเจ้าดำก็เข้าสิงร่างสำเร็จ
ควันดำปกคลุมไปทั่ว และปราณชี่ก็พวยพุ่งขึ้น เมื่อลู่ฝานยกมือขึ้น กระบี่หนักไร้คมที่ปักอยู่ด้านหลังของอู่ชิงเฉิง ก็กลับมาอยู่ในมือของตนอีกครั้ง
เวลานี้พละกำลังที่คุกรุ่นในร่างกายของลู่ฝานนั้น ต้องใช้คำว่าไม่มีที่สิ้นสุดมาอธิบายได้เท่านั้น
มือขวาถือกระบี่ ปราณชี่หลอมรวมอยู่บนตัวของกระบี่ ควันดำปกคลุมทับด้านบน
มือซ้ายกางออก ขยับนิ้วมือเล็กน้อย พลังฟ้าดินโดยรอบเริ่มที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลง
ทั้งสามคนยืนอยู่ในซอยเล็กที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน
ทันใดนั้น ลู่ฝานก็ชิงเคลื่อนไหวก่อน
วิชากายรวดเร็วดั่งสายฟ้า ก็ไม่เพียงพอที่จะอธิบายได้ถึงความรวดเร็วของลู่ฝานในขณะนี้แล้ว
เศษเงายังคงอยู่ที่เดิม แต่กระบี่ของลู่ฝานได้มาถึงเบื้องหน้าของอู่ชิงเฉิงแล้ว
ลงมือโดยใช้กระบวนท่า ยอดกระบี่หวนคืน!
อู่ชิงเฉิงรวบรวมพลังเล็กน้อย แล้วใช้ฝ่ามือฟันไปในอากาศ น้ำหนึ่งหยด ก็ตกลงมาบนกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานอย่างไร้เหตุผล
น้ำหยดนี้ไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน แต่กลับเต็มไปด้วยชี่ความเย็นของฟ้าดินอย่างที่สุด
จุดที่น้ำไหลผ่านแม้แต่กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานก็ยังแข็งตัวกลายเป็นน้ำแข็ง ลำแสงเก้าสีบนกระบี่ของลู่ฝาน ในชั่วพริบตาเดียว ก็ถูกระงับควบคุมลงไปอย่างสิ้นเชิง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า น้ำหนึ่งหยดนี้ จะต้องแฝงไปด้วยวิถีบู๊อย่างแน่นอน
ขณะที่น้ำไหลผ่านมา กระบี่ของอู่ชิงเฉิงก็ตามต่อมาด้วย
กระบี่ยาวทะลุผ่านน้ำที่หยดลงไปบนกระบี่ของลู่ฝาน ทันใดนั้น ลู่ฝานก็รู้สึกได้ถึงพลังที่เยือกเย็นและแหลมคม ที่กำลังโจมตีมาที่ร่างของเขา
ในขณะเดียวกัน อู่จุนที่อยู่ด้านข้างก็ยกมือขึ้น
ลู่ฝานเคลื่อนไหวสีหน้าเล็กน้อย แล้วใช้มือซ้ายชกเข้าไปที่ร่างของอู่จุนก่อน
เมื่อหมัดกระแทกเข้าใส่ ใต้ฝ่าเท้าของอู่จุน ก็ประกายลำแสงห้าธาตุขึ้นทั้งแถบ พลังฟ้าดินที่อยู่โดยรอบ ก็พลันกลายเป็นลักษณะค่ายกลขึ้น แล้วเข้าสู่ในร่างของอู่จุน ทันใดนั้นอู่จุนก็ล้มลงไปที่พื้น และกระอักเลือดออกมาอย่างไม่หยุด
ข้อมือขวาพลันสั่นไหวอย่างรุนแรงอีกครั้ง กระบี่หนักไร้คม กระจายเขตวิถีออกเป็นวงกว้าง
ทันใดนั้นก็ได้ทำลายพลังความเยือกเย็นที่ปกคลุมอยู่บนกระบี่จนมลายหายไป ไม่เพียงเท่านี้ ขณะเดียวกัน ดวงตาของลู่ฝานก็กระพริบแสง ใช้วิชาชิงวิญญาณ!
ทันใดนั้น เงาร่างของอู่ชิงเฉิงก็แข็งทื่อขึ้น
ลู่ฝานพลิกมือแล้วฟันกระบี่ลงไปที่ด้านหน้าทรวงอกของอู่ชิงเฉิง โดยใช้กระบี่ฟันเพียงครั้งเดียวก็ทำให้อู่ชิงเฉิงกระเด็นลอยไปไกลหลายสิบเมตร
ตึ่งตึ่งงง!
เงาร่างทั้งสองล้มลงไปที่พื้น
อู่จุนนอนกองอยู่บนพื้น และมองไปที่ลู่ฝานด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด!
อู่ชิงเฉิงเองก็ตกตะลึง ไม่เข้าใจว่า ทำไมวิทยายุทธของลู่ฝานถึงได้แข็งแกร่งมากขนาดนี้!
อู่ชิงเฉิงพลันกระโดดขึ้นจากพื้น เหาะเหินไปยังด้านหน้า แล้วจับอู่จุนเขวี้ยงไปที่ด้านหลัง และพูดว่า: “นายรีบหนีไปเร็ว! ”
อู่จุนกระอักเลือดและพูดว่า: “ท่านแม่ เกรงว่าฉันจะหนีไปไม่ได้แล้ว เขาใช้ฝ่ามือผนึกเส้นชีพจรทั้งหมดของฉันแล้ว ไอ้สมควรตาย เหมือนว่าเขาจะเก่งกาจมากกว่า ตอนที่ทำการประลองยุทธ์เสียอีก! ”
ลู่ฝานยินที่อู่จุนพูด ก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “การประลองยุทธ์ก็คือการประลองยุทธ์ ตอนที่จะวัดกันถึงความเป็นความตายนั้น พลังความสามารถอย่างนายนี้ ไม่มีทางที่จะเอาชีวิตรอดจากสามกระบวนท่าของฉันไปได้! ”
ลู่ฝานจ้องมองไปที่อู่จุน ทันใดนั้นอู่ชิงเฉิงที่ขวางอยู่ด้านหน้าของอู่จุนก็พูดขึ้นว่า: “ลู่ฝาน นายอย่าได้คิดที่จะใช้กระบวนท่านี้ฆ่าลูกชายของฉันได้! ”
บนหน้าผากของอู่ชิงเฉิง มีเหงื่อไหลหยดออกมา เส้นเลือดเคลื่อนไหวไปมาไม่หยุด
ชัดเจนว่า เธอถูกวิชาชิงวิญญาณของลู่ฝานแล้ว เวลานี้กำลังพยายามระงับควบคุมจิตญาณเอาไว้
วิชาชิงวิญญาณของลู่ฝาน จากการค้นคว้าในช่วงที่ผ่านมานี้ ถือว่าเข้าใจและเชี่ยวชาญถึงการผนึกของหลินหย่าในขั้นต้นแล้ว
หากว่าหลินหย่าอยู่ที่นี่ ก็คงจะต้องตกตะลึงอย่างมากเป็นแน่ ว่าทำไมลู่ฝานถึงใช้วิชาชิงวิญญาณได้อย่างง่ายดาย และพลังอานุภาพก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหล่อนด้วย
แม้ว่าลู่ฝานจะไม่มีกระบี่จงเทียน แต่ลำพังแต่อาศัยปราณชี่ที่แปรเปลี่ยนมานั้น ก็สามารถที่จะเกิดผลอย่างเท่าเทียมกันได้
มีรอยยิ้มขึ้นที่มุมปาก เขาเองก็คาดคิดไม่ถึงว่า กระบวนท่านี้ จะสามารถเขย่าจิตญาณของนักบู๊ปราณฟ้าคนหนึ่งได้ อาจจะเป็นไปได้ว่าอู่ชิงเฉิงได้รับบาดเจ็บสาหัส และอาจจะเป็นไปได้ว่า ต่อให้เป็นนักบู๊อย่างอู่ชิงเฉิงนี้ ก็คงไม่เข้าใจอะไรที่เรียกว่าพลังวิญญาณ และที่ไหนคือจิตญาณ!
จู่โจมเพียงครั้งเดียวก็เอาชนะได้ แล้วก็กระโดดก้าวไปข้างหน้า!
กระบี่หนักไร้คมส่องแสงแพรวพราว พลังความเป็นความตายวนเวียน ครั้งที่สี่ เมฆเฉียนคุน!
ลู่ฝานใช้วิชากระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดของตนเองในตอนนี้ฟาดฟันออกไปในทันที!
เมื่อฟาดฟันกระบี่ ก็จะปรากฏปราณกระบี่สีขาวนวลไปทั่วทั้งชั้นฟ้าชั้นดิน
อู่ชิงเฉิงรับรู้ได้ถึงอันตรายคุกคามที่แข็งแกร่งดุดัน กระบี่ม่วงแดงในมือ วาดเป็นวงน้ำ และตะโกนว่า: “น้ำสยบยมโลก! ”
วงน้ำพลันแผ่ขยายออกเป็นม่านน้ำ ขวางกั้นไว้ที่ด้านหน้าของอู่ชิงเฉิงและอู่จุน
ปราณกระบี่ที่ทรงพลังของลู่ฝาน ได้ถูกวงน้ำดูดซับไปจนหมด
อู่ชิงเฉิงสีหน้าแดงก่ำ ร่างกายเริ่มสั่นเทา
“คนอื่นทำกับเราอย่างไรเราก็ทำกับเขาแบบนั้น! ”
พลิกมือแล้วก็ใช้กระบี่จู่โจมสังหารลู่ฝานในทันที
แต่ในขณะนั้นเอง อู่ชิงเฉิงก็พลันพบว่าเงาร่างของลู่ฝานได้หายสูญไปแล้ว โดยแถบเมฆสีได้ปกคลุมพวกเขาทั้งสองคนเอาไว้
“วิชาเทพไร้ขีดจำกัด! ”
เสียงของลู่ฝานดังขึ้นมาจากทุกสารทิศ จากนั้นพลังฟ้าดินนับไม่ถ้วนก็กลายร่างเป็นอสูร พร้อมกับโจมตีเข้าใส่สองคนนั้นอย่างไม่หยุด!
โฮกกก!
แผดเสียงร้องคำราม อย่างไม่จบไม่สิ้น
