เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 670

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 670
แสงมุกเทพเคลื่อนไหว มุกมังกรที่เข้าไปในร่างกาย โดนมุกเทพดูดเข้าไป

หลังจากนั้นมุกเทพปล่อยแสงสว่างเจ็ดสีออกมา กลืนมุกมังกรไปจนหมด หลังจากนั้นพลังแข็งแกร่งผ่านมุกเทพซึมไปทั่วร่างกายลู่ฝาน

พลังเหล่านี้บ้าคลั่งและน่ากลัว มันทำให้ตัวของลู่ฝานขยายขึ้น เกราะเกล็ดมังกรที่อยู่บนกระดูกก็เปิดออก ขณะเดียวกันมีลายมังกรซับซ้อนปรากฏขึ้นทั้งตัวลู่ฝาน ดวงตาทั้งสองข้างกลายเป็นสีเลือด!

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนว่า “นี่สิมุกเทพ กลืนกินทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ แม้แต่วิญญาณมังกรยังควบคุมได้ ฉันติดตามเจ้านายที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

ตอนนี้ลู่ฝานไม่ได้ยินเสียงตะโกนของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรแล้ว เพราะตอนนี้ในหูของเขา มีเพียงเสียงโครมครามของพลังในร่างกาย

เขาได้ยินเสียงที่พลังเคลื่อนไหวอยู่ในเส้นลมปราณและกระดูก เหมือนฝูงสัตว์อสูรข้ามทุ่งหญ้า เส้นลมปราณกำลังสั่นสะเทือน

เปลวไฟสีดำที่ทะลักบนตัวเริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว บนหน้าและแขนของลู่ฝานเริ่มมีลายมังกรเลื้อยไปมา

โดยเฉพาะแขนขวา เหมือนลายมังกรดำกำลังจะคำรามออกมา

ลู่ฝานยังรู้สึกถึงเคล็ดวิชาบู๊และวิชาที่ไม่ใช่ของเขา ปรากฏอยู่ในหัวสมองของเขา

วิชามังกรทำลายล้าง!

ตำราความลับของเผ่ามังกร ทำลายล้างทุกสิ่ง

ลู่ฝานเห็นเพียงไม่กี่ตัวอักษรก็อ่านออกมาตามสัญชาตญาณ

หลังจากนั้นเขารู้สึกว่าพลังทั้งหมด รวมตัวอยู่ที่แขนทั้งสองข้างของเขา

มีดที่อู่คงหลิงให้เขา ปล่อยแสงสีดำสว่างออกมา ลู่ฝานเห็นเหมือนวิญญาณสีดำมากมาย กำลังจะออกมาจากมีด

พลังอันน่ากลัวรวมอยู่ที่ฝ่ามือ ลู่ฝานรู้สึกว่ามือขวาของตัวเองกำลังจะพังทลาย

ยื่นมือข้างหนึ่งไปด้านหน้า ลู่ฝานเล็งไปที่กุยวัว

ตอนนี้กุยวัวเหมือนสัตว์ตัวเล็กที่กำลังตกใจ มันคิดจะหนีแล้ว

อู่คงหลิงเห็นเงามังกรขนาดใหญ่มหึมา ปรากฏขึ้นด้านหลังลู่ฝาน

มันเป็นมังกรยักษ์สีขาวครึ่งดำครึ่ง บนหลังมีปีกหกปีก มีลำตัวใหญ่กว่ากุยวัว รวมไปถึงพลานุภาพไม่สิ้นสุด

“มังกรทำลายล้าง!”

อู่คงหลิงพึมพำออกมา

มังกรเทพแบบนี้เป็นตำนานไปตั้งนานแล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นพลานุภาพที่มันหลงเหลือไว้

ในที่สุดลู่ฝานใกล้จะควบคุมพลังทั้งตัวไม่ได้แล้ว

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ต้องรอให้โจมตี ตัวเขาจะระเบิดเพราะพลังอันน่ากลัว

ลู่ฝานโยนมีดในมือออกไป

มังกรยักษ์สีดำบนมีดโผล่ออกมา เหมือนกับเงามังกรทำลายล้างด้านหลังลู่ฝานไม่มีผิด

กุยวัวถอยหลังจนไม่มีที่ให้ถอยแล้ว มันรู้ว่าตัวเองหนีไม่พ้น จึงเปิดวิถีสายฟ้าทันที

ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน เห็นโพรงสีดำปรากฏขึ้นตรงกลาง

สายลมบ้าคลั่งพัดขึ้นมา เงาด้านหลังลู่ฝานหายไป เขาทรุดลงบนพื้น

ความอิดโรยถาโถมเข้ามา แต่ลู่ฝานยังฝืนมองไปข้างหน้า

ชนะแล้วเหรอ

โพรงสีดำหดตัวลง มีดลอยกลับมา

เกิดเสียงดังชิ้ง มีดปักอยู่ข้างหน้าลู่ฝาน

เกิดเสียงกรอบดังขึ้น หลังจากนั้นลู่ฝานมองมีด กลายเป็นชิ้นส่วนแตกออกมาเต็มพื้น

ประกายในแววตาอู่คงหลิงหมองลงไปไม่น้อย มีดหมอกชั่วร้ายของเธอ นี่เป็นสมบัติคุ้มครองชีวิตชิ้นสุดท้ายของเธอ

คิดไม่ถึงว่าวันนี้มันจะพังทลายลงที่นี่

วิญญาณที่เธอรวบรวมไว้แปดสิบเอ็กตัว ถูกใช้หมดไปในพริบตา

มองชิ้นส่วนแตกออกเต็มพื้น อู่คงหลิงหลับตาลงอย่างทนไม่ไหว

แสงสว่างหายไป เงาของกุยวัวปรากฏขึ้นอีกครั้ง

มันยืนโงนเงน แต่ก็ยังยืนอยู่ตรงนั้น แต่มีเลือดไหลตรงคอไม่หยุด บาดแผลเต็มตัว

กระบวนท่านี้ของลู่ฝาน ทำให้มันบาดเจ็บ