เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 671
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 671
เพราะเป็นพลังของมุกเทพมังกรทำลายล้าง มังกรทำลายล้างเทียบกับกุยวัว แข็งแกร่งกว่าไม่รู้เท่าไร
กุยวัวก้าวเข้ามาหาลู่ฝานกับอู่คงหลิงทีละก้าว
อีกก้าวเดียวพวกเขาจะโดนเหยียบตายทันที
แพ้แล้ว แพ้แล้ว!
ลู่ฝานทอดถอนใจ ตอนนี้ตัวของเจ้าดำปรากฏออกมา
มุกเทพมังกรทำลายล้างมืดไร้แสงอยู่ในตันเถียนของลู่ฝาน
ทุกสิ่งสิ้นสุดลงแล้ว!
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เงยหน้ามองกุยวัว
กุยวัวก็มองลู่ฝาน ขณะที่มันกำลังจะก้าวครั้งสุดท้าย
จู่ๆ กุยวัวร้องโอดครวญออกมา จากนั้นเกิดเสียงระเบิด ล้มลงตรงหน้าลู่ฝาน
ราวกับสัตว์ตัวใหญ่คุกเข่ายอมจำนน กุยวัวขนาดมหึมากระแทกลงกับพื้น
เสียงนี้เหมือนกระแทกลงบนใจลู่ฝาน ลู่ฝานมองกุยวัวล้มลงอย่างตกตะลึง หัวของมันเกือบกระแทกโดนตัวลู่ฝาน
ระยะห่างเพียงแค่สามนิ้ว
ฝุ่นตลบอบอวล ลู่ฝานมองอย่างตกตะลึง
อู่คงหลิงก็เบิกตาโตทั้งสองข้าง ตอนเธอเห็นกุยวัวล้มลงตรงหน้าลู่ฝาน
อู่คงหลิงพูดอย่างตกใจ “ชนะแล้วเหรอ ลู่ฝานนายชนะแล้วเหรอ”
ลู่ฝานขยับปากพูดว่า “เหมือนจะชนะแล้ว!”
ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นหัวเราะออกมา
ขณะนั้นเสียงของหัวเราะของลู่ฝานหยุดลงกะทันหัน
เสียงคำรามดังขึ้นในหัวของเขา
ลู่ฝานสั่นสะเทือนไปทั้งตัว แย่แล้ว วิญญาณมังกรแว้งกัด!
จิตใจจมดิ่งไปในร่างกาย ลู่ฝานสัมผัสถึงวิญญาณมังกรที่บ้าคลั่ง ทั้งสองเพิ่งปะทะกัน ลู่ฝานรู้สึกว่าจิตใจหมุนเคว้ง
หลังจากนั้นจิตใจของเขามายังพื้นที่แปลก ข้างหน้าเป็นมังกรบินขนาดใหญ่
“จิตใจไม่เลว มนุษย์ ขอบใจที่กลืนมุกมังกรของฉัน ให้ฉันได้มีโอกาสมีร่างมนุษย์”
มังกรยักษ์ก้มมองลู่ฝาน เสียงเย็นชาและโหดเหี้ยม เหมือนเทพเจ้ามองมด
ลู่ฝานมองมันอย่างราบเรียบ “นายจะกลืนกินฉันเหรอ”
มังกรยักษ์พูดว่า “ใช่ แต่ถ้านายยอมเสียสละร่างกายเอง ฉันจะเหลือสติให้นาย ให้นายสัมผัสชีวิตมนุษย์ไปกับฉัน”
ลู่ฝานพูดว่า “ขอโทษด้วย ฉันสัมผัสชีวิตตัวเองได้ ไม่ต้องให้นายมาช่วย”
มังกรยักษ์พูดว่า “งั้นนายจะโดนฆ่าตาย”
ลู่ฝานหัวเราะออกมา
“นายรู้ไหม สัตว์อสูรที่พูดภาษาคนได้แบบพวกนายน่าเบื่อมาก ถ้าพวกนายทำได้จริง จะมาพูดไร้สาระกับฉันทำไม กลืนกินฉันไปก็จบแล้ว ตอนนี้นายดึงฉันมาที่นี่ ไม่มีอะไรนอกจากนายกลืนกินฉันไม่ได้เท่านั้นเอง”
เสียงของมังกรยักษ์เย็นชา “นายกำลังยั่วโมโหฉันเหรอ”
ลู่ฝานชูนิ้วกลางให้มังกรยักษ์
“นี่สิถึงเรียกว่ายั่วโมโห”
มังกรยักษ์คำรามใส่ลู่ฝาน แต่ขณะนั้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรมีแสงสว่างขึ้นตรงชั้นแรก มุกเทพสว่างขึ้นมา ช่วยลู่ฝานต้านทานทุกอย่างไว้
ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “ขอบใจมากไอ้เก้า”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านาย นายมีมุกเทพคุ้มกันกาย ไม่ต้องกลัวมัน ฮ่าๆ จิตวิญญาณของมันไม่แข็งแกร่งเท่าเจ้านาย เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายคือหนึ่งเดียวในใต้หล้าจริงๆ”
มังกรยักษ์ถอยหลังไปสองก้าว “มนุษย์ประหลาด อย่าคิดว่าตอนนี้ฉันทำอะไรนายไม่ได้ แล้วนายจะเหยียบหัวฉันได้”
ลู่ฝานยิ้มแล้วมองมัน “จะสู้กันไหม”
มังกรยักษ์เงียบไป จากนั้นพูดว่า “ว่าเงื่อนไขมาสิมนุษย์”
รอยยิ้มของลู่ฝานกว้างขึ้น
