เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 731
ยืนเรียงหน้ากระดาน เมื่อมองไป เป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ห้าคนกับเด็กรูปร่างซูบผอมอีกหนึ่งคน
ลู่ฝานมองทั้งหกคนแล้วขมวดคิ้วขึ้นมา
“ไอ้เก้า พิษมีเวลาหนึ่งชั่วยามไม่ใช่เหรอ ไหนบอกว่าหนึ่งชั่วยามไง ตอนนี้เวลายังไม่ถึงเวลาหนึ่งก้านธูปเลย”
ลู่ฝานสงสัยกับคำพูดของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรอยู่ในใจ เรื่องแบบนี้กระทบกับการวิเคราะห์ของเขา
เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรเบาลง
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาอาจพกยาติดตัวเอาไว้ ถ้าพวกเขาไม่ได้กินยาแก้พิษหรืออะไรสักอย่าง ไม่มีทางดีขึ้นเร็วขนาดนี้”
ลู่ฝานกอดหลิงเหยาเอาไว้แน่น
พูดแบบนี้ก็มีเหตุผลเหมือนกัน เขาพกยาติดตัวได้ คนอื่นก็พกไว้ป้องกันตัว ใช่ว่าจะเป็นไปได้
แต่เห็นได้ชัดว่ายาที่หกคนฝั่งตรงข้ามกิน เทียบไม่ได้กับยาที่เขาทำ
เห็นการเคลื่อนไหวแข็งทื่อของพวกเขา แค่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เหมือนท่อนไม้ สีเทาหม่นหมองบนใบหน้าก็ยังไม่ได้หายไปจนหมด
หันมาดูศิษย์พี่หานเฟิง นอกจากการเคลื่อนไหวช้า ที่เหลือก็เหมือนไม่ได้เป็นอะไรเลย
ศิษย์พี่หานเฟิงโยนชายชราทิ้งไว้บนพื้น เคลื่อนตัวมาด้านหน้าลู่ฝาน “พวกไม่เอาไหนแบบพวกนาย คิดจะจัดการศิษย์น้องฉันเหรอ ผ่านฉันให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน!”
เมื่อพูดจบ หกคนฝั่งตรงข้ามปล่อยพลังปราณออกมา
ทันใดนั้นแสงค่ายกลสว่างขึ้น
“ค่ายกลสังหารหมู่ เปิดออก!”
เสียงดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ทั้งหกคนยกมือขึ้นทั้งสองข้าง ปล่อยพลังปราณออกไป
มีค่ายกลอยู่ แค่พวกเขาปล่อยพลังปราณออกไปได้ ก็สามารถกำจัดลู่ฝานที่อยู่ด้านหน้า ทำภารกิจของพวกเขาสำเร็จ ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อกี้กำลังรักษาอาการแข็งทื่อของร่างกาย รอให้ยาออกฤทธิ์ พวกเขาคงจัดการพวกลู่ฝานตั้งแต่ตอนที่พุ่งเข้ามาแล้ว
หานเฟิงเบิกตาโต ก่นด่าออกมาว่า “หน้าไม่อายหรือเปล่า คนมากสู้กับคนน้อย ยังมีค่ายกลด้วย!”
เมื่อเห็นว่าค่ายกลกำลังจะเปิดออก ศิษย์พี่หานเฟิงปล่อยพลังปราณปกคลุมทั่วร่างกาย ราวกับเจอศัตรูตัวฉกาจ
ขณะนั้นลู่ฝานได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัว
“เก็บ!”
ทันใดนั้นแสงค่ายกลหายไป
ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังของค่ายกลเข้ามาในมุกเทพของเขา
ใช้เวลานานขนาดนี้ ถ้าไอ้เก้ายังเก็บค่ายกลมาไม่ได้ ลู่ฝานคงต้องหักค่าแรงมันจริงๆ แล้วล่ะ
ไม่โชว์ผลงาน วันๆ เอาแต่จะ “กินของ” จะเป็นไปได้ยังไง!
ค่ายกลโดนมันเก็บเข้ามาในตัว แสงหม่นหมองหายไปด้านหลังลู่ฝาน
“ทำได้ไม่เลว ครั้งหน้าเร็วกว่านี้หน่อย!”
ลู่ฝานพูดกับเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในใจ
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “โอเค เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่”
ค่ายกลหายไป หกคนฝั่งตรงข้ามมองมือทั้งสองข้างของตัวเองที่ชูขึ้นมาด้วยความตกตะลึง
ท่าทางตลกเหมือนกอริลลาหกตัวยกมือยอมแพ้
หานเฟิงกำลังจะใช้ร่างกายตัวเองรับท่าไม้ตายของอีกฝ่าย ถึงกระทั่งที่เตรียมจะบ้าคลั่งแล้วด้วย คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะท่าดีทีเหลว เหมือนตดออกมา มีแค่เสียง ไม่มีอะไรสักอย่าง
“ฮ่าๆๆๆๆ พวกนายจะทำให้ฉันขำตายเหรอ”
ศิษย์พี่หานเฟิงอ้าปากกว้างหัวเราะออกมา ชี้หน้าอีกฝ่ายแล้วหัวเราะ หัวเราะเหมือนจะตาย
ลู่ฝานก็มีรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า มีเพียงหลิงเหยาที่อยู่ในอ้อมกอด เหมือนเห็นอะไรบางอย่าง เธอจ้องด้านหลังลู่ฝานอย่างตกตะลึง
ชายชุดดำทั้งหกคนข้างหน้าตาค้าง
นี่มันอะไรกัน!
ไหนค่ายกลที่บอกล่ะ!
ค่ายกลที่วางเอาไว้ตั้งวันสองวัน ไม่รู้เสียวัสดุไปตั้งเท่าไร
ทำไมจู่ๆ ถึงหายไปล่ะ!
