เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1095 ฝูงงูสู้กัน + ตอนที่ 1096 ชิงต้นไม้จากปากงู

ตอนที่ 1095 ฝูงงูสู้กัน + ตอนที่ 1096 ชิงต้นไม้จากปากงู

ตอนที่ 1095 ฝูงงูสู้กัน

เฟิ่งจิ่วคิดว่ายานี้น่าจะออกจากเตาได้ในประมาณสองสามชั่วยาม ใครจะรู้ หลังจากยาอายุวัฒนะหลอมรวมกันในเตาก็เกิดเสียงระเบิดดังไม่ขาดสาย อุณหภูมิทั้งเตาลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง เผาเสียจนเตาแดงฉาน ทำให้เธอที่ไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้หวั่นๆ ใจขึ้นมา

“นี่จะระเบิดเตาหรือกลั่นกันแน่? สมุนไพรพวกนั้นที่ข้าเติมลงไปเป็นเถาเจ้าสายฟ้า[1]เยอะหน่อย ลดหญ้าคาวงูกับดอกไม้ไฟดินให้น้อยลงแล้ว ทำไมยังเป็นเช่นนี้อีก?”

เธอกล่าวพึมพำ ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยไม่เข้าใจ ขณะมองเตาปรุงยาที่ร้อนจนแดง ฝีเท้าของเธออดถอยหลังไปเล็กน้อยไม่ได้ ที่ผ่านมาตอนเตาระเบิดก็ระเบิดทันที จะไม่ไหม้แดงไปทั้งเตาโดยไม่ระเบิดเช่นครั้งนี้

สิ่งที่เธอกังวลคือนี่ไม่ใช่เตาปรุงยาที่ดีที่สุดเช่นกัน ด้วยคิดว่าเป็นเพียงยาอายุวัฒนะระดับห้าลงไป ใช้เตาปรุงยาอย่างง่ายๆ เป็นพอ ไหนเลยจะรู้ว่าใส่สมุนไพรมากเข้าจะกลายสภาพเป็นเช่นนี้

หากเตาระเบิด เธอก็จะเสียยาทิพย์พวกนั้นไปเปล่า แต่หากจะเปิดเตาตอนนี้ ยายังกลั่นไม่เสร็จก็เปิดไม่ได้อีก ทำได้แต่มองอยู่ข้างๆ อย่างหวั่นใจ ซ้ำยังต้องป้องกันมันระเบิด

รอไปเช่นนี้จนถึงเวลาช่วงเย็น เมื่อเฟิ่งจิ่วด้านในเขตอาคมเห็นเตาใกล้จะเปลี่ยนรูปร่างและมีไอร้อนพวยพุ่งออกมา ก็ถอยหลังไปพลางพึมพำว่า “ใส่ดอกไม้ไฟดินมากไปจริงๆ หรือว่าเถาเจ้าสายฟ้าเยอะไป? นี่เป็นจังหวะจะระเบิดชัดๆ!”

สิ้นเสียงของเธอก็เห็นกระแสลมปะทุขึ้นมา ทำให้เธอตกใจเรียกพลังพุ่งออกจากเขตอาคมหลบไปอยู่ที่ไกลๆ ทันทีที่หนีออกเขตอาคมไป เตาปรุงยาด้านหลังก็ระเบิดเสียงดังสนั่น

“บ้าเอ๊ย!”

เฟิ่งจิ่วตาค้าง มองเตาที่จู่ๆ ก็ระเบิดเสียงดัง ละลายเป็นเศษเหล็กตกกระจายไปทั่ว หลังจากเมฆทรงเห็ดสีดำยักษ์ใหญ่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เมฆอีกก้อนหนึ่งก็ปะทุขึ้นจากเบื้องล่าง จากนั้นหยุดอยู่กลางอากาศสักพักถึงจะถูกลมพัดจางหายไป

เธอไม่ทันสังเกตว่าขณะที่เตาระเบิดและเมฆทรงเห็ดพุ่งขึ้นฟ้า ยาอายุวัฒนะสีดำสนิทเม็ดหนึ่งก็ลอยออกไปเสียงดังฟิ้ว ก่อนจะตกลงใกล้ๆ ฝูงงู

งูตัวเล็กได้กลิ่นหอมของยาอายุวัฒนะก็ร้องฟ่อพุ่งเข้าใส่ เขมือบยาอายุวัฒนะสีดำสนิทเข้าไปในคำเดียว ทว่าเมื่อมันกลืนยาอายุวัฒนะลงไปแล้ว ท้องของมันปั่นป่วนคล้ายมีกระแสลมวิ่งพล่านอยู่ด้านใน แม้แต่ร่างยังแผ่กลิ่นอายพลังวิญญาณที่แฝงด้วยกลิ่นอายของยาอายุวัฒนะออกมา

ภาพเช่นนี้ดึงดูดความสนใจของงูพิษตัวอื่นๆ เห็นเพียงงูตัวกว้างสองนิ้วมือยาวเกือบครึ่งจั้งพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว แล้วอ้าปากกลืนงูเล็กตัวนั้นลงไปทั้งตัว

ภาพนี้เกิดซ้ำอีกครั้ง งูใหญ่กินงูเล็ก ทั้งยังมีอีกสองสามตัวกำลังยื้อแย่งกัน ประหนึ่งว่านั่นเป็นอาหารรสเลิศอะไรบางอย่าง ระหว่างที่แก่งแย่งกัน งูทั้งรังตรงนั้นจึงพุ่งตัวออกไปด้วยเหตุฉะนี้ จากนั้นไล่ตามงูที่กลืนยาอายุวัฒนะ พยายามจะเขมือบมันลงไป

แม้แต่ราชางูที่ขดอยู่ตรงต้นไม้วิเศษทรงแจกันยังเชิดหัว แลบลิ้นส่งเสียงฟ่อๆ ดวงตาโหดเหี้ยมกระหายเลือดนิ่งจ้องฝูงงูที่กำลังช่วงชิงกันอยู่ตลอด

เมื่อเฟิ่งจิ่วเก็บสายตากลับมาจากเมฆทรงเห็ดที่แผ่กระจายบนท้องฟ้า ก็ต้องถอนใจอย่างอดไม่ได้ “หมายความว่าจะให้ข้ากลั่นใหม่อีกหรือ?”

เธอผิดหวังเล็กน้อย ขณะกำลังคิดจะลงไปกลั่นยาอายุวัฒนะใหม่ หางตาก็สังเกตเห็นว่างูตรงต้นไม้วิเศษทรงแจกันทางนั้นไม่รู้ทำไมถึงกัดทึ้งสู้กัน งูใหญ่พวกนั้นอ้าปากกว้างกลืนงูอีกตัวหนึ่งลงไป เล่นเอาเธอกะพริบตาปริบๆ อย่างอดไม่ได้

……………………………………

ตอนที่ 1096 ชิงต้นไม้จากปากงู

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมตรงนั้นถึงวุ่นวาย? รังงูใต้ต้นไม้วิเศษทรงแจกัน นอกจากราชางูที่ล้อมรอบต้นไม้ไว้อย่างแน่นหนา พูดได้ว่างูตัวอื่นๆ เลื้อยออกมากันหมด พัวพันวุ่นวายอยู่ห่างจากต้นไม้ทรงแจกันออกไปหลายจั้ง

เฟิ่งจิ่วนึกสงสัยในใจ จึงเรียกพลังกระโดดเข้าไปใกล้อีกนิด เมื่อมาถึงจุดห่างที่ออกมาหลายจั้งและได้กลิ่นหอมยาที่กำจายในอากาศก็ตกใจทันใด

“นี่…นี่กลิ่นหญ้าคาวงูไม่ใช่หรือ?”

เธอตะลึงเล็กน้อย จ้องมองฝูงงูที่กำลังสู้กัน ดวงตาเป็นประกายโดยพลัน “หรือว่ายาอายุวัฒนะจะกลั่นสำเร็จ? ไม่ผิดแน่ นี่เป็นกลิ่นของหญ้าคาวงู! ฮ่าๆๆๆๆ!”

เธอพลันหัวเราะลั่น มองฝูงงูตะลุมบอนกันด้วยความเบิกบานยินดี เห็นงูเล็กโดนงูใหญ่กินไป ท่ามกลางงูใหญ่ก็แย่งชิง พันรัดกัดทึ้งกัน…

สู้กันเลยๆ!

งูตัวใหญ่นั่นออกมายื้อแย่งด้วยจะดีที่สุด ถึงเวลานั้นขอแค่เธออาศัยตอนที่พวกมันไม่สนใจ ขอแค่ให้เธอเข้าไปใกล้ต้นไม้ทรงแจกันได้ ก็ย้ายมันทั้งต้นเข้าไปปลูกในไร่วิญญาณของห้วงมิติได้ทันที แล้วค่อยศึกษาอย่างช้าๆ ว่านั่นเป็นผลไม้วิญญาณอะไร

หลังจากตัดสินใจแน่วแน่ เพื่อที่จะล่อราชางูตัวนั้นออกมา เธออาศัยท้องฟ้าที่ค่อยๆ มืดลงอำพรางตัว เก็บกลิ่นอายรอบกาย และหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้

เธอในมุมมืดเห็นราชางูมองไปรอบด้าน จ้องมองตรงที่เธอยืนก่อนหน้านี้ แล้วสังเกตรอบๆ สักพักหนึ่งถึงค่อยๆ คลายตัวขยับออกไปด้านหน้า

ความเร็วในการเลื้อยของมันไม่สูง หรือบอกได้ว่ายังไม่วางใจที่จะออกห่างจากต้นไม้วิเศษไปเช่นนี้ ด้วยเหตุนี้งูที่นับว่ายาวหนึ่งจั้งกว่าจึงเหยียดตัวขยับออกไปโดยที่ส่วนหางยังเกี่ยวอยู่กับต้นไม้

เพียงแต่ฝูงงูยิ่งออกห่างไปไกลระหว่างสู้กัน ออกไปเป็นระยะไกลกว่าสองจั้งแล้ว หากมันจะเข้าต่อสู้ก็จำต้องออกห่างจากต้นไม้ใหญ่ ด้วยเหตุนี้เอง หลังจากเลื้อยออกไปครึ่งจั้งถึงหนึ่งจั้ง มันจึงหันกลับไปจ้องผลไม้บนต้นที่ยังไม่สุกดี ดวงตาดุร้ายกระหายเลือดคู่นั้นกวาดมองรอบข้างอีกครั้ง แล้วจึงจะพุ่งออกไปทันที

มันว่องไวยิ่งนัก เพียงได้ยินเสียงฟิ้วร่างของมันก็พลันพุ่งออกไป ปากอ้าฉีกไปถึงตำแหน่งหลังหัว ปากที่เดิมทีไม่ใหญ่จึงกว้างจนพอจะกลืนกระต่ายโตเต็มวัยลงไปได้หนึ่งตัว

เมื่อมันพุ่งออกไปขณะจับจ้องงูใหญ่ อ้าปากกัดหัวและกลืนงูใหญ่ลงไปในท้อง เฟิ่งจิ่วทางด้านหลังก็พุ่งออกมาถึงใต้ต้นไม้วิเศษทรงแจกันแล้ว

รังงูใต้ต้นไม้ไม่มีงูอยู่สักตัว ทั้งหมดกรูกันไปแย่งชิงยาอายุวัฒนะ ด้วยเหตุนี้เธอจึงมาถึงใต้ต้นไม้โดยไร้ซึ่งอุปสรรคใดๆ มือข้างหนึ่งแตะบนต้นไม้ ส่วนสายตาก็สังเกตราชางูที่พุ่งออกไปด้านนอก

พลังวิญญาณในร่างพุ่งพล่าน ฝ่ามือรวบรวมกลิ่นอายพลังวิญญาณรวมกับดวงจิตจนกลายเป็นเส้นเดียว แล้วมุ่งหน้าไปพร้อมเสียงตะโกนกังวานของเธอ “เก็บ!”

ต้นไม้วิเศษทรงแจกันที่หยั่งรากลึกลงใต้ผืนดินกลายเป็นประกายแสงเส้นหนึ่งหายไปตรงหน้าในทันใด ถูกย้ายเข้าไปในห้วงมิติของเฟิ่งจิ่ว แล้วปลูกลงรากใหม่อยู่ภายในจวนวิญญาณของห้วงมิติ

“ฟ่อ!”

ราชางูที่กำลังกลืนงูใหญ่ลงท้องพลันหันกลับมา เห็นต้นไม้ทรงแจกันโดนเฟิ่งจิ่วเก็บไปพอดี พริบตานั้นดวงตาดุร้ายกระหายเลือดก็แดงฉาน ก่อนจะแลบลิ้นงูร้องฟ่อ

กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัวรวมถึงกลิ่นอายดุร้ายชวนขนลุกแผ่กระจายทันควัน หางมันสะบัดกระแทกพื้นส่งใบมีดลมบ้าคลั่งม้วนจู่โจมไปทางเฟิ่งจิ่ว เวลาเดียวกันนี้ ร่างของมันก็หันไปแล้วพุ่งเข้าหาเฟิ่งจิ่วด้วยความเร็วสูงยิ่ง

………………………………………………….

[1] เถาเจ้าสายฟ้า หรือเถาเหลยกง เป็นสมุนไพรจีนจำพวกไม้เถาชนิดหนึ่ง มีดอก มีสรรพคุณหลากหลายเช่นรักษาโรคผิวหนัง โรคไขข้ออักเสบ กําจัดศัตรูพืชในทางการเกษตร หากใช้เป็นพิษสามารถส่งผลต่อระบบประสาทของสมองและทำให้เลือดไหลไม่หยุดได้