เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1309 ต้องพิจารณาใหม่ + ตอนที่ 1310 เขาคิดจะทำอะไร

ตอนที่ 1309 ต้องพิจารณาใหม่ + ตอนที่ 1310 เขาคิดจะทำอะไร

ตอนที่ 1309 ต้องพิจารณาใหม่

“ข้ากำลังคิดว่า ทำไมท่านถึงเก็บคนแบบนี้ไว้ข้างกาย แล้วยังให้ทำหน้าที่สำคัญอีก?” ดูจากวิธีการทำงานของเขาแล้ว ไม่น่าจะทำอย่างนี้

ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเซวียนหยวนโม่เจ๋อเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองไปยังทิศทางที่หานหรงเดินจากไป “เมื่อก่อนเขาไม่เคยเป็นอย่างนี้”

ฮุยหลางที่ประคองอิ่งอีอยู่ด้านหนึ่งก็ก้าวเท้าเข้ามา รีบกล่าวว่า “ใช่ขอรับ เมื่อก่อนเขาไม่ได้เป็นเช่นนี้ เมื่อก่อนเขาทำเพื่อนายท่าน ทำอะไรก็คิดถึงจวนทุกอย่าง ไม่เคยทำเรื่องล้ำเส้นเลย มีวันนี้แหละที่ทำเกินไป ข้าเองก็ตกใจเช่นกัน”

เฟิ่งจิ่วครุ่นคิด เมื่อก่อนไม่เป็นอย่างนี้? แต่เป็นแค่กับเธอ? หรือเป็นเพราะภาพประทับใจแรกที่เธอมีต่อเขาไม่ค่อยดี จึงทำให้เข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนมีเล่ห์กล?

“ฮุยหลาง ประคองอิ่งอีไปรักษาตัวเถิด!” เซวียนหยวนโม่เจ๋อกล่าว

“ขอรับ” เขารับคำ จากนั้นก็ประคองอิ่งอีเดินออกไป

เซวียนหยวนโม่เจ๋อกุมมือเฟิ่งจิ่ว กล่าวว่า “ในจวนมีคนไม่น้อย อีกทั้งยังมีคนที่มีพลังสูงกว่าเจ้าอยู่มาก พวกเขาจะยอมรับเจ้าเพราะข้า แต่จะยอมรับเจ้าด้วยใจจริงหรือไม่ กลับต้องให้เจ้าเป็นคนจัดการด้วยตนเอง”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาแย้มยิ้มขึ้นมา “เรื่องวันนี้เจ้าจัดการได้ดีมาก อะไรที่ควรเด็ดขาดก็ต้องเด็ดขาด ไม่ต้องกลัว”

เธอได้ยินประโยคนี้ก็ถอนหายใจ ขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนไม่ชอบใจ “ยังไม่ทันแต่งงานกับท่านก็มีเรื่องวุ่นวายเป็นกอง ข้ายังต้องพิจารณาใหม่ว่าจะแต่งงานกับท่านหรือไม่!” ขณะเอ่ยก็ดึงมือกลับ แล้วหันตัวเดินเข้าไปในลานบ้าน

เซวียนหยวนโม่เจ๋อชะงัก อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินตามไปด้วยสีหน้าร้อนรน “เจ้ารับปากข้าแล้ว คืนคำไม่ได้”

เธอมองท้องฟ้าพลางครุ่นคิด เม้มปากและกล่าวอย่างไม่ยอมรับว่า “ใช่หรือ? ข้ารับปากเมื่อใดกัน ทำไมจำไม่ได้เลยเล่า ท่านน่าจะจำผิดแล้ว”

“เฟิ่งจิ่ว!”

“ข้าอยู่นี่อย่างไรเล่า!” เธอหัวเราะร่า แย้มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ท่านก็รู้ว่าข้าไม่ชอบเรื่องวุ่นวายที่สุด อีกอย่างพลังของข้าไม่ได้แข็งแกร่งเท่าคนในจวนท่าน ในอนาคตถ้ามีคนรังแกข้า ข้าก็สู้ไม่ได้อีก ฉะนั้นคิดดูแล้ว ก็ให้มันแล้วกันไปเถิด”

“มีข้าอยู่ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง” เขาทำหน้าจริงจัง “อีกอย่าง คนของข้าไม่มีทางล่วงเกินเบื้องสูงแน่นอน”

ได้ยินแล้ว เธอชูนิ้วชี้ขึ้นมาส่ายซ้ายขวาตรงหน้าเขา “อย่าเพิ่งด่วนสรุปเช่นนั้น เรื่องนี้ก็ยังไม่แน่! อีกอย่าง ว่ากันว่าผู้ชายนั้นก่อนแต่งงานกันกับหลังแต่งงานกันราวกับเป็นคนละคน เฮ้อ พูดแล้วข้าก็เริ่มกังวลขึ้นมาแล้ว ข้าเพิ่งจะสิบเจ็ดสิบแปดปี กำลังอยู่ในวัยสาวสะพรั่ง ยังมีช่วงเวลาดีๆ อีกตั้งมากมาย จะแต่งงานง่ายๆ อย่างนี้ได้เช่นไร”

“สิบเจ็ดสิบแปดก็ไม่เด็กแล้ว” เขาเอ่ย สายตาเหลือบมองหน้าอกนาง “ส่วนใดที่ควรโตก็โตแล้ว”

ครั้นได้ยินเช่นนั้น เฟิ่งจิ่วกลอกตาใส่เขาแล้วแค่นเสียง “มองที่ไหนของท่านน่ะ? มองอะไรไปเรื่อย”

“เสี่ยวจิ่ว ถ้าเช่นนั้นเอาอย่างนี้ดีไหม! พวกเราเลือกฤกษ์งามยามดีสักวัน แล้วข้าส่งของกำนัลไปหมั้นเจ้าไว้ก่อนเป็นอย่างไร?”

“ไม่ดีกว่า ข้ายังต้องพิจารณาใหม่อีก นอกจากนั้นท่านกับข้ายังมีสัญญาสิบปีอยู่อีกนะ!” เธอแค่นเสียงขึ้นจมูก มองเขาที่ยืนร้อนใจอยู่ตรงนั้น รู้สึกขำเล็กน้อย

“คิดๆ ดูข้าก็มาอยู่ที่นี่หลายเดือนแล้ว อีกไม่กี่วันคงต้องไปแล้ว” เธอมองเขา กล่าวว่า “พอข้าไปท่านไม่ต้องสืบข่าวของข้า เมื่อใดควรปรากฏตัว ข้าจะออกมาเอง”

เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินประโยคนั้น “นี่เจ้าตั้งใจจะซ่อนตัวหรือ ความจริงหากเจ้ามีเรื่องใดต้องทำก็บอกข้าได้ ข้าช่วยเจ้าแก้ปัญหาเอง”

“ไม่ต้อง เรื่องนี้ข้าต้องจัดการด้วยตนเอง อีกอย่าง ถึงแม้จะเป็นท่าน ข้าก็ไม่อยากให้ท่านมาช่วยข้าทุกเรื่อง”

………………………………….

ตอนที่ 1310 เขาคิดจะทำอะไร

ผู้หญิงที่พึ่งพาผู้ชายมากเกินไป สุดท้ายมีแต่จะกลายเป็นคนไร้ค่า เธอไม่ค่อยชอบพึ่งพาคนอื่น สิ่งที่เธอต้องการคือมีอิสระในการตัดสินใจและความสามารถในการแก้ไขปัญหา

แม้แต่ในอาณาเขตของแปดจักรวรรดิใหญ่แห่งนี้ เธอก็หวังว่าจะมีสักวันที่อำนาจของตนแผ่ขยายมาถึงที่นี่ คนของเธอจะกระจายตัวอยู่ทั่วทุกมุมของแปดจักรวรรดิใหญ่ แค่ออกคำสั่งก็แห่แหนกันมาจากทั่วทุกสารทิศ!

ครั้นนึกถึงความคิดนี้ แววตาของเธอวาบไหว เธอรู้สึกว่าภาพนี้จะกลายเป็นจริงได้แน่นอน

ทว่าที่เธออยากมีแรงสนับสนุนและอำนาจเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะต้องการครองโลกหรืออะไรทำนองนั้นเด็ดขาด เพียงแต่เวลามีใครต้องการทำร้ายแคว้นของเธอ ทำร้ายคนในครอบครัวของเธอ เธอแค่อยากมีกำลังมากพอที่จะปกป้องพวกเขาได้

ผู้ชายคนหนึ่งอยากครองโลก บางทีอาจเพราะอยากปกครองโลกทั้งใบและกลายเป็นผู้แข็งแกร่ง ผู้หญิงคนหนึ่งต้องการกลายเป็นผู้แข็งแกร่งมีอำนาจสูงสุด ต้องการมีพละกำลังที่เข้มแข็ง ก็เพียงเพื่อต้องการมีกำลังนั้นไว้ใช้ปกป้องคนที่ตนเองอยากปกป้องเท่านั้น

การครองโลกสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว ไม่ได้มีแรงดึงดูดอะไรเลย แม้แต่เฟิ่งจิ่วเอง เป้าหมายในชีวิตของเธอก็ไม่ใช่เช่นนั้น ด้วยเหตุนี้ ตอนที่ได้ยินโม่เฉินบอกว่าเธอจะกลายเป็นเจ้าผู้ครองแผ่นดินอะไรทำนองนั้น เธอก็ทำเพียงยิ้มแล้วผ่านไป

นั่นมันเป็นไปไม่ได้ เพราะสิ่งที่เธอต้องการคือชีวิตที่เรียบง่าย มีกำลังมากพอที่จะปกป้องคนที่เธออยากปกป้อง ใช้ชีวิตกับคนที่ชอบ แล้วมีลูกอีกสักคนสองคน เลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ ดูท้องฟ้าก้อนเมฆด้วยกัน ดูอาทิตย์ขึ้นอาทิตย์ตกด้วยกัน…

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเห็นสีหน้าหนักแน่นของเธอ ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงเอ่ยด้วยความจนใจ “เช่นนั้นก็ได้ หากมีอะไรแก้ไขไม่ได้ เจ้าก็บอกข้า

ยังมีอีก หลังไปจากที่นี่แล้ว เจ้าจะไปที่ใด?” เรื่องนี้อย่างไรก็ควรให้เขารู้ไม่ใช่หรือ ไม่เช่นนั้น เขาจะไปหานางได้อย่างไร?

ได้ยินเช่นนั้น เฟิ่งจิ่วเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่ง แล้วจึงยิ้มหัวเบาๆ “ไม่บอกท่านหรอก” สิ้นเสียง เงาร่างสีแดงก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

ขณะมองดูร่างที่วิ่งเข้าไปในเรือน เขาส่ายหน้าถอนหายใจ ว่ากันว่าสตรีและคนถ่อยนั้นเอาใจยาก ประโยคนี้ ในที่สุดเขาก็ได้รู้ซึ้งในวันนี้เอง

โดยเฉพาะเมื่อเขารู้แต่แรกแล้วว่าผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก นิสัยใจคอของนางเทียบไม่ได้กับผู้หญิงทั่วไป แม้แต่เขา ก็ยังเคยพลาดท่าให้นางตั้งหลายหน

แต่ครั้งนี้นางมาอยู่ที่นี่กลับสงบเสงี่ยมขึ้นเล็กน้อย ทั้งวันก็อยู่แต่ข้างกายเขา ไม่ได้คิดเรื่องแกล้งคนอะไรอีก เขาก็นึกว่าเปลี่ยนนิสัยแล้ว! ที่แท้ก็กำลังรอเขาอยู่ที่นี่เอง

ในอีกด้าน หานหรงที่กลับถึงที่พักเดือดดาลจนทุบโต๊ะพัง พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ ก็รู้สึกเพียงว่ามีเพลิงโทสะขุมหนึ่งกำลังแผดเผาหัวใจ เปลวไฟลุกลามใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ โมโหจนไม่อาจควบคุม!

“นางปีศาจ! คิดจะเป็นนายหญิงของจวนงั้นหรือ? ข้าหานหรงไม่มีทางยอมให้เจ้าสมใจแน่!” เขากำหมัดแน่น เส้นเอ็นบนหลังมือปูดโปนขึ้นมา

เรื่องที่เฟิ่งจิ่วสั่งสอนหานหรงแพร่ไปทั่วจวนอย่างรวดเร็ว คนบางส่วนได้ยินแล้วแปลกใจยิ่งนัก ถึงอย่างไรหานหรงก็มีตำแหน่งไม่ธรรมดาในจวนนี้ แม้แต่นายท่านปกติก็ยังเรียกเขาว่าลุงหาน เฟิ่งจิ่วกลับกล้าสั่งสอนเขาต่อหน้านายท่าน?

สิ่งที่สำคัญคือ นายท่านกลับไม่ห้ามปรามเสียด้วย?

ชั่วขณะนั้น พวกเขาลอบใคร่ครวญในใจ อดไม่ได้ที่จะประเมินความสำคัญของเฟิ่งจิ่วที่มีต่อนายท่านและตำแหน่งของนางในจวนหลังนี้เสียใหม่

วันเวลาผ่านไปอย่างเงียบสงบ เหมือนเช่นยามปกติ ทว่าไม่กี่วันผ่านไป ตอนที่หานหรงพาสตรีหน้าตาสะสวยรูปร่างอวบอิ่มสี่คนมุ่งหน้าไปยังเขตเรือนหลัก คนมากมายต่างตกตะลึง

หานหรงผู้นี้คิดจะทำอะไรกัน?

………………………………….