เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1531 มาไม่ประจวบเหมาะ + ตอนที่ 1532 นายแห่งตลาดมืด

ตอนที่ 1531 มาไม่ประจวบเหมาะ + ตอนที่ 1532 นายแห่งตลาดมืด

ตอนที่ 1531 มาไม่ประจวบเหมาะ

เห็นนายท่านไม่พูดอะไร ตู้ฝานจึงเดินตามไปเงียบๆ ทำเหมือนไม่รู้ว่ามีคนเดินตามมา

ขณะเดียวกันทางด้านหลัง คุณชายหนีที่เมื่อครู่ซื้อยาในร้านรวมถึงผู้ติดตามสองคนเดินออกมาจากมุมถนน คุณชายหนีที่เป็นหัวหน้ามองเงาร่างสีแดงสะดุดตาข้างหน้า ในใจลอบครุ่นคิด

เขาเคยสั่งให้คนสืบข่าวของภูตหมอ เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่มีข่าวถูกส่งกลับมา แต่เด็กหนุ่มชุดสีแดงคนเมื่อครู่ กลับทำให้เขาที่ออกจากร้านยามาแล้วอดสะกดรอยตามอย่างเงียบๆ ไม่ได้

เด็กหนุ่มที่ใส่ชุดแดงดูสะดุดตาคนนั้นออกมาจากร้านยา คนที่ติดตามอยู่ข้างกายเป็นผู้ดูแลร้านยาอีกคนที่แซ่ตู้ คนที่ทำให้ผู้ดูแลร้านติดตาม และปฏิบัติด้วยท่าทางเคารพนอบน้อม เด็กหนุ่มชุดแดงคนนั้น เป็นใครกันแน่?

หรือจะเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับภูตหมอ?

นาทีนี้ เขาคาดเดาเพียงว่า บางทีเด็กหนุ่มชุดแดงอาจเป็นลูกศิษย์หรืออะไรทำนองนั้นของภูตหมอ ไม่ได้คิดว่าเด็กหนุ่มชุดแดงก็คือภูตหมอเลยแม้แต่น้อย อย่างไรเด็กหนุ่มชุดแดงก็ยังดูเด็กเกินไป แต่ภูตหมอที่สามารถหลอมยาประเภทนั้นขึ้นมาได้ ถึงจะไม่ใช่ชายชราอายุมาก ก็ไม่น่าจะเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งได้

พวกเขาเดินตามไปเรื่อยๆ เห็นเด็กหนุ่มเดินทอดน่องอย่างสบายใจ แวะดูสิ่งของหรือของเล่นตามแผงลอยข้างทางเป็นระยะ ไม่ต่างอะไรกับคุณชายผู้ดีที่ออกมาเที่ยวเล่นนอกจวน

กระทั่ง เห็นเด็กหนุ่มชุดแดงคนนั้นพาตู้ฝานเดินเข้าไปในประตูทางเข้าตลาดมืด พวกเขาชะงักฝีเท้า แววตาประหลาดใจพาดผ่าน

ไม่นึกว่าจะเข้าไปในตลาดมืด

“คุณชาย จะตามอีกหรือไม่ขอรับ?” ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ถามขึ้น

คุณชายหนีครุ่นคิด เนิ่นนานจึงค่อยกล่าวว่า “ช่างเถิด น่าจะไม่ใช่ภูตหมอ ไม่จำเป็นต้องตามต่อ หากถูกพวกเขาจับได้จะทำให้พวกเขาไม่พอใจอีก พวกเราไปกันเถิด!”

สิ้นเสียง จึงพาทั้งสองจากไป เขาคิดว่าช้าเร็วอย่างไรก็ต้องมีโอกาสได้พบภูตหมอ ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้

ขณะเดียวกัน ในตลาดมืด หลังจากเฟิ่งจิ่วแสดงป้ายคำสั่งตลาดมืดก็ถูกเชิญเข้าไปข้างใน ตู้ฝานยืนอยู่ด้านหลังนางอย่างนอบน้อม ไม่นาน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

“ไม่รู้เลยว่าภูตหมอมาเยือน ขออภัยที่ออกมาต้อนรับช้าๆ!” เขาประสานมือคารวะ พลางลอบสังเกตเฟิ่งจิ่วอย่างเนียนๆ

แม้จะทำงานกับภูตหมอมานาน คนในตลาดมืดของพวกเขาเองก็รู้จักชื่อเสียงของภูตหมอ ทว่า นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบเธอ มองดูเสื้อผ้าสีแดงสะดุดตาไปทั้งตัว แต่งกายเป็นชาย ดวงหน้างดงามโดดเด่น ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นอายเย่อหยิ่งและเจ้าเล่ห์ อิริยาบถดูเกียจคร้านผ่อนคลาย หากไม่ใช่รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นหญิง คงดูไม่ออกจริงๆ

เพราะบนตัวเธอ ไม่มีความกระมิดกระเมี้ยนเช่นหญิงสาวให้เห็นเลยแม้แต่น้อย มีเพียงความองอาจผึ่งผายที่ไม่แพ้บุรุษ

“ได้ยินร้อยครั้งไม่สู้พบหน้าหนึ่งครั้งจริงๆ ภูตหมอมีสง่าราศี รัศมีเจิดจ้าจนชวนให้แสบตาจริงๆ!” เขาเดินเข้ามายิ้มๆ พลางแนะนำตนเอง “ข้าน้อยแซ่เส้า ชื่อกว่างเหวิน เป็นผู้ดูแลตลาดมืด”

ขณะแนะนำตัว ก็เดินมานั่งที่นั่งเจ้าบ้าน ถามว่า “ไม่ทราบภูตหมอมาเยือน มีเรื่องอะไรอย่างนั้นหรือ?”

“ที่แท้ผู้ดูแลเส้า ยินดีที่ได้พบ” เฟิ่งจิ่วประสานมือ จากนั้นก็บอกว่า “ข้าก็มาอยู่ที่นี่ได้พักหนึ่งแล้ว เพียงแต่เพราะมีธุระติดพัน จึงไม่มีเวลามาเยี่ยมเยือนเจ้านายที่ตลาดมืด ด้วยเหตุนี้ วันนี้จึงตั้งใจมาเยี่ยม”

“ที่แท้ก็อย่างนี้เอง” ผู้ดูแลเส้ายิ้มๆ มองเฟิ่งจิ่วแล้วบอกว่า “ที่จริงนายท่านของข้าน้อยรู้ตั้งแต่ภูตหมอมาถึงที่นี่แล้ว และคอยใส่ใจการเคลื่อนไหวของภูตหมออยู่ตลอดเวลา เพียงแต่ภูตหมอช่างมาได้ไม่ประจวบเหมาะเอาเสียเลย นายท่านของข้าน้อยออกไปข้างนอกยังไม่กลับมา”

………………………………….

ตอนที่ 1532 นายแห่งตลาดมืด

“อ้อ? ไม่อยู่หรือ! เช่นนั้นไม่ทราบว่าจะกลับมาประมาณยามใด?” เธอสอบถาม คิดว่าในเมื่ออยู่ที่นี่แล้ว มีโอกาสก็ควรพบหน้านายแห่งตลาดมืดสักครั้ง

“เขาออกเดินทางไกล อีกอย่างนายท่านของพวกข้ามักเดินทางอย่างไร้จุดหมาย จะกลับมายามใดนั้นบอกไม่ได้จริงๆ ขอรับ” ผู้ดูแลเส้ายิ้มๆ แล้วบอกอีกว่า “แต่ภูตหมอไม่ต้องห่วง ขอเพียงนายท่านของพวกข้ากลับมาแล้ว ข้าจะรีบรายงานเรื่องที่ท่านมาเยี่ยมเยือนทันทีแน่นอน”

“ดูเหมือนข้าจะมาไม่ได้จังหวะเท่าไร ช่างเถิด ในเมื่อไม่อยู่ เช่นนั้นรอเขากลับมาข้าค่อยมาเยี่ยมอีกครั้งก็แล้วกัน!” เธอบอก แล้วพูดเสริมอีกว่า “ผู้ดูแลเส้า ข้ามีเรื่องหนึ่งอยากขอให้ท่านช่วย”

“ภูตหมอมีเรื่องใดโปรดบอกมาตามตรง ขอเพียงผู้แซ่เส้าทำได้ จะไม่บ่ายเบี่ยงแน่นอน” เขายิ้มบอก

“ข้าต้องการตามหายาทิพย์สองชนิดที่มีอายุสามร้อยปี ชนิดแรกคือบัวหยกขาวน้ำแข็ง อีกหนึ่งชนิดคือดอกหลิงหลงเจ็ดสี ผู้ดูแลเส้าช่วยข้าสืบหาที ว่าที่ใดมียาทิพย์สองชนิดนี้บ้าง”

ได้ยินอย่างนั้น ผู้ดูแลเส้าชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะเบาๆ “สองชนิดนี้ล้วนเป็นสุดยอดยาแก้พิษ หนำซ้ำหากเป็นต้นที่อายุสามร้อยปียิ่งหายาก หากเป็นคนอื่น เดาว่าอย่างไรก็คงหาไม่ได้ แต่หากเป็นภูตหมอ ข้าคิดว่าอาจจะค่อนข้างง่าย”

เขามองเฟิ่งจิ่วแล้วยิ้ม หยุดพูดไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวต่อว่า “อำนาจตลาดมืดของเรามีอยู่ทุกที่ ยาทิพย์ชนิดไหนที่ใดมี? ผู้ใดมีในครอบครอง มีครอบครองมากน้อยเท่าใด พวกเราล้วนรู้หมด”

“อย่างดอกหลิงหลงเจ็ดสีนี้ ในจวนเจ้าเมืองของเมืองซุ่นเหยียนปลูกดอกหลิงหลงเจ็ดสีสามร้อยปีไว้หนึ่งต้น ที่บังเอิญก็คือ บิดาของเจ้าเมืองมีโรคเรื้อรัง ปล่อยข่าวออกมาว่าขอเพียงรักษาโรคให้บิดาท่านเจ้าเมืองได้ สามารถขออะไรก็ได้หนึ่งอย่าง ข้าคิดว่า ภูตหมอสามารถไปลองดูได้

ส่วนบัวขาวหยกน้ำแข็งนี้ค่อนข้างหายาก หนำซ้ำยังต้องการต้นที่มีอายุสามร้อยปี เช่นนั้นก็มีแค่บ่อน้ำหิมะภูผาสวรรค์ของผู้เฒ่าเทียนจีเท่านั้นที่มี”

ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วสายตาไหวระริก ประสานมือคารวะ “ขอบคุณผู้ดูแลเส้าที่แนะนำ ข้าเข้าใจแล้ว” ในเมื่อรู้สถานที่แล้ว เช่นนั้นก็ไม่ต้องห่วงว่าจะหายาทิพย์ไม่ได้แล้ว แต่ผู้เฒ่าเทียนจีผู้นี้ ไม่ใช่อาจารย์ของโม่เฉินหรอกหรือ? โม่เฉินเองก็เหมือนจะกลับภูผาสวรรค์ไปแล้ว

หลังจากรู้เรื่องที่ตนเองอยากรู้แล้ว เฟิ่งจิ่วนั่งต่ออยู่ครู่หนึ่ง แล้วลุกขึ้นขอตัว ผู้ดูแลเส้าออกมาส่งพวกเขาด้วยตนเอง มองดูเงาร่างทั้งสองเดินไกลออกไป แล้วก็หมุนตัวกลับเข้ามาในตลาดมืด เดินเข้าไปในเรือนสูงที่อยู่ข้างหลัง ตั้งใจจะรายงานเรื่องที่ภูตหมอมาเยี่ยมเยือนให้ผู้อาวุโสทราบ รอเพียงนายท่านกลับมาแล้วรายงานให้เขาทราบทันที

แม้แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ เหตุใดนายท่านถึงได้สนใจภูตหมอนัก ถึงแม้ภูตหมอจะมีวิชาแพทย์และความสามารถในการหลอมยาที่ไม่ธรรมดา แต่ใต้หล้านี้มีคนเก่งอยู่มากมายนับไม่ถ้วน แต่ในปีนั้น พอนายท่านเห็นรูปเหมือนของภูตหมอที่ถูกส่งกลับมา ก็เหมือนจะมีท่าทีแตกต่างออกไป

ป้ายคำสั่งตลาดมืดนั้นแสดงถึงฐานะที่สูงกว่าหลายคนในตลาดมืด แต่นายท่านกลับมอบป้ายคำสั่งตลาดมืดออกไปโดยไร้เหตุผลอย่างนั้น กระทั่งยังคอยดูแลลับๆ หลายอย่าง นั่นทำให้เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด

แม้แต่เรื่องที่ภูตหมอมาถึงที่นี่แล้ว นายท่านก็รู้ข่าวทันที เพียงแต่ช่างไม่ประจวบเหมาะเสียเลย ตอนที่ภูตหมอมาเยี่ยม นายท่านกลับไม่อยู่

ไม่รู้ว่าครั้งนี้นายท่านจะออกไปนานเท่าไรจึงจะกลับมา? ภูตหมอก่อเรื่องจนสำนักโอสถตะวันวุ่นวาย เขาคิดว่าเรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆ สิ่งที่จะตามมาหลังจากนี้ต่างหาก คือเรื่องวุ่นวายอย่างแท้จริง…

………………………………….