เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1567 เตียงเหมันต์พันปี + ตอนที่ 1568 ไร้คำพูด

ตอนที่ 1567 เตียงเหมันต์พันปี + ตอนที่ 1568 ไร้คำพูด

ตอนที่ 1567 เตียงเหมันต์พันปี

เห็นเขาจ้องกวนสีหลิ่น เฟิ่งจิ่วเพียงยิ้มๆ แล้วสาวเท้าเดินเข้าไปข้างในพร้อมกัน

เจ้าเมืองต้วนพาคนของตนเอง เดินตามคนที่ผู้นำตระกูลเมิ่งส่งมา ไปยังถ้ำน้ำแข็งก่อน จากนั้นพวกเฟิ่งจิ่วจึงค่อยเดินตามเข้าไป

ผู้นำตระกูลเมิ่งมองเฟิ่งจิ่วแวบหนึ่ง จากนั้นก็พูดกับเจ้าเมืองต้วนว่า “หากยังต้องการสิ่งใดอีก เจ้าเมืองบอกได้เสมอ หากเป็นเรื่องที่ทำได้ ผู้แซ่เมิ่งจะไม่บ่ายเบี่ยงแน่นอน”

ได้ยินอย่างนั้น เจ้าเมืองต้วนรู้สึกซาบซึ้งใจต่อผู้นำตระกูลเมิ่งยิ่งนัก เขาพยักหน้า แล้วยิ้มบอกว่า “สหายเมิ่งวางใจ หากต้องการสิ่งใดข้าจะไม่เกรงใจแน่นอน ครั้งนี้ท่านช่วยข้าไว้มากนัก หากภายหน้ามีสิ่งใดต้องการให้ข้าช่วยเหลือ ก็บอกได้เสมอ”

“ฮะๆๆ เจ้าเมืองกล่าวหนักไปแล้ว” ผู้นำตระกูลเมิ่งปลาบปลื้ม รู้ว่าเมื่อผ่านเรื่องนี้ไป หากภายหน้าตระกูลเมิ่งของพวกเขามีเรื่องอะไร เจ้าเมืองต้วนจะไม่นิ่งดูดายแน่นอน เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

เมื่อถึงถ้ำน้ำแข็ง เฟิ่งจิ่วหยุดฝีเท้า “เจ้าเมือง ท่านตามข้าเข้าไปก็พอ คนอื่นช่วยเฝ้าอยู่ข้างนอกก็แล้วกัน! ประตูนี้หากไม่ได้เปิดจากข้างใน ไม่ว่าผู้ใดก็ห้ามเข้ามา”

“วางใจเถิด! มีข้าเฝ้าอยู่ ไม่มีใครกล้าก่อกวนแน่นอน” กวนสีหลิ่นหัวเราะเสียงกังวาน ตบหน้าอกตนเองเพื่อบอกเธอว่าวางใจได้

เฟิ่งจิ่วแย้มยิ้ม พยักหน้าให้เขา จากนั้นก็ผลักประตูหินเข้าไปในถ้ำน้ำแข็งพร้อมกับเจ้าเมืองต้วน ครั้นเข้าไป ไอเย็นปะทะใบหน้า ทั่วร่างถูกปกคลุมด้วยไอเย็นอย่างรวดเร็ว รูขุมขนทั่วร่างราวกับถูกเปิดออก

รู้สึกถึงอากาศหนาวจัดข้างในนี้ เธอรีบขับเคลื่อนลมปราณในร่าง ทำให้กลิ่นอายพลังวิญญาณหมุนเวียนอยู่ในเลือดและชีพจร ไม่นาน ร่างกายก็ค่อยๆ อบอุ่นขึ้น

เจ้าเมืองต้วนที่ยืนอยู่อีกด้านขับเคลื่อนกลิ่นอายพลังวิญญาณในร่างกายเพื่อปกป้องร่างกายตนเองเช่นกัน เขามองเฟิ่งจิ่ว ถามว่า “คุณชายเฟิ่ง ต้องการให้ข้าทำสิ่งใดหรือไม่?”

“ถอดเสื้อผ้าท่านพ่อของท่านเสีย” เฟิ่งจิ่วบอก มองโต๊ะที่วางอยู่ด้านหนึ่ง นั่นเป็นโต๊ะที่เธอสั่งให้วางไว้ข้างในนี้ เพื่อที่เธอจะได้วางข้าวของสะดวก

“ได้”

เจ้าเมืองต้วนเดินเข้าไปถอดเสื้อผ้าบิดาของเขาที่กำลังหมดสติด้วยตนเอง ถึงอย่างไรในนี้ก็ไม่มีใครทำเรื่องนี้ได้อีกแล้ว เพียงแต่ยิ่งเดินเข้าใกล้เตียงน้ำแข็งเหมันต์พันปี ไอเย็นขุมนั้นก็ยิ่งหนาวเสียดแทงกระดูกเท่านั้น ยิ่งเมื่อเขาเห็นท่านพ่อที่ร่างเปลือยเปล่านอนอยู่บนเตียงน้ำแข็งเหมันต์พันปี บนตัวและบนใบหน้าเริ่มมีชั้นน้ำแข็งบางๆ ก่อตัว ก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วง

สถานที่หนาวเหน็บเช่นนี้ เขาก็ไม่มีกลิ่นอายพลังวิญญาณคอยปกป้อง ร่างกายจะรับไหวหรือ? จะไม่หนาวจนเกิดปัญหาหรือ? ในใจครุ่นคิด จึงถามด้วยความกังวล “คุณชายเฟิ่ง ท่านพ่อของข้าไม่มีกลิ่นอายพลังวิญญาณคอยปกป้องร่างกาย นอนบนเตียงน้ำแข็งเหมันต์พันปีเช่นนี้จะได้จริงหรือ?”

เฟิ่งจิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อย เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง กล่าวว่า “เจ้าเมืองต้วน ในเมื่อท่านมอบท่านพ่อของท่านให้ข้ารักษาแล้ว เช่นนั้นก็อย่าได้สงสัยในวิธีการของข้า อีกอย่าง ตอนนี้ข้ายังไม่ได้ทำอะไรก็เรื่องหนึ่ง แต่หากข้าลงมือแล้วหวังว่าท่านจะไม่อ้าปากส่งเสียงรบกวนข้า”

ขณะกล่าว เธอหยิบมีดเล่มเล็กเล่มหนึ่งขึ้นมาเช็ดทำความสะอาด มองเขาแล้วบอกว่า “ที่จริงการรักษานี้แค่ข้าคนเดียวก็พอแล้ว ที่ให้ท่านเข้ามา เพียงหวังว่าท่านจะได้เห็นกับตาตนเองว่าข้ารักษาท่านพ่อของท่านอย่างไร แต่หากท่านรบกวนข้าระหว่างการรักษา เช่นนั้นหากการรักษาครั้งนี้ล้มเหลว สิ่งที่จะสูญเสียก็มีแต่ชีวิตท่านพ่อของท่านเท่านั้น”

ได้ยินอย่างนั้น เจ้าเมืองต้วนหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย แม้วาจานี้จะฟังดูไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย แต่เขารู้ว่าเด็กหนุ่มพูดเรื่องจริง เขาจึงกล่าวอย่างขอโทษ “คุณชายเฟิ่ง ต้องขออภัยด้วย ท่านวางใจ ข้าจะไม่ทำผิดซ้ำสองอีก”

………………………………….

ตอนที่ 1568 ไร้คำพูด

นาทีนี้ แม้แต่เจ้าเมืองก็ไม่ต่างจากเด็กน้อยที่กระทำผิดและต้องก้มหัวขอโทษ

เฟิ่งจิ่วกลับไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงบอกเขาว่า “สกัดจุดลมปราณท่านพ่อของท่านก่อน”

“ได้” เจ้าเมืองต้วนรับคำ นิ้วมือรวบรวมกลิ่นอายพลังวิญญาณเพื่อสกัดจุดลมปราณท่านพ่อของเขา จากนั้นก็ถอยไปยืนด้านหนึ่ง รอฟังคำสั่งถัดไปจากเฟิ่งจิ่ว

ขณะเดียวกัน เฟิ่งจิ่วก้าวเข้ามา ใช้เข็มเงินแทงเข้าไปในจุดลมปราณทุกจุด มือของเธอคลำไปที่เอวของผู้อาวุโสต้วน คล้ายกำลังคลำหาอะไรบางอย่าง ครั้นสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ขยับเขยื้อนอยู่ใต้ผิวหนัง เข็มเงินที่ถูกหนีบไว้ระหว่างนิ้วมือเธอก็ทิ่มแทงเข้าไปทันใด

เจ้าเมืองต้วนที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งไม่กล้ารบกวน แม้แต่ลมหายใจก็เบาลงหลายส่วน ครั้นเขาเห็นเฟิ่งจิ่วใช้เข็มเงินแทงลงไปโดนหนอนตัวใหญ่เท่านิ้วมือที่กำลังขยับอยู่ใต้ผิวหนัง ก็อดกลั้นหายใจไม่ได้

เขารู้สึกได้ว่าหนอนตัวนั้นถูกเข็มเงินแทงอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับเขยื้อนอีก แต่กลับยังมีชีวิตอยู่ หลังจากแทงหนึ่งในสองตัวนั้น เขากระทั่งเห็นร่องรอยการขยับที่เอวอีกด้านหนึ่ง แทบจะในพริบตา หนอนตัวที่ไม่ได้ถูกแทงขยับอยู่ใต้ผิวหนังครู่หนึ่งก็หายไปแล้ว คล้ายกับมันเคลื่อนตัวไปยังจุดอื่นแล้ว

ในขณะเดียวกัน ก็เห็นเฟิ่งจิ่วใช้สองมือหยิบยาทิพย์ต้นหนึ่งขึ้นมา เด็ดใบของมันแล้วนำมาบดคั้นน้ำออกมา จากนั้นก็เอายาน้ำป้อนใส่ปากของบิดาของเขา ตามด้วยนำกากยาทิพย์ยัดเข้าไปในปาก จมูก และหูของเขา เสร็จแล้วก็นำธาตุน้ำแข็งที่อยู่ในแก่นวิญญาณธาตุน้ำแข็งสองก้อนถ่ายเทใส่ร่างกายท่านพ่อของเขา

พริบตาเดียว เขาเห็นเพียงหยดน้ำบางๆ บนตัวท่านพ่อของเขาแข็งกระด้างอย่างรวดเร็ว เลือดลมทั่วร่างถูกแช่แข็ง ไม่ไหลเวียนอีก กอปรกับเตียงน้ำแข็งพันปีที่เย็นมากคอยส่งไอเย็นขึ้นมาจากด้านล่าง ใช้เวลาเพียงไม่นาน เขาก็รู้สึกได้ว่าท่านพ่อของเขาไม่หายใจแล้ว…

ตอนนี้ เขากลั้นหายใจ อยากจะเข้าไปห้าม แต่กลับกล้ำกลืนฝืนทนไว้

สองมือกำหมัดแน่นยืนอยู่ตรงนั้น นาทีนี้ รู้สึกได้เพียงว่าความหนาวเย็นเสียดแทงกระดูก ราวกับตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง ในสมองมีเพียงเสียงหนึ่งดังก้องอยู่ ท่านพ่อของเขาหยุดหายใจแล้ว…

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เมื่อเขาเห็นเฟิ่งจิ่วใช้เข็มเงินอีกเล่มหนึ่งแทงเข้าไปในร่างกายของท่านพ่อของเขา ราวกับตรึงอะไรบางอย่างไว้แล้ว เสี้ยวนาทีนั้น เขาได้ยินเพียงเสียงกลืนน้ำลายของตนเอง ได้ยินเพียงเสียงหัวใจเต้นของตนเองที่ดังราวกับฟ้าร้อง

“เจ้าเมืองต้วน ปลดผนึกลมปราณทั่วร่างกายของเขาเสีย!” เฟิ่งจิ่วสองมือไม่ว่าง ด้านหนึ่งขับเคลื่อนกลิ่นอายพลังวิญญาณเพื่อละลายน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนตัวผู้เฒ่าต้วน ด้านหนึ่งใช้กลิ่นอายพลังวิญญาณปกป้องชีพจรหัวใจของเขา

ทว่า หลังจากสิ้นเสียงของเธอ กลับไม่เห็นว่าเจ้าเมืองต้วนจะขยับเขยื้อน จึงเงยหน้ามอง คิ้วงามขมวดเล็กน้อย พลางเอ็ดเสียงใส “เจ้าเมืองต้วน! รีบปลดผนึกลมปราณของท่านพ่อของท่านเสีย!”

“หา? อ้อ ได้ๆ!” เขาได้สติกลับคืนมาทันที รีบก้าวเข้าไปปลดผนึกลมปราณที่สกัดไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากปลดผนึก ก็เห็นเธอใช้มีดเล่มเล็กคมปลาบกรีดลงไปบนร่างกายของท่านพ่อของเขา

อาจเพราะในนี้มีไอเย็นหนาวจัด กอปรกับร่างกายของคนที่นอนอยู่บนเตียงเหมันต์พันปีก็แข็งกระด้าง เสี้ยวนาทีที่มีดกรีดลงไป เห็นเพียงเลือดซึมออกมาเป็นเส้นบางๆ ไม่นานจากนั้น ก็เห็นเฟิ่งจิ่วคีบหนอนสีทองตัวหนึ่งที่ถูกเข็มเงินตรึงไว้ก่อนหน้า

เมื่อเห็นหนอนสีทองตัวนั้น หัวใจของเขาพลันเต้นรัว ตอนนี้เองที่เขาค้นพบว่า แม้ลมหายใจของท่านพ่อของเขาจะอ่อนมาก แต่พลังชีวิตกลับค่อยๆ ฟื้นคืนมาแล้ว…

ครั้นเห็นหนอนสีทองสองตัวที่ถูกคีบออกมาจากร่างกายด้านซ้ายและด้านขวา มองดูเขาใช้เข็มกับด้ายเย็บผิวหนังท่านพ่อของเขาเหมือนกำลังเย็บผ้า เขารู้สึกเพียงหนังหัวตึงชา เนิ่นนานก็พูดอะไรไม่ออกสักคำ

………………………………….

————————————–