เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2055 ห่างกันเพียงไม่กี่จั้ง / ตอนที่ 2056 ความโหดร้ายของกวนสีหลิ่น
ตอนที่ 2055 ห่างกันเพียงไม่กี่จั้ง
ทั้งสามมุ่งหน้าเข้าไปในป่า พูดคุยกันเป็นระยะ เพราะจัวจวินเยวี่ยไม่ค่อยพูด ส่วนมากล้วนเป็นตาเฒ่าพูด ด้วยเหตุนี้ เฟิ่งจิ่วจึงไม่ได้ถามอะไรอีก
ตลอดเส้นทางกลับเงียบสงบดี สัตว์ร้ายบางตัวยังไม่ทันเข้าใกล้ก็ถูกแรงกดดันที่สัตว์พาหนะของพวกเขาแต่ออกมาทำให้ตกใจจนหนีไป พวกเขาไม่ต้องทำอะไรก็เดินทางได้อย่างราบรื่น
จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงวัน พวกเขาหยุดพักต่อน ขณะหยิบอาหารแห้งออกจากห้วงมิติมากิน ก็เห็นทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งมาพักบริเวณใกล้ๆ ด้วยเช่นกัน
ทหารรับจ้างเหล่านั้นครั้นเห็นสัตว์พาหนะสองตัวของทั้งสาม แววตาดูประหลาดใจ พวกเขาจ้องพิจารณาสามคนนั้น จำได้ว่าหนึ่งในนั้นก็คือฮุ่นหยวนจื่อแห่งสำนักดาราจักร ส่วนอีกสองคนกลับไม่รู้ว่าเป็นใคร
“เป็นฮุ่นหยวนจื่อแห่งสำนักดาราจักร หัวหน้า เข้าไปทักทายหน่อยดีหรือไม่?” ทหารรับจ้างนายหนึ่งถามคนที่เป็นหัวหน้า
“ในเมื่อเจอแล้ว ทักทายหน่อยก็ย่อมดีกว่า” หัวหน้าทหารรับจ้างตอบ มองข้างหลังแวบหนึ่ง กำชับทุกคนว่า “พวกเจ้าพักอยู่ที่นี่ไปก่อน ข้าไปทักทายพวกเขาหน่อย”
ท่ามกลางทหารรับจ้างจำนวนสามสิบสี่สิบคน ชายคนหนึ่งในนั้นที่สวมชุดเครื่องแบบของทหารรับจ้าง ร่างกายสูงใหญ่กำยำกำลังกินอาหารแห้ง หากตอนนี้เฟิ่งจิ่วเห็น จะต้องดีใจมากแน่ๆ เพราะคนคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่คือกวนสีหลิ่นที่แยกตัวออกไปฝึกฝนลำพังหลังจากมาถึงที่นี่นั่นเอง
หัวหน้าทหารรับจ้างคนนั้นมาถึงด้านหน้ากลับไม่ได้เข้ามาใกล้มากนัก เพียงประสานมือคารวะ “ท่านเซียนฮุ่นหยวน นึกไม่ถึงว่าจะได้พบท่านตู้อาวุโสที่นี่”
ครั้นเห็นว่าคนตู้นั้นจำเขาได้ทันที ฮุ่นหยวนจื่อมองทหารรับจ้างนายนั้นอย่างเหนือความคาดหมาย “เจ้ารู้จักข้าได้อย่างไร? พวกเราน่าจะไม่เคยเจอกัน”
“ท่านเซียนย่อมไม่รู้จักข้า แต่ข้ากลับมีวาสนาเคยพบท่านเซียนหนหนึ่ง” ทหารรับจ้างคนนั้นยิ้ม อธิบายว่า “ปีนั้นข้าบังเอิญพบท่านเซียนระหว่างทาง เห็นเหตุการณ์ที่ท่านเซียนช่วยชีวิตคน จนตอนนี้ยังจำได้ขึ้นใจ”
ได้ยินอย่างนั้น ฮุ่นหยวนจื่อลูบหนวดยิ้มตาหยี เหล่มองเฟิ่งจิ่วที่อยู่ด้านหนึ่ง “ที่แท้ก็อย่างนี้เอง ข้าเป็นคนจิตใจดีอยู่แล้ว ยามอยู่ข้างนอกมักยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือตู้คน ช่วยมากแล้ว จึงจำไม่ได้”
เฟิ่งจิ่วที่อยู่ด้านหนึ่งฟังแล้วก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพียงก้มหน้าก้มตากินอาหารแห้งของตนเองต่อไป
ทหารรับจ้างคนนั้นพูดคุยกับฮุ่นหยวนจื่อครู่หนึ่ง ก่อนประสานมือกล่าวลา “ท่านเซียน กลุ่มทหารรับจ้างของข้าพักอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ข้าขอตัวกลับก่อน ภายหน้าหากมีวาสนาคงได้พบกันอีก”
“ไปเถิด!”
ตาเฒ่าพยักหน้า มองดูหัวหน้าทหารรับจ้างจากไป ก่อนจะยิ้มตาหยีหันมามองเฟิ่งจิ่ว “เป็นอย่างไรเล่าแม่หนู? เห็นแล้วหรือยัง? ข้าคนนี้มีไมตรีจิตยิ่งนัก เจ้าต้องเอาอย่างข้า ไม่มีเรื่องใดก็ช่วยคนให้มากหน่อย ออกจากบ้านก็อาจมีโอกาสได้เจอคนรู้จักทุกเมื่อ ไม่แน่วันใดอาจบังเอิญเจอคนที่เจ้าเคยช่วยไว้ก็ได้”
“พักต่อนแล้วก็ไปกันต่อเถอะ! เข้ามานานขนาดนี้แล้ว ข้ายังไม่เห็นศิลาเพลิงสักก้อนเลยนะ!” เฟิ่งจิ่วลุกขึ้น ตบเสื้อสีเขียวบนตัวก่อนกระโดดขึ้นไปขี่หลังเจ้ากลืนเมฆา
“รีบร้อนอะไร ข้ายังไม่รีบเลย” แม้จะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ยังขึ้นขี่หลังของสัตว์พาหนะ ก่อนจะตามเธอไป ส่วนจัวจวินเยวี่ยยังคงเดินตามไปเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร
ทว่าหลังจากที่พวกเขาจากไปไม่นาน ขณะที่ทหารรับจ้างกลุ่มนั้นกำลังเตรียมตัวจะออกเดินทางต่อ ก็ได้ยินเสียงสวบสาบดังมา ไม่นาน เสียงหัวเราะอันชั่วร้ายก็ดังตามมา
“ฮ่าๆๆๆๆ! เจอทหารรับจ้างอีกกลุ่มหนึ่งแล้ว ช่างมาไม่เสียเที่ยวจริงๆ!”
ทหารรับจ้างทุกคนรีบกระชับอาวุธในมือแน่น ก่อนจะลุกขึ้นหันหน้าออกไปยังรอบด้านด้วยความระแวดระวัง…
………………………………….
ตอนที่ 2056 ความโหดร้ายของกวนสีหลิ่น
ครั้นหัวหน้าทหารรับจ้างเห็นคนจำนวนหกสิบเจ็ดสิบคนที่ล้อมรอบพวกเขา สีหน้าพลันตึงเครียดขึ้นมา “กลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตาย!”
ครั้นได้ยินคำพูดของหัวหน้า คนที่เหลือสีหน้าเปลี่ยนทันที พวกเขาก็เป็นทหารรับจ้างเหมือนกัน ด้วยเหตุนี้ จึงเคยได้ยินชื่อกลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายมาบ้าง ได้ยินมาว่า กลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายเป็นทหารรับจ้างสายมืดที่อาศัยการปล้นชิงอยู่ในป่าแห่งนี้เป็นหลัก นอกจากนี้ พวกเขายังรับทหารรับจ้างจากกลุ่มอื่นมาเป็นคนของตนเองด้วย หากไม่ยอมจำนนต่อพวกเขา ก็มีเพียงจุดจบเดียวเท่านั้น นั่นก็คือตาย!
สิ่งที่ทำให้พวกเขาหน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินชื่อของคนพวกนี้ คือระดับวรยุทธ์ของคนพวกนี้ล้วนไม่ธรรมดา โดยเฉพาะพวกเขามีประสบการณ์การต่อสู้ที่ช่ำชอง ไม่ว่าตู้ใดที่เจอกลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายนี้ ล้วนไม่มีใครรอดไปได้
กลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายจำนวนหกสิบเจ็ดสิบคนสวมชุดสีน้ำตาลเข้มยืนล้อมพวกเขารอบทิศ หัวหน้าทหารรับจ้างสงบสติอารมณ์แล้วตะโกนสั่ง “เตรียมตัวรับศึก!”
แม้กลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดของพวกเขาจะมีกันเพียงสามสิบสี่สิบคน ทว่าแต่ละคนล้วนเป็นชายฉกรรจ์ ในอดีตก็ใช่ว่าจะไม่เคยต่านการต่อสู้ที่จำนวนคนน้อยกว่าฝ่ายศัตรู เพียงแต่ ไม่เคยสู้กับกลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายกลุ่มนี้ก็เท่านั้น
“ขอรับ!”
คนของกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดชักอาวุธออกมาถือ เตรียมตัวตั้งรับศึกทุกเมื่อ พวกเขาเพียงรู้สึกตึงเครียดตอนที่รู้ว่าอีกฝ่ายคือกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือด แต่ตอนนี้ แต่ละคนล้วนกำอาวุธในมือด้วยความหนักแน่น เตรียมตัวรับศึกทุกเมื่อ!
ครั้นเห็นคนเหล่านี้เต็มไปด้วยจิตสู้รบ หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายอดหรี่ตาไม่ได้ จ้องพิจารณษพวกเขา “ทำไมเล่า? พวกเจ้าไม่กลัวตายหรือ?”
“ฮ่าๆๆ! ยังไม่ได้สู้ก็รู้แล้วหรือว่าใครจะตายใครจะอยู่?” หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดแหงนหน้าหัวเราะเสียงดัง “พวกข้าไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น! จะสู้ก็เข้ามา!”
“หึๆ ช่างไรเดียงสาเสียจริง”
หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายแสยะยิ้มชั่วร้าย จ้องมองคนพวกนั้น ดูออกว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นต้นกล้าชั้นดี จึงเอ่ยปากชวน “ขอเพียงพวกเจ้ายอมอยู่ใต้อาณัติของกลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตาย เป็นทหารรับจ้างที่ขึ้นตรงกับข้า อย่าว่าแต่พวกเจ้าไม่ต้องห่วงชีวิตตนเองเลย แม้แต่คนที่บ้านพวกเจ้าก็จะอยู่ดีกินดีไปด้วย เป็นอย่างไร?”
หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดได้ยินก็หน้าเครียด “เจ้าอย่ามัวเปลืองน้ำลายอยู่เลย ทหารรับจ้างที่อยู่ใต้การดูแลของข้าล้วนไม่ใช่คนรักตัวกลัวตาย!”
ได้ยินอย่างนั้น หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายเห็นทหารรับจ้างเหล่านั้นไม่มีท่าทีหวั่นไหวแม้แต่น้อย นอกเหนือจากความแปลกใจ ก็ยังรู้สึกเลื่อมใสอยู่บ้าง คนพวกนี้นับว่าเป็นลูกตู้ชายตัวจริง
“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นก็ลงมือเถอะ! ไม่ต้องเปลืองแรงพูดกับพวกเขาแล้ว!”
สิ้นเสียงสั่ง ทหารรับจ้างหกสิบเจ็ดสิบคนกรูกันเข้าไป ล้อมวงทหารรับจ้างจำนวนสามสิบสี่สิบคนไว้มิดชิด ชั่วขณะหนึ่ง ประกายดาบเงากระบี่พาดต่าน พลังกระบี่อันรุนแรงดังขึ้นกลางป่า เสียงต่อสู้ดังก้องไปทั่วบริเวณ อากาศในพื้นที่แถบนี้ได้รับตลกระทบจากการสู้รบของพวกเขาไปด้วย
กลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดแม้จำนวนคนน้อย แต่พวกเขาล้วนรู้ดี หากไม่สู้ก็ต้องตาย สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ก็คือการต่อสู้ ด้วยเหตุนี้ ในการต่อสู้ครั้งนี้พวกเขาใช้พลังทั้งหมด ไม่คิดจะออมแรงแม้แต่น้อย
ส่วนกวนสีหลิ่นที่อยู่ในหมู่ทหารรับจ้างเงื้อดาบใหญ่ฟาดฟันศัตรูอย่างไร้ความปรานี พลังต่อสู้ของเขาน่าพรั่นพรึง ไม่ว่าตู้ใดเข้าใกล้เขาหากไม่ถูกบั่นคอขาดก็ถูกฟันแขนขาด หรือไม่ก็ถูกเขาฟันร่างขาดเป็นสองท่อนในดาบเดียว
ไม่นาน เหล่าสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายเริ่มมองออก จึงเริ่มพากันหลีกเลี่ยงเขา และหันไปโจมตีสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดคนอื่นแทน…
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
