เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2059 ความกล้าหาญของกวนสีหลิ่น / ตอนที่ 2060 ในกลุ่มมีผู้แข็งแกร่ง
- Home
- เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า
- ตอนที่ 2059 ความกล้าหาญของกวนสีหลิ่น / ตอนที่ 2060 ในกลุ่มมีผู้แข็งแกร่ง
ตอนที่ 2059 ความกล้าหาญของกวนสีหลิ่น
“ชิ้ง!”
“อ๊าก…”
พลังดาบอันดุดันฟาดฟันเข้ามา เสียงกรีดร้องโหยหวนดังตามมาติดๆ เสียงร้องนั้นดังก้องไปทั่วผืนป่า ชวนให้อกสั่นขวัญหาย ยิ่งชวนให้มือเท้าเย็นวาบ…
กลิ่นอายแห่งความตายกระจายไปทั่ว โดยเฉพาะเมื่อเหล่าสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตายเห็นหัวหน้าของพวกเขาถูกทหารรับจ้างฝ่ายศัตรูที่ถือดาบใหญ่ตวัดฟันร่างขาดเป็นสองท่อน ภาพนั้น น่าสยดสยอง และน่าพรั่นพรึงเกินไปแล้ว ทำให้หลายคนไม่อาจตั้งสติ ได้แต่ยืนสติแตกอยู่อย่างนั้น
“ฆ่า!”
ภาพเหตุการณ์ตรงหน้าทำให้จิตใจสั่นสะเทือน หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดที่ได้สติกลับมาจากอารามตกตะลึง เห็นพวกทหารรับจ้างแห่งความตายได้แต่ยืนอึ้ง จึงรีบหันไปตะโกนสั่งทหารรับจ้างฝ่ายตนเอง!
“ฆ่า!”
“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”
ครั้นได้ยินคำสั่งฆ่าจากหัวหน้า แม้เวลานี้เหล่าทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดจะมีบาดแผลเต็มตัว แต่ก็รีบตวัดดาบใส่พวกทหารรับจ้างแห่งความตายทันทีที่ได้สติกลับคืนมา ฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ทันตั้งตัว ฆ่าพวกเขาไม่ให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว!
เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิมเปล่งออกจากปากของพวกเขา กลิ่นอายพลังวิญญาณของทุกคนรวมเป็นหนึ่ง นาทีนี้ ไอพิฆาตของพวกเขาดุจภูเขาไฟที่ปะทุออกมา พลังต่อสู้ของพวกเขาราวกับถูกกระตุ้น ต่างไม่สนใจบาดแผลบนตัว มุ่งสังหารศัตรูเพียงอย่างเดียว
ครั้นหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างตาย ก็เหมือนกับเสาหลักล้มลง ทุกคนแตกตื่นคิดจะหนีเอาชีวิตรอด ยิ่งแตกตื่นก็ยิ่งลนลาน สุดท้ายก็ล้มตายนับไม่ถ้วน มีเพียงคนส่วนน้อยที่หนีไปได้
ในอีกด้านหนึ่ง เฟิ่งจิ่วกับฮุ่นจื่อหยวนรวมถึงจัวจวินเยวี่ยเพิ่งออกเดินทางได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงฆ่าฟันกันดังมาจากข้างหลัง เธอไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ฮุ่นหยวนจื่อกลับชะงักเท้าหันกลับไปมอง
“เสียงนี้ คงไม่ใช่ทหารรับจ้างพวกนั้นหรอกกระมัง?” เขาลูบหนวดพึมพำ หันไปมองเฟิ่งจิ่ว
“ไม่ต้องมองข้า จะทำอะไรก็ไปทำ ข้าไม่ได้ห้ามเสียหน่อย” เฟิ่งจิ่วว่า เธอนั่งดื่มสุราอยู่บนหลังเจ้ากลืนเมฆาอย่างสบายอกสบายใจ เธอเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร ไม่ใช่ว่าจะยื่นมือเข้าไปยุ่งเสียทุกเรื่องไป ถึงจะยื่นมือเข้าไปช่วยก็ต้องดูโอกาสและอารมณ์ของเธอก่อน
ได้ยินอย่างนั้น ตาเฒ่าหัวเราะชอบใจ “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นพวกเราพักที่นี่ก่อน? ให้จวินเยวี่ยกลับไปดูหน่อย?”
เฟิ่งจิ่วไม่ตอบ แต่กลับเปลี่ยนจากท่านั่งเป็นท่านอนหงายหน้าขึ้นท้องฟ้า แผ่นหลังนอนลงบนขนนุ่มๆ ของเจ้ากลืนเมฆา ส่วนเจ้ากลืนเมฆาก็นอนหมอบลงไปอย่างรู้หน้าที่ ปล่อยให้เธอได้งีบหลับอย่างสบายสักครู่หนึ่ง
เห็นอย่างนั้น ตาเฒ่าหันไปพยักหน้าให้จัวจวินเยวี่ย “เร็วเข้า ไปดูทหารรับจ้างพวกนั้นว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว? หากพวกเขามีอะไรให้ช่วยเจ้าก็ช่วยเสีย”
“อืม” จัวจวินเยวี่ยรับคำ รวบรวมพลังเหาะกลับไป
เห็นเขาไปแล้ว ตาเฒ่าตบหลังสัตว์พาหนะของตนเองเบาๆ สั่งให้มันหมอบต่ำจากนั้นก็กระโดดลงมา เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเฟิ่งจิ่ว ก่อนยิ้มตาหยีแล้วถามว่า “แม่หนู เจ้าบอกข้ามาตามตรง เหตุใดเจ้าต้องถามเกี่ยวกับครอบครัวของเจ้าท่อนไม้ด้วย?”
เฟิ่งจิ่วเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง กลับไม่ได้คิดปิดบัง ตอบไปตรงๆ ว่า “ข้ากำลังช่วยท่านอาจารย์ของข้าตามหาทายาทรุ่นหลังของเขาอยู่ ข้าสังเกตตอนที่เขาเห็นกระบี่คมพยับ สีหน้าเขาเปลี่ยนไป จึงคาดเดาฐานะของเขา ในเมื่อท่านบอกว่าท่านรู้เรื่องที่บ้านเขาหมด เช่นนั้นท่านรู้หรือไม่ ที่บ้านเขามีญาติแซ่ฉู่บ้างหรือไม่?”
ตาเฒ่ากลับนึกไม่ถึงว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้ เขาชะงัก ลูบหนวดแล้วเอ่ยว่า “พอเจ้าพูดอย่างนี้ เหมือนว่าที่บ้านเขาจะมีเรื่องอะไรบางอย่างอยู่เหมือนกัน…”
………………………………….
ตอนที่ 2060 ในกลุ่มมีผู้แข็งแกร่ง
“มีเรื่องอะไรบางอย่าง? หมายความว่าอย่างไร?” เฟิ่งจิ่วถามเขา
“ก็บ้านของพวกเขาอย่างไร! ตระกูลจัวของพวกเขา แม้พ่อของเขาจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจัว แต่กลับมีฐานะในตระกูลจัวไม่สู้พี่น้องฝ่ายญาติ ไม่ว่าด้านใดล้วนถูกท่านลุงรองของเขาข่ม ส่วนย่าของเขาแม้จะยังมีชีวิตอยู่ แต่เพราะสุขภาพไม่ดีจึงกุมอำนาจไว้ไม่อยู่ และไม่ค่อยสนใจเรื่องราวในตระกูลมากนัก ครอบครัวของเจ้าหนูนี่เป็นเหมือนอากาศธาตุสำหรับตระกูลจัว ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่มาอยู่กับข้าอย่างนี้หรอก”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วแปลกใจเล็กน้อย “มีเรื่องอย่างนี้ด้วยหรือ?” เธอสะดุดใจ “หรือว่าพ่อของเขา…” มีบางคำถามที่อยากจะถาม แต่กลับรู้สึกเหมือนไม่ค่อยเหมาะสม
“เจ้าจะถามว่าพ่อของเขาไม่ใช่สายเลือดของตระกูลจัวหรือ?” ตาเฒ่าลูบหนวดยิ้มตาหยี “ที่จริงเรื่องเกี่ยวกับสายเลือดในครอบครัวของพวกเขาข้าก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนัก ฉะนั้น เรื่องนี้ข้าก็ไม่รู้แน่ชัดนัก หากเจ้าอยากรู้ ไปสืบเอาเองก็ได้”
เฟิ่งจิ่วได้ยินก็ครุ่นคิดเงียบๆ เรื่องนี้ดูเหมือนว่าต้องให้องครักษ์เฟิ่งไปสืบข่าวแล้วจริงๆ ไม่แน่อาจมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างอยู่จริงๆ ก็ได้
“แต่ข้าจะบอกเจ้าให้ เจ้ารู้หรือไม่เหตุใดข้าเรียกเขาว่าเจ้าท่อนไม้?” ที่จริง เขา…” ครั้นตาเฒ่าติดลม เขาก็เริ่มยื่นเล่าเรื่องของจัวจวินเยวี่ยให้เฟิ่งจิ่วฟังอยู่ตรงนั้น
ขณะที่ในอีกด้าน เหล่าทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดกำลังยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น พวกเขาเหม่อมองศพที่เกลื่อนเต็มพื้นอยู่นาน ก่อนจะหันไปมองกวนสีหลิ่นที่ยืนถือดาบใหญ่ไว้ในมือ
สำหรับกวนสีหลิ่น พวกเขารู้เพียงว่าเขาเป็นทหารรับจ้างน้องใหม่ที่เพิ่งเข้ามา หนำซ้ำยังเป็นสมาชิกที่เพิ่งเคยออกมาทำภารกิจกับพวกเขาเพียงสองครั้ง เขาในยามปกติดูไม่มีอะไรต่างจากทหารรับจ้างคนอื่น แค่พูดน้อยกว่าคนอื่นหน่อยเท่านั้น
ใครจะรู้ ทหารรับจ้างที่ดูไม่มีอะไรโดดเด่นอย่างนี้ กลับมีบทบาทสำคัญในการสู้รบครั้งนี้ หนำซ้ำยังสร้างความตกตะลึงให้พวกเขาอย่างน่าเหลือเชื่อด้วย…
เทียบกับพวกเขาที่กำลังตกตะลึง กวนสีหลิ่นหันตัวสาวเท้าเดินมานั่งข้างหัวหน้าที่กำลังหน้าซีด “หัวหน้า ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ข้าไม่เป็นไร” ถึงแม้เขาจะหน้าซีด แต่เพราะอารมณ์ตื่นเต้นในใจ อาการจึงดูไม่แย่นัก
เขามองกวนสีหลิ่นที่ย่อกายอยู่ข้างหน้า เผยรอยยิ้มตื้นตันใจ “เสี่ยวกวน ครั้งนี้ขอบใจเจ้ามาก หากไม่ใช่เจ้า ข้าคงไม่รอดแล้ว”
“หัวหน้าพูดอะไรเช่นนั้น เหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องที่ข้าควรทำอยู่แล้ว” กวนสีหลิ่นเอ่ย หันไปมองคนอื่นๆ “เหล่าพี่น้องต่างได้รับบาดเจ็บ หาที่พักทำแผลกันก่อนเถิด!”
“ใช่ ที่นี่ไม่ควรรั้งอยู่นาน เก็บกวาดสถานที่สักหน่อย แล้วพวกเราก็รีบไปกันเถิด หาที่พักทำแผลให้เรียบร้อยก่อนค่อยว่ากัน” หัวหน้ากลุ่มทหารพยัคฆ์เดือดหอบหายใจขณะเอ่ย น้ำเสียงฟังดูอ่อนแรง
“ไป!”
พวกเขารีบเก็บกวาดสถานที่ คนที่บาดเจ็บไม่มากช่วยประคองคนบาดเจ็บหนัก จากนั้นก็รีบไปจากที่นี่
ทว่าในที่มืด จัวจวินเยวี่ยที่เห็นเหตุการณ์ละสายตากลับมา ก่อนจะจากไปเงียบๆ
สองคนที่กำลังคุยกันได้ยินเสียงเคลื่อนไหว ก็รู้ว่าเขากลับมาแล้ว จึงหันไปมองพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ตาเฒ่าเห็นเขากลับมาเร็วเช่นนี้ จึงถาม “เป็นอย่างไรบ้าง? ทหารรับจ้างพวกนั้นเจอใคร? พวกเขายังมีชีวิตรอดอยู่หรือไม่?”
“พวกเขาเจอกลุ่มทหารรับจ้างแห่งความตาย” จัวจวินเยวี่ยตอบ เพิ่งเอ่ยจบ ก็ได้ยินตาเฒ่าร้องด้วยความตกใจขึ้นมาก่อน
“กลุ่มหทารรับจ้างแห่งความตาย? จบกันๆ เช่นนั้นพวกเขาก็ตายหมดแล้วน่ะสิ? พลังแค่นั้นของพวกเขาใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้นเสียที่ไหน?”
จัวจวินเยวี่ยมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ไม่ตาย ในกลุ่มพวกเขามีผู้แข็งแกร่งอยู่”
………………………………….