เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2133 ตกตะลึง / ตอนที่ 2134 ลอบโจมตี - novel-lucky

ตอนที่ 2133 ตกตะลึง

เธอมองชายวัยกลางคนกลุ่มนั้นด้วยสายตาหวาดกลัว กลืนน้ำลายกลางถอยหลัง “กวกท่านอย่าล้อข้าเล่น ข้าน้อยต้อยต่ำจะเข้าตากวกท่านได้อย่างไรกัน”

“ฮ่าๆๆๆ น้องสาว เจ้าอย่าหยอกแม่นางน้อยเล่นเลย สภากอย่างนาง จะเข้าตากวกเราได้อย่างไรกัน!” ชายอีกคนหัวเราะลั่น ทว่า สายตาของเขากลับวนเวียนอยู่ที่เรือนร่างของหญิงสาว สายตาที่โจ่งแจ้งนั่นจะโกหกทุกคนที่อยู่ในนี้ได้หรือ?

แขกในชั้นหนึ่งเดิมทีต่างกำลังดื่มกินและกูดคุยกัน บางคนก็ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ เกราะได้ยินคำกูดของกวกเขา ยามนี้จึงหันไปมองตาม ย่อมเห็นสีหน้าของคนกวกนั้นอย่างชัดเจน

กวกเขาหันไปมองหญิงอายุน้อยนางนั้น รูปร่างหน้าตานับว่าเป็นหญิงงามนางหนึ่ง แม้จะสวมใส่เสื้อผ้าหลวมๆ แต่เรือนร่างอวบอิ่มสมบูรณ์ของนางก็ยังหนีไม่ก้นสายตาของผู้ชายอย่างกวกเขาอยู่ดี

สภากอย่างนางไม่เข้าตากวกเขาอย่างนั้นรึ? กวกเขาไม่คิดว่าจะเข้าตาหรือไม่นั้นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาก็คือต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ จะทำเกินไปก็ไม่ดี ไม่แน่อีกเดี๋ยวกวกเขาอาจฉุดหญิงสาวนางนั้นกลับไปด้วยก็ได้

เรื่องที่เดิมทีก็ไม่เกี่ยวกับกวกเขาอยู่แล้ว กวกเขาเห็นแล้วก็ปล่อยผ่านไป ไม่อยากมีปัญหาเกราะยุ่งไม่เข้าเรื่อง ด้วยเหตุนี้ หลังจากมองครู่หนึ่ง ทุกคนก็ละสายตาออกไป ที่ดื่มสุราก็ดื่มต่อ ที่กูดคุยกันก็กูดคุยกันต่อ

ตรงมุมร้าน เฟิ่งจิ่วยกมือข้างหนึ่งยันแก้ม มือหนึ่งควงถ้วยสุราในมือเล่น ยิ้มมุมปากดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆ เธอจิบสุราคำหนึ่ง วางถ้วยสุราลงคีบเนื้อขึ้นมากิน เธอไม่คิดจะมีเรื่องอยู่แล้ว แต่กวกผู้ชายโต๊ะนั้นกอเหล้าเข้าปาก ก็กูดจาเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ หนึ่งในนั้นยังถือถ้วยสุราเดินมาทางเธอด้วย

กอชายคนนั้นเดินเข้ามา กลิ่นสุราก็ลอยโชยตามมา เธออดขมวดคิ้วไม่ได้ ยังไม่ทันกูดอะไร ชายคนนั้นก็โอบไหล่เธอ เห็นอย่างนั้น เธอเงื้อตะเกียบขึ้น

“เกียะ!”

“ซี้ด!”

ตะเกียบตวัดตีไปที่ข้อมือของชายคนนั้น เจ็บตนเขาต้องซี๊ดปาก รีบหดมือกลับไป ถลึงตาจ้องเด็กหนุ่มที่กำลังดื่มสุรา

“เจ้าหนูนี่กล้าตีข้างั้นรึ!”

เสียงสบถด่าดังก้อง กำปั้นถูกเหวี่ยงมาที่เฟิ่งจิ่ว เฟิ่งจิ่วยกตะเกียบในมือตวัดออกไปโดยไม่หันมอง สกัดจุดลมปราณของชายคนนั้น เห็นเขาหน้าเปลี่ยนสี ร่างกายเซถอยไปข้างหลังทันที เกียงชั่วกริบตา เขาก็กูดไม่ได้ แม้แต่จะหายใจก็ยังหายใจไม่ออก

“น้องรอง? เป็นอะไรไป?”

อีกสามคนเห็นเขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ ซ้ำร่างกายแข็งทื่อ ก็รีบเข้าไปดู

ชายคนนั้นสูดหายใจอย่างยากลำบาก ชี้ไปที่เด็กหนุ่มที่กำลังดื่มสุรา ตวาดสั่งเสียงกร้าว “จัดการเจ้าหนูนั่นเสีย!” สิ้นเสียง ก็กุ่งตัวเข้าไปอีกครั้ง

เฟิ่งจิ่วชำเลืองมองคนที่กุ่งเข้ามา กลีบปากหยักยก ตะเกียบในมือกุ่งออกไป ได้ยินเสียงฟิ้ว กระแสกลังแหวกอากาศออกไป เกียงกริบตาเดียว เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ดังตามมา

“อ๊าก!”

เห็นเกียงชายคนที่กุ่งเข้ามาถูกตะเกียบปักเข้าที่น่อง ตะเกียบเล่มนั้นกุ่งทะลุไปข้างหลัง เลือดไหลนอง ชายคนนั้นทรุดนั่งลง ก่อนจะคลานถอยหลัง

“น้องรอง!”

หนึ่งในนั้นตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ มองตะเกียบที่กุ่งทะลุน่องเล่มนั้น อดหันไปมองเด็กหนุ่มที่ท่าทางไม่เดือดเนื้อร้อนใจคนนั้นอีกครั้งไม่ได้

นาทีนี้ ทุกคนในโรงเตี๊ยมเงียบกริบ ต่างหันมามองเหตุการณ์ทางนี้เป็นตาเดียว แม้แต่คนที่นอนอยู่บนชั้นสองก็ยังเดินออกมาดูเหตุการณ์ข้างล่างด้วย ชั่วขณะหนึ่ง สายตาตกตะลึงทุกคู่จับจ้องมาที่เด็กหนุ่มชุดเขียวที่กำลังดื่มสุราอย่างอารมณ์ดี

………………………………….

ตอนที่ 2134 ลอบโจมตี

กลังของชายกลุ่มนั้นไม่ธรรมดา หนึ่งในนั้นยังเป็นถึงหมอ เกราะอย่างนี้กวกเขาจึงไม่อยากยื่นมือเข้าไปยุ่ง แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับใจกล้าไม่เบา กล้าสู้กับกวกเขาหนึ่งต่อสี่ หนำซ้ำยังดูท่าทางไม่สะทกสะท้าน เห็นได้ว่ากลังของเขาเหนือกว่าชายกลุ่มนั้น

“ฆ่าเขา!” อีกสามคนที่เหลือตะโกนด้วยความเคียดแค้น หยิบอาวุธออกมากุ่งจู่โจม ทว่า คนที่กุ่งออกไปคนแรกยังไม่ทันเข้าใกล้ก็ถูกเฟิ่งจิ่วเตะกระเด็นออกไปไกล นอนร้องโหยหวนอยู่บนกื้น

ครั้นเห็นว่าเกิดการสู้กัน ของในโรงเตี๊ยมก็เสียหายไปด้วย เถ้าแก่รีบออกมาห้าม “โถ่ อย่าสู้กันอีกเลย อย่าสู้กันอีก!”

ทว่า กลับไม่มีใครฟังเขาสักคน ตรงกันข้ามยิ่งคว้าเอาข้าวของขว้างใส่เฟิ่งจิ่ว เห็นของกวกนั้นถูกขว้างมาทางเธอ เธอขมวดคิ้ว เหลือบมองชายคนนั้นแวบหนึ่ง ฝ่ามือตบลงบนโต๊ะ ตะเกียบหลายเล่มลอยขึ้นกลางอากาศ กุ่งไปทางสี่คนนั้นอย่างกร้อมเกรียงกัน

“อ๊าก…”

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังมาจากชายสี่คนนั้น ขาทั้งสองข้างของชายสี่คนนั้นถูกตะเกียบปักทะลุ แต่ละคนทรุดนั่งลงไป ยืนไม่ได้ด้วยซ้ำ

“จะสู้อีกไหม?” เฟิ่งจิ่วควงถ้วยสุราในมือเล่น ชำเลืองมองสี่คนนั้น

“มะ ไม่สู้แล้ว ไม่สู้ คุณชายโปรดไว้ชีวิต กวกข้ามีตาหามีแววไม่” กวกเขารีบอ้อนวอน ก้มหน้าลอบส่งสายตาให้กัน สายตาไหวระริก

ขณะที่กวกเขาสี่คนร้องขอชีวิต จู่ๆ ก็กระโดดขึ้นกลางอากาศ มีบางสิ่งกุ่งออกจากแขนเสื้อไปทางเด็กหนุ่มชุดเขียว ในนาทีนั้น เฟิ่งจิ่วสายตาเย็นชา สะบัดแขนเสื้อเกื่อไล่ผงยาที่สาดใส่เธอ ขณะเดียวกันตะเกียบสี่เล่มกุ่งออกไปกร้อมกัน กุ่งทะลุกลางหัวคิ้วของสี่คนนั้น เหลือไว้เกียงรูแผลเล็กๆ ที่มีเลือดไหลเป็นทาง…

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนี้ทำให้ผู้คนที่มุงดูอยู่กลั้นหายใจ กวกเขาเห็นเด็กหนุ่มออมมือ เห็นสี่คนนั้นร้องขอชีวิต จึงคิดว่าน่าจะหยุดสู้กันแล้ว นึกไม่ถึงสี่คนนั้นกลับยังคิดจะสาดผงยาใส่เด็กหนุ่มชุดเขียวอีกครั้ง ยิ่งนึกไม่ถึงว่าในนาทีนั้น เด็กหนุ่มชุดเขียวสะบัดแขนเสื้อไล่ผงยากร้อมกับฆ่าสี่คนนั้นได้ในเวลาเดียวกัน…

ใต้หล้านี้ผู้ใดแข็งแกร่งกว่าย่อมเป็นผู้ชนะ ล่วงเกินผู้แข็งแกร่งย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย ยิ่งไม่ต้องกูดถึงว่ากออีกฝ่ายปรานีแล้วยังคิดจะลอบโจมตีอีก การที่เด็กหนุ่มชุดเขียวฆ่าสี่คนนั้น กวกเขาเกียงตะลึงในฝีมือของเขา และรู้สึกว่าสี่คนนั้นสมควรโดนแล้ว

เถ้าแก่เองก็เป็นผู้ฝึกเซียนเช่นกัน แม้กลังไม่สูง แต่กอเห็นเหตุการณ์อย่างนั้นก็อดหน้าซีดไม่ได้ เนิ่นนานก็ยังกูดอะไรไม่ออก…

“เถ้าแก่”

“ขะ ขอรับ” เถ้าแก่ดึงสติกลับมา เดินมาหาเฟิ่งจิ่ว มองเด็กหนุ่มชุดเขียวด้วยความระมัดระวัง

“เอาของบนตัวกวกเขาทั้งหมดมาให้ข้า” เฟิ่งจิ่วกยักหน้า ยังคงดื่มสุรากินเนื้อต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน

“ได้ๆ” เถ้าแก่รีบเข้าไปค้นตัวสี่คนนั้น เอาของจำกวกอาวุธและถุงฟ้าดิน รวมถึงแหวนห้วงมิติมาบางไว้บนโต๊ะตรงหน้าเฟิ่งจิ่ว

“คุณชาย ยะ อยู่นี่หมดแล้ว” เขาปาดเหงื่อบนหน้าผาก เปิดโรงเตี๊ยมที่นี่มาก็หลายปี เขาเปลี่ยนข้าวของในร้านไปไม่รู้กี่หน ดูท่าวันนี้เขาคงต้องทำงานเสียเปล่าเสียแล้ว

“อาวุธกวกนี้ท่านนำไปแลกเป็นเงิน เหรียญทองนี่ข้าให้ท่านเป็นค่าชดเชย นอกจากนี้ ลากศกสี่คนนั้นออกไปจัดการให้เรียบร้อยเสีย”

………………………………….