เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2155 เกี้ยวพาราศี / ตอนที่ 2156 เอาเจ้าเป็นเดิมพัน
ตอนที่ 2155 เกี้ยวพาราศี
“ถูกต้อง” นางตอบพลางมองอีกฝ่าย ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร?
เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วยิ้มมองนาง “ข้าจะประลองกลั่นยากับเจ้าเขาโอสถในวันพรุ่ง เรื่องนี้เจ้าคงได้ยินมาแล้วกระมัง?”
“อืม” ไป๋ชิงเฉิงรับคำ เรื่องนี้นางย่อมได้ยินมาแล้ว เพียงรู้สึกว่าเด็กหนุ่มช่างไม่รู้ฟ้าสูงดินต่ำ กล้าไปท้าทายเจ้าเขาโอสถ
“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! ข้าจะไม่เอาของจำพวกอาวุธวิเศษของเจ้า การประลองกลั่นยาของข้ากับเจ้าเขาโอสถในวันพรุ่งนี้ หากข้าแพ้ ข้าจะยกแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงให้เจ้าก็แล้วกัน”
ซ่งหมิงได้ยินอย่างนั้น ก็ยังคงมีสีหน้าเหมือนเดิม ไม่เห็นแววตกตะลึงแม้แต่น้อย แต่เซียนหยวนเหอกลับชะงักงัน จ้องเด็กหนุ่มที่พูดอย่างมั่นใจด้วยสายตาลึกซึ้ง
ในเมื่อเขากล้าพูดอย่างนี้ ก็แสดงว่าเขาคิดว่าทักษะการกลั่นยาของตนเองไม่แพ้เจ้าเขาโอสถ ทว่าเป็นแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เขาเอาความมั่นใจมาจากที่ใดกัน?
“เจ้าประลองกลั่นยากับเจ้าเขาโอสถ หากแพ้ ก็จะยกแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงให้ข้า?” ไป๋ชิงเฉิงชะงักงัน รู้สึกหวาดระแวงเล็กน้อย จึงถามว่า “อย่างนั้นหากเจ้าชนะเล่า?” ครั้นถามออกไป นางก็ชะงักไปทันที
นี่นางคิดว่าเด็กหนุ่มจะชนะเจ้าเขาโอสถอย่างนั้นหรือ? จะเป็นไปได้อย่างไรกัน!
“หากข้าชนะ ฮี่ๆ” เธอหัวเราะ รอยยิ้มนั้นแลดูเจ้าเล่ห์ชอบกล สายตากวาดมองเรือนร่างของไป๋ชิงเฉิง “จะเดิมพันก็ย่อมต้องมีของเดิมพันอยู่แล้ว ข้าเอาแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงเป็นของเดิมพัน ส่วนเจ้าน่ะ ดูแล้วก็มีแต่ตัวเจ้าเท่านั้นที่พอจะมีค่าหน่อย”
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ไป๋ชิงเฉิงจ้องเขาอย่างหวาดระแวง
“ก็เอาตัวเจ้าเป็นเดิมพันอย่างไรเล่า!” เฟิ่งจิ่วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย เหลือบมองนางแวบหนึ่ง “เจ้าคิดว่า ทั้งตัวของเจ้ายังมีอะไรที่เข้าตาข้าอีกงั้นหรือ? หากจะมี ก็คงจะมีแต่ใบหน้าที่เจริญหูเจริญตาของเจ้าเท่านั้น”
นางหรี่ตา ยิ้มเอ่ยว่า “หากเจ้ากล้าก็เอาตัวเจ้ามาเดิมพัน อย่างอื่นข้าไม่พึงใจ”
“จะ เจ้าช่างไร้ยางอาย!”
เพราะคำพูดของเฟิ่งจิ่ว ดวงตาของนางแดงก่ำด้วยความอาย ตวัดฝ่ามือใส่เฟิ่งจิ่วด้วยความโมโห วาจานี้หากผู้หญิงเป็นคนพูดก็เรื่องหนึ่ง แต่คนพูดกลับเป็นผู้ชาย ให้นางเอาตัวเองไปเดิมพัน? นี่เท่ากับจะให้นางขายตนเองอย่างนั้นหรือ? ผู้ชายคนนี้ หน้าตาหล่อเหลา แต่กลับหื่นกามถึงเพียงนี้!
เฟิ่งจิ่วหลบการโจมตีของนางได้อย่างง่ายดาย ขณะเดียวกันก็คว้ามือนาง ก่อนจะกระชากให้นางมานั่งบนตัก อีกมือหนึ่งโอบร่างบาง ชะโงกหน้ากระซิบถามข้างหูนาง “ข้าจะไร้ยางอายได้อย่างไรกัน? ข้าก็แค่คิดว่ากำลังขาดสาวใช้อยู่พอดี หากเจ้าแพ้ก็ให้เจ้ามาเป็นสาวใช้ให้ข้าเท่านั้นเอง เจ้าคงไม่ได้คิดอะไรแปลกๆ หรอกกระมัง?”
พูดมาถึงตรงนี้ เธอหยักยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มือหนึ่งเชยคางกลมมนของนางขึ้นเล็กน้อย “หากเจ้ามีความคิดแปลกๆ เช่นนั้น ข้าก็สามารถ…”
“อะแฮ่ม!”
เซียนหยวนเหอกระแอมเสียงดังอย่างไม่อาจทนดูต่อไป เขามองเฟิ่งจิ่วอย่างไม่พอใจ เด็กหนุ่มผู้นี้ช่างใจกล้านัก กล้าเกี้ยวพาลูกศิษย์ของเขาต่อหน้าเขาเช่นนี้ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
ซ่งหมิงกลับมุมปากกระตุก ทำไมเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเฟิ่งจิ่วจะหญิงก็ได้ชายก็ดี? ท่าทางยามเกี้ยวพาหญิงสาวนี้ ดูเป็นชายเสียยิ่งกว่าชายแท้ ดูท่า เขาคงต้องเรียนจากนางสักหน่อยแล้ว
“ปล่อยข้า!”
ไป๋ชิงเฉิงถลึงตาจ้องเฟิ่งจิ่วด้วยความอับอายระคนโมโห เป็นครั้งแรกที่ถูกชายหนุ่มโอบกอดอย่างใกล้ชิดอย่างนี้ ใบหน้าของนางแดงก่ำ สมองสับสนวุ่นวาย ยิ่งเห็นคนตรงหน้ายังคงยิ้มกว้างก็ยิ่งรู้สึกชิงชัง
………………………………….
ตอนที่ 2156 เอาเจ้าเป็นเดิมพัน
เฟิ่งจิ่วปล่อยมือจากนาง ก่อนจะยกถ้วยสุราขึ้นดื่ม ชำเลืองมองนางด้วยหางตา “เป็นอย่างไรบ้าง? กล้าเดิมพันหรือไม่?”
“ชิงเฉิง กลับเถิด!” เซียนหยวนเหอขานเรียกนาง นึกไม่ถึง ไป๋ชิงเฉิงที่ถูกเฟิ่งจิ่วยั่วโทสะ กลับเอ่ยว่า “ได้! ข้าเดิมพันกับเจ้า! แต่ต้องเพิ่มเงื่อนไขหนึ่งข้อ!”
“หืม เจ้าว่ามา” เฟิ่งจิ่วกระตุกยิ้มมุมปาก
“หากเจ้าแพ้ ไม่เพียงต้องยกแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงให้ข้า แม้แต่เจ้าก็ต้องมาเป็นบ่าวคอยรับใช้ข้าด้วย!” นางเอ่ยด้วยความเดือดดาล
“ไม่มีปัญหา แต่ทำอย่างนี้ก็ไม่ค่อยยุติธรรมต่อข้า ไม่ใช่หรือ?” เฟิ่งจิ่วเอ่ย ก่อนจะยิ้มบอกว่า “ช่างเถิด ข้าจะเสียเปรียบหน่อยก็ไม่เป็นไร! ถึงอย่างไรทั้งตัวของเจ้าก็ไม่มีอะไรมีค่าอยู่แล้ว”
ครั้นถูกว่าเช่นนี้ ไป๋ชิงเฉิงโมโหจนหน้าแดง นางลอบกัดฟัน เจ้าคนไม่รู้จักฟ้าสูงดินต่ำ! หากเขาแพ้เมื่อใด ดูสิจะจองหองเช่นนี้ได้อีกหรือไม่!
ซ่งหมิงมองไป๋ชิงเฉิงด้วยแววตาสงสารเล็กน้อย ขณะเดียวก็ประหลาดใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ท่าทางดูหลักแหลมไม่น้อย เพียงคำพูดไม่กี่คำกลับถูกเฟิ่งจิ่วหลอกล่อก็ยังไม่รู้ตัวอีก
เฟิ่งจิ่วเองก็เหลือเกิน เก็บผู้หญิงอย่างนี้ไว้ข้างกายแล้วจะมีประโยชน์อะไร? หากเทียบกันเรื่องหน้าตา แม้ไป๋ชิงเฉิงจะงาม แต่ก็ขาดเสน่ห์ เทียบกับตัวนางเองที่เป็นโฉมสะคราญมากเสน่ห์ได้เสียที่ไหนกัน?
เซียนหยวนเหอเห็นเรื่องราวกลายเป็นเช่นนี้ ก็อดตะลึงไม่ได้ เขาส่ายหน้ามองไป๋ชิงเฉิง สุดท้ายได้แต่เอามือไพล่หลังเดินออกไปเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร
ไป๋ชิงเฉิงจ้องเฟิ่งจิ่วด้วยสายตาขึ้งเคียด สุดท้ายก็หันตัวเดินจากไป ทิ้งท้ายไว้เพียงประโยคเดียว “หากพรุ่งนี้เจ้ายังใจกล้าอย่างนี้อยู่ ข้าก็จะยอมเจ้า!”
พอพวกเขากลับไป ซ่งหมิงเดินมานั่งแล้วส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา “นี่เจ้าคิดจะทำอะไร? เก็บผู้หญิงอย่างนี้ไว้ข้างกายก็ไม่มีประโยชน์อะไรนี่”
“ใครว่าเล่า?”
เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ กล่าวว่า “ไป๋ชิงเฉิงหน้าตางดงาม มีพลังไม่ธรรมดา เก็บไว้ข้างกายก็เจริญหูเจริญตา อีกอย่าง ข้าชอบฝึกคนนิสัยเย่อหยิงทะเยอทะยานเล็กน้อยอย่างนี้ด้วย” ขณะเอ่ย ดวงตาของเธอจ้องพิจารณาเขา สายตาแฝงความหมาย
เมื่อเห็นสายตาของเธอ ก็รู้ว่าเธอกำลังบอกว่าตอนนั้นพวกเขาสี่คนถูกเธอจัดการเหมือนกัน ซ่งหมิงอดส่ายหน้าไม่ได้ “ได้ๆๆ นิสัยเจ้าไม่เหมือนชาวบ้านเขาอยู่แล้ว ตามใจเจ้าก็แล้วกัน”
“ไม่ดื่มแล้ว ข้าไปพักสักหน่อย พรุ่งนี้จะสั่งสอนพวกเขาเสียให้เข็ดหลาบ” เธอวางถ้วยสุราและลุกขึ้น ถามว่า “ข้าพักห้องไหน?”
“ห้องนี้”
เขาพาเธอไปที่ห้องพักแขก ให้เธอพักผ่อนเต็มที่ ส่วนตนเองก็นั่งอยู่ข้างนอก ดื่มสุรา ครุ่นคิดเรื่องราวต่างๆ กระทั่งเริ่มดึกจึงลุกขึ้นกลับห้องไปพักผ่อน
เช้าตรู่วันต่อมา ยามเฉิน เฟิ่งจิ่วกับซ่งหมิงมุ่งหน้าไปยังยอดเขาโอสถ
เพราะข่าวลือไปทั่วแล้ว คนในสำนักตะวันฉายล้วนฉงนฉงาย มีคนมากมายพากันไปมุงดูที่ยอดเขาโอสถ เตรียมดูการประลองที่ไม่ต้องแข่งก็รู้แล้วว่าใครจะแพ้หรือชนะ เพียงอยากเห็นว่าเด็กหนุ่มที่ไม่รู้ฟ้าสูงดินต่ำผู้นี้หน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่? เหตุใดจึงไร้สมองเช่นนี้?
เจ้าสำนักกับคนอื่นๆ แม้รู้สึกว่าการประลองครั้งนี้ไม่ยุติธรรม เพราะอย่างไรเจ้าเขาแห่งยอดเขาโอสถของพวกเขาก็นับเป็นที่หนึ่งในเรื่องการกลั่นยา ปล่อยให้อาวุโสด้านการกลั่นยาไปประลองกับเด็กหนุ่มอายุน้อยเช่นนี้ หากข่าวลือออกไปจะไม่กลายเป็นที่ครหาว่าสำนักตะวันฉายไร้คุณธรรมหรอกหรือ
แต่ทว่า เพราะเจ้าเขาโอสถเกลี้ยกล่อมแล้วเกลี้ยกล่อมอีก แม้พวกเขาจะไม่เห็นด้วยนัก แต่ก็ยังมาที่ยอดเขาโอสถเพื่อเป็นพยานตัดสินแพ้ชนะในการประลองครั้งนี้
………………………………….