เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2245 ปีศาจเลือด หนึ่งในสิบจอมมาร / ตอนที่ 2246 ช่วยเหลือตนเอง - novel-lucky

ตอนที่ 2245 ปีศาจเลือด หนึ่งในสิบจอมมาร

แพรเส้นหนึ่งพุ่งออกไปรัดเท้าของลู่ซีเหยียนที่กำลังร่วงตกลงมา กระชากดึงนางลงไปข้างล่างขณะที่ผู้ฝึกวิชามารเอื้อมมือออกมาคว้าตัวนาง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้น แม้แต่ผู้ฝึกวิชามารก็ยังตั้งตัวไม่ทัน

“รับไว้!”

เฟิ่งจิ่วตะโกนสั่ง มือข้างที่มีแพรป่วนฟ้าพันไว้รอบๆ กระตุกดึง ลู่ซีเหยียนสะบัดไปทางต้วนเยี่ย หลังจากสะบัดคนไปแล้ว เธอไม่หันกลับไปมอง เพียงตวัดแพรป่วนฟ้าใส่ผู้ฝึกวิชามารอีกครั้งทันที

ต้วนเยี่ยตามอยู่ข้างหลังเธอ ครั้นเห็นเธอรวมพลังบินขึ้นไป ตวัดแพรป่วนฟ้าออกไปรัดเท้าของลู่ซีเหยียน เขาก็เตรียมพร้อมรับคนไว้ก่อนแล้ว ยามนี้หลังจากรับตัวคนได้ ก็รีบคลายจุดลมปราณของนาง

“อาจารย์อาต้วน ช่วยหร่วนหรูด้วย…”

ลู่ซีเหยียนหน้าซีดขาว รู้สึกเหมือนตนเองเพิ่งเดินกลับมาจากประตูแห่งความตาย นึกถึงตอนที่คนคนนั้นชะโงกหน้าเข้ามาแลบลิ้นเลียลำคอของนาง นางก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นและขาอ่อนแรง

“วางใจเถอะ!” ต้วนเยี่ยเอ่ย เห็นเจ้าเมืองลู่ตามมาถึงตรงนี้แล้ว จึงรีบรวมพลังเหาะขึ้นไปกลางอากาศ

เวลานี้ ผู้ฝึกตนทุกคนล้อมผู้ฝึกวิชามารคนนั้นไว้แล้ว เพื่อให้เขาหนีไปได้ พวกเขามองดูเฟิ่งจิ่วในชุดแดงถือแพรป่วนฟ้าไว้ในมือเพื่อต่อสู้กับผู้ฝึกวิชามาร ต่างก็อดตะลึงค้างไม่ได้

กลิ่นอายพลังเร้นลับป่วนพล่านอยู่รอบกายของนาง ที่แท้ นางก็เป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับนี่เอง! หนำซ้ำยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพนักรบด้วย พลังเช่นนี้ แม้จะเป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับ ก็ไม่ถือว่าอ่อนแอแล้ว

ต้วนเยี่ยถือกระบี่ยาวเข้าร่วมการต่อสู้ ผู้ฝึกตนคนอื่นๆ เห็นก็รีบล้อมโจมตีเข้าไปทันที เพียงแต่ เมื่อใดที่ถูกจู่โจมผู้ฝึกวิชามารจะนำตัวหร่วนหรูมาเป็นกำบัง ทำให้พวกเขารับมือได้ยาก ไม่อาจแสดงพลังออกมาได้เต็มที่

“มาเลย! อยากให้นางตายก็เข้ามา! ฮ่าๆๆๆๆ! พวกไร้ประโยชน์ ยังคิดจะจับข้าอีก? ช่างเพ้อเจ้อไร้สาระเสียจริง!” ผู้ฝึกวิชามารจ้องพวกเขา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและท้าทาย

พลันนั้น กลิ่นอายพลังของเขาพลันหนักอึ้ง เห็นเพียงเขาโบกมือ ตวาดคำรามเสียงกร้าว แรงกดดันอันทรงพลังที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่ากระจายไปทั่วบริเวณ แรงกดดันอันแข็งแกร่งที่แผ่ปกคลุมเข้ามานั่นแฝงไว้ด้วยพลังทำลายล้าง นั่นคือแรงกดดันของปราชญ์เซียน กระแทกร่างของคนที่อยู่รอบๆ จนปลิวออกไป แม้แต่เฟิ่งจิ่วก็ไม่เว้น

“อึก!”

เฟิ่งจิ่วครางด้วยความเจ็บปวด ถูกพลังอันแข็งแกร่งจู่โจมจนตัวปลิว พลังเร้นลับในร่างกายปั่นป่วนเล็กน้อย เลือดลมตีขึ้นมาบนคอ ทว่าเธอกล้ำลืนมันลงไปทั้งอย่างนั้น

เงาร่างที่เซถอยหลังไม่อาจหยุดยืนได้อย่างมั่นคงเมื่ออยู่ภายใต้แรงกดดันขุมนั้น ต้วนเยี่ยเองก็กระเด็นออกมาไกลหลายจั้งเช่นกัน ไม่มีเวลามาสนใจเธอ ทว่า ขณะเธอกำลังจะตกลงไป เงาร่างสีดำเส้นหนึ่งพุ่งโฉบเข้ามา เอื้อมมือประคองเธอไว้

“ไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

อี้ซิวหรานประคองเธอ เห็นพลังของเธอปั่นป่วน จึงเอ่ยว่า “เขาเป็นผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์เซียน เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ถอยไปก่อนเถอะ!”

แม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาง? เหตุใดในร่างกายจึงมีเพียงพลังเร้นลับแต่พลังวิญญาณกลับหายไปแล้ว แต่ด้วยพลังระดับเทพนักรบของนาง กลับไม่อาจเอาชนะปราชญ์เซียนได้ โดยเฉพาะเมื่อคนคนนี้ยังเป็นหนึ่งในสิบจอมมารใต้อาณัติของจอมมารปีศาจแล้ว

เฟิ่งจิ่วยืนอย่างมั่นคง จากนั้นก็รีบรักษาระยะห่างกับเขา เงยหน้าขมวดคิ้วจ้องผู้ฝึกวิชามารที่บ้าคลั่งคนนั้น ประกายครุ่นคิดแวบผ่าน

“อ๊าก!”

“ซี้ด! นึกไม่ถึงว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์เซียน!”

“เจ้านั่นก็คือปีศาจเลือด หนึ่งในสิบจอมมาร! เขาอาศัยการดูดเลือดของผู้ฝึกตนหญิงเพื่อพัฒนาพลัง ในหมู่สิบจอมมาร พลังของเขาจัดอยู่ในห้าอันดับแรก! สวรรค์! ดันมาเจอกับเขาได้อย่างไรเนี่ย! ทีนี้จะทำอย่างไรดี?”

………………………………….

ตอนที่ 2246 ช่วยเหลือตนเอง

คำพูดของผู้ฝึกตนเหล่านั้นทำให้สายตาของเฟิ่งจิ่วไหวระริก หร่วนหรูยังอยู่ในมือของผู้ฝึกวิชามารคนนั้น จะช่วยคนกลับมาอย่างไรดี?

“ท่านพ่อ ทำอย่างไรดี? หร่วนหรูยังอยู่ในมือของผู้ฝึกวิชามารนั่น” ลู่ซีเหยียนเอ่ยด้วยความกังวล แต่กลับไม่มีวิธีช่วย ด้วยพลังของนาง แค่จะเข้าใกล้ยังรู้สึกว่าเป็นปัญหา

“ไม่ต้องห่วง จะต้องมีโอกาสช่วยนางได้แน่” เจ้าเมืองลู่ปลอบใจ ขณะเดียวกันก็กำลังคิดหาทาง

ลู่ซีเหยียนมองดูผู้ฝึกวิชามารที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศอย่างเย่อหยิ่งไร้ความหวาดกลัว รวมถึงหร่วนหรูที่เอาแต่นิ่งเงียบไม่ขัดขืน ในใจรู้ดี เมื่อกี้หากไม่ใช่ภูตหมอฉวยโอกาสช่วยนางไว้ เกรงว่าตอนนี้นางก็ยังคงอยู่ในมือของผู้ฝึกวิชามารนั่น เพียงแต่ นางถูกช่วยแล้ว ทว่าหร่วนหรูกลับยังไม่หลุดพ้นจากอันตราย

เวลานี้ หร่วนหรูที่ถูกผู้ฝึกวิชามารจับตัวไว้จ้องมองกลุ่มคนข้างล่าง ท่าทางดูใจเย็นกว่าเดิม นางรู้ว่าเมื่อครู่ภูตหมอช่วยลู่ซีเหยียนก่อนเพราะอยู่ใกล้กว่า โอกาสที่ช่วยได้มีมากกว่า ส่วนนางที่ถูกจับตัวไว้ด้วยมืออีกข้าง อยู่ค่อนข้างไกล ไม่ว่าใครต่างก็ต้องช่วยคนที่อยู่ใกล้กว่าทั้งนั้น นี่ไม่เกี่ยวกับที่ลู่ซีเหยียนเป็นลูกสาวของเจ้าเมือง

ยิ่งกว่านั้น สถานการณ์ในตอนนี้ นางทำได้เพียงหาโอกาสช่วยเหลือตนเองเท่านั้น ไม่อย่างนั้นกลุ่มคนข้างล่างต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของนางจนไม่อาจลงมือ กอปรกับพลังของผู้ฝึกวิชามารนี่ก็แข็งแกร่งมาก หากยังประวิงเวลาออกไปอีก นางก็จะรอดได้ยากแล้วจริงๆ

ด้วยเหตุนี้ หัวใจนางสั่นไหว กวาดมองทุกคนที่อยู่ข้างล่าง ก่อนจะหยุดอยู่ที่เฟิ่งจิ่ว สบกับสายตาของเธอ นางรู้สึกว่าหากนางอยากจะรอดไปจากเงื้อมมือของผู้ฝึกวิชามารนี้ จะต้องมีความช่วยเหลือจากนาง เพียงแต่ นางไม่อาจใช้วาจาสื่อสารได้ ทำได้เพียงส่งสัญญาณผ่านสายตาเท่านั้น

เฟิ่งจิ่วกำลังคิดหาวิธี ขณะเงยหน้ามองหร่วนหรู ก็เห็นดวงตาคู่นั้นของนางมองมาที่เธออย่างคาดหวังและรอคอย เห็นอย่างนั้น หัวใจของเธอไหวระริก หร่วนหรูเมื่อเจอปัญหาใจเย็นกว่าลู่ซีเหยียนสามส่วน หรือว่านางมีแผนการอะไร?

ขณะกำลังคิด ก็เห็นสิ่งหนึ่งโผล่พ้นออกมาจากสาบเสื้อของนาง สิ่งนั้นปีนป่ายขึ้นไปด้านบนอย่างเงียบเชียบ มาถึงมือของผู้ฝึกวิชามารที่กำลังกุมสาบเสื้อของหร่วนหรู จากนั้นก็อ้าปากงับลงไปที่มือนั้นอย่างเต็มแรง

“อึก!”

ปีศาจเลือดกำลังจ้องมองกลุ่มคนข้างล่างและหัวเราะเย้นหยัน ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดที่มือ เขาสูดหายใจ สะบัดมือออกไปตามสัญชาตญาณ พร้อมกับโยนคนในมือออกไปพร้อมกันด้วย

“กรี๊ด!”

จู่ๆ ก็ถูกสะบัดทิ้ง เสียการทรงตัวดิ่งลงไป กอปรกับเรี่ยวแรงของผู้ฝึกตนระดับปราชญ์เซียนทำให้นางดิ่งลงมาเร็วยิ่งกว่า และยิ่งจุดลมปราณของนางถูกสกัดจุดไว้ หากไม่มีคนรับตัวไว้ เกรงว่าหากร่วงตกลงมา ไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส

ในเวลานี้เอง เฟิ่งจิ่วที่ตอบสนองเร็วกว่าทุกคน เธอคอยสังเกตอยู่ตลอด เสี้ยวเวลาที่ผู้ฝึกวิชามารสะบัดคนทิ้ง เข็มเงินหลายเล่มพุ่งออกไป ขณะเดียวกัน เธอเขย่งปลายเท้าบินออกไป แพรป่วนฟ้าในมือตวัดออกไปรัดเอวของหร่วนหรู ดึงนางเข้ามาข้างกาย พร้อมกันนั้นยังกำจัดพลังของปราชญ์เซียน พานางลงบนพื้นอย่างปลอดภัย

แทบจะในเวลาเดียวกัน เจ้าเมืองลู่กับต้วนเยี่ยรวมพลังบินขึ้นไป ผู้ฝึกตนคนอื่นเห็นก็ล้อมผู้ฝึกวิชามาร ขณะเดียวกัน ประกายดาบเงากระบี่พวยพุ่งออกไป กระแสพลังและแรงกดดันอันแข็งแกร่งกระจายไปทั่วบริเวณ…

“หร่วนหรู หร่วนหรูเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” ลู่ซีเหยียนรีบวิ่งมาที่ข้างกายนาง ทว่าเวลานี้ เฟิ่งจิ่วคลายจุดลมปราณของหร่วนหรู ถามว่า “ไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

นางถูกสะบัดทิ้งลงมาจากกลางอากาศอย่างนั้น หนำซ้ำยังตกลงมาในสถานการณ์ที่ไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้ เวลานี้เมื่อลงมาบนพื้นอย่างปลอดภัย ใบหน้าของนางก็ซีดเผือดไปทั้งดวง

………………………………….