เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2281 ถ้ำใต้ดิน / ตอนที่ 2282 นายท่านได้โปรดช่วย - novel-lucky

ตอนที่ 2281 ถ้ำใต้ดิน

“ไปเถอะ! กลับไปแล้วพวกเจ้าก็รักษาบาดแผลให้ดี” เธอกระโดดลงมาจากต้นไม้ เอ่ยว่า “พวกเจ้านำทางก็แล้วกัน!”

“ได้ นายท่านเชิญทางนี้” หนึ่งในนั้นเอ่ย ก่อนจะเดินนำทาง ส่วนอีกคนกลับเข้าไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ แววตื่นเต้นบนใบหน้าปิดไว้ไม่มิด

สองชายชราเห็นดังนั้นก็กระซิบถามเบาๆ “พวกเจ้ากลับมาเร็วเช่นนี้ ล่าสัตว์ได้หรือไม่?” เวลาที่พวกเขาออกไปนั้นไม่ได้นานมาก กลับมาเร็วขนาดนี้ ไม่รู้ว่าล่าสัตว์ได้บ้างหรือไม่?

“ท่านผู้นำตระกูล อาวุโสสาม ได้ขอรับ นายท่านพาพวกข้าไปล่าหมูหนังดำระดับสาม บอกว่าเนื้อของหมูหนังดำระดับสามนุ่มกว่า” ชายฉกรรจ์คนนั้นยิ้มตอบ มองเงาร่างที่เดินอย่างสบายใจอยู่ข้างหน้า ก่อนหันมาเล่าให้พวกเขาฟังต่อว่า “พวกท่านยังไม่รู้ นายท่านยอดเยี่ยมมากจริงๆ เขาไม่ต้องทำอะไร ก็ช่วยพวกเราล่าหมูหนังดำระดับสามมาได้สิบเก้าตัวแล้ว”

ครั้นได้ฟัง พวกเขาต่างอึ้งค้าง จากนั้นก็ถามอย่างประหลาดใจ “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? เจ้าเล่ามาให้ฟังอย่างละเอียด”

“เรื่องมีอยู่ว่า…” ชายฉกรรจ์เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเขาฟังตั้งแต่ต้นจนจบ ยิ่งเล่าก็ยิ่งตื่นเต้น “ต่อไปพวกเราไม่ต้องห่วงอีกแล้วว่าคนในตระกูลจะไม่มีอาหารกิน ยาของนายท่านยอดเยี่ยมมาก พวกเราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย”

ทว่าเมื่อได้ยินอย่างนั้น บางคนก็ดีใจ บางคนกลับขมวดคิ้วแน่น ชายชราสองคนนั้นเมื่อฟังชายฉกรรจ์เล่าจบ พวกเขากลับคิดไกลกว่านั้น

ยามนี้ล่าสัตว์ร้ายด้วยการใช้ยา หากใช้ยาหมดแล้วเล่า? แม้พวกเขาล้วนเป็นปราชญ์เซียน แต่ในป่าอสูรแห่งนี้ก็มีสัตว์ร้ายที่พวกเขาไม่อาจต่อกรด้วยได้อยู่ หากใช้ยา อย่างไรก็ไม่ใช่แผนการระยะยาวอยู่ดี

เฟิ่งจิ่วกลับไม่รู้ว่าคนข้างหลังกำลังกังวลเรื่องนี้อยู่ เธอตามพวกเขาออกจากป่าอสูร เห็นพวกเขาเองก็ใช้เส้นทางใต้ดินเช่นกัน เพียงแต่ไม่ค่อยเหมือนกับเส้นที่เธอใช้ตอนเข้ามาเท่านั้น

ครั้นออกจากป่าอสูร ขี่กระบี่บินตามพวกเขาไป ระหว่างทางหยุดพักเป็นระยะ เวลาประมาณสามวันก็เดินทางมาถึงที่ซ่อนตัวของพวกเขา

“นายท่าน ก็คือที่นี่” ชายชราเอ่ย พลางชี้ไปข้างหน้า

เฟิ่งจิ่วมองไปข้างหน้า อดยักคิ้วไม่ได้ “ที่นี่ไม่มีแม้แต่คน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่ซ่อนตัว ท่านมั่นใจหรือ ว่าคนในตระกูลของพวกท่านอยู่ที่นี่หมด?”

“ฮะๆๆ นายท่าน เป็นที่นี่ไม่ผิดแน่ เพียงแต่ที่ซ่อนตัวของพวกเราไม่ได้อยู่ที่นี่ ทว่าเป็นถ้ำใต้ดิน” ชายชราลูบหนวดยิ้มๆ บอกเฟิ่งจิ่วว่า “ที่นี่ยังสร้างค่ายกลไว้ด้วย นายท่านเชิญตามพวกข้ามา” เอ่ยจบ ก็นำทางอยู่ข้างหน้าเขา

เฟิ่งจิ่วเดินตามพวกเขาเข้าไปในค่ายกล ขณะเดินผ่านค่ายกลก็สัมผัสได้ว่ามีดวงจิตสองดวงกำลังสำรวจอยู่ ได้ยินเพียงชายชราพูดคำหนึ่ง ดวงจิตสองดวงนั้นก็ถูเก็บกลับไป ขณะเดียวกัน ก็เผยกลิ่นอายพลังให้ปรากฏออกมา

“ท่านผู้นำ พวกท่านกลับมาเสียที!”

เสียงอันตื่นเต้นแฝงด้วยความดีใจดังขึ้น เงาร่างสองร่างรีบวิ่งออกมา เฟิ่งจิ่วหันมอง อดตะลึงไม่ได้ ที่แท้ก็เป็นผนังที่ทำจากดิน ข้างหลังกำแพงนั่นยังมีเส้นทางที่ทะลุไปถึงใต้ดินอยู่เส้นหนึ่งด้วย

ในหมู่พวกเขามีคนพลังธาตุดิน? ฉะนั้นพวกเขาไม่ได้อยู่ข้างบนนี้ แต่อยู่ในถ้ำใต้ดิน? นัยน์ตาของเธอไหวระริก รู้สึกว่าน่าสนใจขึ้นมา คิดถึงวิธีที่ลงไปอยู่ในถ้ำใต้ดินได้ ไม่น่าเล่ามีลูกกับภรรยาอยู่ด้วยก็ยังสามารถรอดชีวิตอยู่ในนี้ได้

เมื่อสองคนนั้นเห็นชายชุดเขียวแปลกหน้าที่อยู่ในกลุ่ม ทั้งสองจ้องเฟิ่งจิ่วอย่างหวาดระแวง พลันตวาดถาม “เจ้าเป็นใคร!”

………………………………….

ตอนที่ 2282 นายท่านได้โปรดช่วย

“ห้ามเสียมารยาท!” ชายชราตำหนิเสียงต่ำ

ทั้งสองรีบก้มหน้าต่ำ

ชายชราหันกลับไปขอโทษเฟิ่งจิ่ว “นายท่านอย่าถือสา พวกเขายังไม่รู้ความ”

“อืม” เฟิ่งจิ่วรับคำ เห็นสองคนนั้นเงยหน้าขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อเพราะคำว่านายท่านที่ออกจากปากของชายชรา พวกเขามองเธออย่างตกตะลึง เฟิ่งจิ่วอดรู้สึกตลกไม่ได้

“ระหว่างที่พวกข้าไม่อยู่ ทุกคนสบายดีหรือไม่?” ชายชราถามสองคนนั้น

ชายฉกรรจ์คนหนึ่งรีบตอบ “ท่านผู้นำ ระหว่างนี้ไม่ได้เกิดเรื่องอะไร สองวันก่อนมีผู้ฝึกวิชามารกลุ่มหนึ่งเดินผ่านที่นี่ แต่ก็ไม่เจอพวกเรา เพียงแต่ ในถ้ำมีเด็กหลายคนล้มป่วย ผ่านไปสองสามวันแล้วก็ยังไม่เห็นว่าจะดีขึ้น หนำซ้ำอาการแย่ลงเรื่อยๆ พวกข้าไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว! พวกท่านกลับมาพอดี รีบไปดูพวกเด็กๆ เถอะ”

พวกเขาฟังจบก็หน้าเปลี่ยนสี ใบหน้าฉายแววกังวล

“นายท่าน เชิญข้างใน” ชายชราเก็บความกังวลไว้ในใจ ผายมือเชื้อเชิญเฟิ่งจิ่วเข้าไปข้างในก่อน

เฟิ่งจิ่วพยักหน้า เดินตามพวกเข้าลงไปในถ้ำใต้ดิน ครั้นเข้ามาถึง จึงเห็นว่าข้างในพื้นที่กว้างขวางมาก มีปากถ้ำเชื่อมต่อกันหลายห้อง เหมือนวังมรกตอย่างไรอย่างนั้น หลังจากเดินมาได้ระยะหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังมารางๆ

“เจ้าหก เจ้าหกตื่นสิ เจ้าหก…”

ได้ยินเสียงร้องไห้ ทุกคนรีบเร่งฝีเท้า ไม่นานก็มาถึงถ้ำที่ค้อนข้างใหญ่ห้องหนึ่ง พวกผู้นำตระกูลรีบสาวเดินเข้าไปดู ส่วนเฟิ่งจิ่วกลับมองสำรวจรอบๆ

ถ้ำนี้ห่างจากพื้นดินประมาณหนึ่ง แม้จะเป็นปราชญ์เซียนขั้นสูงสุด หรือกระทั่งผู้อาวุโสเซียน เดาว่าก็คงไม่อาจสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวและกลิ่นอายข่างล้างนี้ พวกเขาลงหลักซ่อนตัวที่นี่ นับว่าเป็นสถานที่ที่ดี เพียงแต่ ถึงอย่างไรก็เป็นใต้ดิน อากาศอับชื้น อาศัยอยู่เป็นเวลานานไม่ดีต่อสุขภาพ

หันตัวกลับมา มองไปข้างหน้า เห็นว่านอกจากชายหญิงอายุยี่สิบสามสิบกลุ่มหนึ่ง ยังมีเด็กอีกเจ็ดแปดคน เด็กที่โตสุดอายุประมาณสิบห้าปี เด็กที่อายุน้อยสุดประมาณหกเจ็ดขวบ เด็กพวกนี้ล้วนหน้าซีดลมปราณวุ่นวาย บนเตียงยังมีเด็กหนุ่มอายุสิบสามปีนอนอยู่ เวลานี้หายใจรวยริน

“เจ้าหก เกรงว่าเจ้าหกจะทนไม่ไหวแล้ว” ผู้นำตระกูลเห็นเด็กหนุ่มบนเตียงหินมีสภาพร่อแร่ อดดวงตาแดงก่ำขึ้นไม่ได้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงสะอื้น

ครั้นได้ยินอย่างนั้น เหล่าเด็กๆ ต่างพากันร้องไห้ขึ้นมา พวกผู้ใหญ่เองก็ได้แต่ก้มหน้าน้ำตาไหลอย่างเศร้าโศก

เห็นพวกเขาต่างก็ลืมเธอไปหมดแล้ว เฟิ่งจิ่วชะล้างลำคอให้โล่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็น “ข้ารู้วิชาแพทย์ ถ้าอย่างไร ให้ข้าดูอาการเขาหน่อย?”

สิ้นเสียงของเธอ เสียงร้องไห้พลันเงียบหาย ทุกคนหันมามองเธอ

“เด็กผู้ชายชุดเขียวคนนี้เป็นใคร?”

“เขาเข้ามาเมื่อใด? เข้ามาได้อย่างไร?”

ฟังเสียงถกเถียงกันของพวกเขา และเห็นสายตาระแวดระวังที่มองมา เฟิ่งจิ่วอดยิ้มไม่ได้ หันไปมองผู้นำตระกูล

ผู้นำตระกูลได้สติ รีบอธิบายกับทุกคน “เขาชื่อเฟิ่งจิ่ว ตอนอยู่ในป่าอสูรช่วยพวกเราไว้ ด้วยเหตุนี้ พวกข้าได้รับเขาเป็นนายแล้ว ต่อไปเขาก็คือนายท่านของตระกูลกู่ของเรา”

ทุกคนนิ่งอึ้ง ผ่านไปครู่หนึ่งก็ยังตั้งสติไม่ทัน เห็นได้ชัดว่ายังเหลือเชื่อกับนายท่านคนใหม่ที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น

“นายท่าน ทะ ท่านรู้วิชาแพทย์จริงหรือ?” ชายชราถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทาเล็กน้อย

“อืม” เฟิ่งจิ่วรับคำ

ผู้นำตระกูลคุกเข่าทันที “นายท่านได้โปรดช่วยเจ้าหกด้วย พ่อแม่ของเขาล้วนไม่อยู่แล้ว เด็กคนนี้หากตายไปอีกคน ข้า ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสู้หน้าพ่อแม่ของเขาอย่างไร…”

………………………………….