เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2299 ใครใช้ให้พวกเจ้ามาเจอข้า / ตอนที่ 2300 เจ้าเมืองภูเขานิล
- Home
- เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า
- ตอนที่ 2299 ใครใช้ให้พวกเจ้ามาเจอข้า / ตอนที่ 2300 เจ้าเมืองภูเขานิล
ตอนที่ 2299 ใครใช้ให้พวกเจ้ามาเจอข้า
ผู้ฝึกวิชามารที่อยู่ไม่ไกลกลุ่มนั้นเมื่อได้ยินเสียง กลับได้ยินไม่ค่อยชัดเจนนัก คนที่เป็นหัวหน้าหันกลับไปมองข้างหลัง ถามว่า “พวกเจ้าฟังออกหรือไม่ว่าเขาจะโกนว่าอะไร?”
“ฟังไม่ออก เสียงคำรามของสัตว์ร้ายในป่านี้ดังเกินไป”
ผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่งเอ่ย หรี่ตาเพ่งมองไปรอบๆ เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ทำไมข้ารู้สึกว่าวันนนี้ป่าแห่งนี้ไม่ค่อยปกติ? พวกเจ้าไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายอันตรายที่กระจายอยู่ในอากาศ ชวนให้รู้สึกกระวนกระวายบ้างหรือ?”
“ชวนให้รู้สึกกระวนกระวายหรือ?”
เสียงหนึ่งพลันดังขึ้น ผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่งจึงรับคำ “อืม เสียงคำรามของสัตว์ร้ายที่ดังก้องไปทั่วป่านี่ชวนให้รู้สึกกระวนกระวายจริงๆ แต่ที่นี่ไม่มีคลื่นสัตว์ร้าย สัตว์ร้ายพวกนั้นถูกขังไว้ในป่าอสูรหมดแล้ว สถานที่เช่นที่นี่ก็มีไม่มาก รวมตัวกันแล้วก็ไม่ถึงขั้นกลายเป็นคลื่นสัตว์ร้าย”
“ถูกต้อง หากไม่ใช่รู้ว่าที่นี่ไม่มีคลื่นสัตว์ร้าย ตอนได้ยินเสียงนี้ พวกเราคงถอยไปนานแล้ว” ผู้ฝึกวิชามารอีกคนเอ่ยสำทับ
พวกเขาล้อมวงกันพูดคุยถกเถียง ทันใดนั้น หางตาของผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่งเหลือบเห็นเด็กหนุ่มชุดเขียวที่นั่งอยู่ยนขนนกหลากสีซึ่งกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้อย่างเงียบเชียบ เขาสะดุ้งตกใจ
“เฮ้ย! เจ้าเป็นใคร!”
ผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นรีบหันกลับไป กลับเห็นเด็กหนุ่มชุดเขียวที่นั่งอยู่บนขนนกหลากสีลอยผ่านเหนือหัวพวกเขาไปทั้งอย่างนั้น เพียงอึดใจเดียว ก็ลอยห่างออกไปไกลถึงสามสิบกว่าจั้งแล้ว
“วางใจ ข้าเป็นแค่คนนอก พวกเจ้าคุยกันต่อเถอะ! ไม่ต้องสนใจข้า ข้าแค่บังเอิญผ่านทางมาเท่านั้นเอง” เฟิ่งจิ่วโบกมือโดยไม่หันกลับมามอง เสียงนั้นลอยกลับมาจากระยะห่างสามสิบกว่าจั้ง แต่ท่ามกลางเสียงคำรามอันวุ่นวาย กลับฟังไม่ค่อยชัดเจน
“ว้าก! หนีเร็ว! เร็วเข้า…”
ผู้ฝึกวิชามารคนนั้นที่ไปสำรวจเส้นทางเมื่อกี้วิ่งกลับมาแล้ว เพียงแต่เขายังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสือดาวเมฆาระดับเด้าตัวหนึ่งเหยียบจมพื้น ชั่วขณะนั้น ได้ยินเพียงเสียงกรีดร้องโหยหวนของเขาดังมา…
ผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ไกล สีหน้าตื่นตะลึง โดยเฉพาะเมื่อเห็นเสือดาวเมฆากระโจนเหยียบร่างผู้ฝึกวิชามารคนนั้นจมดิน และดวงตาแดงก่ำบ้าคลั่งคู่นั้น พวกเขายิ่งตกใจจนหน้าซีดเผือด หน้าผากมีเหงื่อซึมออกมา
“บะ บัดซบ!”
เสียงสบถดังขึ้น ผู้ฝึกวิชามารที่เป็นหัวหน้าได้สติคนแรก สาวเท้าออกวิ่งตามเฟิ่งจิ่วไปอย่างบ้าคลั่ง
“อ๊าก! หนีเร็ว!”
คนอื่นๆ ต่างเพิ่งได้สติพากันกรีดร้องด้วยความตกใจ สัตว์ร้ายฝูงนั้นพรั่งพรูเข้ามา คนที่วิ่งเร็วก็หนีพ้น บางคนรู้ตัวช้าก็ถูกพุ่งชน เหตุการณ์โกลาหลวุ่นวาย เสียงกรีดร้องโหยหวน กระตุ้นเหล่าผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นให้แตกตื่นสุดขีด ทำให้พวกเขาจิตกระเจิง เนิ่นนานก็ยังไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้
แต่ขณะที่พวกเขาหมายจะรวบรวมพลังเพื่อเหาะตามเด็กหนุ่มชุดเขียวบนขนนกหลากสีข้างหน้า จู่ๆ กลับค้นพบว่ากลิ่นอายพลังวิญญาณในร่างกายของพวกเขาเหมือนจะค่อยๆ หายไป ความเร็วในการวิ่งก็เหมือนจะช้าลง
“ไม่! ทำไมเป็นเช่นนี้! ทำไมเป็นเช่นนี้ไปได้!”
เสียงลนลานหวาดกลัวดังขึ้น ผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นหน้าเปลี่ยนสี แต่ถึงพวกเขาไม่อยากยอมรับ ความเร็วในการวิ่งก็ยังลดลง การวิ่งที่มีกลิ่นอายพลังวิญญาณคอยช่วยในตอนแรก ค่อยๆ กลายเป็นสาวเท้าสองข้างวิ่งเฉยๆ
เท้าสองข้างของคนธรรมดา ไม่มีการช่วยจากกลิ่นอายพลังวิญญาณ จะเร็วสู้สัตว์ร้ายข้างหลังที่มีเท้าสี่ข้างได้อย่างไร?
เฟิ่งจิ่วที่นั่งอยู่บนขนนกเจ็ดสีหยิบสุราออกมาดื่ม หันกลับไปจ้องผู้ฝึกวิชามารที่กำลังหวาดกลัวอยู่ข้างหลังอย่างสนุกสนาน เอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบช้าว่า “ใครใช้ให้พวกเจ้ามาเจอข้าเล่า!”
………………………………….
ตอนที่ 2300 เจ้าเมืองภูเขานิล
เดิมทีเธอก็ต้องการจะกวาดล้างผู้ฝึกวิชามารในนี้อยู่แล้ว ยามนี้เจอคนพวกนี้มีเหตุผลอะไรให้ปล่อยไปเล่า? ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ต้องลงมือเอง เหล่าสัตว์ร้ายที่ไล่ตามมาข้างหลังพวกนั้นจัดการผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นแทนเธอหมดแล้ว
เป็นดังคาด ผ่านไปไม่นาน ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจหวาดกลัวของผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นดังมาจากข้างหลัง…
ฝูงสัตว์ร้ายนับร้อยไล่ตามมาติดๆ ไม่ยอมปล่อย พวกมันไล่ตามเฟิ่งจิ่วกับกู่เสียงเป็นเวลาสองวันหนึ่งคืนเต็มๆ แทบจะเรียกได้ว่า สัตว์ร้ายฝูงนี้ก่อให้เกิดแรงสะท้านสะเทือนจนแม้แต่แปดกลุ่มอำนาจในนี้ยังแตกตื่น ต่างก็ส่งคนออกมาตรวจสอบ
ในที่สุดวันนี้เฟิ่งจิ่วก็เคลื่อนไหวโดยใช้เท้า เงาร่างพาดผ่านไปดุจสายลม ในที่สุดก็มาถึงอาณาเขตของเมืองภูเขานิล ตลอดเส้นทางบางครั้งเธอก็ใช้อาวุธบิน บางครั้งก็ใช้เท้า ไม่ได้พักเลยแม้แต่น้อย แม้จะไม่ได้ต่อสู้ แต่กลับใช้แรงไปไม่น้อย โชคดีที่อย่างอื่นเธอมีไม่มาก แต่ยาเธอมีไม่ขาด
หลังจากกินยาไปหนึ่งเม็ด ส่วนลึกในดวงตาของเธอมีประกายโลดแล่น “ในที่สุดก็ถึงวันนี้แล้ว!” เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ เริ่มตั้งแต่เมืองภูเขานิลแห่งนี้ เธอจะเก็บแผ่นดินลอยฟ้าผืนนี้มาไว้ในกระเป๋า! ทำให้ที่นี่กลายเป็นของของเธอ!
“กรรซ์!”
เสียงคำรามของฝูงสัตว์ร้ายนับร้อยดังมาจากข้างหลัง แรงกดดันอันแข็งแกร่งปั่นป่วนไปพร้อมกับกระแสพลัง ไล่ตามเป็นเวลาสองวันหนึ่งคืน ฤทธิ์ยาค่อยๆ ถูกกระตุ้นในร่างกายของพวกมันจนถึงขีดสุด ดวงตาแดงก่ำฉายแววบ้าคลั่ง
เหล่าผู้ฝึกวิชามารและผู้ฝึกเซียนในเมืองภูเขานิลได้ยินเสียงคำราม ก็อดตะลึงไม่ได้ ต่างก็กรูกันออกมาดู
“น่าแปลก ทำไมแถวนี้มีเสียงคำรามของสัตว์ร้ายด้วยเล่า? ฟังดูเหมือนจะมีจำนวนไม่น้อยด้วย”
“นั่นสิ! ฟังเสียงแล้วไม่เหมือนเสียงของสัตว์คู่พันธสัญญาของใคร เหมือนเป็นฝูงสัตว์ร้ายมากกว่า?”
“จะเป็นไปได้อย่างไร? หากที่นี่มีสัตว์ร้าย ล้วนถูกผู้ฝึกตนไร้สำนักข้างนอกนั่นหรือคนของเราล่าไปหมดแล้ว จะมีคลื่นสัตว์ร้ายอะไรได้อีก?”
“แต่เสียงนี้ฟังดูเหมือนคลื่นสัตว์ร้ายจริงๆ นะ! ถ้าอย่างไรส่งคนออกไปดูหน่อย?”
“เฮ้ย! พวกเจ้าดูนั่น นายท่านมาแล้ว! ดูท่าทางนายท่านก็ได้ยินเสียงข้างนอกนั่นเหมือนกัน”
กลุ่มคนที่กำลังพูดคุยกันหันไปมองผู้ฝึกวิชามารชายวัยกลางคนผู้หนึ่งที่ถูกผู้ฝึกวิชามารหลายคนคุ้มกันออกมา ต่างก็ยืนขึ้นและคารวะเขาอย่างนอบน้อม
“นายท่าน!”
เสียงคารวะดังขึ้นจากปากของทุกคนพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ท่ามผู้ฝึกตนสองร้อยกว่าคนมีผู้ฝึกวิชามารรวมอยู่ด้วย ในสองร้อยคนมีทั้งคนพลังงสูงต่ำ แตกต่างกันไป สิ่งเดียวที่เหมือนกันก็คือพวกเขาฟังคำสั่งของผู้ฝึกวิชามารซึ่งเป็นเจ้าเมืองของเมืองภูเขานิล ยอมรับเขาเป็นนายท่าน
“ข้างนอกนั่นเกิดอะไรขึ้น? มีคนไปตรวจสอบแล้วหรือยัง?” นั่นคือผู้ฝึกวิชามารที่มีวรยุทธ์ระดับผู้อาวุโสเซียน กลิ่นอายพลังอันแข็งแกร่งกระจายออกมาจากตัวเขา ไอสังหารน่าพรั่นพรึง ยิ่งใหญ่จนผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ ไม่กล้ามองตรงๆ
“เรียนนายท่าน พวกข้ากำลังคุยกันเรื่องนี้พอดีว่าจะส่งคนออกไปตรวจสอบ” ผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่งเอ่ย
ผู้ฝึกวิชามารที่มีพลังระดับผู้อาวุโสเซียนหรี่ตา จ้องแรงกดดันที่ป่วนพล่านอยู่บนท้องฟ้า ในดวงตาชั่วร้ายมีประกายหนักอึ้งพาดผ่าน “ดูท่า คงจะเป็นคลื่นสัตว์ร้าย” เพียงแต่ สถานที่เช่นนี้เหตุใดมีคลื่นสัตว์ร้ายได้?
“ไป! ถ่ายทอดคำสั่งลงไป ปิดประตูเมือง! เปิดเขตอาคมคุ้มกันเมือง! ห้ามผู้คนเข้าออก! รอคลื่นสัตว์ร้ายฝูงนั้นผ่านไปก่อนแล้วค่อยไปตรวจสอบ!” เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
ด้วยพลังระดับผู้อาวุโสเซียนของเขา เมื่อมาตรงนี้ย่อมดูออกถึงการะเปลี่ยนแปลงของกระแสพลังและคลื่นแรงกดดันเหนือท้องฟ้านั่น ปรากฏการณ์เช่นนั้นจะต้องเป็นคลื่นสัตว์ร้ายแน่นอน!
………………………………….