เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2341 อยู่ต่อได้หรือไม่ / ตอนที่ 2342 กลับเมืองร้อยนที
ตอนที่ 2341 อยู่ต่อได้หรือไม่
ผู้อาวุโสกู่ที่อยู่ด้านหนึ่งได้ยินก็เสนอขึ้น “นายท่าน ไม่สู้เอาอย่างนี้ดีกว่า! ตระกูลกู่ของพวกเราข้างนอกก็ถูกทำลายสิ้นแล้ว ตอนนี้เขตอาคมและค่ายกลก็ถูกเปิดแล้ว หากพวกเราต้องการก็ยังออกไปซื้อของกลับมาได้ ฉะนั้นไม่ต้องให้คนอื่นผลัดเปลี่ยนกันเฝ้าแล้ว มอบหมายให้ตระกูลกู่ของพวกเราก็แล้วกัน!”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วมองผู้อาวุโสกู่แวบหนึ่ง พยักหน้า “ก็ดี อย่างนั้นที่นี่มอบหมายให้พวกท่าน พวกท่านเลือกที่เพื่อลงหลักปักฐานได้เลย”
“ขอบคุณนายท่าน” ทุกคนในตระกูลกู่คารวะด้วยความนอบน้อม
เฟิ่งจิ่วมองทุกคน เอ่ยว่า “วันนี้เขตอาคมเปิดแล้ว พวกเจ้าอยากไปไหนก็ไปเถอะ! หากวันหน้าข้าต้องการใช้งานพวกเจ้า หลังจากส่งสัญญาณออกไป ไม่ว่าพวกเจ้าอยู่ที่ใด ทำอะไรอยู่ ล้วนต้องมารวมตัวกันยังสถานที่ที่ข้ากำหนด”
เมื่อได้ยิน ทุกคนชะงักงัน “นายท่าน นี่ท่านให้พวกข้าแยกย้ายกันไปหรือ” แม้พวกเขาอยากออกไปข้างนอกมาก แต่นึกไม่ถึงว่านายท่านจะปล่อยให้พวกเขาทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ ซ้ำยังไม่จำกัดการเคลื่อนไหวของพวกเขาอีกด้วย
“นี่แปลกมากหรือ”
เฟิ่งจิ่วกวาดมองทุกคนแวบหนึ่ง “หรือข้ายังต้องเลี้ยงพวกเจ้ามากมายขนาดนี้อีก นี่ออกไปข้างนอกพวกเจ้าก็ไม่อดตาย ไม่ต้องติดตามข้าตลอด ข้าบอกแล้ว หากข้าต้องการใช้งานพวกเจ้าเมื่อใด พวกเจ้าแค่ปรากฏตัวก็พอแล้ว”
ทุกคนอึ้งงัน ผ่านไปครู่หนึ่ง มีคนถามขึ้นว่า “นายท่าน อย่างนั้นหากพวกข้าอยากไปหาท่าน จะไปหาได้ที่ใด” อยู่ข้างในนี้มานาน จู่ๆ ออกไปก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“ไปหาข้าได้ที่หอยาสวรรค์เมืองร้อยนที” เฟิ่งจิ่วตอบ โบกมือให้ทุกคน “แยกย้ายกันไปเถอะ! ใครจะไปก็ไปได้”
ทุกคนมองหน้ากันแวบหนึ่ง แต่กลับไม่ขยับเขยื้อน แต่ลังเลเล็กน้อย ถามว่า “นายท่าน อย่างนั้นพวกข้าอยู่ที่นี่ต่อได้หรือไม่ ลงหลักปักฐานที่นี่” ที่นี่เขตควบคุมก็ไม่มีแล้ว พวกเขาอยากไปเมื่อใดก็ได้ หากลงหลักปักฐานที่นี่ได้ อย่างไรก็ดีกว่าออกไปข้างนอก
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วมองพวกเขาอย่างประหลาดใจแวบหนึ่ง “ล้วนไม่อยากไปจากที่นี่แล้ว”
ทุกคนฉีกปากยิ้มกว้าง ตอบว่า “นายท่าน เขตหวงห้ามของที่นี่ก็ถูกแก้แล้ว หากพวกข้าต้องการอะไร ก็ลงไปเดินหาซื้อในเมืองข้างล่างได้ ฉะนั้นพวกข้าคิดไปหรือไม่ไปก็ไม่เป็นไร อีกอย่าง หากพวกข้าล้วนอยู่ที่นี่ อย่างนั้นหากนายท่านมีเรื่องอะไรต้องการให้พวกข้าช่วย พวกข้าก็พร้อมตลอดเวลา ไม่ใช่ว่ายิ่งดีกว่าหรือ”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วยิ้ม “ได้ๆ ตามใจพวกท่าน แต่ว่าหากจะอยู่ที่นี่ต่อไปก็ได้ แต่ข้าตั้งใจว่าจะจัดระเบียบที่นี่ใหม่หมด ถึงตอนนั้นพวกเจ้าก็ทำตามนั้นก็แล้วกัน! เรื่องรายละเอียดต่างๆ ข้าจะกำชับผู้อาวุโสกู่เอง”
“ขอรับ!”
ทุกคนยิ้มอย่างตื่นเต้นดีใจ มีคนเอ่ยขึ้นว่า “นายท่าน พวกข้าไม่ได้ไปเดินในเมืองนายแล้ว วันนี้พวกข้าจะลงไปดูสักหน่อย ซื้อของกลับมาฉลองด้วยสักหน่อย”
“รอเดี๋ยว”
เฟิ่งจิ่วมองพวกเขาแวบหนึ่ง โบกมือหนึ่งครั้ง หีบใส่ของมากมายปรากฏตรงหน้าเธอ “ในนี้ล้วนเป็นแก้วแหวนเงินทองของมีค่า พวกเจ้าแบ่งกัน พกติดตัวไว้ใช้ พวกเจ้าเป็นคนของข้า แล้วก็เป็นผู้คุ้มกันของแผ่นดินลอยฟ้าผืนนี้ จะปฏิวัติที่นี่ต้องอาศัยแรงพวกเจ้าส่วนหนึ่ง”
เห็นแก้วแหวนเงินทองเหล่านั้น ทุกคนรีบเอ่ยว่า “นายท่าน พวกข้าก็มี ของพวกนี้ท่านเก็บไว้เองเถอะ!”
………………………………….
ตอนที่ 2342 กลับเมืองร้อยนที
เห็นอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วหันไปเอ่ยกับผู้อาวุโสกู่ที่อยู่ด้านหนึ่ง “อย่างนั้นท่านเก็บของพวกนี้ไว้เถอะ! ภายหน้าหากที่นี่ต้องสร้างร้านค้าหรือเรือนที่พัก ก็เอาเงินจากตรงนี้”
“ขอรับ” ผู้อาวุโสกู่รับคำ เก็บสมบัติสี่หีบนั้นอย่างดี
“ใครจะออกไปข้างนอกก็ไป แยกย้ายกันไปเถอะ!” เฟิ่งจิ่วโบกมือ จากนั้นก็หันไปทางชางฉิง ถามว่า “เจ้าล่ะ มีแผนอะไรหรือไม่”
“ข้าก็ตั้งใจจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย รวดดูด้วยว่าศัตรูของข้ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่” ชางฉิงหรี่ตจ้องท้องฟ้าขณะตอบ
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “อย่างนั้นก็ระวังตัวด้วย”
“อืม” เขารับคำ ประสานมือคารวะ ก่อนจะจากไปด้วยเหมือนกัน
“ผู้อาวุโสกู่ พวกท่านตามข้ามา!” เธอหันไปเรียกพวกผู้อาวุโสกู่ พาพวกเขาไปที่เรือน
“นายท่าน ท่านก็จะไปแล้วใช่หรือไม่” ในเรือน ผู้อาวุโสกู่ถามเฟิ่งจิ่ว
“ใช่ ข้าถูกขังที่นี่หนึ่งปีแล้ว ไม่รู้ว่าสถานการณ์ทางหอยาสวรรค์จะเป็นอย่างไรบ้าง ฉะนั้นตั้งใจจะกลับไปดูสักครั้ง วันนี้ข้าจะกำชับอะไรกับพวกท่านหน่อย แล้วก็จะให้สิ่งของกับพวกท่านด้วย”
ได้ยินอย่างนั้น พวกผู้อาวุโสกู่ชะงักงัน สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เธอ “นายท่านโปรดรับสั่ง”
เฟิ่งจิ่วมองพวกเขาด้วยสายตาลึกซึ้ง หลังจากกำชับเรื่องราวบางอย่างกับพวกเขาอย่างละเอียดแล้ว เธอก็ทิ้งยาที่สามารถช่วยพวกเขาพัฒนาพลังคนละหนึ่งเม็ด สุดท้ายก็เอ่ยว่า “พลังของพวกเจ้าล้วนเหลือเพียงก้าวเดียวก็จะทะลวงขั้นได้แล้ว ข้าช่วยพวกเจ้าสักหน่อย ทำให้พวกเจ้าทะลวงขั้นเข้าสู่ระดับผู้ผู้อาวุโสเซียน จากนี้จะทำอะไรที่นี่จะได้สะดวกขึ้น”
ทุกคนมองยาในมือ แต่ละคนต่างนิ่งอึ้ง กู่เสียงที่อยู่ในกลุ่มคนเอยอย่างอึ้งๆ “แต่ว่านายท่าน พลังเช่นนี้ของพวกข้า ยาทะลวงขั้นทั่วไปใช้ไม่ได้ผลนะขอรับ”
เฟิ่งจิ่วกระตุกมุมปาก “เจ้าก็พูดเอง ว่ายาทั่วไปทำไม่ได้ แต่ยาของข้านี้ไม่ใช่ยาทั่วไป รับไว้เถอะ! หาเวลาให้ผู้อาวุโสกู่ลองก่อนเป็นคนแรก จากนั้นก็ไล่ไปทีละคน หากที่นี่มีเรื่องอะไรที่จัดการไม่ได้ ให้ไปหาข้าที่หอยาสวรรค์เมืองร้อยนที”
“ขอรับ” พวกเขารับคำ เก็บยาไว้อย่างดี คารวะหนึ่งครั้งแล้วออกลานบ้านไป
เฟิ่งจิ่วไม่ได้รีบร้อนจากไป แต่เงยหน้ามองท้องฟ้าเหนือศีรษะ ที่แห่งนี้ในเมื่อเป็นแผ่นดินลอยฟ้า ย่อมต้องสามารถเคลื่อนย้ายได้ เธอกำลังคิดว่า ไม่สู้ย้ายแผ่นดินลอยฟ้าผืนนี้ไปยังท้องฟ้าเหนือเมืองร้อยนทีเลยไม่ดีกว่าหรือ จะได้เข้าออกสะดวกมากขึ้น
เมื่อบังเกิดความคิด ก็อยากจะทำทันที
เธอรวบรวมพลัง เหาะขึ้นไปกลางท้องฟ้า ใช้พลังจิตอันแข็งแกร่งพาที่แห่งนี้เคลื่อนย้ายไปยังทิศที่เมืองร้อยนทีตั้งอยู่…
สองวันต่อมา ในกลุ่มเมฆหนา ไม่มีใครเห็น เหนือก้อนเมฆเมืองร้อยนทีปรากฏแผ่นดินลอยฟ้าผืนหนึ่งที่มองไม่เห็น ยิ่งไม่รู้ว่าที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายพลังวิญญาณอันเข้มข้น เหมาะสมต่อการฝึกวรยุทธ์อย่างยิ่ง
หลังจากำชับคนในเมืองเฟิ่ง เฟิ่งจิ่วก็จากไป เธอยืนอยู่บนขอบของเขตอาคมแผ่นดินลอยฟ้า ทอดมองออกไปข้างนอก เห็นเพียงเมื่อจ้องมองผ่านชั้นเมฆไป เมืองที่อยู่ด้านล่างเหล่านั้นมีขนาดเล็กมากราวกับมดปลวก
ด้วยเหตุนี้ เธอหยิบแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงออกจากห้วงมิติ เมื่อกำหนดความคิด ก็หายตัวไปจากตรงนั้น มุ่งหน้าลงไปยังจวนเฟิ่งในเมืองร้อยนที…
เมืองร้อยนที ในจวนเฟิ่ง
เหลิ่งซวงในชุดกระชับตัวสีดำ ยืนอยู่ด้านในประตูจวนเฟิ่งพร้อมกับกลิ่นอายอันเยือกเย็นที่กระจายอยู่รอบตัว ได้ยินเสียงที่ดังมาจากข้างนอก ดวงหน้าที่เย็นชาดุจน้ำแข็งก็ยิ่งเย็นยะเยือกขึ้นไปอีก…
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
