เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2351 มาหาเจ้าให้ช่วย / ตอนที่ 2352 คลาดกัน
ตอนที่ 2351 มาหาเจ้าให้ช่วย
เห็นอย่างนี้ เหลิ่งหวานั่งลง รอไปพร้อมกับเขา พลางเล่าเรื่องบางเรื่องเกี่ยวกับนายท่านให้เขาฟัง…
หอยาสวรรค์ในเวลานี้ไม่มีแขก มีเพียงคนในที่เดินไปเดินมา กอปรกับจุดที่พวกนั่งอยู่เป็นมุมห้อง บทสนทนาของพวกเขาทั้งสอง คนอื่นเองก็ไม่ได้ยิน
เมื่อรอ ก็รอจนถึงหัวค่ำ
เฟิ่งจิ่วที่ออกจากห้องกลั่นยายกแขนเสื้อขึ้นดมกลิ่นยาฉุนๆ ที่ติดไปทั้งตัว เห็นเหลิ่งซวงเดินเข้ามา บอกว่า “นายท่าน ผู้อาวุโสฮุ่นหยวนมา รอตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ บอกว่ามีเรื่องต้องการหาท่าน”
เฟิ่งจิ่วที่กำลังตบแขนเสื้อได้ยินก็ชะงัก “ตาเฒ่านั่นมาหรือ เจ้าไปเชิญเขาเข้ามาเถอะ! รวดเรียกเหลิ่งหวาเข้ามาด้วยเลย” เธอกำชับ ตบแขนเสื้ออีกสองสามทีเพื่อไล่กลิ่นยา จากนั้นก็ดึงแขนเสื้อขึ้นมาดมอีกครั้ง ก็ยังคงมีกลิ่นยาติดอยู่
ข้างนอกเมื่อได้ยินเหลิ่งซวงไปถ่ายทอดคำสั่ง รู้ว่าเฟิ่งจิ่วออกจากห้องกลั่นยามาแล้ว ฮุ่นหยวนจื่อรีบลุกขึ้น พลางหันไปเอ่ยกับเหลิ่งหวา “เจ้าดูสิๆ นี่รอทีก็รอไปทั้งวันแล้ว ข้ามาก็เพราะมีเรื่องด่วนนะ” ขณะเอ่ย ก็รีบสาวเท้าไปที่ลานสวนข้างหลังทันที
เหลิ่งหวายิ้มๆ ขณะกำลังจะลุกไป ก็ถูกพี่สาวเขาเรียกไว้ก่อน
“นายท่านบอกให้เจ้าไปด้วยเหมือนกัน” เหลิ่งซวงบอกเขา
เหลิ่งหวาพยักหัว “ได้ อย่างนั้นพวกเราไปด้วยกันเถอะ!” จากนั้นก็เดินไปที่ลานสวนข้างหลังพร้อมกับพี่สาวของเขา
ลานสวนข้างหลัง ฮุ่นหยวนจื่อเห็นเฟิ่งจิ่วที่กำลังนั่งปัดแขนเสื้อเบาๆ ที่ข้างโต๊ะ รีบก้าวเข้าไป นั่งลงอย่างผ่าเผย “เรื่องราวในหนึ่งปีที่ผ่านมาของเจ้าเหลิ่งหวาเล่าให้ข้าฟังหมดแล้ว ไม่ง่ายเลยนะ! ถูกส่งไปสถานที่แบบนั้นแล้วยังออกมาได้ สมแล้วที่เป็นเฟิ่งจิ่ว”
เฟิ่งจิ่วยิ้ม “เล่าให้ฟังหมดแล้วหรือ อย่างนั้นข้าก็ไม่ต้องเล่าอีกรอบแล้ว” เธอยกชาขึ้นจิบล้างลำคอหนึ่งคำ ถามว่า “ท่านมาหาข้ามีเรื่องอะไร”
“ใช่แล้วๆ ดูความจำข้าสิ ครั้งนี้ที่มาหาเจ้าเพราะข้ามีเรื่องด่วนจริงๆ”
ฮุ่นหยวนจื่อกล่าว มองเฟิ่งจิ่วที่ท่าทางเรียบเฉยไม่สะทกสะท้าน คำพูดที่มาถึงริมฝีปากกลับเปลี่ยนไปทันควัน กลายไปถามเรื่องอื่นอีก “ข้าถามเจ้าก่อน เรื่องของกวนสีหลิ่นพี่ชายเจ้า เจ้าคิดจะจัดการอย่างไร เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่จนรู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองไปแล้วนะ”
เธอยิ้มๆ ตอบว่า “ข้าให้คนออกไปตามหาแล้ว เรื่องของเขาไม่ต้องเป็นห่วงนักหรอก”
“อย่างนั้นหรือ งั้นตอนนี้เจ้าปลีกตัวไปได้หรือไม่” ชายชราถาม
เฟิ่งจิ่วที่กำลังดื่มชาชะงักงันเล็กน้อย มองเขา “เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรือ”
“เจ้าหนูจัวจวินเยวี่ยเกิดเรื่องแล้ว นี่ข้าเองก็เพิ่งรู้ ประกอบกับได้ยินว่าเจ้ากลับมาแล้ว จึงได้มาหาเจ้า” ตาเฒ่าว่า เขาถอนหายใจ “เจ้าบอกว่าขาดยาสองสามอย่างไม่ใช่หรือ หนึ่งปีมานี้เขาออกไปตามหาข้างนอกอยู่ตลอด ได้ยินว่าตระกูลเร้นลับหนึ่งมียาพวกนั้น เขาก็ไปสืบข่าวเรื่องตระกูลเร้นลับนั่นไปทุกสารทิศ”
เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนเล่าต่อว่า “โชคดีที่ตอนนั้นข้าเองก็รอบคอบ ทิ้งเครื่องส่งสารพันลี้ไว้ให้เขาพกติดตัว เพียงแต่คงเพราะสถานการณ์ของเขาคับขันเป็นอย่างมาก สุดท้ายจึงทันบอกแค่ที่อยู่คร่าวๆ ของเขา ได้ยินว่าที่แห่งนั้นประหลาดอยู่บ้าง ฉะนั้นข้าจึงคิดถึงเจ้าอย่างไรเล่า”
“ท่านอยากให้ข้าไปกับท่าน” เฟิ่งจิ่วยักคิ้วถาม
“ฮี่ๆ ฉะนั้นข้าถึงได้ถามล่วงหน้า ปัญหาในตอนนี้ของหอยาสวรรค์เจ้าจัดการไปถึงไหนแล้ว ปลีกตัวไปได้หรือไม่” ชายชรายิ้มเก้กัง ก็รู้ว่าตนเองมาหาเธอให้ช่วยเหลือตอนนี้ไม่ค่อยเหมาะสม เพียงแต่ เขาเองก็ไร้วิธีเช่นกัน
………………………………….
ตอนที่ 2352 คลาดกัน
ที่นั่นแปลกมากจริงๆ เขาคิดว่าพาแม่หนูเฟิ่งจิ่วไปด้วย หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น อย่างน้อยก็ยังมีคนให้ปรึกษาด้วย
เฟิ่งจิ่วครุ่นคิด หยิบแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงออกมาตรวจสอบดู พลางถามว่า “ที่นั่นอยู่ข้างที่แห่งใด” เพิ่งจะเอาออกมา ก็ได้ยินเสียงตาเฒ่าดังมา
“เจ้าไม่ต้องดูแล้ว ในนั้นไม่มีหรอก” ฮุ่นหยวนจื่อว่า ก่อนอธิบายว่า “ที่แห่งนั้นตัดขาดจากโลกภายนอก แม้จะตามหาก็เกรงว่าอาจต้องใช้เวลาไม่น้อย บนแกนเคลื่อนย้ายไม่มีสถานที่แห่งนั้นอยู่หรอก”
เธอนิ่งงันเล็กน้อย ก่อนถามว่า “อย่างนั้นจากที่นี่ไป ต้องใช้เวลานานเท่าใด”
ประเด็นคือเธอเพิ่งกลับมาไม่กี่วัน แล้วพี่ชายของนางก็ยังไร้ข่าวคราว เธอค่อนข้างกังวลว่าหากครั้งนี้จากไปนาน หรือเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วพวกเขาจะติดต่อเธอไม่ได้
ฮุ่นหยวนจื่อครุ่นคิด ตอบว่า “หากเร่งเดินทาง น่าจะประมาณหนึ่งเดือนกระมัง”
ประมาณหนึ่งเดือน…
เธอครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหัว “ก็ได้! ข้าไปกับท่านสักครั้ง แต่ท่านต้องรออีกสักหน่อย ข้าต้องกำชับเรื่องราวต่างๆ ก่อนถึงจะไปได้” เธอกลับไม่คิดว่าต้องออกไปอีกครั้งเร็วขนาดนี้ เพียงแต่เรื่องของจัวจวินเยวี่ยเธอไม่สามารถนิ่งดูดายได้จริงๆ
“ได้ เจ้าไปเถอะ! ข้าก็ไม่เดือดร้อนถ้าจะต้องรอเจ้าอีกหน่อย” ฮุ่นหยวนจื่อโบกมือ เป็นเชิงบอกให้เธอไปสะสางเรื่องต่างๆ เสีย
เฟิ่งจิ่วลุกขึ้น กำชับให้คนต้อนรับฮุ่นหยวนจื่อ ก่อนจะขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคา เรียกบรรดาลูกน้องมารวมตัวกัน กำชับเรื่องราวต่างๆ อย่างละเอียดหนึ่งรอบ แล้วก็สั่งให้คนฝากคำพูดถึงโม่เฉิน กระทั่งเมื่อฟ้าเริ่มมืด เฟิ่งจิ่วอาบน้ำเสร็จก็มาหาฮุ่นหยวนจื่อ
“ตาเฒ่า พวกเราไปกันเถอะ!”
เฟิ่งจิ่วในชุดสีเขียวเดินออกมา ยังคงปลอมตัวด้วยการแต่งตัวเป็นผู้ชายเหมือนเดิม สวมชุดคลุมสีเขียวสลับขาว ลดความเย่อหยิ่งในชุดสีแดงลงไป เพิ่มความหล่อเหลาอ่อนโยนขึ้นมาหลายส่วน เหมือนคุณชายผู้รากมากดีผู้หนึ่ง เจริญหูเจริญตายิ่งนัก
ฮุ่นหยวนจื่อมองเธอแวบหนึ่ง ประหลาดใจเล็กน้อย “นี่เจ้าคิดจะเดินทางหามรุ่งหามค่ำไปกับข้า”
“ไปเถอะ! สะสางเร็วหน่อยก็ได้กลับมาเร็วหน่อย” เฟิ่งจิ่วว่า ก่อนสาวเดินออกไปข้างนอก
เห็นอย่างนั้น เขาก็เดินตามไป ทั้งสองกำลังจะเดินออกไป ก็เห็นหงส์ไฟกระพือปีกบินเข้ามา “นายท่าน ท่านไม่พาข้าไปด้วยหรือ”
“เจ้าอยู่ดูแลที่นี่ ข้าไม่อยู่ เจ้าก็ช่วยดูแลให้มากหน่อย” เฟิ่งจิ่วลูบหัวหงส์ไฟ พลางยิ้มบอก
“ก็ได้! อย่างนั้นท่านระวังตัวด้วย ข้าจะรอท่านกลับมา” หงส์ไฟทำได้เพียงพูดเช่นนี้ เพียงแต่ เทียบกับความเป็นห่วงในหนึ่งปีก่อน ตอนนี้นายท่านมีวรยุทธ์ระดับจักรพรรดิเซียนขั้นสูงสุดแล้ว มันกลับวางใจมากขึ้นแล้ว
ด้วยเหตุนี้ เฟิ่งจิ่วกับฮุ่นหยวนจื่อจึงออกจากประตูหลัง เรียกได้ว่า นอกจากผู้ดูแลในหอยาสวรรค์ คนข้างนอกล้วนไม่รู้ว่านางที่เพิ่งกลับมาไม่นาน ตอนนี้ออกไปกับฮุ่นหยวนจื่ออีกครั้งแล้ว
ทว่า เรื่องราวก็ช่างบังเอิญเช่นนี้ หลังจากที่พวกเขาออกไปประมาณหนึ่งชั่วยาม อี้ซิวหร่านก็มาถึงหอยาสวรรค์ เขาเคาะประตูใหญ่หอยาสวรรค์ คนที่ออกมาเปิดประตูคือตู้ฝาน
“ท่านมีธุระ” ตู้ฝานมองชายตรงหน้า จ้องพิจารณาแวบหนึ่ง
“ข้ามาหานายท่านของเจ้า”
อี้ซิวหร่านว่า สายตามองเข้าไปข้างใน เห็นเพียงข้างในมีคนจัดยาเดินไปเดินมาเป็นบางครั้ง กลับไม่เห็นเงาร่างที่คุ้นเคย
“ท่านคือ”
“อี้ซิวหร่าน สหายของเฟิ่งจิ่ว” เขาทึกทักเอาเอง พลางเดินเข้าไปข้างใน “นางเล่า อยู่ที่นี่หรืออยู่ที่จวนเฟิ่ง”
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
