เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2371 ดัดแปลงความทรงจำ / ตอนที่ 2372 คำสาปร่วมใจ
ตอนที่ 2371 ดัดแปลงความทรงจำ
“ท่อนไม้อย่างจัวจวินเยวี่ยน่ะหรือ จะแต่งงาน เรื่องนี้อย่างไรก็ไม่น่าเชื่อ แต ต่ดูจากที่เขาพูดตอนนี้ ทั้งที่ยังเป็นเขาคนเดิม แต่พูดจาแปลกๆ ถ้าอย่างไร ท ท่านถามเขาเรื่องอื่นดูอีกไหม” เธอพยักพเยิด
“ได้”
ตาเฒ่ารับคำ ยื่นเด็กให้เฟิ่งจิ่ว เดินมาหยุดยืนข้างเตียงอีกครั้ง มองจัวจวิน เยวี่ยที่ลุกขึ้นมาสวมเสื้อคลุมแล้ว ถามว่า “ข้าถามเจ้า เจ้ายังจำได้หรือไม่ว่าข ข้าเป็นใคร”
จัวจวินเยวี่ยเหลือบมองเขาด้วยใบหน้าดำทะมึน “ฮุ่นหยวนจื่อ”
“นางเล่า” ตาเฒ่าชี้ไปที่เฟิ่งจิ่ว
“เฟิ่งจิ่ว” เขาหน้าดำทะมึนยิ่งกว่าเดิม ตาเฒ่านี่กำลังทำอะไร คิดว่าเขาสมองเส สื่อมหรืออย่างไร
“สมองก็ไม่มีปัญหานี่นา! ยังจำพวกข้าได้!” ตาเฒ่าลูบหนวดอย่างครุ่นคิด จ้องหน้ าเขา “สมองไม่มีปัญหา แต่ทำไมพูดจากลับไปกลับมา พวกเขาทำอะไรเจ้ากันแน่”
จัวจวินเยวี่ยไม่เข้าใจ ขมวดคิ้วถาม “นี่หมายความว่าอย่างไร ข้าพูดผิดตรงไหนงั้น นหรือ”
“เจ้าบอกว่าเจ้าจะแต่งงาน ให้พวกข้ามาดื่มสุรามงคล” เฟิ่งจิ่วยักคิ้ว ถามพร้อมรอ อยยิ้มที่สาดฉายบนกลีบปาก
“ถูกต้อง ข้าจะแต่งงานแล้ว ก็คือวันพรุ่งนี้” เขาพยักหน้า มองรอยยิ้มแปลกๆ ที่ก กลีบปากของเธอ ถามว่า “หรือไม่ใช่รึ”
“คนที่เจ้าแต่งงานด้วยเจ้ารู้จักได้อย่างไร” เฟิ่งจิ่วยิ้มถาม
“ก็…”
เขาพยายามคิด เพียงแต่ กลับรู้สึกปวดหัวมาก ในสมองราวกับมีเสียงพูดซ้ำๆ วนไปวน มา ทำให้เขาหน้ายับด้วยความทรมาน และครางเสียงต่ำ
“อึก!”
เฟิ่งจิ่วอุ้มเด็กถอยหลังไปหนึ่งก้าว ชายชราก้าวเข้าไปประคองเขา “เอาละๆ หยุดร ร้องได้แล้ว พวกข้าแอบเข้ามานะนี่”
จัวจวินเยวี่ยค่อยๆ ใจเย็น ไม่พยายามคิดอีก คนฉลาดอย่างเขา ย่อมรู้สึกได้ว่า ตนเองผิดปกติ ด้วยเหตุนี้ เขาหันไปถามเฟิ่งจิ่ว “ข้าเป็นอะไรไป ทำไมข้านึกไม่ออก ว่าคนที่ข้าจะแต่งงานด้วยหน้าตาเป็นอย่างไร แล้วก็นึกไม่ออกด้วยว่าข้ากับนางร รู้จักกันได้อย่างไร หากพยายามนึก ข้าก็ปวดหัวราวกับสมองจะระเบิด”
“นั่นสิ! เขาเป็นอะไรไป” ตาเฒ่าเองก็ถามเฟิ่งจิ่วด้วย
“น่าจะถูกดัดแปลงความทรงจำ” เธอตบหลังเด็กทารกในอ้อมแขนเบาๆ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสี ยงนุ่มนวล “ตระกูลหลัวเป็นตระกูลเร้นลับ ย่อมมีวิธีการอยู่บ้าง สามารถดัดแปลงคว วามทรงจำเจ้าได้ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลก”
เธออธิบาย อยู่ดีๆ จะเปลี่ยนไปจนแปลกประหลาดขนาดนั้นได้อย่างไรกัน ที่แท้ปัญหาก ก็อยู่ตรงนี้เอง ความทรงจำของเขาไม่ได้สับสนวุ่นวาย เพียงแต่ความทรงจำบางส่วนถูก ดัดแปลง หนำซ้ำ ความทรงจำน่าจะยังถูกดัดแปลงได้ไม่นาน ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านี้ตอน นที่พวกเขาปลุกเขา ไม่มีทางที่เขาจะเหนื่อยจนไร้การตอบสนองเช่นนั้น
เธอคาดเดา ความทรงจำน่าจถูกดัดแปลงในไม่กี่วันที่ผ่านมานี้
จัวจวินเยวี่ยที่ได้ฟังหน้าเขียวคล้ำ หากคนอื่นพูดเขาไม่เชื่อแน่ เพราะในสมอง งมีความทรงจำอันเลือนรางนั้นอยู่ แต่เป็นเฟิ่งจิ่วกับตาเฒ่าพูด เขากลับเชื่อแล ล้ว เพราะพวกเขาไม่มีเหตุผลให้โกหกเขา
เขาในตอนนี้ ด้านหนึ่งมีภาพเกี่ยวกับคุณหนูสี่หลัวปรากฏในสมอง ด้านหนึ่งฟังคำพ พูดของเฟิ่งจิ่ว รู้สึกเพียงมีเพลิงโทสะลุกในใจ แต่เมื่อใจเขาเกิดความรู้สึกชิง งชัง ก็ราวกับถูกบางสิ่งบางอย่างกระชาก ปวดหัว หัวใจบีบเกร็ง เขานั่งลงบนเตียงพร ร้อมกับเลือดที่กระอักออกจากปาก จากนั้นก็หมดสติไป
………………………………….
ตอนที่ 2372 คำสาปร่วมใจ
“เจ้าท่อนไม้!” ตาเฒ่าตกใจ รีบประคองเขา
เฟิ่งจิ่วหรี่ตา ขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยว่า “ถอดเสื้อผ้าของเขา”
“หา ถอดเสื้อผ้า อ้อ ได้”
ตาเฒ่ารับคำ เริ่มถอดเสื้อผ้าของจัวจวินเยวี่ย ขณะที่ยื่นมือจะไปถอดกางเกงของเ เขาออก ก็เห็นเฟิ่งจิ่วที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งมุมปากกระตุก ถามว่า “ท่านถอดกางเกง งของเขาทำไม”
ตาเฒ่าชะงัก มองเธอนิ่งๆ “ก็เจ้าบอกว่าให้ถอดเสื้อผ้าของเขาไม่ใช่หรือ”
เฟิ่งจิ่วสีหน้ามืดมน เหล่มองตาเฒ่าแวบหนึ่ง “ไม่ต้องถอดกางเกง”
เอ่ยจบก็เดินเข้าไป วางเด็กลงบนเตียง จากนั้นก็เปิดเสื้อผ้าของจัวจวินเยวี่ ยเพื่อตรวจสอบ เมื่อเห็นรอยเลือดจางๆ ที่หน้าอกของเขา เธอยังไม่ทันพูดอะไร ต ตาเฒ่าที่อยู่ข้างๆ ก็สูดปาก
“นะ นี่มันคำสาบร่วมใจ! บัดซบ! นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะใช้วิธีต่ำทรามเช่นนี้!” ตา าเฒ่าทำหน้าโกรธเกรี้ยว สองมือกำหมัดแน่น เกิดเสียงกระดูกลั่น
“นอกจากถูกดัดแปลงความทรงจำแล้ว ยังใช้คำสาปร่วมใจอีก”
เฟิ่งจิ่วขมวดคิ้ว “ถูกดัดแปลงความทรงจำกลับไม่ใช่ปัญหา ขอแค่ใช้การสะกดจิตก็จะท ทำให้เขาจำเรื่องราวทั้งหมดได้ แต่คำสาปร่วมใจนี้ หากไม่ตามหาคนสาป ก็ต้องไปหา คุณหนูหลัวสี่แล้ว”
“อย่างนั้นเจ้าฟื้นความทรงจำที่ถูกดัดแปลงของเขากลับมาก่อน พวกเราค่อยคิดหาทาง งแก้คำสาปร่วมใจนี้อีกที” ตาเฒ่าว่า หน้าดำคร่ำเครียด เป็นถึงตระกูลเร้นลับตระกูล หนึ่ง กลับใช้วิธีต่ำทรามเช่นนี้ ช่างไร้ยางอายจริงๆ
“การสะกดจิตต้องรอให้เขาฟื้นขึ้นมาจึงจะทำได้” เฟิ่งจิ่วบอก หยิบเข็มเงินออกมา าแทงไปที่จุดลมปราณบนหัวของเขา ไม่นาน ก็เห็นเขาค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา
“ข้าเป็นอะไรไป” เขาถาม เมื่อกี้รู้สึกเหมือนพลังเลือดสะท้อนกลับ แต่กลับไม่รู้ ว่าเหตุใดจึงเกิดการแว้งกัดเช่นนี้ขึ้น
“เป็นอะไรไป เจ้าว่าเจ้าเกิดมาหน้าตาหล่อเหลาขนาดนั้นไปทำไม ล้วนเป็นเพราะใบหน้า านี้ของเจ้าที่สร้างเรื่อง ตอนนี้กลับดี ความทรงจำถูกดัดแปลง ยังถูกคนใช้คำสาป ร่วมใจอีก ข้าว่างานแต่งของเจ้าครั้งนี้คงจะสำเร็จแน่แล้ว” ตาเฒ่าสะบัดเสียง พ พูดอย่างไม่สบอารมณ์
ได้ยินอย่างนั้น จัวจวินเยวี่ยนิ่งอึ้ง ก้มหน้ามอง เห็นเพียงรอยเลือดตรงหน้าอก เมื่อกี้ ก็รู้สึกเจ็บราวกับร่างกายจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ จากจุดนี้
“แก้ได้หรือไม่” เขาหันไปถามเฟิ่งจิ่ว
“วางใจเถอะ! แก้ได้” เธอตอบ มองหน้าเขา “ประเดี๋ยวฟื้นความทรงจำที่พวกเขาดัดแปล ลงให้เจ้าก่อน ตอนนี้เจ้าผ่อนคลายหน่อย ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น” เอ่ยจบ เธอหันไป ปมองตาเฒ่าที่อยู่ด้านหนึ่ง “ตาเฒ่า ท่านออกไปเฝ้าข้างนอก ก่อนที่พวกเราจะออกไป ห้ามให้คนเข้ามารบกวน”
“เข้าใจแล้ว” ฮุ่นหยวนจื่อรับคำ ขณะสาวเดินออกไปข้างนอก เห็นเด็กน้อยยังนอนอย ยู่บนเตียง จึงถาม “ห้าวเอ๋อร์จะให้อุ้มออกไปหรือไม่”
เฟิ่งจิ่วมองแวบหนึ่ง เห็นเด็กน้อยบนเตียงหลับไปแล้ว จึงตอบว่า “ไม่ต้อง”
ฮุ่นหยวนจื่อเดินออกไปเฝ้าข้างนอก ส่วนเฟิ่งจิ่วที่อยู่ในห้องโบกมือร่ายเขตอาค คมเก็บเสียง หยิบนาฬิกาลูกตุ้มออกจากห้วงมิติมาหนึ่งอัน เอ่ยกับจัวจวินเยวี่ยว ว่า “มองนาฬิกาลูกตุ้มเรือนนี้ของข้า ทำใจให้สบาย ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น”
การสะกดจิตในห้องดำเนินไป ขณะที่ด้านนอก องครักษ์ในจวนกำลังออกตามหาโดยไม่ทำให ห้แขกในจวนแตกตื่น ขณะเดินผ่านเรือนหนานหวา เห็นองครักษ์สองคนที่เฝ้าอยู่หน้า าเรือนถูกสะกดจุดลมปราณ จึงตะโกนสั่ง “รีบไปรายงานผู้นำตระกูล อีกกลุ่มหนึ่งเข้า าไปในเรือน”
ตาเฒ่าที่นั่งอยู่ในเรือนเห็นคนข้างนอกกรูกันเข้ามา จึงแค่นเสียง “มาเร็วกันจ จริงๆ”
YOU MAY ALSO LIKE
