เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2397 สังหารในพริบตา / ตอนที่ 2398 สินสงคราม
ตอนที่ 2398 สินสงคราม
ชายเสื้อสีเขียวพลิ้วไหวตามสายลม เงาร่างสีเขียวหมุนคว้างก่อนจะหยุดยืนอย่างมั่นคง คนชุดดำที่อยู่รอบๆ สิ้นใจ ล้มตายไปทีละคนๆ…
เหตุการณ์นี้ ทำให้คนในเมืองพวกนั้นที่ยืนดูอยู่ต่างตะลึงงัน บางคนถึงขั้นขาอ่อนเพราะความกลัว เกือบจะคุกเข่าล ลงไป บางคนเบิกตากว้างกลืนน้ำลาย ได้ยินเพียงเสียงหัวใจของตนเองเต้นโครมคราม
เรื่องที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ และไม่มีใครทำได้อย่างนี้ กลับเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขาอย่างนี้ ผะ ผู้ชายชุดเขีย ยวคนนั้น เป็นผู้วิเศษมาจากทิศใดกันแน่ สามารถสังหารยอดฝีมือสามสิบกว่าคนได้ในคราวเดียว?
พวกเขารู้สึกเหมือนได้ยินแค่เสียงหึ่งๆ ดังก้องอยู่ในหู ในสมองขาวโพลนไปหมด ในสายตามีเพียงเงาร่างสีเขียวร่าง นั้น
ฮุ่นหยวนจื่อกับจัวจวินเยวี่ยรู้ว่าพลังของเธอแข็งแกร่ง ฆ่าคนพวกนี้ย่อมไม่มีปัญหา ด้วยเหตุนี้ การที่เธอสัง งหารคนพวกนี้ในพริบตา พวกเขาไม่ได้แปลกใจเลย
แต่ท่านปู่รองตระกูลไป๋กลับตะลึงค้างไปแล้ว ลืมไปเสียสนิทว่าบนตัวยังมีบาดแผลที่เลือดไหลอยู่ รู้แค่ว่าการท ที่เขาไปขอร้องคุณชายท่านนี้ให้คุ้มกันตลอดการเดินทางช่างเป็นเรื่องที่ปราดเปรื่องยิ่งนัก
หากไม่มีเขา เกรงว่าพวกเขาคงไม่รอดแล้ว
เฟิ่งจิ่วเหล่มองศพที่ล้มลงเหล่านั้นแวบหนึ่ง เห็นจัวจวินเยวี่ยเก็บของมีค่าบนตัวพวกเขากลับมาอย่างเป็นการเป็ นงาน ถุงฟ้าดินสามสิบกว่าถุง รวมถึงแหวนห้วงมิติสามสิบกว่าวง ล้วนถูกเก็บรวบรวมมาตรงหน้าเธอ
“ของอยู่นี่หมดแล้ว”
จัวจวินเยวี่ยยื่นของให้เธอ รู้ว่าหลังจากฆ่าคนแล้วเธอจะต้องเก็บสินสงครามด้วย แม้บนตัวคนพวกนี้ไม่ได้มีสิ นสงครามอะไรมากนัก แต่ของมีค่ากลับมีไม่น้อย โดยเฉพาะเมื่อวรยุทธ์ถึงระดับนี้แล้ว ของมีค่าในห้วงมิติยิ่งมีไม่ น้อย
เห็นเขายื่นของมาให้ทั้งหมด เธอหรี่ตา เผยรอยยิ้มชื่นชมออกมา “ไม่เลวเลยนะ! ยิ่งอยู่ยิ่งเป็นการเป็นงานขึ้นแล้ ว รู้ว่าข้าจะทำอะไรด้วย”
เธอพูดชม พลางรับของพวกนั้นไป จากนั้นก็เก็บเข้าห้วงมิติ เพียงแต่ พอพลิกฝ่ามือก็ล้วงเอาเหรียญเงินออกมา หัน นไปมองผู้ฝึกตนพวกนั้นที่อยู่รอบๆ “ข้าต้องการคนจำนวนหนึ่งเพื่อจัดการศพพวกนี้ มีใครอยากช่วยบ้าง”
“ข้า! ข้า!”
ผู้ฝึกตนพวกนั้นได้ยินก็รีบยกมือตะโกนเสนอตัว ยังไม่ต้องพูดว่าไม่มีค่าตอบแทน แค่ผู้แข็งแกร่งอย่างนี้ ได้ทำอะ ะไรเพื่อเขาก็เต็มใจแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้แข็งแกร่งที่สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งจำนวนมากขนาดนี้ได้ในพริบตา มี สิทธิ์ที่จะสั่งให้พวกเขาทำเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
เฟิ่งจิ่วโยนเหรียญเงินให้พวกเขา “แบ่งกันก็แล้วกัน!”
“ขอบคุณท่านมาก” ผู้ฝึกตนพวกนั้นยิ้มอย่างยินดีปรีดา รีบขนย้ายศพออกไป
เวลานี้ ผู้ดูแลที่ช่วยเฟิ่งจิ่วอุ้มเด็กทารกเดินเข้ามา ยื่นเด็กคืนให้เธอ “นายท่าน คุณชายน้อยอยู่นี่ขอรับ”
“อืม” เฟิ่งจิ่วรับไป เอ่ยกับเขาว่า “เจ้ากลับไปก่อนก็แล้วกัน! เรื่องที่ข้าสั่งรีบไปจัดการด้วยเล่า”
“ขอรับ ข้าจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้” ผู้ดูแลคารวะอย่างนอบน้อม ก่อนจะกลับเข้าเมืองไปก่อน
ทางนั้น ฮุ่นหยวนจื่อมองท่านปู่รองไป๋ เอ่ยว่า “เจ้าไม่ทำแผลก่อนหรือ หากปล่อยให้เลือดไหลต่อไปเช่นนี้ เดาว่า าเจ้าคงมีชีวิตไปไม่ถึงเมืองร้อยนทีแล้ว”
“ได้ๆ ข้าจะรีบทำแผลเดี๋ยวนี้ รีบทำเดี๋ยวนี้” ท่านปู่รองไป๋ได้สติกลับคืนมา หยิบยาออกมา ฉีกเสื้อพันแผลแบบง่า ายๆ การต่อสู้ในวันนี้ องครักษ์สองคนที่เหลือล้วนตายอยู่ที่นี่ ตอนนี้เหลือเพียงพวกเขาสามคนแล้ว
เฟิ่งจิ่วอุ้มเด็กทารกเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฝาแฝดคู่นั้นที่ดวงตายังปรากฏแววหวาดกลัวอย่างชัดเจน นัยน์ตาสุกใสข ของเธอจับจ้องไปที่พวกเขาสองคน…
YOU MAY ALSO LIKE
