เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2399 ถึงจุดหมายปลายทาง / ตอนที่ 2400 นางคือนายท่าน
ตอนที่ 2399 ถึงจุดหมายปลายทาง
“อย่างไรพวกเจ้าก็เป็นผู้ชาย เจอปัญหาก็กลับจนกอดกันกลมเช่นนี้ ใช้ได้เสียที่ไหน หรือว่าภายหน้าหากเจอปัญหาอ อะไรก็จะหลบอยู่ข้างหลังคนอื่นอย่างนี้หรือ”
เด็กน้อยสองคนได้ยินคำพูดของเธอ ร่างกายสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด ก้มหน้าก้มตาอย่างทำตัวไม่ถูก
“ไปเถอะ! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ให้พวกเขาสองคนขี่อาวุธเดินทางกันเอง” เอ่ยจบ เธอขว้างขนนกเคลือบแก้วหลากสีออกไ ไป อุ้มห้าวเอ๋อร์กระโดดขึ้นไปนั่ง
ฮุ่นหยวนจื่อกับจัวจวินเยวี่ยขี่อาวุธบินตามไป ท่านปู่รองไป๋มองเด็กสองคนนั้นด้วยแววตากังวลเล็กน้อย ก่อนเอ อ่ยอย่างให้กำลังใจว่า “ไม่เป็นไร มีปู่รองอยู่ พวกเจ้าขี่อาวุธบินกันเองเถอะ! ปู่รองจะตามปกป้องพวกเจ้าจากข้างหล ลัง”
เด็กน้อยสองคนได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้า พวกเขาก็มีอาวุธบินเหมือนกัน พวกเขาหยิบออกมาแล้วใช้พลังวิญญาณในการขั บเคลื่อน เนื่องจากเคลื่อนไหวไม่เร็วมาก ทำได้เพียงพยายามไล่ตามพวกเฟิ่งจิ่ว
ระหว่างทางที่ไปหอยาสวรรค์เมืองร้อยนที เฟิ่งจิ่วจงใจฝึกฝนเด็กสองคนนั้น ให้พวกเขาเรียนรู้ที่จะพึ่งพาตนเอง จา ากตอนแรกที่ขลาดเขลาและหวาดกลัว สุดท้ายก็ไร้ซึ่งความกลัว เรียกได้ว่าตลอดเส้นทางนี้ไม่ได้ไกลมาก แต่กลับทำให้ เด็กน้อยอายุเจ็ดแปดขวบสองคนเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
ระหว่างทาง จัวจวินเยวี่ยแยกทางกับพวกเฟิ่งจิ่ว เขามุ่งหน้ากลับไปที่ตระกูลก่อน ส่วนเฟิ่งจิ่วกับฮุ่นหยวนจื่อก ก็พาคนของตระกูลไป๋มาถึงเมืองร้อยนที
“ที่นี่ก็คือเมืองร้อยนที ระหว่างทางขี่อาวุธบินพลางพูดคุยกันไปด้วย ระยะทางถือว่าไม่ไกลมากใช่ไหมเล่า” ฮุ่นห หยวนจื่อยิ้มตาหยี พูดกับคนของตระกูลไป๋
ทั้งสามคนเพราะครอบครัวถูกฆ่าล้างโคตร อารมณ์จึงยากจะผ่อนคลายลงได้ แต่พอเห็นเขาหันมาถามด้วยรอยยิ้ม ท่านปู่รอ องเผยยิ้มพยักหน้า “โชคดีที่มีทั้งสองท่านคอยคุ้มกัน ไม่เช่นนั้นเกรงว่าป่านนี้พวกข้าก็ยังมาไม่ถึงที่นี่”
“คนพวกนั้นหลังจากสูญเสียผู้แข็งแกร่งไปสามสิบกว่าคนก็ไม่ได้ส่งคนมาไล่ล่าอีก ข้าคิดว่าในระยะนี้พวกเขาน่าจะ ไม่ปรากฏตัวอีกแล้ว โดยเฉพาะหลังจากมาถึงหอยาสวรรค์ พวกเจ้ายิ่งวางใจได้ อยู่ที่หอยาสวรรค์ ไม่มีใครกล้าทำอะไร คนของภูตหมอในถิ่นของนาง”
ฮุ่นหยวนจื่อยิ้มปลอบใจพวกเขา ไม่ให้พวกเขากังวลมากไป
ท่านปู่รองไป๋ที่ได้ยินฮุ่นหยวนจื่อพูดเช่นนั้น กลับเผยสีหน้ากลัดกลุ้ม “ตอนนี้ข้ากลัวก็แต่ ไม่รู้ว่าภูตหมอ จะยอมรับน้องชายทั้งสองของชิงเฉิงหรือไม่ เพราะข้าได้ยินมาว่า ตอนนั้นชิงเฉิงทำเรื่องที่เสียมารยาทต่อภูตหมออย่าง งมาก เกรงว่า…”
“ไม่ต้องคิดมากๆ ภูตหมอไม่ใช่คนใจคอคับแคบอย่างนั้น” ฮุ่นหยวนจื่อโบกมือ ยิ้มตาหยีหันไปมองเฟิ่งจิ่วที่อยู่ข้างๆ ๆ ก่อนถามว่า “เจ้าว่าใช่หรือไม่”
ได้ยินทั้งสองคุยกัน เฟิ่งจิ่วไม่ได้สอดแทรกแต่อย่างใด ตอนนี้ตาเฒ่ายิ้มตาหยีหันมามองเธอ เธออดยักคิ้วไม่ได้ เห หลือบมองท่านปู่รองกับเด็กสองคนแวบหนึ่ง ถามว่า “หากภูตหมอไม่รับพวกเขาสองคน ท่านคิดจะทำอย่างไร”
ชายชราถอนหายใจ ส่ายหน้าตอบว่า “ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ ทำได้เพียงตัดสินใจตามสถานการณ์ไปก่อน”
เฟิ่งจิ่วละสายตาออกไป หันมองข้างหน้า เอ่ยเสียงเนิบๆ ว่า “ข้างหน้าก็คือหอยาสวรรค์แล้ว”
เด็กน้อยสองคนได้ยินเฟิ่งจิ่วพูดก็ดวงตาเป็นประกาย อดถามไม่ได้ “คุณชาย อย่างนั้นก็หมายความว่าพวกข้าจะได้เจอพี สาวแล้วใช่หรือไม่”
“อืม พี่สาวของพวกเจ้า กำลังทำงานอยู่ในหอยาสวรรค์” เฟิ่งจิ่วตอบโดยไม่หันกลับมามอง
ทั้งสองเห็นว่าข้างหน้าก็คือหอยาสวรรค์แล้ว จึงรีบสาวเท้าออกวิ่ง “ท่านปู่รอง คุณชาย พวกข้าไปหาพี่สาวก่อน”
………………………………….
ตอนที่ 2400 นางคือนายท่าน
ไม่ได้เจอพี่สาวของพวกเขามานาน ตอนนี้คนในครอบครัวอยู่แค่ตรงหน้า เด็กน้อยอายุเจ็ดแปดขวบทั้งสองดีใจจนลืมความ มเจ็บปวดโศกเศร้าตลอดการเดินทางนี้จนสิ้น รีบสาวเท้าวิ่งด้วยความเร็วไปทางที่หอยาสวรรค์ที่อยู่ข้างหน้า
ในหอยาสวรรค์ ไป๋ชิงเฉิงกำลังต้อนรับแขก จู่ๆ ก็เห็นเงาร่างเล็กๆ สองร่างวิ่งเข้ามาจากข้างนอก รีบกระโดดเข้ามา าหานาง “พี่สาว!”
ทั้งสองตะโกนเรียกพี่สาวพร้อมกัน คนในหอยาสวรรค์ล้วนหันมามองพวกเขา หยางเสี่ยวเอ้อร์เห็นเด็กน้อยสองคนกอดไป๋ชิ งเฉิงทั้งยังเรียกนางว่าพี่สาว มองอยู่ครู่หนึ่งก็ก้าวเข้ามา เอ่ยกับแขกคนนั้นว่า “คุณชายหลี่ เชิญด้านในเถอ อะ! เมื่อครู่ท่านบอกว่าอยากได้ยาอะไรแล้วนะ ข้าหยิบให้ท่านเอง!”
ชายคนนั้นมองไป๋ชิงเฉิงแวบหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า เอ่ยกับหยางเสี่ยวเอ้อร์ว่า “อย่างนั้นก็รบกวนแม่นางหยางแล้ ว” เอ่ยจบ เขาก็เดินตามหยางเสี่ยวเอ้อร์เข้าไปข้างใน
ไป๋ชิงเฉิงมองหยางเสี่ยวเอ้อร์ที่พาแขกเดินเข้าไปข้างในแวบหนึ่ง ก่อนจะย่อตัวนั่งลง มองน้องชายฝาแฝดของนาง ถา ามว่า “พวกเจ้ามาได้อย่างไร ใครพาพวกเจ้ามา ทำไมท่านพ่อถึงปล่อยให้พวกเจ้ามาเที่ยวเล่นไกลขนาดนี้”
ได้ยินพี่สาวรัวคำถามใส่พวกเขา เด็กน้อยอายุเจ็ดแปดขวบดวงตาแดงก่ำขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว “พี่สาว ครอบครัวของเราไม ม่มีแล้ว ท่านพ่อก็ไม่มีแล้ว ท่านอาท่านลุงล้วนไม่มีแล้ว…ฮือๆๆๆๆ…”
พอพูดถึงเรื่องเศร้า ทั้งสองยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้นอย่างไม่อาจควบคุม
ไป๋ชิงเฉิงได้ฟังอย่างนั้นร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย “นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงบอกว่าครอบครัวของเราไม่มีแล้วเล่า า เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”
“ชิงเฉิง”
ท่านปู่รองเดินเข้ามาจากข้างนอก มองไป๋ชิงเฉิงที่ย่อตัวนั่งอยู่ข้างกายเด็กน้อยสองคน และกำลังเอื้อมมือกอดพวก กเขาไว้ในอ้อมอก
“ท่านปู่รอง?”
ครั้นเห็นเขา สีหน้าของไป๋ชิงเฉิงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นซีดเผือด เพราะท่านปู่รองเป็นผู้พิทักษ์หอตำราของตระกูล เขาไม ม่ออกจากตระกูลง่ายๆ ตอนนี้กลับมาถึงที่นี่แล้ว
“ท่านปู่รอง ในบ้าน ในบ้านเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ” นางถามด้วยน้ำเสียงอันสั่นเครือ
ท่านปู่รองไป๋ถอนหายใจเบาๆ “เรื่องมันยาว อีกเดี๋ยวข้าค่อยเล่าให้เจ้าฟัง มา เจ้ามาขอบคุณคุณชายท่านนี้ก่อน หาก ไม่ใช่เขาคอยคุ้มกันพวกข้ามาถึงหอยาสวรรค์ เกรงว่าพวกข้าคงถูกฆ่าตายกลางทางไปแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะพาน น้องชายของเจ้ามาเจอเจ้าได้”
ท่านปู่รองเบี่ยงตัว หันไปมองเงาร่างสีเขียวที่กำลังอุ้มเด็กทารกสาวเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า เพื่อให้ไป๋ชิงเฉิง งเข้ามาคารวะขอบคุณเขา
ทว่าไป๋ชิงเฉิงที่เห็นเงาร่างนั้นกลับตะลึงงันไป ก่อนจะพึมพำออกมา “นายท่าน?”
“นายท่านอะไร” ท่านปู่รองนิ่งอึ้ง เหมือนยังไม่เข้าใจ
“ท่านปู่รอง นางก็คือนายท่านของข้า แล้วก็เป็นนายแห่งหอยาสวรรค์แห่งนี้ ภูตหมอเฟิ่งจิ่ว” ไป๋ชิงเฉิงเอ่ย นัย ยน์ตางามหันไปมองเงาร่างสีเขียว ในใจมีความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก
นายท่านเป็นคนคุ้มกันน้องชายทั้งสองและท่านปู่นองของนางมาถึงที่นี่อย่างปลอดภัย? นายท่านเป็นคนช่วยคนในครอบคร รัวของนาง?
นางคุกเข่าทันที คำนับเฟิ่งจิ่วอย่างนอบน้อม “ชิงเฉิงขอบพระคุณนายท่าน ขอบพระคุณนายท่านที่ช่วยครอบครัวของชิงเฉิง ง”
ถึงแม้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่ในเมื่อท่านปู่รองพูดอย่างนี้แล้ว อันตรายที่เจอระหว่างทางต้องได้ นายท่านคอยช่วยไว้แน่นอน บุญคุณใหญ่หลวงครั้งนี้ นางไป๋ชิงเฉิงจะจดจำไปชั่วชีวิต
เฟิ่งจิ่วอุ้มเด็กเดินเข้ามา มองไป๋ชิงเฉิงที่อยู่บนพื้น รวมถึงท่านปู่รองที่ยืนอึ้งอยู่ด้านหนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า า “พาท่านปู่รองกับน้องชายของเจ้าไปคุยกันที่เรือนด้านหลังเถอะ!” เอ่ยจบ ก็เดินผ่านพวกเขาไป
“ชิง ชิงเฉิง เจ้าบอกว่านางคือนายท่านของเจ้า?”
YOU MAY ALSO LIKE
