เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2407 กวนสีหลิ่นคุกมืด / ตอนที่ 2408 แหกคุก
ตอนที่ 2407 กวนสีหลิ่นคุกมืด
“จะว่าไป กวนสีหลิ่นนั่นอยู่ในคุกมืดนานแล้ว ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่”
“เรียนนายท่าน กวนสีหลิ่นนั่นกระดูกแข็ง ถูกขังไว้ในคุกมืดก็ยังอยู่ดี ข้าได้ยินว่าสองวันก่อนเขาสังหารผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่งในคุกมืด ในนั้น ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาแล้ว”
“สามารถเอาชีวิตรอดในสถานที่อย่างนั้นได้ เป็นคนมีความสามารถมากจริงๆ น่าเสียดาย ทำไมจึงไม่ยอมฟังคำสั่งนะ!” เจ้าแห่งมารที่อยู่บนที่นั่งสูงสุด ราวกับกำลังพึมพำกับตนเอง
ผู้ฝึกวิชามารที่อยู่ข้างล่างได้ยินก็ไม่กล้ารับคำ เพียงหมอบราบอยู่เงียบๆ
“ไป ให้คนคุมตัวกวนสีหลิ่นมาให้ข้า ข้าจะใช้เขามาเป็นคู่ฝึก ทดสอบวิชาที่เพิ่งฝึกสำเร็จในพักนี้” เขาโบกมือออกคำสั่ง ให้ผู้ฝึกวิชามารคนนั้นออกไป
“ขอรับ” ผู้ฝึกวิชามารรับคำอย่างนอบน้อม ถอยหลังไปทีละก้าว กระทั่งถอยออกไปถึงข้างนอกตำหนักจึงค่อยลุกขึ้นแล้วหมุนตัวจากไป
ขณะเดียวกัน ในคุกมืดของเผ่ามาร กวนสีหลิ่นที่เสื้อผ้าเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดกำลังนั่งพิงกำแพงหลับตาพักผ่อนอยู่
ที่นี่คือคุกมืด เป็นสถานที่ที่ใช้กักขังผู้ฝึกวิชามารที่ทำความผิด ข้างในนี้ใช้เหล็กกล้าล้อมเป็นห้องกรง เพียงแต่ที่นี่กว้างขวางเหมือนลานสวน ผู้ฝึกวิชามารที่ถูกขังในนี้มีนับร้อยกว่าคน แต่ละคนล้วนเป็นคนที่โหดเหี้ยมอำมหิต
ที่นี่ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน มีเพียงลำแสงส่องเข้ามาอย่างริบหรี่ แม้จะเป็นผู้ฝึกตนที่มีวรยุทธ์สูงสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆ ในความมืดได้ แต่อยู่ที่นี่การจะมองอะไรเห็นอย่างชัดเจนกลับเป็นเรื่องที่ยากมาก
ที่นี่จะต้องคอยระแวดระวังอยู่ตลอดเวลา เพราะไม่มีใครรู้ ว่าพริบตาต่อมาจะมีใครโจมตีฆ่าคนหรือไม่
ผู้ฝึกวิชามารในนี้จ้องเงาร่างที่กำลังพิงกำแพงพักผ่อนอยู่ ความกระหายเลือดในใจก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง คนคนนี้ไม่รู้เป็นใครมาจากไหน ตั้งแต่ถูกจับมาขังที่นี่ก็มีคนอยากฆ่าเขาให้ตายหลายคน เพียงแต่สุดท้ายคนพวกนั้นก็ล้วนตายด้วยน้ำมือเขาทั้งสิ้น
อาจเพราะถูกพลังของเขาทำให้สะเทือนขวัญ หรืออาจเป็นเพราะเกรงกลัวในวิธีการของเขา สองวันก่อนมีผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่งไปหาเรื่องเขาสุดท้ายก็ถูกฆ่า พวกเขาที่อยู่ในนี้ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาแล้ว
เพียงแต่ แม้จะเป็นอย่างนี้ แต่ก็มักจะรู้สึกเจ็บใจอยู่ดี
เวลานี้ ผู้ฝึกวิชามารหลายคนกำลังปรึกษากัน ก่อนจะล้อมวงเข้าไปอย่างเงียบๆ ในนี้ พวกเขาไม่มีแม้แต่อาวุธ สิ่งเดียวที่นำมาใช้เป็นอาวุธได้ ก็คือกระดูกของผู้ฝึกวิชามารที่ตายไปแล้ว…
คนที่อยู่ในนี้ ในมือแต่ละคนล้วนมีกระดูกที่ถูกลับปลายจนแหลม นี่เป็นอาวุธของพวกเขา แล้วก็เป็นของป้องกันตัว และอาวุธฆ่าคนของพวกเขาด้วย
พอผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นกระโจนเข้าไป เงื้อกระดูกปลายแหลมในมือขึ้นพุ่งแทงไปที่กวนสีหลิ่น กวนสีหลิ่นที่ตอนแรกกำลังหลับตาพักผ่อนอยู่พลันเบิกตากว้าง สายตาดุดันน่าครั่นคร้ามตวัดมองพาให้อกสั่นขวัญหาย
ได้ยินเพียงเสียงคำรามต่ำดังขึ้น เขาใช้มือหนึ่งกำข้อมือของผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่ง ออกแรงบีบ กลิ่นอายพลังเร้นลับถูกขับเคลื่อนออกไปพร้อมกับการจู่โจมของเขา หดมือของอีกฝ่ายลงต่ำจนทำให้กระดูกหักทันที
เสียงกระดูกหักดังกร๊อบ ฟังดูชัดเจนกว่าปกติ เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากนั้นก็เงียบหายไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าคนที่ส่งเสียงกรีดร้องนั่นถูกสังหารทันทีภายในชั่วขณะนั้น
ท่ามกลางความมืด ผู้ฝึกวิชามารที่อยู่ไกลๆ เห็นเพียงเงาร่างนั้นโฉบไหว แยกแยะไม่ออกว่าใครสู้อยู่กับใครกันแน่ เพียงแต่ ไอสังหารที่พวยพุ่งอยู่ทางนั้นรุนแรงมาก รุนแรงจนทำให้พวกเขาตกใจ…
………………………………….
ตอนที่ 2408 แหกคุก
“ซี้ด! อ๊าก!”
เสียงกรีดร้องดังขึ้น กลิ่นคาวเลือดกระจายออกไปจากตรงนี้ เงาร่างหนึ่งถูกสะบัดกระแทกกำแพง ไม่นาน กวนสีหลิ่นกำหมัดที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายพลังเร้นลับจู่โจมออกไป
“ปึง!”
สิ้นเสียงนั้น ได้ยินเพียงเสียงผู้ฝึกวิชามารกรีดร้อง ขณะที่กระดูกหน้าอกแหลกเป็นเสี่ยงๆ ผู้ฝึกวิชามารที่อยู่รอบๆ ก็ได้ยินเสียงหมัดนั้น กำแพงด้านนั้นสั่นไหวและส่งเสียงดังครืน กำแพงราวกับแตกร้าวเพราะหมัดนั้น ส่งเสียงแตกเปรี๊ยะๆ
ท่ามกลางความมืด กวนสีหลิ่นชิงกระดูกปลายแหลมจากมือผู้ฝึกวิชามารคนหนึ่ง พลิกมือพุ่งแทงออกไป แทงทะลุลำคอของอีกฝ่ายด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า
เดิมเขาก็เป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับอยู่แล้ว โดยเฉพาะยิ่งได้เปรียบเรื่องการต่อสู้ระยะประชิด ในด้านพละกำลังนั้นผู้ฝึกพลังวิญญาณสู้เขาไม่ได้ แม้ผู้ฝึกวิชามารหลายคนร่วมมือกัน แต่กลับยากจะเป็นฝ่ายได้เปรียบเขา
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากถูกจับมาขังที่นี่ เขาแทบจะต้องต่อสู้อยู่ตลอดเวลา นอกจากวรยุทธ์จะพัฒนาขึ้นแล้ว พลังต่อสู้ก็พัฒนาขึ้นด้วย เรียกได้ว่าถูกจับครั้งนี้ สำหรับเขาถือเป็นการทรมานอย่างหนึ่ง แต่กลับทำให้พลังต่อสู้ของเขาถูกกระตุ้นให้พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ
โดยเฉพาะตอนนี้ พอเห็นผนังด้านนั้นร้าวเพราะหนึ่งหมัดของเขา สายตาของเขาไหวระริก เขากำหมัดรวบรวมกลิ่นอายพลังเร้นลับอีกครั้ง ก่อนจะเหวี่ยงออกไปอย่างแรง
ระหว่างที่ถูกจับมาขังที่นี่ เขาเองก็ไม่เคยคิดจะพังกำแพงที่นี่ เพียงแต่เมื่อก่อนเคยลองแล้วก็เห็นว่าพอร้าว ด้านในก็เป็นเหล็กกล้า ตอนนี้ฟังจากเสียง หรือว่าผนังด้านนี้จะต่างจากด้านที่เขาเคยพังมาก่อน
ครั้นบังเกิดความคิด หลังจากที่เขาสังหารผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นหมด ก็กำหมัดรวมพลังเร้นลับ ซัดใส่ผนังครั้งแล้วครั้งเล่า เห็นเพียงเศษหินจากผนังกระเด็นกระดอน รอยร้าวกระจายไปทั่ว และจุดที่เขาต่อย ก็มีโพรงโพรงหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้น ลึกประมาณครึ่งจั้ง…
ครั้นเห็นโพรงที่ยิ่งต่อยก็ยิ่งลึกขึ้นเรื่อยๆ เขาสะท้านไปทั้งใจ รู้ว่าขอแค่พังผนังด้านนี้ จะต้องเป็นทางออกแน่นอน!
ส่วนผู้ฝึกวิชามารคนอื่นเห็นเขาที่อยู่ในความมืดกำลังต่อยผนังอย่างบ้าคลั่ง ก็อดตะลึงไม่ได้ “นี่เขากำลังทำอะไรอยู่ บ้าไปแล้วหรือ ที่นี่คือคุกมืด เขายังคิดจะหนีอีกรึ”
“ไม่ใช่แล้ว พวกเจ้าดูนั่น ผนังด้านนั้นเหมือนจะต่างจากด้านอื่นอยู่เล็กน้อย” ผู้ฝึกวิชามารบางคนอุทานเบาๆ หันไปมองผนังด้านนั้นด้วยความตื่นเต้น “หรือว่าผนังด้านนั้นจะไม่เหมือนด้านอื่น ข้างหลังนั่นไม่มีเหล็กกล้าอยู่?”
“ใช่แน่ๆ! โพรงตรงนั้นกลับลึกประมาณครึ่งจั้ง หากพังได้ พวกเราต้องหนีออกไปได้แน่!”
นึกมาถึงตรงนี้ ผู้ฝึกวิชามารต่างก็ตื่นเต้น พวกเขาถูกจับมาขังที่นี่ก็ได้แต่รอความตายเท่านั้น พวกเขารู้ดี เจ้าแห่งมารไม่มีทางปล่อยให้พวกเขารอดออกไปได้แน่ ตอนนี้ พอเห็นโอกาสรอด พวกเขาก็อดมีความหวังขึ้นมาไม่ได้
ความเคลื่อนไหวในคุกมืดนี้ คนข้างนอกก็รู้สึกได้แล้วเช่นกัน คนข้างนอกส่งคนเข้ามาตรวจสอบดู เพียงแต่ เวลานี้ผู้ฝึกวิชามารจำนวนมากต่างก็ร่วมมือกันอย่างไม่ได้นัดหมาย พวกเขารวมตัวกันขวางทาง ยืนบังจุดที่กวนสีหลิ่นยืนอยู่ เพื่อประวิงเวลาเพิ่มให้เขา
“ทำอะไรกันอยู่ คิดจะต่อต้านงั้นหรือ”
เสียงดุดันเกรี้ยวกราดดังมา ผู้ฝึกวิชามารหลายคนสาวเท้ายาวๆ เดินเข้ามา ยืนอยู่ข้างนอกคุกมืด จ้องหน้าพวกผู้ฝึกวิชามารที่ถูกขังในคุกมืด เห็นพวกเขาต่างก็มายืนขวางข้างหน้า ปิดบังข้างหลังไว้เสียมิด แม้พวกเขาจะถือคบเพลิงเข้ามาก็ยังมองเห็นไม่ชัดว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นกันแน่
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
