เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2421 ทหารรับจ้าง / ตอนที่ 2422 ไม่ถูกชะตา
ตอนที่ 2421 ทหารรับจ้าง
แต่ทว่า สิ่งที่ตอบกลับมา มีเพียงเสียงพูดคุยกันของเฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยางที่ค่อยๆ ไกลออกไป…
ตลอดเส้นทาง ทั้งสองแข่งความเร็วกัน เดิมระยะทางที่ต้องใช้เวลาถึงเที่ยงกว่าจะถึง ทั้งสองใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วย ยามก็ถึงแล้ว
มองดูประตูเมืองตรงหน้า เฟิ่งเยี่ยแหงนดวงหน้างามละเอียดขึ้น เอ่ยว่า “หยางหยาง เมืองนี้ดูใหญ่มาก พวกเราไม่สู้ เข้าไปจ้างทหารรับจ้างในเมืองไปส่งเราที่เมืองร้อยนทีกันดีหรือไม่! อย่างนี้ระหว่างทางก็ไม่ต้องกลัวอันตรายแล้ว ว”
“ได้” ขอเพียงไม่ใช่การติดสินใจที่ไม่เข้าท่า ส่วนใหญ่จ้าวหยางจะเห็นด้วยกับความคิดของเฟิ่งเยี่ยตลอด
“อย่างนั้นพวกเราไปซื้ออาหารแห้งไว้กินระหว่างทางก่อน ของที่พวกเราเอามาตอนแรกเหลือไม่มากแล้ว อีกอย่างพวกเราต ต้องซื้อเนื้อด้วย พวกเรากำลังอยู่ในวัยเจริญเติบโต จะต้องกินของดีๆ หน่อย ไม่อย่างนั้นต่อไปหากโตแล้วจะไม่สูง” เฟิ่งเยี่ยพูดอย่างกระตือรือร้น กระโดดวิ่งไปข้างหน้า จ้าวหยางเดินตามหลังเขาไป
ทั้งสองเดินไปทั่วเมือง ซื้ออาหารแห้งจำนวนหนึ่ง จากนั้นก็ซื้อเนื้อหมักซีอิ๊วเก็บไว้ในห้วงมิติ และสอบถามที่ต ตั้งสมาคมทหารรับจ้างด้วย
หลังจากเดินวนอยู่รอบหนึ่ง ทั้งสองมาถึงด้านหน้าสมาคมทหารรับจ้าง เห็นทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งอยู่ตรงนั้น ทั้งสอง เดินเข้าไปหา เพียงแต่ยังไม่ทันเข้าไปก็ถูกขวางทางแล้ว
“ไปๆๆ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเด็ก ไปเล่นที่อื่น” ทหารรับจ้างที่หน้ามีรอยแผลเป็นหนึ่งเส้นตวาดด้วยน้ำเสียงหยาบโลน โบ บกมือไล่เฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยาง
“พวกเราไม่ได้มาเล่น พวกเรามามอบหมายภารกิจ” เฟิ่งเยี่ยแจกรอยยิ้มการค้า มองทหารรับจ้างชายฉกรรจ์ด้วยใบหน้าไร้พิษ ษภัย
ทหารรับจ้างแถวนั้นได้ยินก็หัวเราะ “โอ้? เด็กน้อยสองคนยังรู้จักมามอบหมายภารกิจอีกหรือ บอกพวกเราสิ พวกเจ้าจะ ะมามอบหมายภารกิจอะไร คงไม่ใช่ว่าอยากให้พวกเราตามหาพ่อแม่ของเจ้าหรอกนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ…”
คนพวกนั้นหัวเราะเสียงดัง แต่ละคนล้วนคิดว่าเด็กสองคนนี้มาเล่น ไม่มีใครเห็นคำพูดของพวกเขาอยู่ในสายตา
จ้าวหยางทำหน้าบึ้ง มองเหล่าทหารรับจ้างที่กำลังหัวเราะเยาะพวกเขา เม้มปากเงียบๆ ไม่พูดอะไร
เฟิ่งเยี่ยยิ้มตาหยี ราวกับไม่ได้ยินคำพูดของพวกเขา เอ่ยด้วยใบหน้าไร้เดียงสาว่า “พวกเจ้าไม่ใช่คนมอบหมายภารกิจใน นสมาคมทหารรับจ้างเสียหน่อย ทำไมข้าต้องบอกพวกเจ้าด้วยว่าข้ามามอบหมายภารกิจอะไร!”
เขาดึงจ้าวหยางเดินเข้าไปข้างใน ชายฉกรรจ์คนหนึ่งจะห้าม ก็ได้ยินเสียงเยาว์วัยดังขึ้นมาอย่างจริงจัง “ข้าจะมอบ บหมายภารกิจ เจ้าไม่มีสิทธิ์มาขวางข้า”
เห็นเจ้าหนูน้อยทำหน้าจริงๆ ชายฉกรรจ์ชะงักงันเล็กน้อย กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็เห็นทั้งสองเข้าไปในสมาคมแล้ว ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะจากพวกทหารรับจ้างดังมา
“ไม่นึกเลยว่าจะปล่อยให้เด็กสองคนบอกว่าเจ้าไม่มีสิทธิ์ขวางพวกเขา ฮ่าๆๆๆ หลินหู่ เจ้าขี้ขลาดเกินไปแล้ว”
ชายฉกรรจ์ที่ชื่อหลินหู่แค่นเสียง เห็นเด็กสองคนเข้าไปแล้ว กลับไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงเดินไปหาที่นั่งข้างๆ กลับอยากรู้ว่าเด็กสองคนนั้นจะมอบหมายภารกิจอะไร
ขณะเดียวกันด้านในสมาคม ชายชราคนหนึ่งมองดูเด็กสองคน ถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยสีหน้าแปลกๆ “คุณชายน้อยท่านนี้ เจ้า ามั่นใจหรือว่าจะมอบหมายภารกิจเช่นนี้”
“อื้มๆ อย่างนี้แหละ” เสี่ยวเฟิ่งเยี่ยพยักหน้า สีหน้าจริงจัง
“แต่ว่า…” ชายชราลูบหนวด พูดว่า “โดยปกติแล้ว การมอบหมายภารกิจจะแบ่งระดับหนึ่งถึงหกตามความยาก ยิ่งเป็นภารกิจท ที่ยากก็ต้องแบ่งตามระดับวรยุทธ์ของทหารรับจ้าง เพียงแต่ภารกิจอย่างของเจ้า ออกจะ…”
………………………………….
ตอนที่ 2422 ไม่ถูกชะตา
“ไม่เป็นไร! พวกเราเป็นนายจ้าง นายจ้างสามารถเลือกคนได้อยู่แล้ว” ทั้งที่เป็นแค่เด็กอายุเจ็ดแปดขวบ แต่คำพูดที พูดออกมา กอปรกับสีหน้าจริงจัง กลับทำให้ชายชราอดอึ้งงันไม่ได้
เป็นอย่างที่เขาว่าจริงๆ พวกเขาเป็นนายจ้าง ขอเพียงจ่ายค่าจ้าง พวกเขามีสิทธิ์ที่จะเลือกคน ด้วยเหตุนี้ ชายชรา าพยักหน้า “อย่างนั้นก็ได้! คุณชายน้อยนั่งรอสักครู่ ข้าเอาภารกิจไปติดประกาศก่อน” ชายชราบอก ให้คนพาพวกเขาสอง งคนไปนั่งสักครู่ ส่วนตนเองก็สั่งให้ผู้ชายคนหนึ่งเอาภารกิจไปติดประกาศที่ป้ายข้างนอก
ทันทีที่เห็นภารกิจใหม่ที่ถูกนำมาติด เหล่าทหารรับจ้างที่รออยู่ข้างนอกต่างก็รุมล้อมเข้ามา แต่พอเห็นรายละเอ อียดภารกิจบนนั้น แต่ละคนก็ทำหน้าตาแปลกๆ ขึ้นมา
“เป็นเด็กสองคนนั้นจริงหรือ ไม่นึกว่าจะยังเลือกคนอีกด้วย?”
“ที่แท้เด็กสองคนนั้นก็จะไปเมืองร้อยนที”
“จากที่นี่ไปเมืองร้อยนทีระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆ อีกอย่างพักนี้ก็ไม่ค่อยสงบ ถึงแม้เป็นงานอิสระ แต่นี่ไปกลับก็ต้อ องใช้เวลาถึงสองเดือนเชียวนะ”
“แต่เงินค่าจ้างนี่ก็สูงมากนะ หนำซ้ำยังจ่ายล่วงหน้าก่อนครึ่งหนึ่งด้วย ใจป้ำจริงๆ”
“ดูไม่ออกเลยว่าเจ้าเด็กนั่นจะมีเงินมากมายขนาดนี้”
“ไม่น่าถึงได้บอกว่าจะหาคนคุ้มกัน”
ทหารรับจ้างที่อยู่ข้างนอกพูดคุยถกเถียงกัน เพราะเงินค่าจ้างสูงมาก หลายคนจึงล้อมวงกันเข้าไปบอกว่าจะรับภารกิจน นี้ แต่ทว่าสิ่งที่พวกเขาต้องเจอ กลับเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่ยืนเรียงแถวกันอยู่ โดยมีเด็กสองคนนั้นคัดเลือกอย ยู่
ชายชรามายืนอยู่ตรงหน้าเฟิ่งเยี่ย ยิ้มเอ่ยว่า “คุณชายน้อย เจ้าออกเงินค่าจ้างสูง มีทหารรับจ้างไม่น้อยแย่งกันรั บภารกิจนี้ของเจ้า กำลังรออยู่ข้างนอกแล้ว เจ้าไปดูหน่อย ทหารรับจ้างกลุ่มใดเข้าตาเจ้า”
“ได้” เฟิ่งเยี่ยรับคำเสียงใส เจ้าตัวน้อยยิ้มตาหยี แต่กลับรู้จักเลียนแบบผู้ใหญ่เอามือไขว้หลัง สาวเท้าสั้นๆ เดิ นออกไป ทำเอาชายชราหัวเราะในลำคอเบาๆ
ทหารรับจ้างข้างนอกเมื่อเห็นเด็กน้อยออกมา แต่ละคนล้วนยืดอกอย่างผ่าเผย แสดงให้เห็นถึงบารมีของตนเอง
เฟิ่งเยี่ยเดินผ่านคนพวกนั้น ขมวดคิ้วน้อยๆ เป็นระยะ พลางส่ายหน้าเป็นระยะ บางครั้งก็ยังพึมพำเบาๆ สุดท้ายก็เดิน นวนหนึ่งรอบ กลับไม่มีทหารรับจ้างกลุ่มไหนเข้าตาเลย
ชายชราแปลกใจ เข้าไปถามว่า “คุณชายน้อย เป็นอย่างไรบ้าง”
“พวกเขาล้วนใช้ไม่ได้ ข้าไม่ชอบ” เฟิ่งเยี่ยเอ่ย น้ำเสียงเล็กแหลมไม่ดังแต่ก็ไม่เบา ทว่ากลับดังเข้าหูทุกคน ทำเ เอาทหารรับจ้างพวกนั้นหน้ำดำทะมึน
ชายชราอึ้งงัน ยิ้มถามว่า “พวกเขาล้วนเป็นทหารรับจ้างระดับหนึ่ง เลือกตามเงื่อนไขของเจ้าทั้งนั้น พลังต่อสู้ของ งพวกเขาดีที่สุดในหมู่ทหารรับจ้างแล้ว”
“นั่นสิ เจ้าเป็นแค่เด็ก ไม่รู้เรื่องก็อย่าพูดส่งเดช” ทหารรับจ้างคนหนึ่งแค่นเสียง แสดงท่าทางไม่พอใจ
เฟิ่งเยี่ยกระพริบตาอย่างไรเดียงสา “ข้าไม่ได้บอกว่าพลังของพวกเจ้าใช้ไม่ได้นี่นา! ข้าแค่บอกว่าพวกเจ้าใช้ไม่ได ด้ เพราะรูปร่างหน้าตาของพวกเจ้าไม่ถูกใจข้า”
ทุกคนมุมปากกระตุก นี่มันเหตุผลบ้าอะไรกัน แต่พอเห็นสีหน้าจริงจังของเจ้าเด็กนั่น พวกเขาถึงกับพูดไม่ออกเลยที เดียว
“เอ๊ะ?”
เฟิ่งเยี่ยเหมือนค้นพบอะไรบางอย่าง มองทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงมุมถนนซึ่งอยู่ไม่ห่างนัก เขาสาวเท้า สั้นๆ เดินไป จ้องคนพวกนั้น เอียงคอถามว่า “พวกเจ้าไม่ได้ไปรับภารกิจหรือ”
ทหารรับจ้างที่นั่งอยู่ตรงมุมนึกไม่ถึงว่าเด็กน้อยคนนี้จะเดินมาหา พวกเขามองหน้ากันแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองที่ หัวหน้ากลุ่มเป็นตาเดียว ซึ่งก็คือชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่ใบหน้าเสียโฉมไปครึ่งซีก หน้าตาน่ากลัว แต่ระหว่างคิ้วกลับ บสาดฉายแววซื่อตรงรางๆ
YOU MAY ALSO LIKE
