เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2439 คนของข้า / ตอนที่ 2440 เจ้าเป็นใคร - novel-lucky

ตอนที่ 2439 คนของข้า

หลังจากแค่นเสียง ก็ไม่ได้สนใจคนข้างหลังอีก เพราะไม่คิดว่าคนคนนั้นจ้องจะเล่นงานพวกเขา

กวนสีหลิ่นที่อยู่ข้างหลังสาวเท้าก้าวใหญ่ๆ ไปข้างหน้า ร่างกายโซเซ ล้มถลาไปข้างหน้าใกล้ชนกับทหารรับจ้างพวกนั้น แต่ทหารรับจ้างพวกนั้นหลบทัน

“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยรึ อยากตายหรืออย่างไร” หนึ่งในนั้นตะคอกอย่างเกี้ยวกราด เงื้อหมัดซัดไปทางกวนสีหลิ่น

“เอิ๊ก!”

กวนสีหลิ่นเรอออกมาเป็นกลิ่นสุรา ยกกาสุราในมือขึ้นพลางถาม “ดะ ดื่มไหม”

“ไสหัวไป! ถ้ายังโผล่มาให้ข้าเห็นอีก ข้าจะอัดเจ้าให้ตาย!” ทหารรับจ้างคนนั้นตะคอกเสียงทุ้มต่ำ

“หึๆ ได้” กวนสีหลิ่นหัวเราะ ทว่าครั้นก้าวเท้าก็เซล้มไปทางคนพวกนั้นอีก สุราในกาก็หกออกมาด้วยแล้ว

ทหารรับจ้างพวกนั้นถอยหนีโดยสัญชาตญาณ แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆ ผู้หญิงที่ถูกพวกเขาหนีบไว้ตรงกลางก็วิ่งพุ่งไปข้างหน้า ทหารรับจ้างพวกนั้นตะคอกด่า “นางหญิงแพศยา! คิดจะหนีเรอะ!”

เอื้อมมือออกไปหมายจะคว้าจับ แต่กลับเห็นผีขี้เมาจู่ๆ ก็ยืนตัวตรง เอื้อมมือออกมาคว้า ดึงผู้หญิงคนนั้นไปข้างเขา ขณะเดียวกัน มืออีกข้างของเขาถือดาบใหญ่ตวัดฟันมาที่หัวของพวกเขา พวกเขาตกใจจนต้องร่นถอยอย่างรวดเร็ว

“เยี่ยจิง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” กวนสีหลิ่นถาม แววตามีสติแจ่มชัด น้ำเสียงทุ้มต่ำ หลงเหลือคราบผีขี้เมาเสียที่ไหน

เยี่ยจิงอ้าปาก แต่กลับพูดไม่ออก ทำได้เพียงจ้องเขาด้วยสายตาดีใจ

กวนสีหลิ่นขมวดคิ้ว พลางแก้ปมเชือกที่มัดไว้ข้างหลังนาง พลางถามว่า “ถูกสกัดจุดลมปราณหรือ” พอเห็นเยี่ยจิงพยักหน้า เขารวมพลังเร้นลับไว้กลางฝ่ามือ สะกิดที่ร่างกายของนางสองที เพื่อคลายจุดลมปราณให้นาง

“อึก!” เยี่ยจิงครางในลำคอ ก่อนเอ่ยว่า “พวกเขาผนึกพลังวิญญาณของข้า”

“ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวข้าปลดผนึกให้เจ้าเอง เจ้ารออยู่นี่ก่อน ข้าไปจัดการพวกนั้น” เขาดันนางไปอยู่ข้างหลัง พยักหน้าให้นางไปยืนอยู่ด้านหนึ่ง

“เจ้าระวังหน่อย คนที่เป็นหัวหน้ามีวรยุทธ์อยู่ในระดับเซียนเหิน” ตอนนี้นางไม่รู้ว่ากวนสีหลิ่นแข็งแกร่งขนาดไหน ด้วยเหตุนี้ จึงอดเป็นห่วงไม่ได้

“อืม ข้ารู้”

กวนสีหลิ่นรับคำ เผยรอยยิ้มปลอบโยน ทว่าเมื่อเขาหันไปมองทางทหารรับจ้างเหล่านั้น แววตาดุดันกระหายเลือดกลับปรากฏอย่างชัดเจน

“ที่แท้ก็คนรักเก่า? อย่างนั้นก็อย่าโทษพวกเราที่ต้องฆ่าเจ้าก็แล้วกัน!” ทหารรับจ้างเก้าคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ชั่วพริบตา คนเก้าคนพุ่งโฉบเข้ามา การโจมตีอันดุเด็ดเผ็ดร้อนพุ่งเป้าไปที่จุดตายทุกกระบวนท่าโถมเข้าใส่กวนสีหลิ่น

เพียงแต่ วันนี้คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขาคือกวนสีหลิ่น ไม่ใช่ผู้ฝึกตนทั่วไป ฉะนั้น เดาว่าพวกเขาคงต้องพลาดท่าให้กับเขาแล้ว

“กล้าแตะต้องคนของข้า พวกเจ้ารนหาที่ตาย!”

กวนสีหลิ่นตะคอกเสียงเกรี้ยว เงาร่างที่เหมือนภูเขาไท่ซ่านโถมพุ่งออกไปในพริบตา ดาบใหญ่ในมือตวัดออกไป พลังดาบอันดุดันแฝงด้วยไอสังหารกระหายเลือดฟาดฟันออกไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้า แรงกดดันอันแข็งแกร่งแผ่ปกคลุมไปทั่ว ราวกับพยัคฆ์เดือดโถมกระโจนใส่คนพวกนั้น

ด้านหนึ่ง เยี่ยจิงที่กำลังยืนดูกวนสีหลิ่นสู้กับทหารรับจ้างพวกนั้นด้วยความกังวลได้ยินคำว่า ‘คนของข้า’ อดรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าไม่ได้ พวงแก้มแดงซ่าน

นางกดข่มความดีใจ ก่อนจะมองกวนสีหลิ่นด้วยความตะลึง นึกไม่ถึงว่าพลังต่อสู้ของเขาในตอนนี้จะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้แล้ว ดาบเดียวตวัดออกไปกลับสามารถสร้างกลิ่นอายพลังอันดุดันได้ขนาดนั้น พลังต่อสู้ที่น่าพรั่นพรึงและแรงกดดันอันแข็งแกร่งขนาดนั้น แม้แต่นางที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งยังสัมผัสได้

………………………………….

ตอนที่ 2440 เจ้าเป็นใคร

“ผู้ชายคนนี้เป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับ!”

“แต่พลังของเขาแข็งแกร่งมาก อยู่ตรงนี้ยังสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขาได้ ดูท่าไม่ใช่ผู้ฝึกพลังเร้นลับทั่วไป”

“แต่เขาสู้กับเก้าคนนั้นจากกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเก้าหัวเชียวนะ ในเก้าคนนี้คนที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดก็ระดับเซียนเหินแล้ว เขาคนเดียวจะสู้เก้าคนได้อย่างไร”

ท่ามกลางการพูดคุยถกเถียงกันของผู้คนรอบข้าง เยี่ยจิงเห็นเพียงกวนสีหลิ่นตวัดดาบใหญ่ออกไป หนึ่งดาบพาดผ่าน บั่นคอของทหารรับจ้างคนหนึ่งหลุดจากบ่าทั้งเป็น เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็น ชาวบ้านรอบข้างตกใจจนกรีดร้องเสียงแหลม

“กรี๊ด!”

“ซี้ด!”

เสียงกรีดร้องของชาวบ้านมีเสียงสูดหายใจผสมปนเป พวกเขาจ้องชายฉกรรจ์ที่ทั่วร่างเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งนักสู้ ไอพิฆาตน่าพรั่นพรึงที่ยืนอยู่ตรงนั้น

ฝีมืออันหมดจดนั่น จิตวิญญาณแห่งนักสู้นั่น รวมถึงกลิ่นอายพลังอันน่าครั่นคร้ามนั่น ทำให้พวกเขารู้สึกสะท้านสะเทือนไปทั้งใจ คนคนนี้สามารถสู้หนึ่งต่อเก้าได้จริงหรือ

ในขณะที่พวกเขาใจลอยไปชั่วครู่ เห็นเพียงเก้าคนนั้นล้มตายไปสองคนแล้ว ส่วนทหารรับจ้างเหล่านั้นที่อยู่ในโรงเตี๊ยม พอได้ยินเสียงก็รีบออกมา เมื่อเห็นเหตุการณ์แต่ละคนตาแดงก่ำ ชักกระบี่พุ่งเข้ามา

เห็นทหารรับจ้างพวกนั้นเข้าร่วมการต่อสู้ เยี่ยจิงอดร้อนใจไม่ได้ เธอกังวลว่ากวนสีหลิ่นคนเดียวจะรับมือคนมากมายขนาดนั้นไม่ไหว แต่นางที่อยากเข้าไปช่วยยังไม่พูดถึงเรื่องพลังวิญญาณถูกผนึก แม้จะไม่ถูกผนึกนางก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้นอยู่ดี ชั่วขณะนั้น นางทำได้เพียงยืนร้อนใจอยู่ด้านหนึ่ง

บนถนนใหญ่ การต่อสู้ของชายฉกรรจ์ไว้หนวดกับกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเก้าหัวแพร่กระจายออกไปอย่างไฟลามทุ่ง มีคนมากมายมามุงดู ต้องบอกก่อนว่าที่นี่ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับหมาป่าเก้าหัว ยามนี้กลับมีคนสู้กับพวกเขาขึ้นมาแล้ว? เหล่าชาวบ้านจึงอดฉงนใจไม่ได้ คนคนนั้นเป็นใคร ถึงได้กล้าสู้กับกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเก้าหัวเพียงลำพัง?

เสียงการต่อสู้ และเสียงดาบกระบี่กระทบกัน เสียงคำรามรวมถึงเสียงกรีดร้อง ทำให้รอบข้างเงียบกริบ แต่ละคนล้วนกำลังกลั้นหายใจ มองดูคนกลุ่มหนึ่งรบราฆ่าฟันกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เลือดที่นองเต็มพื้นและศพที่ล้มระเนระนาดเหล่านั้น ล้วนสร้างความตื่นตะลึงให้พวกเขา จนอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น

ผู้แข็งแกร่งต่อสู้กัน เหล่าคนที่พลังแข็งแกร่งไม่พอที่จะต้านไหวล้วนไม่อาจเข้าใกล้ จนกระทั่งการเคลื่อนไหวของทหารรับจ้างพวกนั้นช้าลงภายใต้แรงกดดันแข็งแกร่ง นี่จึงเป็นโอกาสให้กวนสีหลิ่นบุกสังหาร

เห็นเพียงศพล้มลงไปทีละศพ บ้างก็ร่างกายขาดครึ่งท่อน บ้างก็ถูกบั่นคอ บ้างก็ถูกดาบแทงตาย ฉากนองเลือดนั่น อีกทั้งยังเป็นฉากที่กำราบได้อย่างราบคาบ ทำให้หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเก้าหัวตวาดด้วยความเดือดดาล “ฆ่าสหายของข้ามากมายขนาดนี้! เจ้าเป็นใครกันแน่! แน่จริงก็บอกชื่อมา!”

“บอกไปเจ้าก็ไม่รู้จักท่านปู่กวนของเจ้าอยู่ดี!”

กวนสีหลิ่นแค่นเสียง ดาบใหญ่ในมือชี้เฉียงลงบนพื้น สายตาดุดันจ้องไปที่ทหารรับจ้างระดับเซียนเหินนั่น “วันนี้ พวกเจ้าไม่รอดแม้แต่คนเดียว!”

เอ่ยจบ เงาร่างพุ่งไหวออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเคลื่อนไหวเร็วมากทำให้คนอื่นแทบมองตามเงาท่างของเขาไม่ทัน รู้เพียงเงาร่างนั้นโฉบผ่าน พริบตาเดียว ก็ตวัดดาบฟันไปที่ทหารรับจ้างระดับเซียนเหินคนนั้นแล้ว

ทหารรับจ้างระดับเซียนเหินคนนั้นยกกระบี่ยาวในมือขึ้นต้านรับ แต่ใครจะรู้ เขากลับถูกดันลงมาทีละนิดๆ จากข้างบนลงมา ตัวของเขาโน้มไปข้างหลังเกือบครึ่งแล้ว เห็นคมดาบที่ส่องประกายเยือกเย็นกดลงมาต่อหน้าต่อตา กลิ่นอายแห่งความตายแผ่ปกคลุม เขาเหงื่อไหลท่วมตัวทันที

ออกแรงผลักออกไป ก่อนจะรีบเบี่ยงตัวหลบ ขณะตั้งใจจะจู่โจม กลับเห็นพลังดาบพาดผ่าน คมดาบอันแหลมคมจ่ออยู่ที่ลำคอของเขาแล้ว…