เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2441 พวกเราไปกันเถอะ / ตอนที่ 2442 งานเลี้ยงเล็กๆ
ตอนที่ 2441 พวกเราไปกันเถอะ
“เจ้า!”
คำว่า ‘เจ้า’ เพิ่งออกจากปาก คมดาบอันแหลมคมนั่นได้ปาดผ่านลำคอของเขา พริบตาเดียว เห็นเพียงเลือดสดๆ สาดกระเ เซ็น ราวกับดอกเหมยที่ย้อมพื้นให้แดงไปทั้งแถบ
เมื่อกวนสีหลิ่นดึงดาบกลับมา ทหารรับจ้างระดับเซียนเหินคนนั้นก็ล้มลงไป
เยี่ยจิงรีบสาวเดินมาข้างๆ เขา “เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” นางสังเกตเห็นว่าบนตัวเขามีบาดแผลเล็กๆ บางแห่งที่มีเลือด ไหลอยู่
กวนสีหลิ่นหันไปมองนาง ปากที่ซ่อนอยู่ใต้หนวดรุงรังฉีกยิ้มกว้าง “ไม่ต้องห่วง ข้าไม่เป็นไร”
เขามองศพที่นอนเกลื่อนพื้น เอ่ยกับเยี่ยจิงว่า “เจ้ารอเดี๋ยว” จากนั้นก็เข้าไปค้นถุงฟ้าดินบนตัวทหารรับจ้างพวก กนั้น รวมถึงของมีค่าทั้งหมดด้วย
เมื่อตรวจสอบดูอีกทีก็เห็นว่ามีถุงฟ้าดินอันหนึ่งเป็นของเยี่ยจิง เขายื่นถุงฟ้าดินถุงนั้นให้นาง “นี่เป็นของ เจ้า เก็บไว้ให้ดี”
“อืม” เยี่ยจิงตอบคำ ก่อนรับของมา
“พวกเราไปกันเถอะ!”
เขาพาเยี่ยจิงจากไป แต่ทว่า ในขณะที่ทั้งสองหมุนตัว ชายชราผู้หนึ่งก้าวออกมา “สหายท่านนี้ ได้โปรดช้าก่อน”
กวนสีหลิ่นหยุดเดินก่อนหันไปมองคนผู้นั้น ลอบพิจารณาเขาแวบหนึ่ง ถามว่า “มีอะไรหรือ”
“หึๆ ขอบังอาจถามชื่อแซ่ของสหายท่านนี้หน่อยได้หรือไม่ ไม่ทราบว่าใช่ผู้ฝึกตนสำนักหรือไม่ หากเป็นผู้ฝึกตนไร้ สำนัก ไม่สู้เชิญไปเป็นแขกในตระกูลหลินของข้าหน่อย?” ชายชราหัวเราะเสียงทุ้ม ก่อนจะเอ่ยปากเชิญชวน
กวนสีหลิ่นตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ขออภัย ข้าไม่ใช่ผู้ฝึกตนไร้สำนัก” เอ่ยจบ เขาก็จูงมือเยี่ยจิงก้าวเดินจากไ ไป
คนรอบข้างเห็นทั้งสองเดินจากไป ก็อดหวั่นไหวเล็กน้อยไม่ได้
แม้พวกเขาจะอิจฉาที่กวนสีหลิ่นแย่งทรัพย์สินของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเก้าหัวไปได้ แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าไปข ขัดขวาง ยิ่งไม่มีใครกล้าแย่งชิง
เพราะพวกเขารู้ ชายฉกรรจ์ไว้หนวดคนนี้มีพลังแข็งแกร่งมาก กลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเก้าหัวยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเข ขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขาเลย
คนของกององครักษ์ในเมืองยืนดูอยู่ท่ามกลางผู้คน เห็นพวกเขาจากไป แต่กลับไม่กล้าเรียกพวกเขาให้หยุด ได้เพียงเข ข้าไปเก็บกวาดศพพวกนั้นอย่างยอมรับชะตากรรมโดยดี
หลังจากพวกเขาจากไป จู่ๆ ผู้ฝึกตนคนหนึ่งก็อุทานขึ้นมา “อ๊ะ! ข้านึกออกแล้ว! คนคนนี้ก็คือกวนสีหลิ่น พี่ชาย ของภูตหมอเฟิ่งจิ่วแห่งหอยาสวรรค์เมืองร้อยนที! ข้าเคยเห็นเขาช่วยขับไล่คนที่มาหาเรื่องในหอยาสวรรค์ที่เม มืองร้อยนทีด้วย”
ผู้ฝึกตนคนนั้นเล่าด้วยความตื่นเต้น “ดาบใหญ่เล่มนั้น เป็นอาวุธของกวนสีหลิ่น เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าคนอย่างนี้ จะมาปรากฏตัวอยู่ในเมืองเล็กๆ เช่นนี้ เมื่อครู่หากไม่ใช่เขาเรียกตนเองว่าท่านปู่กวน ข้าก็ยังนึกไม่ออกว่าเขา าเป็นใคร”
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ฝูงชนฮือฮาทันที บางคนก็คาดไม่ถึง ภูตหมอเฟิ่งจิ่วคือใคร
นั่นเป็นถึงบุคคลที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในยามนี้ ถ้าหากเมื่อครู่คนคนนั้นคือพี่ชายของนาง อย่างนั้นทุกคนก็เ เข้าใจได้ว่าเหตุใดพลังต่อสู้ของเขาถึงได้แข็งแกร่งเพียงนี้
ขณะที่คนทางนี้กำลังพูดคุยถกเถียงกัน ในอีกด้านหนึ่ง กวนสีหลิ่นพาเยี่ยจิงไปยังโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง สั่งเสี่ยว วเอ้อร์ให้เปิดห้องสองห้อง หลังเข้าไปในห้อง เขาเอ่ยกับเยี่ยจิง “เจ้านั่งลงก่อน ข้าจะช่วยเจ้าปลดผนึกพลังวิญ ญญาณ” เยี่ยจิงพยักหัว นั่งลงข้างโต๊ะและหันหลังให้เขา
กวนสีหลิ่นขับเคลื่อนกลิ่นอายพลังเร้นลับกลางฝ่ามือ จากนั้นก็ปลดผนึกพลังวิญญาณให้นาง ผ่านไปไม่นาน หลังจากปลด ผนึกได้ เห็นเยี่ยจิงเหงื่อไหลเต็มหน้าผาก สีหน้าเหนื่อยล้า เขาจึงกล่าวว่า “เจ้าพักก่อนเถอะ ข้าจะไปสั่งให้เสี่ย ยวเอ้อร์เตรียมน้ำร้อนไว้ให้เจ้าอาบ”
เยี่ยจิงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เห็นเขาหันตัวสาวเท้ายาวๆ ออกไปแล้ว ผ่านไปไม่นาน เสี่ยวเอ้อร์เอาน้ำร ร้อนมาส่งแล้วถอยออกไป
………………………………….
ตอนที่ 2442 งานเลี้ยงเล็กๆ
นางถอดเสื้อผ้าออก เข้าไปอาบน้ำในถังอาบน้ำ จากนั้นเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าสะอาด เดินออกมา เห็นเขาเฝ้าอยู่นอกประตู ก ก็อดยิ้มไม่ได้ “ข้าอาบเสร็จแล้ว เจ้าเข้ามาหรือไม่”
กวนสีหลิ่นหันไปมองนาง เห็นนางสวมชุดกระโปรงสีขาวทั้งตัว เส้นผมสีดำดุจหมึกมีหยดน้ำเกาะ ดวงหน้างดงามแดงซ่ านเล็กน้อยเพราะเพิ่งผ่านการอาบน้ำมาหมาดๆ นางดูสดชื่นกว่าเมื่อกี้มาก เห็นนางยืนอมยิ้มอยู่ข้างประตู เขาพยัก กหน้า ก่อนจะตะโกนสั่งให้เสี่ยวเอ้อร์ยกสุราอาหารขึ้นมา จากนั้นก็เดินเข้าไป
เพราะต้องรอเสี่ยวเอ้อร์ยกอาหารขึ้นมา จึงไม่ได้ปิดประตูห้อง ทั้งสองนั่งที่โต๊ะ กวนสีหลิ่นมองนาง ถามว่า “เจ้ ามาเมื่อไร ทำไมถึงไปเจอทหารรับจ้างพวกนั้นได้”
“ข้าคิดว่าพวกเจ้าล้วนอยู่ทางนี้ จึงอยากลองมาดูว่าจะได้เจอพวกเจ้าหรือไม่ ตอนแรกมากับตระกูลที่ออกมาฝึกฝนข้ างนอก แต่ต่อมาก็แยกทางกับพวกเขา แล้วก็เจอกับกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเก้าหัว จึงได้ตกอยู่ในกำมือของพวกเขา”
พูดมาถึงตรงนี้ น้ำเสียงของนางสั่นไหว นัยน์ตาจับจ้องไปที่เขา คำพูดปกปิดความยินดีไม่อยู่ “ระหว่างทางข้าเคยพยาย ยามจะขอร้องคนให้ช่วย เพียงแต่ไม่มีโอกาส นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอเจ้าที่นี่”
“เจ้าเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวออกเดินทางลำพังเช่นนี้อันตรายมาก โดยเฉพาะผู้ฝึกตนไร้สำนักและทหารรับจ้างบางคนมีพลัง งแข็งแกร่งมาก เรื่องราวอย่างปลาใหญ่กินปลาเล็กมักเกิดขึ้นเสมอ ได้เจอข้าที่นี่ บอกได้แค่ว่าเจ้าถือว่ายังโชคดี ”
กวนสีหลิ่นยิ้มๆ เอ่ยว่า “ที่จริงก่อนหน้านี้ ข้าถูกเผ่ามารจับตัวไป ถูกขังไว้เกือบหนึ่งปี เพิ่งจะหนีออกมาได ด้ไม่นาน ผ่านมาทางนี้ก็เพราะอยากกลับไปหาเฟิ่งจิ่วที่เมืองร้อยนที”
เยี่ยจิงอุทานเบาๆ ด้วยความตกใจ “อะไรนะ เจ้าถูกคนของเผ่ามารจับตัวไป? ยังถูกขังไว้เกือบหนึ่งปีอีก”
“อืม เรื่องนี้เล่าแล้วยาว” เขายิ้มๆ หยุดพูดไปครู่หนึ่ง เห็นเสี่ยวเอ้อร์ยกสุราอาหารเข้ามาแล้ว
“ลูกต้า เหล่านี้ล้วนเป็นอาหารขึ้นชื่อของร้านเรา” เสี่ยวเอ้อร์ยกสุราอาหารเข้ามาจากนั้นก็ถอยออกไป ยังปิดประต ตูห้องให้ทั้งสองอีกด้วย
กวนสีหลิ่นรินสุราให้นาง ถามว่า “หลายปีมานี้เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ในตระกูลยังเร่งเร้าเจ้าอยู่หรือไม่”
“ไม่แล้ว” นางส่ายหน้า เผยรอยยิ้มอ่อนโยน “ตั้งแต่เรื่องในปีนั้น ในตระกูลก็ไม่มีใครคิดจะจับข้าแต่งงานเชื่อมสั มพันธ์อีกเลย”
เพราะรู้ว่านางรู้จักกับเฟิ่งจิ่ว คนในตระกูลจึงไม่กล้าบีบให้นางแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับใคร หลายปีมานี้นางต ตั้งใจฝึกวรยุทธ์มาโดยตลอด เพียงแต่รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่กลับไป ฉะนั้นจึงได้มาตามหาเขาที่นี่
“ไม่ก็ดีแล้ว ข้าเคยให้เสี่ยวจิ่วกำชับคนที่ตลาดมืดแล้ว ให้พวกเขาดูแลเจ้าให้มากหน่อย เพียงแต่ พวกเขากลับไม่ ได้ส่งข่าวมาบอกเรื่องที่เจ้ามาที่นี่แล้ว บางทีอาจเพราะข้าถูกขังก็เลยไม่ได้รับข่าวกระมัง!”
“พวกเจ้าอยู่ทางนี้ไปมีเรื่องกับคนของเผ่ามารได้อย่างไร ข้าได้ยินว่าเจ้าแห่งมารของเผ่ามารมีพลังแข็งแกร่งมา าก ถือเป็นศัตรูตัวฉกาจคนหนึ่ง” นางมองเขาอย่างเป็นห่วง
“เป็นศัตรูตัวฉกาจคนหนึ่งจริงๆ” กวนสีหลิ่นพยักหน้า “ไม่เพียงมีพลังแข็งแกร่ง จอมมารทั้งสิบภายใต้อาณัติของเขา าก็ร้ายกาจมากด้วย ครั้งนี้ข้าก็ถูกหนึ่งในสิบจอมมารของเขาจับตัวไป แต่โชคดีที่เกือบหนึ่งปีที่ผ่านมานี้พลั งของข้าพัฒนาขึ้นมาก”
เขาเล่าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หยุดครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนเอ่ยว่า “จากที่ข้ารู้มา เสี่ยวจิ่วกับคนของเผ่ามารก็ เคยปะทะกันหลายครั้งแล้ว สิบจอมมารนั่นตายด้วยน้ำมือของนางไปหลายคน บางทีอาจเพราะเหตุผลนี้ ทำให้เจ้าแห่งมา ารจ้องเล่นงานพวกข้ากระมัง!”
YOU MAY ALSO LIKE
