เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2457 ข้ามียา / ตอนที่ 2458 มีประโยชน์มาก
ตอนที่ 2457 ข้ามียา
“เจ้าชื่ออะไร” ชายคนนั้นถาม
“จ้าวเยี่ย” เฟิ่งเยี่ยยิ้มตาหยีขณะตอบ
“อยากนั่งนกเหยี่ยวหรือ” เขายิ้มถาม รู้สึกว่าเวลาเด็กคนนี้ยิ้มแล้วเหมือนคนบางคนมาก อีกทั้งแววซุกซนเจ้าเล่ ห์ที่หัวคิ้วนั้น ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือน
“อยาก!” เฟิ่งเยี่ยตอบโดยไม่คิด
“คุณชายน้อย” สวีเหยียนเรียกเขา
ได้ยินเสียงของสวีเหยียน เฟิ่งเยี่ยหันกลับไปมอง เห็นพวกเขาแต่ละคนล้วนบาดเจ็บไปทั้งตัว จึงเอ่ยว่า “พวกเจ้าทำแผล ก่อนเถอะ!”
สวีเหยียนได้ยินเช่นนั้นจึงหันไปสั่งสมาชิกข้างหลัง ให้พวกเขาพักที่เดิมเพื่อทำแผลก่อน
“หัวหน้า อาเซิ่งกับอาหนานบาดเจ็บไม่น้อย เกรงว่า…” สมาชิกคนหนึ่งเดินมาหยุดข้างกายสวีเหยียน เขาที่บาดแผลเต็ม มตัวดูมีสีหน้ากังวลอย่างปิดไม่มิด
สวีเหยียนนิ่งไป รีบหันไปมองสองคนนั้น เขาเห็นสมาชิกสองคนถูกประคองให้นั่งพักอยู่ด้านหนึ่ง หนึ่งในนั้นกุม มแผลตรงหน้าอกเพื่อห้ามเลือด เพียงแต่เลือดนั่นกลับไหลทะลักออกจากซอกนิ้วมือไม่หยุด ทำให้ชุดเครื่องแบบทหารรับจ้ างของเขาถูกย้อมเป็นสีแดงไปทั้งผืน สีหน้าก็ยิ่งซีดขึ้นเรื่อยๆ เพราะเสียเลือดมาก
ส่วนอีกคนมีเลือดไหลออกจากปาก คล้ายได้รับบาดเจ็บภายใน ลมหายใจค่อนข้างรวยริน สภาพเช่นนั้น ราวกับพร้อมจากขาดใจตา ายไปได้ทุกเมื่อ
“พวกเราเตรียมยามาไม่ใช่หรือ รีบห้ามเลือดให้อาเซิ่งเร็ว แล้วก็ให้อาหนานกินยารักษาอาการบาดเจ็บภายใน!” สวีเหยี ยนรีบสั่ง ให้พวกเขาเอายาให้สองคนนั้นกิน
“ยาห้ามเลือดใช้ไม่ได้ผล เลือดไหลมากเกินไป พอโรยยาห้ามเลือดไปก็สลายไปทันที แทบห้ามเลือดไม่ได้เลย ส่วนยารักษา าอาการบาดเจ็บภายในก็ให้อาหานกินแล้วเหมือนกัน เพียงแต่ เหมือนว่าผลจะไม่ค่อย…” ทหารรับจ้างคนนั้นเอ่ย ดวงตาแด ดงก่ำขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว
แม้กลุ่มทหารรับจ้างของพวกเขามีคนไม่มาก แต่ทุกคนล้วนเป็นพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา พอเห็นพี่น้องสองคนบาด ดเจ็บขนาดนี้ ราวกับสิ้นใจได้ทุกเมื่อ หัวใจของพวกเขาพลันเจ็บปวดทรมานมาก
หากพวกเขาตาย ครอบครัวของพวกเขาจะรับได้อย่างไร ครอบครัวของพวกเขายังตั้งตารอให้พวกเขากลับไปอยู่เลย แต่ตอนนี้…
เพราะชีวิตของทั้งสองแขวนอยู่บนเส้นด้าย ยาที่พวกเขามีก็ช่วยชีวิตสองคนนั้นไม่ได้ ชั่วขณะหนึ่ง บรรยากาศพลันเปล ลี่ยนเป็นหนักอึ้งจมดิ่ง ความโศกเศร้าแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ
พวกเขาไม่มีความสามารถที่จะช่วยได้ ทำได้เพียงมองทั้งสองขาดใจไปต่อหน้าต่อตาพวกเขาทั้งอย่างนั้น ความรู้สึกสิ้นหวังเ เช่นนี้ ทำให้ชายฉกรรจ์ที่เลือดท่วมตัวแต่ละคนต่างดวงตาแดงก่ำขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
“ที่ข้ามียาห้ามเลือดกับยารักษาอาการบาดเจ็บ”
เฟิ่งเยี่ยพูดขึ้น เอาขวดยาสองขวดออกมาจากห้วงมิติยื่นให้สวีเหยียน “นี่เป็นยาห้ามเลือด เจ้าเทลงไปบนปากแผล ลหน่อย ไม่นานเลือดก็จะหยุดไหล ส่วนอีกขวดเป็นยาใน เหมือนจะเหลือเพียงเม็ดเดียวแล้ว ท่านเอาให้พวกเขากินเถอะ ะ!”
“ขอบคุณคุณชายน้อยมาก เพียงแต่ไม่มีประโยชน์แล้ว พวกเขาคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บที่เส้นชีพจรใหญ่ ห้ามเลือดไม่อยู่แล้ว ส่วนอีกคนได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง ยาในทั่วไปก็ไม่มีประโยชน์” สวีเหยียนปฏิเสธน้ำใจของเขาอย่างอ่อนโยน เพ พราะเขารู้ อาการบาดเจ็บของสองคนนั้นไม่ธรรมดา แม้จะเป็นราชันแห่งเซียนมาก็ช่วยไม่ได้
“ท่านไม่ลองแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าไม่มีประโยชน์” เฟิ่งเยี่ยไม่พอใจเล็กน้อย เอ่ยว่า “นี่เป็นยาที่หลานสาวของข้ าทำขึ้นมาเชียวนะ ใช้ดีมาก” ขณะเอ่ย เขาสาวเท้าสั้นๆ มาหยุดยืนต่อหน้าทหารรับจ้างที่เลือดไหลไม่หยุด จากนั้นก็ ถอดเสื้อตัวนอกออกให้เขา
………………………………….
ตอนที่ 2458 มีประโยชน์มาก
เมื่อถอดเสื้อนอกออก เผยให้เห็นแผลอันน่ากลัวที่ถูกกระบี่แทงตรงหน้าอก ตรงปากแผลยังคงมีเลือดไหวไม่หยุด เพรา าะเสียเลือดมากไป ทหารรับจ้างคนนั้นจึงหมดสติไปแล้ว มีอีกคนคอยช่วยประคองไว้
เฟิ่งเยี่ยเห็นอย่างนั้นก็บิดเปิดฝาขวดเทยาห้ามเลือดใส่ตรงปากแผล เขาเทออกมาเยอะมาก พริบตาเดียวยาห้ามเลือดปกค คลุมมิดทั่วปากแผล มีชั่วขณะหนึ่งที่เลือดหยุดไหลออกมา จากนั้นเขาก็เทบางส่วนใส่ฝ่ามืออีก ก่อนจะกดมือลงไปบนป ปากแผลของทหารรับจ้างที่ชื่ออาเซิ่ง
ทุกคนคอยดูอยู่ ชั่วขณะหนึ่งไม่มีใครพูดอะไรเลย รู้สึกเพียงหัวใจตึงเกร็งไปทั้งดวง ครั้นพวกเขาเห็นว่าเมื่อเวล ลาผ่านไป กลับไม่ได้มีเลือดไหลออกจากซอกนิ้วมือเล็กๆ นั่น แต่ละคนต่างเบิกตากว้าง เผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมา
“ปะ เป็นไปได้อย่างไร ยาห้ามเลือดนั่น กลับห้ามเลือดได้แล้ว?”
พวกเขาเป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่บนคมดาบคมกระบี่ ย่อมรู้ว่าอาการบาดเจ็บนี้บาดเจ็บไปถึงเส้นชีพจรใหญ่แล้ว เลือดไ ไหลปริมาณมาก แม้โรยยาลงไปก็ห้ามไม่อยู่ อาการบาดเจ็บอย่างนี้ แปดถึงเก้าในสิบส่วนอย่างไรก็ต้องตายอย่างไม่ต้อง งสงสัย แต่นึกไม่ถึงว่า…
เฟิ่งเยี่ยกดหน้าอกอาเซิ่งไว้ ไม่พูดอะไร เพียงจ้องฝ่ามือเล็กๆ ของตนเองตลอด กระทั่งผ่านไปครู่หนึ่ง เขาจึงค่อยดึ งมือกลับมา เห็นเพียงแผลที่มีเลือดไหลทะลักออกมาตอนนี้ถูกห้ามเลือดไว้ได้แล้ว ไม่มีเลือดไหลออกมาแล้วจริงๆ
เมื่อเด็กน้อยเห็นดังนั้น ก็อดหันไปเผยรอยยิ้มได้ใจให้เหล่าทหารรับจ้างไม่ได้ “เป็นอย่างไร ข้าบอกแล้วใช่หรือไม ม่ว่ายาห้ามเลือดนี้ยอดเยี่ยมมาก”
หลานสาวของเขาเป็นถึงภูตหมอเชียวนะ เป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก ยานี้เขาเคยลอง มีประโยชน์มากจริงๆ หากไม่ใช่ว่าเห ห็นทหารรับจ้างกลุ่มนี้คุ้มกันพวกเขาด้วยชีวิต เขาคงทำใจเอาออกมาใช้ไม่ได้!
เหนือท้องฟ้า ชายที่นั่งอยู่บนหลังกระเรียนขาวเห็นเหตุการณ์ข้างล่างก็ประหลาดใจเช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อเห็นขวดยาอ อันคุ้นเคยที่ส่องสะท้อนอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ เขาจ้องเด็กน้อยอีกครั้ง สีหน้าดูแปลกๆ ขึ้นมา
หากเขาจำไม่ผิด ขวดยานั่นเหมือนจะเป็นของเฟิ่งจิ่ว ขวดยาของนางไม่เหมือนขวดยาทั่วไปเพราะจำง่ายมาก แต่เด็กน้อ อยคนนี้ ทำไมถึงได้มียาห้ามเลือดของเฟิ่งจิ่วได้เล่า ยังบอกว่าเป็นยาที่หลานสาวของเขาทำขึ้นมาอีก? ยาห้ามเลื อดที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้เป็นยาที่เฟิ่งจิ่วทำขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดว่า
“หะ หัวหน้า เลือดหยุดไหลแล้วจริงๆ…” ทหารรับจ้างคนหนึ่งพึมพำอย่างเหลือเชื่อ
สวีเหยียนสะท้านไปทั้งใจ เขามองเฟิ่งเยี่ยอย่างลึกซึ้ง ประสานหมัดคารวะ “คุณชายน้อยได้โปรดช่วยพวกเขาด้วย”
เฟิ่งเยี่ยยื่นขวดยาให้เขาเพราะมือของตนเองเปื้อนเลือดแล้ว” ท่านป้อนยาเองก็แล้วกัน! ข้าไปล้างมือก่อน” เขาเอ อ่ย ก่อนหันตัววิ่งไปหาจ้าวหยาง “หยางหยาง มือข้าเปื้อนเลือดหมดแล้ว ข้าจะล้างมือ”
จ้าวหยางเอาถุงหนังใส่น้ำออกมาจากห้วงมิติเงียบๆ เทน้ำเพื่อให้เขาล้างมือ เห็นบนตัวเขามีรอยแผลที่เกิดจากการ ถูกไอพลังเฉี่ยว จึงเอ่ยว่า “นายท่าน ท่านก็บาดเจ็บเหมือนกัน ข้าช่วยใส่ยาให้ท่านก่อนก็แล้วกัน!”
เฟิ่งเยี่ยกระพริบตาปริบๆ เบ้ปากน้อยๆ “หยางหยาง เจ้าไม่พูดข้ายังไม่รู้สึกเจ็บ พอเจ้าพูดข้าก็เหมือนจะรู้สึกเจ็ บขึ้นมาแล้ว”
ชายที่นั่งอยู่บนหลังนกกระเรียนขาวมุมปากกระตุก ตบเหยี่ยวขาวตัวนั้นเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนพื้น เขาเดินมาหยุด ดยืนข้างๆ เฟิ่งเยี่ยและจ้องมองเด็กน้อย “บนตัวเจ้าเป็นแค่แผลถลอกเล็กน้อย ใส่ยาก็หายแล้ว เจ็บไม่ถึงตายหรอก”
“ใครว่าเล่า ความเจ็บสามารถทำให้คนตายได้ ไม่อย่างนั้นคนในครอบครัวจะพูดหรือว่าเจ็บจะตายอยู่แล้วๆ?”
ได้ยินคำพูดของเด็กน้อย ชายคนนั้นอ้าปาก แต่กลับค้นพบว่าตนเองพูดไม่ออก ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ “ได้ๆๆ เจ้าใส่ยาก่ อนเถอะ!”
YOU MAY ALSO LIKE
