เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2479 ปวดใจและเคียดแค้น / ตอนที่ 2480 ถอยทัพ - novel-lucky

ตอนที่ 2479 ปวดใจและเคียดแค้น

คนที่เขาประคองไว้กลางฝ่ามือ วางไว้บนยอดดวงใจ กลับถูกทำร้ายจนมีสภาพเช่นนี้!

เสื้อสีเขียวย้อมไปด้วยเลือด สะเทือนใจนัก!

ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลนับไม่ถ้วน แต่ละแผลล้วนบาดตาเขายิ่งนัก แต่ละแผลราวกับกรีดเฉือนอยู่บนร่างของเขา ดวงหน้าซีดขาวและเหนื่อยล้านั่น เมื่อเห็นเขาก็เผยยิ้มเต็มใบหน้า ทำให้เขาเห็นแล้วยิ่งปวดใจ

ผู้หญิงโง่คนนี้ นางรู้จักดูแลตนเองบ้างหรือไม่ เพื่อชีวิตของคนพวกนั้น นางจำเป็นถึงขั้นต้องปกป้องพวกเขาด้วยชีวิตด้วยหรือ

หรือนางไม่รู้ว่าสำหรับเขา ใต้หล้านี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่านางแล้ว หรือนางไม่รู้เลยว่าสำหรับเขา นางก็คือสมบัติล้ำค่าที่ควรปกป้องมากที่สุด

เขาอยากจะดึงเธอเข้ามากอด แต่พอเห็นรอยแผลที่น่าสยดสยองบนตัวเธอ เขากลับไม่กล้า เขากลัวว่าหากกอดเธอก็จะกระเทือนถึงแผล ทำให้เธอยิ่งเจ็บ

เดินเข้ามาทีละก้าวๆ มาหยุดยืนตรงหน้าเธอ เขายกมือขึ้นประคองพวงแก้มของเธอ แต่กลับไม่กล้าสัมผัสถูกรอยแผลที่เกิดจากการถูกพลังดาบกรีด

“เจ็บหรือไม่”

เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ดังขึ้น ครั้นเสียงนั้นเปล่งออกมา สัมผัสได้ถึงความหวงแหน ความปวดใจของเขา แล้วยังมีความรู้สึกผิดผสมอยู่ด้วย

“เจ็บ” เฟิ่งจิ่วมองเขาพลางยิ้มรับ เอ่ยจบ เธอก็พูดขึ้นอีกว่า “แต่พอเห็นท่านกลับมา ก็ไม่รู้สึกเจ็บแล้ว”

หัวใจของเขาบีบรัด น้ำเสียงทุ้มต่ำสะท้อนแววรู้สึกผิด “ข้าไม่ดีเอง ข้าน่าจะกลับมาเร็วกว่านี้” เขาไม่น่าทิ้งนางไว้คนเดียวแล้วออกเดินทางไปนอกมหาสมุทร ยิ่งไม่ควรจากไปนาน ถึงหนึ่งปีเช่นนี้

หากเขาอยู่ข้างนาง ไม่มีวัน ไม่มีวันปล่อยให้ใครทำร้ายนางได้เช่นนี้

มองดูบาดแผลของเฟิ่งจิ่ว แววอบอุ่นและปวดใจในดวงตาดำขลับลึกล้ำของเขาถูกปิดซ่อน กลายเป็นความเย็นชาดุจน้ำแข็งที่เข้ามาแทนที่ เขาหันไปมองเจ้าแห่งมารที่กำลังขมวดคิ้วมองมา าทางพวกเขา ประกายสังหารพาดผ่านดวงตา

“เจ้าถอยไปก่อน ทำแผลบนตัวแบบง่ายๆ ผู้ฝึกวิชามารคนนี้ข้าจัดการเอง!”

น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงกลิ่นอายเกรี้ยวกราด ไอพิฆาตและไอสังหารขุมหนึ่งกระจายออกมาจากตัวเขา แรงกดดันอันแข็งแกร่งถูกปลดปล่อยออกมา แม้แต่เจ้าแห่งมารที่กำลังเพ่งมองพวกเขาจากที่ ไม่ไกลก็ยังอดหรี่ตาไม่ได้

เฟิ่งจิ่วหันไปมองเจ้าแห่งมารแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อว่า “คนคนนี้เป็นเจ้าแห่งเผ่ามาร พลังของเขาลึกล้ำคาดเดาไม่ได้”

“ไม่เป็นไร ข้าจะฆ่าเขาเอง!” เซวียนหยวนโม่เจ๋อเอ่ย น้ำเสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจ

ทางนี้ ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ทางนั้น ครั้นเจ้าแห่งมารเห็นเฟิ่งจิ่วใกล้ชิดสนิทสนมกับชายหนวดเครารุงรังคนนั้น ดวงตาสีเลือดบังเกิดไฟโทสะ นัยน์ตาเหี้ยมเกรียมจ้องมองเซวียนหยวน นโม่เจ๋อ เปล่งเสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร “กล้าแย่งผู้หญิงกับข้างั้นหรือ เจ้ารนหาที่…”

“ซี้ด!”

เขายังพูดไม่ทันจบ ก็เห็นชายไว้หนวดที่เมื่อกี้ยังพูดคุยกับเฟิ่งจิ่วอยู่ไม่ไกลโฉบไหวเข้ามาอย่างกะทันหัน มาอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความเร็วที่แปลกประหลาดมาก กระทั่งในขณะที่เขา ายังไม่ทันระวัง กำปั้นลูกหนึ่งพาเอาไฟโทสะล้นฟ้าซัดใส่หน้าอกเขาอย่างแรง

“พลั่ก!”

กำปั้นลูกนั้นซัดลงไปเต็มแรง เสียงกระแทกดังสนั่น ตามมาด้วยเสียงกระดูกหักและเสียงสูดปาก

ทุกคนตะลึงค้างไปทันที พวกเขาเห็นเพียงเงาร่างของเจ้าแห่งมารที่อยู่กลางอากาศถูกชายไว้หนวดซัดลงไปบนพื้นด้วยความเร็วที่แทบมองตามไม่ทัน ร่างทั้งร่างกระแทกลงไปบนพื้นจนเกิ ดเป็นหลุมขนาดใหญ่…

………………………………….

ตอนที่ 2480 ถอยทัพ

ฝุ่นที่กระจายคละคลุ้งบดบังการมองเห็นของทุกคน พวกเขารู้สึกได้เพียงแรงกดดันอันทรงพลังสะท้อนออกมาจากหลุมนั้น กระแสพลังอันยิ่งใหญ่กระจายดังวืด ทำให้ไม่ว่าคนหรือสิ่งของใด ดในรัศมีสามสิบกว่าจั้งล้วนปลิวกระเด็นออกไป

กลางอากาศ ดวงตาสุกใสของเฟิ่งจิ่วไม่อาจปิดบังความตื่นตะลึงไว้ได้ นึกไม่ถึงว่าโม่เจ๋อจะมีพลังที่สามารถซัดเจ้าแห่งมารให้ตกจากกลางอากาศได้ภายในหมัดเดียว

เมื่อฝุ่นค่อยๆ จางหายไป สถานการณ์ที่หลุมนั่นก็ค่อยๆ ปรากฏชัดเจนท่ามกลางครรลองสายตาของทุกคน

หมัดของชายฉกรรจ์ไว้หนวดในเสื้อคลุมสีดำกดทับอยู่บนหน้าอกของเจ้าแห่งมารที่ถูกซัดร่วงลงมา และกำลังนอนหลังแนบก้นหลุมอยู่ตรงนั้น สีหน้าของเจ้าแห่งมารซีดขาว กระอักเลือด ดเต็มปาก ท่าทางเขาราวกับลุกไม่ไหว ได้แต่นอนครวญอยู่ในหลุม และสูดปากด้วยความเจ็บปวด

ส่วนชายฉกรรจ์ไว้หนวดเสื้อคลุมสีดำทั่วร่างเต็มไปด้วยไอเหี้ยมเกรียม หมัดที่กดอยู่บนหน้าอกของเจ้าแห่งมารยังมีกลิ่นอายพลังวิญญาณอันเข้มข้นไหลเวียนอยู่ สายตาของเขาเย็นชาดุด ดัน ไอสังหารกระหายเลือดปรากฏในดวงตา ไม่เปิดช่องให้เจ้าแห่งมารได้หายใจ เขาซัดหมัดลงไปอีกครั้ง

หมัดนี้ซัดเข้าที่คางซ้ายของเจ้าแห่งมารอย่างแม่นยำและรวดเร็ว เมื่อซัดหมัดออกไป เจ้าแห่งมารก็กระอักเลือดออกมา ในเลือดที่เขากระอักออกมา ยังมีฟันที่ถูกเซวียนหยวนโม่เจ๋ อชกจนหักปนอยู่ด้วย

ทว่า เมื่อเซวียนหยวนโม่เจ๋อตั้งใจจะหักคอเจ้าแห่งมารเพื่อปลิดชีพ บนตัวเจ้าแห่งมารกลับมีแรงกดดันอันแข็งแกร่งขุมหนึ่งพุ่งออกมา ครั้นเห็นกลิ่นอายรอบตัวเขาเปลี่ยนไป เซวียนห หยวนโม่เจ๋อรีบปล่อยมือแล้วถอยอย่างรวดเร็ว

และในพริบตาที่เขาถอยออกมา ประกายแสงสีแดงพลันพาดผ่านโจมตีตำแหน่งเดิมของเขาเมื่อกี้ ครั้นเห็นเช่นนั้น นัยน์ตาลึกล้ำหรี่เล็ก ประกายแสงวาบวับในมือ ครั้นแล้วกระบี่เซวียนห หยวนก็ปรากฏกลางฝ่ามือเขา

เจ้าแห่งมารกุมหน้าอกที่รู้สึกปวดราวกับอวัยวะภายในแหลกละเอียดลุกขึ้นมา มืออีกข้างของเขาถือกระบี่คมที่ส่องประกายแสงสีเลือด จ้องเซวียนหยวนโม่เจ๋ออย่างเย็นชา พริบตาต่อมา เงาร่างพุ่งออกไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาด

พลังของกระบี่ยาวสีเลือดพวยพุ่งออกไปดุจเสาพลังสีเลือด ครั้นเห็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อใช้กระบี่เซวียนหยวนซึ่งเป็นกระบี่เทวะโบราณต้านรับการโจมตีของเขา เขาไม่ได้ชะงักงัน กลับ บโจมตีเข้าไปอีกครั้งทันที

เงาร่างสีดำสองร่างที่มีพลังสูสีกัน โรมรันพันตีกันอยู่กลางอากาศ กลิ่นอายของผู้แข็งแกร่งกระจายไปทั่วบริเวณ แรงกดดันอันแข็งแกร่งเข้มข้นยิ่งกว่าก่อนหน้านี้…

บางทีก่อนหน้านี้อาจถูกเซวียนหยวนโม่เจ๋อชกหน้าอกเพราะไม่ทันตั้งตัว ทำให้อวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บ เวลานี้ หลังจากที่เจ้าแห่งมารประมือกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อหลายสิบกระบวนท่า ควา ามเร็วเริ่มลดลง แม้แต่การจู่โจมก็อ่อนแรงลงหลายส่วน

ครั้นตระหนักได้ว่าอาการบาดเจ็บภายในของตนเองแย่ลง รวมถึงชายฉกรรจ์ไว้หนวดตรงหน้ามีพลังที่แข็งแกร่งมาก เจ้าแห่งมารที่รู้ว่าไม่อาจสังหารอีกฝ่ายได้ในทันที หลังจากต้านรับก กระบี่เซวียนหยวนที่ซัดเข้ามาอย่างแรงถลาถอยออกไปอย่างรวดเร็ว เขาถอยออกไปหยุดยืนอยู่กลางอากาศในระยะห่างหลายจั้ง จ้องเซวียนหยวนโม่เจ๋อและเฟิ่งจิ่ว

“ข้าไม่มีทางยอมจบง่ายๆ อย่างนี้แน่! เฟิ่งจิ่ว พวกเจ้ารอดูไปเถอะ! ข้าจะกลับมาอีกครั้งแน่!” เอ่ยจบ เงาร่างนั้นพุ่งพาดผ่านขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงของเขาค่อยๆ เบาลงไปตามเงา าร่างที่ห่างออกไป

เห็นเจ้าแห่งมารถอยทัพ เหล่าผู้ฝึกวิชามารข้างล่างที่บาดเจ็บไปทั้งตัวก็รีบถอยทัพตามไปด้วย

ครั้นเห็นผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นถอยทัพกลับไปราวกับกระแสน้ำลด ผู้คนเบื้องล่างต่างรู้สึกเหลือเชื่อ…