เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2485 ไม่ใช่ตัวปลอมแน่นอน / ตอนที่ 2486 จะทำให้เขาตกใจ
ตอนที่ 2485 ไม่ใช่ตัวปลอมแน่นอน
ศิษย์สำนักดาราจักรพวกนั้นได้ยินก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว มองหน้ากันไปมา จากนั้นก็ไม่เข้ามาอีก
พวกเขาไม่รู้จักสามคนนั้น แต่สัตว์เทวะโบราณตัวนี้เป็นสัตว์คู่พันธสัญญาของภูตหมอเฟิ่งจิ่ว ในเมื่อมันพูดอย่างนี้ พวกเขาย่อมไม่กล้าขวางทางสามคนนั้นอีก
ภายใต้การนำทางของหงส์ไฟ พวกเขามาถึงด้านนอกป่าไผ่ พวกหนิงหลางเห็นพวกเขาก็ขานเรียกทันที “ไป๋เสี่ยว” ก่อนที่สายตาจะจับจ้องไปที่เด็กสองคนข้างหลังอย่างประหลาดใจ
“ไม่ได้เจอกันนาน” ไป๋เสี่ยวมองพวกเขาแวบหนึ่ง ก่อนพยักหน้าเล็กน้อย
“เด็กสองคนนี้คือ?” ซ่งหมิงถาม สายตาจับจ้องไปที่เฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยาง
“หึๆ พูดไปแล้วพวกเจ้าต้องไม่เชื่อแน่ พวกเขาเป็นคนของตระกูลเฟิ่ง นี่คือเฟิ่งเยี่ย อาน้อยของเฟิ่งจิ่ว คนข้างๆ ก็คือจ้าวหยาง” ไป๋เสี่ยวเบี่ยงตัวเล็กน้อย หันไปมองสองคนข้ างหลังขณะแนะนำให้พวกเขารู้จัก
เมื่อได้ฟังอย่างนั้นพวกเขาชะงักงัน ก้าวเท้าพรวดพราดเข้ามา “เฟิ่งเยี่ย? จ้าวหยาง? พวกเจ้าสองคนไม่ใช่ว่า…”
“พวกข้ายังมีชีวิตอยู่! ไม่ได้ตาย” เฟิ่งเยี่ยเอ่ย ก่อนจะถามพวกเขาว่า “แล้วพวกเจ้าเป็นใคร”
“พวกเขาก็คือคนที่หลานสาวของเจ้าฝึกฝนมากับมือ ต่อมาแยกย้ายกันไปเข้าสี่สำนักใหญ่ นี่คือซ่งหมิง หนิงหลาง แล้วก็ต้วนเยี่ยกับลั่วเฟย” ไป๋เสี่ยวแนะนำให้เขารู้จัก
“อ้อ” เฟิ่งเยี่ยกระพริบตาปริบๆ มองพิจารณาพวกเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะละสายตาออกไป มองไป๋เสี่ยว “ตอนนี้ไปพบหลานสาวข้าได้หรือยัง”
ซ่งหมิงตอบว่า “ตอนนี้เฟิ่งจิ่วบาดเจ็บไม่น้อย แล้วก็อาจจะเหนื่อยมากแล้ว เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! ตอนนี้เจ้าพักที่สำนักนี้ก่อน พรุ่งนี้พวกข้าค่อยพาเจ้าไปพบนาง”
เฟิ่งเยี่ยครุ่นคิด ก่อนจะรับคำ “ก็ได้ ให้นางได้พักผ่อนดีๆ ก่อน! พรุ่งนี้ข้าค่อยไปพบนาง”
“พวกเจ้าตามข้ามาเถอะ! ข้าจะพาไปพวกเจ้าไปพักผ่อน” หนิงหลางเอ่ย พวกเขาจึงตามเขาไป เขาเป็นศิษย์สำนักดาราจักร คุ้นเคยกับข้างในนี้เป็นอย่างดี เป็นคนที่เหมาะจะหาที่พักให้พ พวกเขาที่สุดแล้ว
ด้วยเหตุนี้ เฟิ่งเยี่ยกับจ้วาหยางจึงไปกับหนิงหลาง พอพวกเขาไปแล้ว ซ่งหมิงก้าวเข้ามา ถามว่า “ไป๋เสี่ยว เจ้าหาเฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยางเจอได้อย่างไร สองคนนี้ไม่ผิดตัวแน่กระมัง ” พวกเขาไม่เคยเจอเฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยาง แค่เคยได้ยินข่าวที่ว่าเด็กสองคนนี้ตายไปแล้วเท่านั้น แต่นึกไม่ถึงว่าสองคนนี้กลับยังมีชีวิตอยู่
“ไม่ผิดแน่ พวกเจ้ายังไม่รู้ นิสัยของเฟิ่งเยี่ยคล้ายกับเฟิ่งจิ่วหลายส่วน หนำซ้ำแววเจ้าเล่ห์ที่หัวคิ้วนั่น พวกเจ้าไม่รู้สึกว่าเหมือนกันมากหรือ” ไป๋เสี่ยวฉีกยิ้ม ก่อนกล่าว วอีกว่า “ตอนแรกข้ากังวลว่าพวกเขาเป็นตัวปลอม แต่พวกเจ้าไม่ต้องห่วง ข้าพิสูจน์หลายครั้งแล้ว ไม่ผิดตัวแน่”
ได้ยินเขาพูดอย่างนี้ พวกเขาจึงพยักหน้า ความกังวลในใจคลายลงในที่สุด
ซ่งหมิงยิ้มบอกว่า “ในเมื่อเจ้าว่าอย่างนี้ พวกข้าก็จะไม่พูดอะไรมาก แต่คิดดูแล้วก็น่าจะเป็นตัวจริง หากเป็นตัวปลอม พวกเขาจะกล้ามาเจอเฟิ่งจิ่วหรือ” พวกเขาจำไม่ได้ แต่เฟิ่งจ จิ่วไม่มีทางจำอาน้อยของนางไม่ได้แน่
แม้ครั้งนี้สู้รบกับเผ่ามาร ทำให้เกิดความสูญเสียไม่น้อย แม้แต่เฟิ่งจิ่วก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่อย่างน้อยได้เจอเฟิ่งเยี่ยที่นี่ รู้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ สำหรับเฟิ่งจิ่ว กระทั่งคนตระกูลเฟิ่ง นี่ถือเป็นข่าวดีอย่างมาก
“หากผู้เฒ่าเฟิ่งรู้ว่าลูกชายของเขายังมีชีวิตอยู่ จะต้องดีใจมากแน่ๆ”
ซ่งหมิงเผยยิ้ม ตอนนั้นตระกูลเฟิ่งประสบเคราะห์กรรมทั้งตระกูล ตอนนี้แต่ละคนล้วนยังมีชีวิตอยู่ดี ไม่ว่าอย่างไร นี่ก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นที่สุด
………………………………….
ตอนที่ 2486 จะทำให้เขาตกใจ
เช้าตรู่วันต่อมา หงส์ไฟมาที่ลานสวน ชะโงกหน้ามองเข้าไปทางหน้าตา เห็นเฟิ่งจิ่วยังนอนหลับอยู่บนเตียง ส่วนเซวียนหยวนโม่เจ๋อกลับสวมเสื้อคลุมเดินออกมาแล้ว
เขาที่โกนหนวดแล้วกลับมามีใบหน้างดงามทว่าไม่ไร้ซึ่งความดุดันแข็งกร้าวเหมือนดังเดิม เมื่อหนวดหายไป คนทั้งคนก็ดูอ่อนเยาว์ลงมาก
เขาเดินออกมา ปิดประตูห้องเบาๆ มองหงส์ไฟที่ชะโงกหน้าเข้าไปข้างใน ก่อนถามว่า “มีเรื่องอะไร”
“เฟิ่งเยี่ยมาแล้ว ที่แท้เขาไม่ได้ตาย” หงส์ไฟกระซิบเบาๆ น้ำเสียงยินดีปิดไม่มิด ก่อนจะหันไปมองที่หน้าต่างอีก ถามว่า “นายท่านของข้ายังไม่ตื่นหรือ หากนางได้ยินเรื่องนี้จะต ต้องดีใจมากแน่ๆ”
“เฟิ่งเยี่ย?” เซวียนหยวนโม่เจ๋อชะงัก ถามว่า “เฟิ่งเยี่ย ลูกชายคนเล็กของท่านผู้เฒ่าหรือ เจ้าจำไม่ผิดแน่นะ”
“เป็นเขา ข้าจำไม่ผิด รูปร่างหน้าตาเขาไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย แค่โตขึ้นหน่อยเท่านั้น” หงส์ไฟพูดอย่างมั่นใจ เขามั่นใจว่าจำคนไม่ผิดแน่
เซวียนหยวนโม่เจ๋อพยักหน้า เอ่ยว่า “เจ้าไปพาคนมาเถอะ!”
“ได้” หงส์ไฟรับคำ ก่อนจะกระพือปีกบินออกไป
เขาหันตัวเดินเข้าไปในห้อง เรียกเฟิ่งจิ่ว “อาจิ่ว ตื่นได้แล้ว”
เฟิ่งจิ่วที่กำลังหลับสบายพลิกตัวอย่างเกียจคร้าน มือหนึ่งกอดรัดเอวของเขาที่นั่งลงข้างเตียง เอ่ยโดยไม่ลืมตาว่า “ยังเช้าอยู่เลยจะรีบตื่นไปทำไม ข้ายังอยากนอนต่ออีกหน่อย”
เห็นเธอถูไถที่เอวของเขาเหมือนแมวน้อย กลีบปากของเขาหยักยกขึ้นเล็กน้อย ยื่นมือลูบเส้นผมสีหมึกของเธอ เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงแววรักใคร่ “ข้ามีข่าวดีจะบอกเจ้า เจ้าได้ย ยินแล้วจะต้องดีใจมากแน่ๆ”
“ข่าวดีอะไร”
“เฟิ่งเยี่ยยังมีชีวิตอยู่”
พอเขาพูดจบ ก็เห็นคนที่เมื่อกี้ยังนอนอยู่บนเตียงลืมตาแล้วลุกพรวดขึ้นนั่ง จ้องเขาด้วยแววตาตื่นตระหนกตกใจ
“ท่านว่าอะไรนะ ใครยังมีชีวิตอยู่”
“เฟิ่งเยี่ย ลูกชายคนเล็กที่ท่านผู้เฒ่าให้กำเนิด ท่านอาน้อยของเจ้าอย่างไรเล่า” เขาเอ่ยซ้ำอีกครั้ง กุมมือของเธอ “เขายังมีชีวิตอยู่ และกำลังรอพบเจ้าอยู่ข้างนอก”
หัวใจของเธอเต้นรัวเร็ว รีบลงจากเตียง ไม่ทันใส่เสื้อคลุมด้วยซ้ำ ทำท่าจะวิ่งออกไปข้างนอกทั้งที่ยังไม่ได้รวบผม กระทั่งถูกเซวียนหยวนโม่เจ๋อดึงไว้
“เจ้าจะออกไปอย่างนี้หรือ” สายตาของเขาหยุดจ้องที่ปกเสื้อของเธอ และเส้นผมที่สยายอยู่กลางหลัง น้ำเสียงแฝงแววจนใจ “วางใจเถอะ! เขาอยู่แค่ข้างนอกนี้ ไม่หนีไปไหนหรอก เจ้าใ ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน ล้างหน้าล้างตาแล้วค่อยออกไปเจอเขา เขาจะไม่ตกใจกับสภาพเช่นนี้ของเจ้า”
พูดมาถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเขาแฝงเสียงหัวเราะ ที่จริง เขาไม่อยากให้เห็นด้านนี้ของเฟิ่งจิ่วต่างหาก
เฟิ่งจิ่วที่อยู่ตรงหน้าสวมใส่เสื้อด้านในสีขาว เรือนร่างโค้งเว้าอรชรนั่นมิอาจใช้เสื้อด้านในตัวนี้ปิดได้มิด กอปรกับเส้นผมสีหมึกที่สยายกลางหลัง และดวงหน้างดงามที่ไร้ก การแต่งแต้มนั่น ได้ขับเน้นเอาความงดงามอ่อนหวานของหญิงสาวออกมาจนสิ้น เท้าขาวเนียนดุจหยกคู่นั้นไม่ได้สวมใส่รองเท้า เพียงยืนเปลือยเท้าอยู่บนพื้นเช่นนั้น เฟิ่งจิ่วที่เป ป็นเช่นนี้ เขาจะปล่อยให้นางออกไปปรากฏตัวต่อสายตาคนข้างนอกได้อย่างไร
ได้ฟังเขาพูดอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วชะงักงัน ก้มหน้ามองสภาพของตนเองในตอนนี้ จากนั้นก็ลูบผมสีหมึกของตนเอง รับคำว่า “จริงด้วย ออกไปในสภาพผมยุ่งเช่นนี้ จะทำให้เขาตกใจได้ ข ข้าล้างหน้าล้างตาก่อนแล้วค่อยออกไปดีกว่า”
ด้วยเหตุนี้เอง เธอรีบเดินไปที่แท่นอ่างล้างหน้า เห็นอย่างนั้น ดวงตาลึกล้ำของเซวียนหยวนโม่เจ่อสะท้อนแววอ่อนโยนปนขำขัน ก่อนจะเดินมาข้างๆ เพื่อช่วยเธอ
YOU MAY ALSO LIKE
