เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2497 คาดเดา / ตอนที่ 2498 ขอร้อง - novel-lucky

ตอนที่ 2497 คาดเดา

ค่ำคืนนี้ กวนสีหลิ่นกับเยี่ยจิงพักผ่อนในเรือนเล็กของตระกูลเฉียว หลังจากที่งานเลี้ยงเลิก ผู้นำตระกูลเฉียวขมวดคิ้วเล็กน้อย เดินกลับไปกลับมาอยู่ในลานบ้าน

“ท่านพ่อ ท่านเรียกหาข้าหรือ” เฉียวอี้นั่วเดินเข้ามา เห็นบิดาเอามือไขว้หลังเดินไปเดินมาอยู่ในลานสวนก็ประหลาดใจ

เห็นลูกชายมา ผู้นำตระกูลเดินมานั่งที่โต๊ะในลานสวน ถามว่า “เจ้าคิดดูดีๆ อีกที ระหว่างที่พวกเจ้าเดินทางกลับมา คุณชายกวนไม่เคยพูดถึงตัวตนของเขา หรือพูดถึงคนอื่นบ้างเลยหร รือ”

เฉียวอี้นั่วชะงักงัน “เหตุใดท่านพ่อถามเช่นนี้ พี่ชายกวนผู้นี้เป็นใครมาจากไหนก็น่าจะไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรากระมัง”

ผู้นำตระกูลเฉียวใบหน้าเคร่งขรึม เนิ่นนานจึงค่อยพูดขึ้นว่า “คืนนี้ข้าเห็นเขาก็นึกถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา เพียงแต่ไม่มั่นใจนัก”

“ใครหรือ” เฉียวอี้นั่วประหลาดใจเล็กน้อย

ผู้นำตระกูลเฉียวเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ตอบว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าภูตหมอเฟิ่งจิ่วมีพี่ชายบุญธรรมอยู่คนหนึ่ง”

“เหมือนจะเคยได้ยิน” เฉียวอี้นั่วพยักหัว “ได้ยินมาว่าสองคนนั้นสนิทกันมาก”

“แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่าพี่ชายบุญธรรมคนนี้ของนางชื่ออะไร” ผู้นำตระกูลเฉียวถามอีก

“เหมือนจะแซ่กวน ส่วนชื่ออะไรข้าไม่รู้” ถึงอย่างไรก็อยู่ไกล และไม่เคยเจอกัน แม้จะเคยได้ยินเขาก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

“กวนสีหลิ่น พี่ชายบุญธรรมของภูตหมอเฟิ่งจิ่วชื่อกวนสีหลิ่น” ผู้นำตระกูลเฉียวตอบ ดวงตาเป็นประกาย “ได้ยินว่าในมือของเขามีดาบใหญ่หนึ่งเล่ม เป็นอาวุธวิเศษที่หาได้ยากมา าก”

ฟังมาถึงตรงนี้ เฉียวอี้นั่วอึ้งงัน “ท่านพ่อหมายความว่า พี่ชายกวนผู้นี้อาจเป็นกวนสีหลิ่น พี่ชายของภูตหมอเฟิ่งจิ่ว”

“ใช่แล้ว” เขาพยักหน้า “คืนนี้พอได้เจอ พ่อรู้สึกว่าคนคนนี้รัศมีไม่ธรรมดา อีกทั้งยังเป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับ ซ้ำยังสามารถสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหินมากมายขนาดนั้นด้วย ยตัวเดียว คิดดูแล้ว น่าจะไม่ผิดแน่”

เขาลุกขึ้น เอามือไขว้หลังแล้วกล่าวว่า “ปู่ของเจ้านอนหมดสติตั้งแต่ประสบอันตรายอยู่ข้างนอกในปีนั้น เรื่องนี้ถูกปิดมาตลอด โลกภายนอกไม่มีใครรู้ เขาเป็นเสาหลักของตระกูลเฉีย ยวเรา หากปล่อยให้คนนอกรู้ว่าเขาล้มลง ตระกูลเฉียวของเราจะต้องถูกข่มเหงแน่”

เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนมองเฉียวอี้นั่ว “พ่อเองก็เคยไปขอพบภูตหมอที่หอยาสวรรค์ ขอร้องให้นางมารักษาปู่ของเจ้า เพียงแต่แม้แต่หน้าก็ยังไม่ได้พบ หากวันนี้คุณชายกวนท ที่มาเยือนจวนเฉียวของเราเป็นพี่ชายของภูตหมอเฟิ่งจิ่วจริงๆ พวกเราย่อมไม่อาจปล่อยโอกาสดีอย่างนี้ไปง่ายๆ”

เฉียวอี้นั่วฟังจนจบก็ตะลึงค้าง “ท่านปู่หมดสติ? ท่านพ่อ เรื่องนี้ท่านไม่เคยบอกข้าเลย…”

“เรื่องนี้มีแค่ข้ากับอาวุโสในตระกูลรู้กันแค่ไม่กี่คน วันนี้บอกเจ้าก็เพราะมองเห็นความหวังแล้ว”

เฉียวอี้นั่วครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า “ข้าจะไปถามที่เรือนทิศเหนือดู หากพี่ชายกวนเป็นพี่ชายของภูตหมอจริงๆ ข้าจะไปขอร้องเขาให้พูดแทนพวกเรา เชิญภูตหมอมาพบพวกเราสักค ครั้ง”

“พ่อไปกับเจ้าด้วย” ผู้นำตระกูลเฉียวเอ่ย ก่อนพยักหน้าให้ลูกชายไปพร้อมกัน

ด้วยประการฉะนี้ สองพ่อลูกจึงมุ่งหน้าไปยังเรือนทิศเหนือ

ในเรือนทิศเหนือ กวนสีหลิ่นที่กลับมาถึงนั่งเล่นอยู่ในลานสวน ปล่อยให้สายลมพัดพาเอาความเมาบนตัวจางไปสักหน่อย ส่วนเยี่ยจิงบิดผ้าเสร็จแล้วก็ส่งให้เช็ดหน้า พลางนั่งลงข้างๆ พูดขึ้นว่า “ทำไมข้ารู้สึกว่าผู้นำตระกูลเฉียวพยายามจะถามว่าเจ้าเป็นใคร”

กวนสีหลิ่นหัวเราะในลำคอ “ไม่ใช่เหมือน เขาอยากรู้ตัวตนของข้าจริงๆ เพียงแต่ไม่สะดวกเอ่ยปากถามตรงๆ” เขาเช็ดหน้าเสร็จ ก็สร่างเมาไม่น้อย

………………………………….

ตอนที่ 2498 ขอร้อง

กวนสีหลิ่นยิ้มเอ่ยว่า “ข้าเห็นเขาทำท่าจะพูดแล้วก็หยุดไปหลายครั้ง เดาว่าคงเดาได้รางๆ แล้วว่าข้าเป็นใคร ไม่ ต้องบอกว่าน่าจะเดาความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับเสี่ยวจิ่วได ด้แล้วต่างหาก”

ตัวตนของเขาไม่มีอะไรพิเศษ แต่พอเกี่ยวโยงกับเสี่ยวจิ่ว เขาก็กลายเป็นพี่ชายของภูตหมอเฟิ่งจิ่ว ด้วยเหตุนี้ เขาเดาว่าที่ผู้นำตระกูลเฉียวทำท่าจะพูดแล้วหยุดไปหลายครั้ง ไม่ใ ใช่เพราะเขา แต่เป็นเพราะเสี่ยวจิ่วน้องสาวของเขา

เยี่ยจิงตระหนักได้ จึงยิ้มๆ เอ่ยว่า “ฐานะภูตหมอของอาจิ่วโด่งดังเกินไปแล้ว ตอนนี้ยิ่งมีฐานะเพิ่มขึ้นมาอีก ย่อมเทียบกับคนทั่วไปไม่ได้ มีคนอยากตีสนิทก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ในลานบ้าน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแว่วๆ กวนสีหลิ่นยกมือเล็กน้อย ทั้งสองเงียบเสียง เพียงนั่งอยู่ในลานบ้านนิ่งๆ ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้า างนอก

“พี่ชายกวน” เสียงของเฉียวอี้นั่วดังเข้ามา

กวนสีหลิ่นหันไปมองผู้มา เห็นว่าแม้แต่พ่อของเขาก็มาด้วย จึงลุกขึ้นยิ้มถามว่า “ทั้งสองยังไม่นอนอีกหรือ!”

เยี่ยจิงพยักหน้าให้ทั้งสองเล็กน้อย จากนั้นก็กลับห้องไปพักผ่อนก่อน

“คุณชายกวน” ผู้นำตระกูลเฉียวยิ้มเดินเข้ามาหยุดข้างโต๊ะ เอ่ยว่า “ที่จริงที่ข้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณชายกลางดึกเช่นนี้ เป็นเพราะมีเรื่องหนึ่งจะถาม”

“นั่งลงเถอะ” กวนสีหลิ่นยิ้ม พยักหน้าให้ทั้งสองนั่งลง

บ่าวรับใช้ที่รออยู่ข้างนอกยกชามาให้พวกเขาแล้วถอยออกไป กระทั่งแม้แต่คนคอยเฝ้าอยู่นอกเรือนก็ไม่มีแล้ว กวนสีหลิ่นที่เหลือบเห็นด้วยหางตาก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น

“ผู้นำตระกูลเฉียวมีอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะ”

“ขอบังอาจถาม คุณชายกวนใช่คุณชายกวนสีหลิ่นหรือไม่” เขาถามอย่างตรงไปตรงมา สายตาจับจ้องไปที่กวนสีหลิ่น

กวนสีหลิ่นได้ยินก็ยิ้มๆ “ใช่แล้วอย่างไร ไม่ใช่แล้วอย่างไร”

“ขอบอกคุณชายกวนตามตรง ที่จริงผู้แซ่เฉียวมีเรื่องขอร้อง…”

เขาเล่าเรื่องให้ชายที่นั่งอย่างภูมิฐานอยู่ตรงหน้าฟังคร่าวๆ ก่อนจะเอ่ยปิดท้ายว่า “เพราะข้าเองก็เคยไปที่หอยาสวรรค์ เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้พบภูตหมอเพื่อขอร้องนางมารักษาท่ านพ่อสักที ฉะนั้นวันนี้ได้พบคุณชายกวนที่นี่ และสะดุดตากับบุคลิกอันสง่างามของคุณชาย จึงคิดว่าคุณชายอาจเป็นกวนสีหลิ่น พี่ชายบุญธรรมของภูตหมอ

เขาลุกขึ้นสะบัดชายเสื้อคลุม ทิ้งตัวคุกเข่าให้กวนสีหลิ่น “คุณชายกวน ได้โปรดเห็นใจหัวอกคนเป็นลูก และเห็นใจข้าในฐานะผู้นำตระกูลของตระกูลเฉียว เพราะภาระที่แบกบนบ่า จึ งจำต้องคิดเผื่อตระกูล คุณชายโปรดยื่นมือช่วยเหลือด้วย”

“ท่านพ่อ…” เฉียวอี้นั่วนึกไม่ถึงว่าท่านพ่อของเขาจะถึงขั้นคุกเข่าขอร้อง อดอุทานออกมาไม่ได้ สีหน้าของท่านพ่อดูหนักแน่นมาก เขาจึงคุกเข่าลงไปด้วย

“พี่ชายกวนได้โปรดช่วยเหลือด้วย!”

กวนสีหลิ่นลุกขึ้นมา มองสองพ่อลูกที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยสายตาลึกซึ้ง ผู้นำตระกูลเฉียวคุกเข่าขอร้องกะทันหัน และเร็วมาก แม้แต่เขาเองก็ยังนึกไม่ถึงว่าคนที่เป็นถึงผู้น นำตระกูลจะคุกเข่าง่ายๆ เช่นนี้

เขาไม่ทันตั้งตัว แต่เพราะมัวแต่อึ้งงัน นึกไม่ถึงเฉียวอี้นั่วก็คุกเข่าลงไปด้วย เห็นอย่างนั้นเขาอดส่ายหน้าไม่ได้ รีบเข้าไปประคองทั้งสองให้ลุกขึ้น “ผู้นำตระกูลเฉียว คุณชา ายเฉียว พวกท่านลุกขึ้นมาก่อนเถอะ!”

“คุณชายกวนยอมรับปากช่วยเหลือแล้วหรือ”

ผู้นำตระกูลเฉียวถาม กุมมือของเขา แต่กลับไม่ยอมลุกขึ้น เทียบกับทุกคนในตระกูลเฉียว เทียบกับการช่วยให้ท่านพ่อของเขาฟื้นขึ้นมา การคุกเข่าครั้งนี้ไม่นับเป็นอะไรเลย

“ที่จริง พวกท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้” เขาเอ่ย ออกแรงบังคับประคองพวกเขาให้ลุกขึ้น

ทั้งสองตกใจ ในใจตะลึงกับพลังที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ของกวนสีหลิ่น ถึงกับประคองพวกเขาขึ้นมาจากพื้น และทำให้พวกเขาไม่อาจคุกเข่าลงไปอีกครั้ง…