เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2523 ปีศาจน้อย / ตอนที่ 2524 มาถึง - novel-lucky

ตอนที่ 2523 ปีศาจน้อย

ในน้ำ มืออันเรียวยาวของเธอลูบไล้อย่างซุกซนไปทั่วเรือนร่างของเขา หากไม่ใช่ลูบคลำไปทางซ้ายก็บีบจับไปทางขวา แต่เซวียนหยวนโม่เจ๋อกลับพิงขอบอ่างอาบน้ำปล่อยให้เธอทำตามอำ ำเภอใจ

“อา…”

ไม่รู้ว่าผ่อนคลายหรือทรมาน ได้ยินเพียงเสียงครางหลุดออกจากปากของเขา ดวงตาที่เดิมทีหรี่ลงครึ่งหนึ่งพลันเบิกกว้าง มองดูเฟิ่งจิ่วที่โน้มตัวเข้ามาหา เอ่ยว่า “อาจิ่ว อย่าเ เล่นส่งเดช”

“ข้าไม่ได้เล่น!” เธอยิ้มจนตาเล็กหยี ในมือมีกาสุราโผล่มาตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้ “ข้าป้อนท่านดื่มเหล้าเป็นอย่างไร?” ขณะเอ่ย เธอแหงนหน้าเล็กน้อย กลีบปากสีแดงชาดอันน่าหลงให หลอ้าออกเล็กน้อย สุราในกาถูกเทลงไปในปากของเธอ

น้ำสุราใสๆ ล้นออกทางมุมปากของเธอ ไหลเป็นทางยาวลงไปที่ลำคอยาวระหง กระทั่งหายลับเข้าไปในคอเสื้อ ทว่า ฉากคนงามดื่มสุรา น้ำสุราล้นออกจากปากไหลลู่ลงไปยังลำคอขาวเนีย ยนนั่น กลับเร่าร้อนยิ่งนัก เซวียนหยวนโม่เจ๋อที่นอนพิงขอบอ่างอาบน้ำนัยน์ตาแปรเปลี่ยนเป็นลึกซึ้ง สายตาเลื่อนไปตามน้ำสุราใสๆ ที่ไหลลงไปที่ลำคอของเธออย่างหลงใหล ลูกกระเดือก ของเขาขยับขึ้นลงเพราะแรงกลืนน้ำลาย

เขากลับไม่รู้เลย อาจิ่วของเขาเมื่อได้ลองทำท่ายั่วยวนแล้วจะน่าหลงใหลเพียงนี้ แค่การกระทำนี้ ก็ทำให้ไฟในตัวของเขาลุกโชน และไฟขุมนี้ก็พุ่งไปรวมตัวกันยังบางจุดที่อยู่ ใต้ท้องน้อยอย่างรวดเร็ว ทว่ากลับหาที่ระบายไม่เจอ

นาทีนี้ ในที่สุดเขาก็รู้แล้ว เหตุใดนางจึงบอกว่าจะป้องกัน ที่แท้ก็อย่างนี้เอง!

ในเวลานี้ เขาเห็นเธอโน้มตัวเข้ามา ดวงหน้างดงามที่มีรอยแดงจางๆ จากอาการเมาเล็กน้อยค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ กระทั่งกลีบปากสีแดงชาดนั่นประกบลงมาบนริมฝีปากของเขา

กลิ่นหอมที่อุ่นร้อนระคนเผ็ดแสบแผ่ซ่านจากปากของเธอเข้ามาในปากของเขา ลิ้นอันอ่อนนุ่มดุจวิญญาณซุกซนที่เล่นวิ่งไล่จับกับเขาอย่างเบิกบาน เขาดื่มดำกับรสสุรา และดื่มด ดำกับความหอมหวานจากเธอ เมื่อเขาค่อยๆ มัวเมาอยู่ในความอ่อนโยนและใกล้ชิดของเธอ จู่ๆ เธอกลับถอยออกไป

“สุรานี้จะทำอย่างไรดี?” เธอยิ้มและมองเขาเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์

“สุรานี้ทั้งหอมและหวาน ทำให้คนปรารถนาไม่เสื่อมคลาย” เสียงของเขาทุ้มต่ำและแหบพร่า สายตาร้อนระอุจับจ้องไปที่กลีบปากสีแดงของเธอ

“ในเมื่อท่านชอบ อย่างนั้นก็เอาอีก” นัยน์ตาของเธอไหวระริก คิ้วงามเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ

มองดูเธอที่บางครั้งก็เจ้าเล่ห์ดุจจิ้งจอก บางครั้งก็บริสุทธิ์ดุจดอกบัว บางครั้งก็งดงามน่าหลงใหล บางครั้งก็เร่าร้อนชวนลุ่มหลง หัวใจของเขาร้อนระอุไปทั้งดวง นัยน์ตาลึกล้ำจ้ องเธออย่างร้อนแรง ขานเรียกด้วยน้ำเสียงเบาและแหบพร่า “อาจิ่ว อย่าแกล้งข้าอีกเลย เจ้าจะลงมาอาบน้ำกับข้าเมื่อใดกัน?”

ตอนแรกเขาอยากจะอาบน้ำกับเธอ แต่ใครจะรู้ เขาถอดเสื้อผ้าหมดแล้ว เธอกลับยังยืนอยู่ในนอกอ่างอาบน้ำในสภาพเสื้อผ้าครบชิ้น เขาเริ่มสังหรณ์ใจขึ้นมารางๆ แล้ว คืนนี้นางจะต้อ องปลุกไฟให้ลุกแล้วไม่รับผิดชอบอีกแน่ๆ

“อาบน้ำด้วยกัน? ข้าไม่ได้จะอาบน้ำกับท่านนี่นา!” นัยน์ตางามของเธอแฝงรอยยิ้ม แลดูมีแววเขินอายเล็กน้อย “อาเจ๋อ ข้ายังไม่ได้บอกท่าน ข้ามีรอบเดือนพอดี แช่น้ำไม่ได้หรอกนะ!”

ฟังจบ เซวียนหยวนโม่เจ๋อตะลึงงัน

เห็นท่าทางอึ้งค้างของเขา เธอกลั้นหัวเราะไม่ไหว เอื้อมมือไปกอดเขา มือข้างหนึ่งวาดเป็นวงกลมอยู่ตรงหน้าอกของเขา พลางกระซิบข้างหูเขาเบาๆ ว่า “แต่ไม่เป็นไร ข้าไม่อาบน้ำ แต่จะไม่ปล่อยให้ท่านต้องอดกลั้นอย่างแน่นอน”

ใบหูถูกขบเบาๆ เซวียนหยวนโม่เจ๋อตัวแข็งมื่อ กลีบปากขยับเผยรอยยิ้มเอือมระอา ปีศาจน้อย คิดจะบีบบังคับให้เขาคลั่งชัดๆ…

………………………………….

ตอนที่ 2524 มาถึง

ประตูห้องปิดสนิท เสียงหัวเราะในห้องดังออกมาเป็นระยะ บางครั้งก็มีเสียงครวญครางเบาๆ ดวงจันทร์บนฟ้าราวกับรู้ว่าสองคนในห้องกำลังทำเรื่องน่าอาย จึงหลบไปอยู่หลังชั้นเมฆไม่กล ล้าโผล่หน้าออกมา

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด ในห้องกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ไม่นาน เงาร่างสีแดงก็เดินออกมา “เหลิ่งซวง ไม่ต้องเฝ้าอยู่ตรงนี้แล้ว ไปเถอะ! คืนนี้ข้าจะไปนอนกับห้าวเอ๋อร์”

เสียงของเฟิ่งจิ่วฟังดูผ่อนคลายสบายอารมณ์ แล้วเธอก็ทิ้งชายหนุ่มในห้องไว้ทั้งอย่างนี้…

เหลิ่งซวงรับคำ ก่อนจะเดินตามเธอออกไปอย่างเงียบๆ

กลางดึก ในห้องส่วนตัวของเรือนที่พัก เซวียนหยวนโม่เจ๋อที่ถูกสกัดจุดลมปราณเพิ่งคลายจุดได้ในเวลานี้ เขาผ่อนลมหายใจ ส่ายหน้ายิ้มๆ พลางบ่นว่า “ปีศาจน้อย”

เขาลุกขึ้นยืนกลางน้ำ เรือนร่างอันเปลือยเปล่ามีหยดน้ำเกาะติด ขาอันเรียวยาวก้าวออกไปข้างนอก เช็ดหยดน้ำบนตัวออก จากนั้นก็ใส่เสื้อด้านในแล้วเดินไปที่เตียงใหญ่ในห้องด้านใ ใน

เตียงใหญ่อันว่างเปล่า ไร้ซึ่งเงาคน เขาหันออกไปมองข้างนอก ก่อนส่ายหน้า “ทิ้งข้าไปอยู่กับเจ้าหนูนั่นแล้วจริงๆ” เขาเอนกายลงบนเตียง ในสมองกลับหวนนึกถึงฉากอันงดงามเย้ายว วนที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้ หัวใจดวงน้อยอดร้อนระอุขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้

เขาสูดหายใจลึกๆ ข่มอารมณ์นั้นไว้ สลัดภาพในหัวทิ้ง ก่อนจะค่อยๆ หลับไปอย่างสะลึมสะลือ…

เช้าตรู่วันต่อมา ทางหอยาสวรรค์ส่งข่าวมา บอกว่ามีชายแซ่เฉียวผู้หนึ่งมาขอพบ

ตอนที่ข่าวถูกส่งมาถึงจวนเฟิ่ง เฟิ่งจิ่วยังไม่ตื่น กวนสีหลิ่นที่รู้ข่าวว่าเฉียวอี้นั่วมาถึงจึงกำชับกับเยี่ยจิงว่า “ข้าไปดูหน่อย เจ้าอยู่ที่จวนเถอะ” กำชับเสร็จ ก็ล่วงหน้ าไปก่อน

ในหอยาสวรรค์ เฉียวอี้นั่วนังจิบน้ำชาอยู่ในห้องรับแขกชั้นหนึ่ง เห็นยาที่ถูกจัดแสดงอยู่ในหอยาสวรรค์ เขารู้สึกเพียงหัวใจดวงน้อยสั่นสะท้านไปทั้งดวง ในหัวเต็มไปด้วยควา ามเหลือเชื่อ

ข่าวลือก็คือข่าวลือ แม้จะรู้จากปากของคนข้างนอกมาบ้างแล้วว่า ยาแต่ละเม็ดในหอยาสวรรค์ล้วนเรียกได้ว่าผิดกฎธรรมชาติ แต่พอได้มาที่นี่ด้วยตนเอง เห็นยาที่ถูกจัดแสดงในช ชั้นหนึ่งทั้งหมดกับตาตนเอง ลวดลายแต่ละเส้นบนเม็ดยาเหล่านั้น ยาที่แม้จะมีเงินหมื่นตำลึงทองก็ยังซื้อไม่ได้ กลับถูกจัดแสดงไว้ที่ชั้นหนึ่งเพื่อให้คนชมตามสบายเช่นนี้ หัวใจ ของเขากระตุกสั่นไม่หยุด เนิ่นนานกว่าจะสงบลงได้

เขาดื่มชา หัวใจกลับไม่สงบ หลังจากที่พวกกวนสีหลิ่นไปไม่กี่วัน เขาก็ออกเดินทาง ตลอดทางพวกเขาเร่งเดินทางโดยไม่ค่อยหยุดพักสักเท่าไน ตอนนี้พอมาถึงเมืองร้อยนที ได้ยินว่าพวก กภูตหมอกลับมาแล้ว เขาจึงรีบมาทีหอยาสวรรค์ทันที

พอมาถึง เขากลับรู้สึกกระสับกระส่าย ภูตหมอเฟิ่งจิ่ว คนที่สูงส่งไม่ธรรมดาเช่นนั้น จะมาพบเขาจริงหรือ? นางจะช่วยรักษาท่านปู่จริงหรือ? แม้จะมีกวนสีหลิ่นเป็นคนแนะนำ แต่เขาก็ย ยังกระวนกระวายอยู่ดี โดยเฉพาะเมื่อเห็นความยิ่งใหญ่ของหอยาสวรรค์แห่งนี้ เขายิ่งขาดความมั่นใจ

ในขณะที่เขากำลังคิดฟุ้งซ่าน เสียงหัวเราะทุ้มต่ำก้องกังวานหนึ่งก็ดังมาจากข้างนอก

“ฮ่าๆๆๆๆ เป็นเจ้าจริงๆ ด้วย! นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเจ้าจะมาถึงเมืองร้อยนทีเร็วขนาดนี้” กวนสีหลิ่นสาวเท้ายาวๆ เดินเข้าวมา คนยังมาไม่ถึง เสียงหัวเราะก็มาถึงก่อนแล้ว

ได้ยินเสียงนั้น เฉียวอี้นั่วรีบวางชาในมือลงแล้วลุกขึ้นเดินเข้ามารับหน้า “พี่ชายกวน”

เขารีบประสานหมัดคารวะ มองไปที่ข้างหลังเขาแวบหนึ่ง กลับไม่เห็นคนอื่น จึงอดตระหนกไม่ได้ ถามอย่างกังวลว่า “พี่ชายกวน ภูตหมอไม่ยอมช่วยท่านปู่ของข้าใช่หรือไม่?”