เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2529 คำสั่งลับของนายท่าน / ตอนที่ 2530 มีใจทะเยอทะยาน
ตอนที่ 2530 มีใจทะเยอทะยาน
“แน่นอน ลายมือนี้ยังไม่ใช่ได้อีกหรือ” ฮุยหลางฉีกยิ้มกว้าง พูดขึ้นว่า “อี้ซิวหร่านนั่นพยายามตีสนิทภูตหมอ มองแวบเดียวก็รู้ว่ามีใจทะเยอทะยาน เจ้าว่านายท่านไม่จัดการเขา า จะจัดการใครเล่า”
เริ่นเสียงมองจดหมายในมือ จากนั้นก็พับเก็บ กล่าวว่า “ข้ารู้แล้ว” เขาลุกขึ้น ถามว่า “เจ้าจะกลับไปเมื่อใด”
“ข้าไปดูอี้ซิวหร่านเดี๋ยวเดียวก็กลับ”
ฮุยหลางกล่าวว่า “ใช่แล้ว อีกไม่กี่วันนายท่านจะกลับไปกับภูตหมอเที่ยวหนึ่ง เฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยางยังมีชีวิตอยู่ ภูตหมอตั้งใจจะพาพวกเขากลับไป ยังมีอีก ดูเหมือนว่ากวนสี หลิ่นตั้งใจจะแต่งงานกับเยี่ยจิงแล้ว เดาว่ากลับไปครั้งนี้น่าจะไม่ได้กลับมาเร็วขนาดนั้น”
“อืม ข้าเข้าใจแล้ว” เขาหันไปมองฮุยหลาง บอกว่า “ตามข้ามาเถอะ!”
ฮุยหลางเห็นอย่างนั้นก็ฉีกยิ้มแล้วเดินตามไป พอมาถึงที่นี่ ที่จริงเขาก็อยากรู้มากกว่าอี้ซิวหร่านถูกแกล้งจนมีสภาพอย่างไรแล้ว
เขาตามเริ่นเสียงมาถึงชั้นสองของหอสายลม ขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคาแล้วผลักประตูเข้าไป ครั้นฮุยหลางเห็นเงาร่างที่นั่งเฉียงพิงเก้าอี้ดื่มสุราในชุดผ้าไหมโปร่งบาง ก็อดฉีกยิ้ม มกว้างไม่ได้
เพียงแต่ เพิ่งจะฉีกยิ้มได้ไม่นาน เขาก็เบิกตากว้างพลางตะโกนลั่น “ทำไมไม่มัดไว้เล่า เจ้ากลับปล่อยเขาอยู่อย่างนี้? เจ้าไม่กลัวเขาหนีไปหรือ”
อี้ซิวหร่านที่อยู่ในห้องข้างในไม่ได้ถูกมัด เพียงแต่กลิ่นอายพลังวิญญาณถูกผนึกไว้ ดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่ดวงหน้าและบุคลิกที่โดดเด่นนั่น ยังมีอิริยาบถที่ดูสง่างาม กล ลับทำให้มองข้ามเรื่องที่เขามีเพียงผ้าไหมโปร่งบางปกคลุมตัวไปได้อย่างง่ายดาย
เขาดื่มสุราอยู่ในห้อง ทุกอิริยาบถเต็มไปด้วยความเฉื่อยชาทว่างดงาม ราวกับไม่ได้ถูกขังไว้ที่นี่ แต่ดูผ่อนคลายจนเหมือนกับเป็นเจ้าของที่นี่ก็ไม่ปาน
ก็ไม่แปลกที่ฮุยหลางเห็นแล้วจะหลุดร้องเสียงหลง เพราะอย่างไรตอนนั้นเขาก็ถูกมัดไว้
อี้ซิวหร่านจิบสุรา ตวัดมองฮุยหลางด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง “เฟิ่งจิ่วให้เจ้ามาหรือ”
“เจ้าคิดมากไปแล้ว ภูตหมอจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าเจ้าเป็นใคร จะให้ข้ามาได้อย่างไร!” ฮุยหลางแค่นเสียงแล้วเดินเข้ามา กล่าวว่า “บอกเจ้าตามตรงก็แล้วกัน! วันนี้ที่ข้ามาก็เพราะไ ได้รับคำสั่งจากนายท่านของข้า ข้าบอกเจ้าเลยนะ จะให้ดีอย่าหาเรื่องภูตหมอ นางไม่ใช่คนที่เจ้าจะมีปัญญามีเรื่องด้วย!”
ได้ยินอย่างนั้น อี้ซิวหร่านหรี่ตา เขาจ้องฮุยหลาง เอ่ยว่า “เซวียนหยวนโม่เจ๋อ? เขากลับมาแล้ว?”
“ถูกต้อง”
ฮุยหลางยกสองมือกอดอก ยิ้มเอ่ยว่า “เจ้าอยู่ที่นี่คงไม่รู้กระมัง ช่วงก่อนคนของเผ่ามารบุกโจมตีสำนักดาราจักร ภูตหมอกับเจ้าแห่งมารสู้กันครั้งใหญ่ สุดท้ายนายท่านของข้า ก็กลับมาได้ทันเวลา แม้แต่เจ้าแห่งมารยังถูกเขาซ้อมปางตายจนต้องเผ่นหนี เจ้าควรสำเหนียกว่าตนเองมีพลังระดับไหน”
อี้ซิวหร่ายไม่พูดอะไร เพียงเก็บซ่อนสายตา ไม่รู้กำลังคิดสิ่งใดอยู่
“เอาละ ข้าก็จะไปแล้ว” ฮุยหลางเอ่ยจบ ก็หันไปมองเร่
เริ่นเสียงยิ้มๆ “จะให้ข้าไปส่งเจ้าก็บอก มองข้าทำไม” สิ้นเสียง เขาสาวเท้าเดินออกไปข้างนอก เอ่ยกับเขาว่า “ไปกันเถอะ! ข้าไปส่งเจ้า”
“ต้องอย่างนี้สิ” ฮุยหลางฉีกยิ้ม กล่าวว่า “ที่จริงข้าอยากชวนเจ้าไปดื่มสักหน่อย แต่กังวลว่าระหว่างทางจะเสียเวลามากไป ฉะนั้นก็ช่างมันเถอะ ภายหน้ามีโอกาสค่อยเลี้ยงเจ้าก็แล้วกัน น!
ทั้งสองเดินออกไปข้างนอก พลางพูดคุยกัน พวกเขาออกจากห้องใต้หลังคาของหอสายลม เดินไปที่ลานด้านหลังได้ไม่นาน ก็ได้ยินองครักษ์รายงานขึ้นมาว่า
YOU MAY ALSO LIKE
