เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2679 ถาม / ตอนที่ 2680 ผิดแล้ว
“อืม ชื่ออย่างนั้นหรือ…” เธอเอามือเท้าคางทำท่าครุ่นคิด “เหล่าไป๋ก็มีแล้ว เสี่ยวไป๋ก็มีแล้ว อย่างนั้นเจ้า…” มือหนึ่งลูบไล้ผ่านขนสีเงินขาวหิมะของมัน จากนั้นก็พลันฉีกยิ้ม “เจ จ้าเป็นหมาป่าสีเงิน อย่างนั้นเรียกเจ้าว่าหยินจื่อก็แล้วกัน”
“ยะ หยินจื่อ?”
ยังอุตส่าห์ตั้งความหวังว่าเจ้านายของมันจะตั้งชื่อที่น่าเกรงขามขนาดไหนให้มัน ใครจะรู้กลับตั้งชื่อที่ฟังดูล้าสมัยขนาดนี้ให้มัน เจ้านายของมันขาดแคลนเงินขนาดนั้นเลยหรือ?
“พรืด!”
เซี่ยซือซือที่อยู่ด้านหนึ่งได้ยินก็หลุดหัวเราะ “หยินจื่อ? คิกๆ ชื่อนี้ดี หยินจื่อๆ เพราะมากเลยนะ! น่าเสียดายที่เงินนี้ใช้ไม่ได้”
“นายท่าน ถ้าอย่างไร เปลี่ยนดีหรือไม่?” มันหมอบลงไป ใช้อุ้งเท้าดึงชายเสื้อของเฟิ่งจิ่ว
“ชื่อหยินจื่อนี่แหละ อีกอย่าง ห้ามพูดด้วย จะได้ไม่ทำให้คนอื่นตกใจ” เฟิ่งจิ่วกำชับ เห็นสาวรับใช้ยกน้ำเข้ามาจากที่ไม่ไกล จึงลุกขึ้น แล้วเอ่ยกับเซี่ยซือซือว่า “ข้ากลับห้องก ก่อน เจ้าก็อย่าไปไหนตามลำพังเล่า”
“อืมๆ ข้ารู้แล้ว” เซี่ยซือซือรับคำ ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้อง พลางบิดขี้เกียจไปด้วย “ข้าก็จะเข้าไปนอนพักสักหน่อยเหมือนกัน สองสามวันนี้ไม่ได้พักผ่อนให้ดีเลย เหนื่อยจะตายอยู่แล้ ว”
สาวรับใช้เตรียมน้ำอาบเสร็จ เฟิ่งจิ่วก็เข้าไปในห้อง หยินจื่อทำท่าจะตามไปด้วย แต่กลับถูกเธอปิดประตูทิ้งให้อยู่ข้างนอก “เฝ้าอยู่หน้าประตู ไม่มีคำสั่งห้ามให้ใครเข้ามา”
หยินจื่อแหงนหน้ามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนตอบรับด้วยเสียงครางหงิงๆ จากนั้นก็นั่งเฝ้าหน้าประตู ตอนนี้มันยังไม่ได้ผูกพันธสัญญากับนายท่านเลย! จะต้องทำคะแนนให้ดี เพื่อให้นายท่านรี บผูกพันธสัญญาคู่ชีวิตกับมันในเร็ววัน
ในห้อง เฟิ่งจิ่วกำลังหรี่ตาแช่น้ำอุ่นในอ่างอย่างผ่อนคลาย เธอหลับตาทำสมาธิ ปล่อยให้ร่างกายแช่อยู่ในน้ำอุ่น ครั้นผ่อนคลายก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใดแล้ว เสียงของเซี่ยอวี้ถังดังมาจากข้างนอก
“เสี่ยวจิ่วๆ”
เธอที่อยู่ในถังน้ำลืมตาขึ้นมา รู้สึกว่าน้ำในอ่างเริ่มเย็นแล้ว จึงลุกขึ้นเช็ดตัวให้แห้ง เอาเสื้อผ้าสีเขียวชุดใหม่มาสวมใส่ ก่อนจะเช็ดผมให้แห้ง และรวบอย่างง่ายๆ จากนั้นก็ ไปเปิดประตูและเดินออกไป
“เสี่ยวจิ่ว ข้ารู้แล้วว่าที่นี่คือที่ไหน” เซี่ยอวี้ถังเห็นเฟิ่งจิ่วออกมาก็รีบสาวเท้าเข้าไปหา “ที่นี่อยู่ห่างจากบ้านเราจะว่าใกล้ก็ไม่ใกล้ จะว่าไกลก็ไม่ไกล หากเราขี่กระบ บี่กลับไปวันเดียวก็น่าจะถึงแล้ว”
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นวันนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้พวกเราก็กลับกันเถอะ!”
“ดี!” เซี่ยอวี้ถังรับคำ ก่อนเอ่ยว่า “อย่างนั้นข้าก็จะไปอาบน้ำด้วย”
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า ก่อนจะกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง หมาป่าสีเงินยังคงนั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูห้อง
หลังจากเข้าไปในห้อง เฟิ่งจิ่วไม่ได้พักผ่อน แต่หายตัวเข้าไปฝึกวรยุทธ์ในห้วงมิติ…
ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากอาบน้ำ กัวซิ่นหนิงที่ทำแผลเสร็จแล้วเพิ่งจะออกจากห้อง ก็เห็นพ่อของเขานั่งอยู่ในลานสวน เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปหา
“ท่านพ่อ”
“ซิ่นหนิง บาดแผลเป็นอย่างไรบ้าง? ร้ายแรงหรือไม่?” ผู้นำตระกูลกัวถาม เขามองลูกชายคนรอง รู้สึกว่าหลังกลับมาครั้งนี้เขาดูสุขุมมั่นคงขึ้นมาก
“ไม่เป็นไรแล้วขอรับ ท่านพ่อไม่จำเป็นต้องห่วง” กัวซิ่นหนิงตอบคำ เขาเดินมานั่งลงข้างโต๊ะ ถามว่า “ท่านพ่อมีเรื่องจะถามใช่หรือไม่?”
“อืม” ผู้นำตระกูลกัวพยักหน้า
กัววิ่นหนิงโบกมือสั่งให้บ่าวรับใช้ถอยออกไป ผู้นำตระกูลกัวเห็นดังนั้นก็สะดุดใจเล็กน้อย เขาถามลูกชายตนเองว่า “ครั้งนี้พวกเจ้าเข้าไปฝึกวรยุทธ์ในป่าหมื่นพิษ เจอเหตุการณ์อะไรม มากันแน่? เหตุใดจึงมีคนบาดเจ็บล้มตายมากมายขนาดนี้?”
………………………………….
ตอนที่ 2680 ผิดแล้ว
กัวซิ่นหนิงชะงักไปครู่หนึ่ง คล้ายกำลังคิดว่าควรจะเริ่มเล่าเรื่องนี้อย่างไรดี ครู่ใหญ่ เขาก็เอ่ยว่า “ท่านพ่อ สามคนที่มาด้วยวันนี้ มีสองคนเป็นพี่น้องแซ่เซี่ย มีคนหนึ่งชื่อ อเฟิ่งจิ่ว พวกเราเจอพวกเขาในป่า พวกเขาบอกว่าพลัดหลงกับคนในตระกูล”
ผู้นำตระกูลกัวอึ้งงันเล็กน้อย “อ้อ? คนของตระกูลเซี่ย? ตระกูลเซี่ยไหนหรือ? วรยุทธ์ของสามคนนั้นดูเหมือนจะอยู่แค่ระดับสร้างรากฐาน ตระกูลแบบใดกันที่ปล่อยให้ลูกหลานที่มีวรยุท ทธ์เช่นนี้ออกไปฝึกฝนข้างนอก?”
ได้ยินคำพูดของพ่อตนเอง กัวซิ่นหนิงอดยิ้มขมขื่นไม่ได้ ดูท่า แม้แต่พ่อของเขาเองก็ยังมองไม่ออกว่าเฟิ่งจิ่วมีวรยุทธ์แข็งแกร่งขนาดไหน?
“ตระกูลเซี่ยไหนนั้นข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะพวกเราไม่เคยถามว่าพวกเขามาจากไหนกันแน่”
“ฉะนั้น พวกเขาขอให้พวกเจ้าพาออกมาด้วยหรือ?” ผู้นำตระกูลถามลูกชายของเขา “เรื่องครั้งนี้ เกี่ยวข้องกับพวกเขาด้วย ใช่หรือไม่?” เขาสังเกตได้ว่าลูกหลาตระกูลกัวล้วนได้รับบาดเจ็บ แต่สามคนนั้นกลับอยู่ในสภาพไร้รอยขีดข่วน ไม่เหมือนคนบาดเจ็บแต่อย่างใด
กัวซิ่นหนิงส่ายหัว “เรื่องนี้พูดไปแล้วก็ซับซ้อน ตอนแรก พวกเขาเพียงมาถามพวกข้าว่าจะออกจากป่าหมื่นพิษได้อย่างไร” ว่ากันตามจริงแล้ว ตอนแรกพวกเซี่ยอวี้ถังก็แค่ถามว่าจะออกจากป ป่าหมื่นพิษอย่างไรจริงๆ กลับเป็นพวกเขาที่ชวนให้คนอื่นเขามาร่วมเดินทางด้วย
“พวกเขาร่วมเดินทางกับพวกข้า ตลอดทางนับว่าสงบเสงี่ยม แม้จะเจอสัตว์ร้ายเป็นบางครั้ง ก็เจอเพียงไม่กี่ตัว สัตว์ร้ายเพียงไม่กี่ตัวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลูกหลานตระกูลกัวเรา กระทั่งพวก กเราเจอการโจมตีจากฝูงหมาป่า”
เล่ามาถึงตรงนี้ สีหน้าของเขาดูซับซ้อน “หมาป่าฝูงนั้นมีหลายสิบตัว ในนั้นมีหมาป่าอสูรที่เป็นถึงสัตว์ร้ายระดับอสูรศักดิ์สิทธิ์ โดยเฉพาะราชาหมาป่าตัวนั้นที่เป็นสัตว์ร้ายระดับส สัตว์เทวะ เพื่อทำให้ฝูงหมาป่าถอยทัพไปให้ได้ ผู้อาวุโสสูงสุดและท่านลุงซุนจึงไปสู้กับราชาหมาป่าตัวนั้น สุดท้ายทั้งสองต่างก็บาดเจ็บกลับมา โดยเฉพาะผู้อาวุโสสูงสุด เขาบาดเจ็บร้าย ยแรงที่สุด
การต่อสู้ครั้งนั้นทำให้ทุกคนต่างบาดเจ็บ หนำซ้ำยังบาดเจ็บไม่เบาด้วย ทว่า ในการต่อสู้ครั้งนั้น เฟิ่งจิ่วกับสองพี่น้องตระกูลเซี่ยกลับไม่ได้บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย”
ฟังมาถึงตรงนี้ สีหน้าหนักอึ้งของผู้นำตระกูลกัวปรากฏแววสงสัย “แม้แต่พวกเจ้ายังบาดเจ็บ แต่พวกเขาสามคนไม่บาดเจ็บเลย? นี่มันเพราะอะไรกัน?”
“นั่นน่ะสิ! แม้แต่พวกข้ายังบาดเจ็บ พวกเขาสามคนกลับไม่บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย พูดไปแล้วใครจะเชื่อ?” เขาพึมพำ ก่อนยิ้มขม “ตอนนั้นข้าเองก็ถามอย่างนี้เหมือนกัน พวกเขาบอกว่า เพราะ ะมีลูกหลานตระกูลกัวของเราคอยปกป้องอยู่ จึงไม่ได้รับบาดเจ็บ”
ผู้นำตระกูลกัวขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยออกไปโดยไม่ต้องคิด “ลูกหลานตระกูลกัวขนาดตนเองยังปกป้องไม่ได้ แต่กลับยังสามารถปกป้องพวกเขาไว้ได้?” เป็นไปไม่ได้”
“ท่านพ่อมองได้ทะลุปรุโปร่งนัก” เขามองผู้เป็นพ่อ ก่อนเอ่ยต่อว่า “ตอนนั้นหากข้าเองก็มองได้กระจ่างกว่านั้นหน่อย เดาว่าคงไม่เกิดเรื่องหลังจากนั้นขึ้น”
“หลังจากนั้น?” ผู้นำตระกูลกัวฟังเขาเล่าเรื่องครั้งนี้ รู้สึกหัวใจตึงเกร็งขึ้นมา แม้แต่เขาก็เดาไม่ออกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพวกเขาในครั้งนี้กันแน่
กัวซิ่นหนิงไม่ได้เล่าว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น เพียงบอกว่า “ท่านพ่อ ตอนนั้นพวกข้าบาดเจ็บหนักเกินไป หนำซ้ำยังเป็นเวลากลางคืน ฉะนั้นหลังจากถูกฝูงหมาป่าโจมตีพวกข้าไม่ได้ไป ปจากที่นั่นทันที แต่พักผ่อนอยู่ที่นั่นก่อน”
“อะไรนะ?”
ผู้นำตระกูลกัวตกใจ “หลังการต่อสู้จะต้องมีกลิ่นคาวเลือดแรงมากแน่ๆ พวกเจ้ากลับไม่รีบไปจากที่นั่นทันที? ยามดึก กลิ่นคาวเลือดดึงดูดสัตว์ร้ายเข้ามาโจมตีพวกเจ้าอีกครั้งแน่ๆ พวกเจ้าถ ถึงได้บาดเจ็บล้มตายขนาดนี้ ใช่หรือไม่?”
“ไม่ขอรับ” กัวซิ่นหนิงส่ายหัว มองหน้าเขา “ท่านเดาผิดแล้ว”
YOU MAY ALSO LIKE
