เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2687 เป็นใคร / ตอนที่ 2688 ร่วมเดินทาง - novel-lucky

ตอนที่ 2687 เป็นใคร

“เจ้าเป็นคนชนข้าก่อนนะ” เซี่ยซือซือพูดพึมพำ

“โอ้ ที่แท้ก็สาวน้อยคนงามนี่เอง!” ชายขี้เมาคนนั้นเพ่งมอง เห็นเซี่ยซือซือมีหน้าตาที่โดดเด่น จึงอดเผยหรี่ตาจ้องพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่ได้ เขากวาดมองตั้งแต่ใบหน้านวลเนีย ยน ไล่ลงมาที่หน้าอกที่เชิดสูงขึ้นเล็กน้อย และเอวอันแบบบาง ดูอย่างไรนี่ก็เป็นสาวงามคนหนึ่ง

เขาประคองราวบันไดด้วยท่าทางเมามาย ประคองตัวก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง เอื้อมมือทำท่าจะเชยคางสาวน้อยตรงหน้า “มา ไปดื่มกับข้าสักสองแก้ว” ทว่า มือยังไม่ทันสัมผัสถูกคนงาม ก็ถูก มือของใครคนหนึ่งตบร่วงกลางอากาศก่อน

“เพี๊ยะ!”

เซี่ยอวี้ถังยืนขวางอยู่ด้านหน้าเซี่ยซือซือ มือหนึ่งตบมือของผู้ชายคนนั้นออก พลางตวาดเสียงดังลั่น “เจ้าจะทำอะไร!”

ผู้ชายคนนั้นถูกเซี่ยอวี้ถังตีมือ รู้สึกเพียงแสบร้อนที่มือ เขาขมวดคิ้วหันหรี่ดวงตาเมามายหันไปจ้องเขา เห็นเขาเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐาน จึงหลุดหัวเราะออกมา ครั้นหั วเราะเสร็จยังไม่ทันพูดอะไร ก็เหวี่ยงหมัดใส่เซี่ยอวี้ถังทันที

หมัดลูกนั้นแฝงไว้ด้วยกำลังภายในเต็มเปี่ยม โดยเฉพาะยิ่งวรยุทธ์ของชายขี้เมาอยู่เหนือเซี่ยอวี้ถัง ทำให้เซี่ยอวี้ถังไม่มีโอกาสตั้งตัว แม้จะอยากหลบ แต่ภายใต้สถานการณ์ที่มีวรยุทธ์ด้ อยกว่า เขาจึงไม่อาจหลบการโจมตีนี้ไปได้

กัวซิ่นหนิงที่จ่ายเงินเสร็จและกำลังเดินลงมาเห็นภาพนั้นเข้าพอดี นัยน์ตาของเขาหดเล็กลง ขณะกำลังจะเอ่ยปากขัดขวาง ก็เห็นเฟิ่งจิ่วที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งยื่นขาออกไปเตะชายขี้เ เมาคนนั้นออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

ลูกเตะที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ชายขี้เมาที่เดิมก็ยืนไม่นิ่งอยู่แล้วกลิ้งตกจากบันไดไปทันที เสียงกลิ้งขลุกขลักดังผสานกับเสียงร้องโหยหวน กระทั่ง เมื่อกลิ้งถึงพื้นของชั้น นหนึ่งเสียงนั้นจึงเพิ่งหายไป

“ซี๊ด!”

ชายขี้เมาที่กลิ้งตกลงมาจากข้างบนสูดหายใจ รู้สึกเหมือนกระดูกแยกออกจากกันไปทั้งร่าง เขายกมือขึ้น แต่กลับพบว่าไม่มีเรี่ยวแรง แค่กระตุกเล็กน้อยก็เจ็บเจียนตายแล้ว

“หะ หักแล้ว?” ชายขี้เมาตะลึงงัน แม้แต่ความเมามายที่เดิมมีอยู่เจ็ดส่วนก็สร่างไปสามส่วนแล้ว ราวกับไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนกล้าถีบเขา หนำซ้ำยังทำให้เขากลิ้งตกจากบันไดจนแขนหั กอีกด้วย

พวกเฟิ่งจิ่วเดินลงมาจากชั้นบน กัวซิ่นหนิงที่อยู่ข้างหลังผ่อนลมหายใจ ก่อนจะรีบสาวเดินตามมาด้วย

คนที่อยู่ชั้นหนึ่งต่างหันมามอง คนบนชั้นสองล้วนเป็นคนที่มีตำแหน่งฐานะจึงจะสามารถขึ้นไปได้ พวกนั้นไม่รู้ว่าเป็นคนจากชั้นสองหรือชั้นสาม แต่ดูจากเสื้อผ้าและบุคลิกแล้ว น่าจ จะเป็นลูกหลานตระกูลผู้ดี เพียงแต่ พลังของสามคนนี้อ่อนแอไปหน่อย เป็นแค่ผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานเท่านั้น กลับเป็นคนข้างหลังที่ดูดีกว่าหน่อย

“คุณชายหลี่ ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่?” เสี่ยวเอ้อร์รีบเข้ามาพยุงชายที่ล้มอยู่บนพื้น

“ไม่เป็นไร? เจ้าดูเหมือนข้าไม่เป็นไรงั้นหรือ?” ชายคนนั้นที่ตอนแรกยังเมามายอยู่หลายส่วน ครั้นกลิ้งตกจากบันไดที ความเจ็บปวดขับไล่ความเมาออกไปไม่น้อย เขาลุกขึ้นก่นด่าเสี่ยวเ เอ้อร์ มือหนึ่งก็ผลักเสี่ยวเอ้อร์ออกไป ก่อนจะจ้องเด็กหนุ่มชุดเขียวด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

“เจ้ากล้าถีบข้า! รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ จ้องเฟิ่งจิ่วด้วยสายตาราวกับจะกินคน

เฟิ่งจิ่วหยักยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้มที่ขึ้นไปไม่ถึงดวงตา “แม้แต่เจ้ายังไม่รู้ว่าตนเองเป็นใคร แล้วข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าเป็นใคร?”

“จะ เจ้าบังอาจ!” ชายหนุ่มหน้าแดงจ้องเขาอย่างขึ้งเคียด

………………………………….

ตอนที่ 2688 ร่วมเดินทาง

กัวซิ่นหนิงเดินมายืนข้างเฟิ่งจิ่ว มองชายหนุ่มแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า “เมื่อกี้ดูเหมือนว่าคุณชายหลี่จะเป็นคนลงมือก่อน ตอนนี้กลิ้งตกลงมาจากบันได แล้วจะโทษคนอื่นได้เช่นไรเล่า า!”

ชายหนุ่มถลึงตาจ้องกัวซิ่นหนิง ครั้นเพ่งมองชัดแล้วก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ “เจ้าคือกัวซิ่นหนิง?” เงียบไปครู่หนึ่ง เขาหันไปมองสามคนที่ยืนอยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง ก่อนถามด้วยน้ำเสียงทุ้ มต่ำ “เจ้าคิดจะออกหน้าแทนพวกเขาสามคนอย่างนั้นหรือ!”

“ข้าแค่คิดว่าเรื่องนี้ปล่อยผ่านไปจะดีกว่า หากทำให้เอิกเกริก ล้วนไม่เป็นผลดีต่อใครทั้งสิ้น” กัวซิ่นหนิงเอามือไขว้หลังขณะเอ่ย จ้องเขาด้วยสีหน้าสุขุม

“ปล่อยผ่านไป? ฮ่าๆๆ! เจ้าแซ่กัว เจ้าคิดว่าตระกูลหลี่ของข้ารังแกง่ายนักหรือ? บอกเจ้าให้ หากวันนี้เจ้าหนูนี่ไม่คุกเข่าขอโทษข้า ข้าจะไม่วันจบสิ้นกับเขาแน่!”

ชายแซ่หลี่อดทนต่อความเจ็บปวดวางท่าใหญ่โต เขาจ้องเฟิ่งจิ่วอย่างเคียดแค้น

กัวซิ่นหนิงเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปพูดกับเฟิ่งจิ่ว “นี่ก็ค่ำมากแล้ว พวกเรากลับกันก่อนเถอะ!”

เฟิ่งจิ่วพยักหน้าเล็กน้อย สาวเท้าออกเดิน สองพี่สองตระกูลเซี่ยรีบตามติดไป ในเวลานั้นเอง ชายแซ่หลี่เอื้อมมือหมายจะรั้ง กัวซิ่นหนิงยื่นมือออกไปผลักเขา เตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา า

“คุณชายหลี่ รีบกลับไปใส่ยาเสียเถอะ!”

พูดจบ ก็ตามพวกเฟิ่งจิ่วกลับตระกูลกัวด้วยกัน เห็นพวกเขาเดินจากไปโดยไม่มีใครกล้าห้าม ชายแซ่หลี่กัดฟันจ้องแผ่นหลังพวกเขา “กัวซิ่นหนิงตัวดี! คอยดูไว้เถอะ!” เขาใช้มือหนึ่งก กุมแผลแล้วเดินออกไป มุ่งหน้ากลับบ้านของตนเอง

ครั้นกลับถึงตระกูลกัว กัวซิ่นหนิงส่งพวกเขากลับเรือนเสร็จก็ไปหาพ่อของเขา เล่าเรื่องที่เจอในคืนนี้ให้พ่อของเขาฟัง สุดท้ายก็เอ่ยว่า “พวกเราตั้งใจจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้าขอร รับ”

“อืม ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ค่อยสั่งคนเตรียมของให้พวกเขาพรุ่งนี้เช้าก็แล้วกัน” ผู้นำตระกูลกัวเอ่ย เอามือไขว้หลังเดินไปเดินมาในลานวน “เพียงแต่ บาดหมางกับตระกูลหลี่ เดาว่าคงต ต้องหาเวลาจัดการเรื่องนี้หน่อยแล้ว”

“นั่นเพราะคุณชายตระกูลหลี่ลงมือก่อน ตอนนั้นข้าเห็น หากเฟิ่งจิ่วไม่ถีบเขาออกไป น้องชายเซี่ยต้องบาดเจ็บหนักแน่ๆ” กัวซิ่นหนิงอธิบาย

“ข้ารู้ คนของตระกูลหลี่ไร้ความกลัว เรื่องอย่างนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งสองครั้ง หากบาดหมางกับตระกูลอื่นก็เรื่องหนึ่ง แต่กับตระกูลกัวเรา พวกเขาน่าจะไม่กล้ามาหาเรื่องถ ถึงที่ กลับมีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องบอกเจ้าไว้ก่อน”

กัวซิ่นหนิงมองหน้าพ่อของเขาอย่างสงสัย

“พักนี้หอแลกสมบัติปล่อยข่าวออกมาว่ามียาคุณภาพสูงเม็ดหนึ่ง ยาเม็ดนั้นสามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์เซียนขึ้นสูงสุดทะลวงขั้นเป็นผู้อาวุโสเซียนได้ เจ้าก็รู้ พ่อติดอยู่ ที่ระดับปราชญ์เซียนขั้นสูงสุดมาหลายปีแล้ว แต่หากจะอาศัยวรยุทธ์ของตนเองก้าวข้ามด่านนี้ไปก็คงยากจะเป็นไปได้”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยขณะเอามือไขว้หลังว่า “ได้ยินมาว่ายาเม็ดนี้ผ่านการตรวจสอบของหอแลกสมบัติแล้ว แม้จะกินแล้วภายหน้าก็ยังสามารถทะลวงขั้นขึ้นไปได้อีก ไม่มีผลเสียต่ อการฝึกวรยุทธ์ ฉะนั้นข้าจึงตัดสินใจแล้วว่าจะเอายาเม็ดนั้นมาให้ได้ ปู่ของเจ้าได้ยินก็ตั้งใจว่าจะไปดูด้วยตนเอง ข้าจึงอยากให้เจ้าพาเขาไปด้วย”

“หอแลกสมบัติ?”

กัวซิ่นหนิงตะลึงงัน เอ่ยว่า “อย่างนั้นก็เดินทางไปพร้อมกับพวกเฟิ่งจิ่วน่ะสิขอรับ?” หอแลกสมบัติก็มีอยู่แค่แห่งเดียว ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองที่ตระกูลเซี่ยอยู่ ดูท่า คงต้องร่วมเ เดินทางไปด้วยกันแล้ว

“อืม ฉะนั้นข้าจึงคิดว่าพรุ่งนี้พวกเจ้าก็ออกเดินทางไปพร้อมกับพวกเขาเถอะ! ระหว่างทางจะได้มีคนช่วยดูแลด้วย ยังมีอีกเรื่อง ประวัติของเฟิ่งจิ่วผู้นี้ลึกลับนัก หากมีโอกาสก็สืบข่ าวของเขากลับมาด้วย หรือไม่ก็ดึงตัวเขามาเป็นพวก จะเป็นเรื่องดีสำหรับตระกูลกัวเรามาก”