เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2715 ความจริง / ตอนที่ 2716 เปิดเผย
ตอนที่ 2715 ความจริง
เห็นผู้นำตระกูลหร่วนหรี่ตาทำหน้าเคร่งขรึมไม่พูดอะไร เฟิ่งจิ่วหัวเราะเบาๆ พลันนั้น เธอดีดนิ้ว กระแสพลังสายหนึ่งพุ่งไปทางหร่วนซื่อ นางเจ็บจนกรีดร้องออกมา และเมื่อนางอ้า ปาก ยาเม็ดหนึ่งก็ถูกเฟิ่งจิ่วดีดเข้าไปในปาก
“เจ้าให้นางกินอะไร!” ผู้นำตระกูลหร่วนจ้องเฟิ่งจิ่วอย่างเดือดดาล ไม่อยากเชื่อว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะเหิมเกริมขนาดนี้ กล้าทำเรื่องอย่างนั้นที่นี่ ต่อหน้าเขา
“แค่กๆ!” หร่วนซื่อไอ งอตัวพยายามที่จะอาเจียนเอายาเม็ดนั้นออกมา
“วางใจ ไม่ใช่ยาพิษ” เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ ไม่ได้สนใจแววตาเดือดดาลของผู้นำตระกูลหร่วน แต่หันไปถามหร่วนซื่อแทน “คุณหนูหร่วนสี่ ข้าได้รังแกเจ้าหรือไม่? ได้เอาเปรียบเจ้าหรือไม่?”
ครั้นได้ยินเฟิ่งจิ่วถาม ทุกคนประหลาดใจ ต่างก็หันไปมองทั้งสองคน ทว่า สิ่งที่ทำให้ทุกคนตะลึงคือคำตอบของคุณหนูหร่วนซื่อ
“ไม่”
“ไม่? ไม่แล้วทำไมนางบอกว่าเขาฉีกเสื้อผ้าของนางเพื่อเอาเปรียบนางเล่า?” เหล่าเด็กหนุ่มที่มาร่วมงานเลี้ยงที่ตระกูลเซี่ยเบิกตากว้าง
ส่วนคุณหนูหร่วนสี่ที่ได้ยินคำตอบของตนเองก็กรีดร้องตกใจ ขณะที่นางจะยกมือขึ้นปิดปากตนเอง กระแสพลังสายหนึ่งพุ่งเข้ามาสกัดจุดลมปราณของนาง ทำให้นางไม่อาจขยับตัวได้
ผู้นำตระกูลหร่วนมองคุณหนูหร่วนสี่ ก่อนจะหันไปมองเฟิ่งจิ่วอีก ถามว่า “เจ้าทำอะไรกันแน่!”
“ไม่ได้ทำอะไร ข้าแค่ให้นางกินยาสัจจะ ทำให้นางเปิดปากพูดความจริงเท่านั้น” เฟิ่งจิ่วหยักยิ้มมุมปาก ตอบคำอย่างไม่ยี่หระ จากนั้นเสียงฮือฮาก็ดังขึ้น มีคนถามขึ้นมาว่า “คุณหนูหร ร่วนสี่ เสื้อผ้าของเจ้าใครเป็นคนฉีก? มีคนรังแกเจ้าหรือไม่? มีคนเอาเปรียบเจ้าหรือไม่?”
“ข้าฉีกเอง ข้าจงใจฉีกให้ขาดเอง ไม่มีคนรังแกข้า ไม่มีคนเอาเปรียบข้า”
คำพูดออกจากปากของตนเองอย่างไม่อาจควบคุม หร่วนซื่อได้ยินคำพูดที่ออกจากปากของนาง ใบหน้าพลันซีดเผือดไปทั้งดวง ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย นางอยากห้ามตนเอง แต่กลับห้ามไม่ได้ ราวก กับร่างกายถูกควบคุมไว้ ทำให้พูดคำพูดที่อยู่ในใจออกมาจนสิ้น
“ไม่ๆ ไม่ใช่อย่างนี้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะพูด ข้าแค่บอกให้เขาไปเป็นแขกที่ตระกูลหร่วนแต่เขาไม่ยอม ข้าจึงอยากจะบังคับเขา ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ขะ ข้า…” นางยิ่งพูดก็ยิ่งส สับสน ยิ่งพูดก็ยิ่งลนลาน
ผู้คนรอบข้างต่างส่งเสียงฮือฮา นึกไม่ถึงว่าเรื่องจะเป็นอย่างนี้ ที่แท้นี่ก็เป็นเพียงละครฉากหนึ่งที่นางสร้างขึ้น เพราะนางเชิญเฟิ่งจิ่วไปเป็นแขกที่ตระกูลหร่วนแต่กลับถูกปฏิเ เสธจึงได้ปรักปรำเขาเช่นนี้?
นึกถึงคำพูดที่ผู้นำตระกูลหร่วนเสนอเมื่อครู่ว่าจะให้เฟิ่งจิ่วเข้าไปเป็นทาสให้ตระกูลหร่วน ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนพลันกระจ่างขึ้นมาทันที เด็กหนุ่มธรรมดาไม่มีทางทำให้พวกเขาลงทุนลงแ แรงขนาดนี้แน่ หรือว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะมีอะไรที่ไม่ธรรมดาอยู่?
ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เด็กหนุ่มคนนั้น เขาเอายาสัจจะออกมาได้อย่างง่ายดาย พวกเขาที่อยู่ที่นี่ไม่เคยได้ยินชื่อยาชนิดนี้มาก่อน แต่เห็นได้ชัดว่าประสิทธิภาพยอดเยี ยมมาก เพิ่งจะกินไปไม่นาน คุณหนูหร่วนซื่อก็พูดเรื่องของตนเองออกมาจนสิ้น สำหรับตระกูลใหญ่ ยาอย่างนี้นับว่าเป็นของดีจริงๆ
“เหอะ! เจ้าช่างไร้ยางอาย! เสี่ยวจิ่วเป็นคนดีขนาดนั้น เขายังเคยช่วยเหลือเจ้า รักษาโรคร้ายของเจ้า เจ้ากลับมุ่งร้ายปรักปรำเขา!” เซี่ยซือซือพุ่งตัวเข้าไปอย่างเดือดดาล หากไม่ใช่เซี่ย ยอวี้ถังดึงไว้ เดาว่านางคงวิ่งเข้าไปตีคนแล้ว
“อะไรนะ? เด็กหนุ่มคนนี้รักษาโรคของคุณหนูหร่วนสี่หรือ? อย่างนั้นก็เรียกว่าตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้นน่ะสิ!”
………………………………….
ตอนที่ 2716 เปิดเผย
“นั่นน่ะสิ คนอื่นเขารักษาโรคร้ายให้นาง นางกลับไปให้ร้ายคนอื่นเขาเช่นนี้?”
“ได้ยินว่าแต่ก่อนถูกตัดขาดจากโลกภายนอกมาตลอด เพิ่งจะถูกรับตัวออกมาเมื่อไม่นานนี้”
“ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรใส่ร้ายผู้มีพระคุณ!”
“ดูไม่ออกเลยจริงๆ เด็กสาวที่หน้าตางดงามคนหนึ่งจะมีจิตใจที่เลวร้ายเช่นนี้!”
เสียงของคนรอบข้างวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา คนของตระกูลหร่วนมีเพียงความอับอาย
เฟิ่งจิ่วไม่ได้สกัดจุดลมปราณไว้นานนัก ไม่นานหร่วนซื่อก็ทรุดนั่งลงไปอย่างขาอ่อน ดวงหน้าซีดเผือดมองไปทางผู้เฒ่าตระกูลหร่วนที่ยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนซึ่งไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อ อใดอย่างแตกตื่นและหวาดกลัว
“บ่าว! ส่งคุณหนูสามและคุณหนูสี่กลับบ้าน” ผู้นำตระกูลหร่วนออกคำสั่งเสียงเข้ม แต่สายตากลับจ้องมองเฟิ่งจิ่วอย่างขึ้งเคียด พลันนั้น ราวกับสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง เขาหันไปมองด้า านหนึ่ง เห็นว่าพ่อของเขามาก็อดตะลึงไม่ได้ “ท่านพ่อ? ท่านมาได้อย่างไร?”
สายตาของทุกคนหันไปมองทางผู้เฒ่าหร่วน เห็นผู้เฒ่าหร่วนเอามือไขว้หลังเดินออกมา สายตาคู่นั้นตวัดมองผ่านคุณหนูหร่วนสี่ที่นั่งอยู่บนพื้นแวบหนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้ว หันไปเอ่ยกั บชายหนุ่มตระกูลหร่วนสองสามคนที่อยู่ด้านหนึ่ง “มัวยืนอึ้งอะไรอยู่? ยังขายหน้าไม่พออีกหรือ? พาตัวนางกลับไปเสีย!”
หร่วนซื่อที่ตอนแรกหน้าซีดเผือดพอได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าหร่วนก็ยิ่งหวาดกลัว นางโบกมือผลักคนที่จะเข้ามาประคองนาง หันไปมองพี่ใหญ่ของนางที่มาพร้อมกับผู้เฒ่าหร่วน ก่อนจะร้อง งไห้อ้อนวอน “พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ช่วยข้าด้วย ท่านช่วยข้าด้วย ช่วยขอร้องแทนข้าที ข้าไม่กลับไป ข้ากลับไปไม่ได้”
คุณชายใหญ่ตระกูลหร่วนมองนางด้วยสายตาซับซ้อน เอ่ยว่า “น้องสี่ เจ้ากลับไปกับพวกเขาก่อนเถอะ! ไม่เป็นไรหรอก” เขาไม่รู้ว่าเหตุใดน้องสี่ที่เคยว่านอนสอนง่ายจึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ในเวลาเพียงไม่กี่วัน หรือเพราะจากที่เคยถูกเพิกเฉยก็ได้รับความสำคัญ? จึงทำให้นางเปลี่ยนไปราวกับคนละคนเช่นนี้?
ทว่า หร่วนซื่อได้ยินคำพูดของเขาแล้วกลับส่ายหน้าอย่างหวาดกลัว “ไม่! ไม่! พี่ใหญ่ ข้ากลับไปไม่ได้ ข้ายังทำหน้าที่ไม่เสร็จ ทำให้ตระกูลขายหน้า พวกเขาไม่ปล่อยข้าไปแน่”
“บ่าว! มาลากตัวนางกลับไป! นี่กำลังพูดเหลวไหลอะไรอยู่!” ผู้เฒ่าหร่วนหน้าตาเคร่งเครียด ตวาดเสียงเกรี้ยว สั่งให้คนลากนางออกไป
“ไม่! ไม่นะ! ฮือ ข้าไม่กลับ…” นางร้องไห้คร่ำครวญอย่างไร้ที่พึ่ง มองหน้าคนในตระกูลแต่ละคน ท่านปู่ของนาง ท่านพ่อของนาง พี่ชายของนาง พี่สาวของนาง พวกเขาเพียงยืนมองอยู่อย่างนั น มองอย่างรังเกียจเหมือนคนแปลกหน้า ไม่มีใครช่วยนางได้ ไม่มีเลย
ทันใดนั้น นางหยุดร้องไห้แล้วคลานไปหาเฟิ่งจิ่ว “พี่ชายเสี่ยวจิ่วๆ ข้าผิดไปแล้ว ข้าผิดไปแล้วจริงๆ ข้าไม่ควรคิดร้ายต่อเจ้า แต่ว่า แต่ว่าข้าไม่มีทางเลือก ข้าไม่มีทางเลือกจริงๆ พ พี่ชายเสี่ยวจิ่วช่วยข้าด้วยเถอะ ช่วยข้าด้วย! ท่านปู่จะจับข้าเป็นหลูติ่งเพื่อใช้ให้ลูกหลานที่โดดเด่นในตระกูลฝึกวรยุทธ์ พวกเขาจะจับข้าไปขัง ข้ากลัว ข้ากลัวมากพี่ชายเสี่ยว วจิ่ว…”
ครั้นได้ยินคำพูดนั้น หัวใจของเฟิ่งจิ่วสะดุดไหว ราวกับผิวน้ำทะเลสาบที่เงียบสงบถูกหินก้อนหนึ่งขว้างลงไป เกิดเป็นริ้วคลื่นกระจายออกไป เฟิ่งจิ่วขมวดคิ้ว นัยน์ตาพลันแปรเปลี่ยนเ เป็นเยือกเย็น เพราะนางกินยาสัจจะเข้าไป เฟิ่งจิ่วจึงรู้ว่าตอนนี้คำพูดของหร่วนซื่อเป็นเรื่องจริง
หลูติ่ง[1]? เพราะนางเกิดมาก็มีพื้นฐานร่างกายเป็นหลูติ่ง ครอบครอบของนางจึงจะจับนางขังเพื่อใช้เป็นหลูติ่งงั้นหรือ? กระทั่งรีดเลือดออกมาจนหยดสุดท้าย?
นาทีนี้ ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้ว เหตุในเวลาเพียงไม่กี่วัน เด็กสาวที่เคยว่าง่ายและใจดีจึงได้กลายเป็นเช่นนี้ไปได้
………………………………….
[1] หลูติ่ง หมายถึง สตรีเพศพลังหยินที่มีไว้เพื่อฝึกบำเพ็ญคู่กับชายพลังหยาง