เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2779 ลงมือ / ตอนที่ 2780 ยากจะหักห้ามใจ
ตอนที่ 2779 ลงมือ
“นั่นสิ แม่นางคนนั้นก็ไม่ได้อ่อนแอเลยนะ”
ฟังจากบทสนทนาของคนพวกนั้น พวกเฟิ่งจิ่วที่อยู่ข้างหลังหยุดเดิน พวกเขาหันไปมองทางฝูงคน สายตาถูกพวกคนที่ยืนมุงข้างหน้าบดบัง มองไม่เห็นว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกันแน่
เฟิ่งจิ่วสั่งเหลิ่งซวง “ไปดูหน่อย” เหตุใดเธอรู้สึกได้ว่าคนที่พวกเขากำลังพูดถึงคืออวิ๋นเสวี่ยซิน?
เหลิ่งซวงพยักหัว ก่อนเดินไปข้างหน้า เบียดตัวเข้าไปด้านหน้าของฝูงชนที่กำลังมุงอยู่ ครั้นเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า สายตาของนางไหวระริก จากนั้นก็ถอยออกมาเงียบๆ
นางมองเซวียนหยวนโม่เจ๋อแวบหนึ่ง ก่อนหันไปรายงานนายท่านของนางว่า “นายท่าน ผู้หญิงที่คนพวกนั้นพูดถึงก็คือแม่นางอวิ๋นเจ้าค่ะ”
เฟิ่งจิ่วได้ยินก็มุมปากกระตุก เธอเดาถูกจริงด้วย? เธอหันไปมองเซวียนหยวนโม่เจ๋อโดยสัญชาตญาณ ก่อนคลี่ยิ้มที่ดูเหมือนไม่ได้ยิ้ม “ศิษย์น้องของท่านล่ะ!”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อสีหน้าปกติ เพียงเอ่ยว่า “ไม่เป็นไร ด้วยวรยุทธ์ของนาง นางดูแลตนเองได้”
“หมายความว่าไม่ต้องสนใจนางก็ได้?” เฟิ่งจิ่วยักคิ้วถาม
“ในเมื่อนางรับมือได้ ย่อมไม่ต้องให้พวกเรายื่นมือช่วยเหลือ”
จากที่เขารู้จักอวิ๋นเสวี่ยซิน คนธรรมดาที่นี่ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง อย่างไรเสียนางก็ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ วรยุทธ์ของนางนับว่ายอดเยี่ยมที่สุดในตระกูลของนางแล้ว หากคนเช่นนั้ นยังรับมือไม่ได้ อย่างนั้นนางก็ไม่ใช่อวิ๋นเสวี่ยซินแล้ว
เฟิ่งจิ่วครุ่นคิด ก่อนจะกลอกตาแวบหนึ่งแล้วเอ่ยว่า “แม้จะพูดอย่างนั้น แต่อย่างไรก็เป็นแขกของเรา ปล่อยให้แขกเผชิญหน้ากับเรื่องอย่างนี้ เหมือนจะไม่ค่อยดีกระมัง?” เฟิ่งจิ่วว่า ก่อนจะยื่นเด็กให้เซวียนหยวนโม่เจ๋ออุ้ม “ข้าไปดูหน่อย”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เขารู้อยู่แล้วว่าเฟิ่งจิ่วนั้นอยู่เฉยไม่ได้
เฟิ่งจิ่วเดินเข้าไป ชาวบ้านที่กำลังมุงดูจู่ๆ ก็ถูกดึง ขณะกำลังจะหันมาด่า พอเห็นว่าเป็นภูตหมอก็อดอ้าปากค้างไม่ได้ รีบถอยออกไปเพื่อเปิดทางให้เธอ
พอมาถึงด้านหน้า เฟิ่งจิ่วเห็นอวิ๋นเสวี่ยซินในชุดสีขาวกำลังยืนอยู่มุมหนึ่งด้วยสีหน้าเย็นชา ด้านหน้าของนางคือชายฉกรรจ์ตาเดียวรูปร่างกำยำล่ำสันกำลังขวางทางนางอยู่ นางหยักยกมุ มปากเล็กน้อย สายตากวาดมองไปยังผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ
คนพวกนี้รวมกันแล้วก็มีกันสิบกว่าคน กอปรกับวรยุทธ์ของชายตาเดียวนั่น จะว่าไปแล้ว หากอยากเป็นเจ้าถิ่นก็นับว่าเหลือเฟือ แต่วรยุทธ์ที่อวิ๋นเสวี่ยซินแสดงออกมาคือระดับปราชญ์เ เซียน ไม่ใช่คนทั่วไปจะกำราบนางได้
นึกมาถึงตรงนี้ เฟิ่งจิ่วกอดอกยืนดูอย่างสนใจ ชายตาเดียวนั่นเหตุใดจึงหมายตาอวิ๋นเสวี่ยซินโดยไม่ดูตาม้าตาเรือได้? แต่ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ถือโอกาสนี้ดูฝีมือของนาง
“มัวยืนอึ้งอะไรกันอยู่? หามแม่นางน้อยคนนี้กลับไปให้ข้าเดี๋ยวนี้!” ชายตาเดียวเอ่ย มุมปากเผยอขึ้น เผยรอยยิ้มชั่วร้ายขณะจ้องหญิงสาวอรชรงดงามในชุดสีขาว
ในสมองกำลังจินตนาการ หากหามหญิงงามกลับบ้านไปแล้วจะทำอะไรดี
“ลูกพี่ ผู้หญิงคนนี้ดูไม่เหมือนชาวบ้านธรรมดา จะหาเรื่องนางจริงๆ หรือ?” ผู้ฝึกตนที่อยู่ข้างๆ กระซิบถามเบาๆ รู้สึกว่าผู้หญิงชุดขาวถูกพวกเขาล้อมแล้วก็ยังไม่เห็นแสดงท่าทีหวาดกล ลัว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกลังเลขึ้นมา
“เฮอะ! ผู้หญิงคนนี้เป็นคนต่างถิ่น ข้างกายไม่มีองครักษ์สักคน เดาว่าคงเป็นผู้ฝึกตนไร้สำนัก จัดการก่อนแล้วค่อยว่ากัน” เขาพยักหน้าส่งสัญญาณ ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ จึงรายล้อมเข้า าไป แต่ในเวลานี้เอง เห็นเพียงประกายเยือกเย็นเส้นหนึ่งพาดผ่าน ผู้ฝึกตนที่ก้าวเข้าไปล้มลงไป
………………………………….
ตอนที่ 2780 ยากจะหักห้ามใจ
ตรงลำคอของเขา ของเหลวสีแดงอุ่นๆ ไหลออกมาเป็นเส้น กลิ่นคาวเลือดจางๆ กระจายออกไป ภาพนี้ทำให้คนที่มามุงดูตกใจ ต่างก็พากันถอยหลัง มองผู้หญิงชุดขาวที่ปลิดชีวิตคนในคราวเดียว วอย่างตกตะลึง
เฟิ่งจิ่วยักคิ้ว เห็นอวิ๋นเสวี่ยซินหันมามองเธอ ในมือถือกระบี่เดินเข้ามาทีละก้าวๆ ไม่สนใจชายตาเดียวที่กำลังเบิกตากว้างด้วยความตะลึง
นางเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเฟิ่งจิ่ว ก่อนเอ่ยกับเธอว่า “ภูตหมอ ข้าเป็นแขกของท่าน ท่านจะยืนมองดูแขกถูกรังแกเฉยๆ เช่นนี้หรือ?”
เฟิ่งจิ่วหยักยิ้มมุมปาก ตอบว่า “ด้วยวรยุทธ์ของแม่นางอวิ๋น ต่อกรกับอันพาลชั้นล่างพวกนี้สบายอยู่แล้ว หายากที่จะได้ชมแม่นางอวิ๋นเฉิดฉาย ข้าย่อมไม่ยอมพลาดโอกาสนี้ไป”
อวิ๋นเสวี่ยซินมองเฟิ่งจิ่วเงียบๆ กวาดมองผ่านดวงหน้างามเลิศล้ำของนางไปที่เซวียนหยวนโม่เจ๋อซึ่งกำลังอุ้มเด็กเดินเข้ามา ถามว่า “ศิษย์พี่ก็คิดเช่นนี้หรือ?”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อมองหน้านางด้วยสีหน้าปกติ ก่อนจะชำเลืองมองศพบนพื้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ด้วยวรยุทธ์ของเจ้า คนพวกนี้ยากจะเข้าใกล้เจ้าได้อยู่แล้ว ฉะนั้นไม่มีทางที่เ เจ้าจะถูกรังแก”
กระบี่ในมืออวิ๋นเสวี่ยซินเงื้อสูง พลังกระบี่ฟาดฟันออกจากกระบี่ นางไม่แม้แต่จะหันหลัง พลังกระบี่สายนั้นตวัดฟันไปที่ชายตาเดียวอย่างแม่นยำ
“โครม!”
ชายตาเดียวไม่มีโอกาสแม้แต่จะกรีดร้องด้วยซ้ำ เขาเบิกตากว้างขณะล้มลงไป ร่างกายกระตุกสั่น ลมหายใจเฮือกสุดท้ายยังติดอยู่ที่ลำคอก็สิ้นใจไปแล้ว
อวิ๋นเสวี่ยซินหลุบตา เก็บกระบี่ยาวในมือ น้ำเสียงที่คาดเดาอารมณ์ไม่ถูกเปล่งออกมาเบาๆ “ศิษย์พี่พูดถูก คนพวกนี้ใช่คู่ต่อสู้ของข้าเสียที่ไหน? ด้วยพลังของพวกเขา แทบไม่มีทาง เข้าใกล้ข้าได้อยู่แล้ว เพียงแต่…”
นางเงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้ามองเซวียนหยวนโม่เจ๋อ “ศิษย์พี่ไม่ถามไม่ไถ่ข้าสักคำเช่นนี้ ทำให้ข้าเสียใจนัก ศิษย์พี่หรือไม่ หัวใจของเสวี่ยซินผูกอยู่กับศิษย์พี่?”
ครั้นได้ยินอย่างนั้น เซวียนหยวนโม่เจ๋อหันไปมองเฟิ่งจิ่วตามจิตใต้สำนึกที่ตะลึงพรึงเพริด ด้วยกลัวว่าเฟิ่งจิ่วจะเข้าใจผิด สวรรค์รู้ว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันแค่ไหน? ตล ลอดเวลาที่ผ่านมานางไม่เคยแสดงออกเลย และเขาก็ไม่เคยคิดกับนางเช่นนี้แม้แต่น้อย
เฟิ่งจิ่วม้วนปอยผมที่สยายอยู่ตรงหน้าอกเล่นด้วยปลายนิ้ว อมยิ้มมุมปาก มองอวิ๋นเสวี่ยซินด้วยสายตาลึกซึ้ง ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย “แม่นางอวิ๋นสารภาพรักต่อหน้าคนตายห หลายสิบศพบนพื้นเช่นนี้ ช่างน่าตะลึงยิ่งนัก!”
ครั้นเฟิ่งจิ่วเอ่ยคำนี้ออกไป ฝูงชนที่กำลังตะลึงงันก็ได้สติกลับมา “นั่นสิ แม่นางคนนี้ดูบุคลิกไม่ธรรมดา ซ้ำยังหน้าตางดงามขนาดนั้น ไม่นึกเลยจะทำเรื่องอย่างนี้ได้ คนเราดูกัน นที่รูปร่างหน้าตาไม่ได้จริงๆ”
“มีอะไรน่าแปลก? เมื่อกี้เจ้าไม่เห็นหรือว่านางปลิดชีวิตของคนพวกนั้นโดยไม่กะพริบตาด้วยซ้ำ? ถึงจะเป็นอันธพาลชั้นต่ำ แต่ทันทีที่ลงมือก็สังหารพวกเขาแล้ว ไม่มีใครโหดเหี้ยมเกินนางแล ล้ว”
คำพูดมากมายลอยเข้าหูของอวิ๋นเสวี่ยซิน นางราวกับไม่ได้ยิน สีหน้าเป็นปกติ เพียงหันไปมองเซวียนหยวนโม่เจ๋อที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ และเอ่ยว่า “ศิษย์พี่ ข้าก็แค่ ยากจะหักห้ามใจตนเอง”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อไม่พูดอะไร เพียงขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องนางนิ่งๆ ครู่หนึ่ง
เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ “รู้ทั้งรู้ว่าโม่เจ๋อเป็นคู่หมั้นของข้าแม่นางอวิ๋นก็ยังสารภาพรักต่อหน้าผู้คน นับว่ายากจะหักห้ามใจจริงๆ เพียงแต่ การยากจะหักห้ามใจของแม่นางอวิ๋นช่างเกินขอบเ เขตไปแล้ว แต่ข้าก็เข้าใจนะ ใครใช้ให้คู่หมั้นของข้าโดดเด่นขนาดนี้กันเล่า!”
YOU MAY ALSO LIKE
