เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2787 สงสัย / ตอนที่ 2788 จัดแจง - novel-lucky

ตอนที่ 2787 สงสัย

ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ในห้องครู่หนึ่ง ผ่านไปไม่นาน เหลิ่งซวงก็มาถึง

“นายท่าน เจ้าตำหนัก” เหลิ่งซวงคารวะพวกเขาสองคน ได้กลิ่นคาวเลือดในห้อง นางจึงหันไปมองคนข้างในแวบหนึ่ง

“เจ้าไปทำแผลให้นางเถอะ! แล้วก็ป้อนยาเม็ดนี้ให้นางด้วย” เฟิ่งจิ่วยื่นยาขวดหนึ่งให้นาง ขณะเดียวกันก็เหลือบมองเซวียนหยวนโม่เจ๋อแวบหนึ่ง

เซวียนหยวนโม่เจ๋อรู้สึกประหลาดใจที่เธอมองมา จึงถามว่า “ทำไมหรือ?”

“ศิษย์น้องของท่านถูกส่งกลับเรือนมานานขนาดนี้แล้ว พวกเราก็ไม่คิดจะห้ามเลือดให้นาง เลือดไหลเยอะอย่างนี้ เดาว่าหลังหายดีนางต้องรู้สึกอ่อนแรงแน่” เธอนั้นไม่ได้สนใจ แต่เดาว่าโม่เจ๋อคงนึกไม่ถึงจุดนี้เลยกระมัง!

ก็จริง คนที่ไม่ได้อยู่ในดวงใจ มีหรือจะนึกได้ว่าแม้ไม่มีอันตรายถึงชีวิต อย่างไรก็ต้องห้ามเลือดก่อนเล่า? มีเพียงเธอที่เป็นเหมือนยอดดวงใจสำหรับเขา ที่เขาจะเป็นห่วงทุกระเบียดนิ้วยามได้รับบาดเจ็บ

นึกมาถึงตรงนี้ กลีบปากของเธอหยักโค้งเล็กน้อย

เซวียนหยวนโม่เจ๋อไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เพียงเอ่ยว่า “เมื่อครู่เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือ? บาดแผลบนตัวล้วนเป็นแค่บาดแผลเล็กน้อย ไม่อันตรายมาก”

ไม่มีอันตรายถึงชีวิต ก่อนที่เหลิ่งซวงจะมาทำแผลให้นาง เลือดไหลหน่อยก็ให้ไหลไป หรือจะให้เขาใส่ยาให้นาง? ไม่ได้เด็ดขาด ให้เฟิ่งจิ่วใส่ยาให้นาง? นั่นยิ่งไม่ได้ไปใหญ่

“อืม ไม่ตายหรอก เลือดไหลเล็กน้อยไม่เป็นไร” เฟิ่งจิ่วยิ้มหวานขณะตอบ “ไปกันเถอะๆ! ให้เหลิ่งซวงทำแผลให้นาง พวกเรากลับกันก่อน”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อจูงมือเธอเดินกลับ ระหว่างทาง เฟิ่งจิ่วพูดขึ้นว่า “ตอนนี้นางบาดเจ็บหมดสติ เรื่องที่จะให้นางย้ายออกเลื่อนออกไปก่อนก็แล้วกัน!” อย่างไรก็เป็นคนที่เคยช่วยชีวิตเขา สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมาะจะให้นางย้ายออกจากจวนเฟิ่งจริงๆ

“เจ้าตัดสินใจก็พอ” เซวียนหยวนโม่เจ๋อบอก “หลังจากนี้ข้าจะสะสางงานในตำหนักยมราช อาจจะค่อนข้างยุ่ง”

“อืม เข้าใจแล้ว! อย่างนั้นข้าจะกำชับให้คนดูแลนางเอง”

จู่ๆ เซวียนหยวนโม่เจ๋อก็หยุดเดิน คล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้ เฟิ่งจิ่วเห็นเขาเป็นอย่างนี้จึงหยุดเดินแล้วมองเขานิ่งๆ กระทั่งผ่านไปครู่หนึ่ง จึงเห็นเขามองมาที่เธอ

“เจ้าบอกว่านอกจากบาดเจ็บภายใน นางยังกระดูกซี่โครงหักสองซี่ด้วย?”

เฟิ่งจิ่วกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะพยักหน้า “ก็ใช่ไง!” เมื่อกี้ก็บอกแล้วไม่ใช่หรือ? แต่กลับเห็นเขาขมวดคิ้ว ถามขึ้นว่า “มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”

เซวียนหยวฯโม่เจ๋อมองเธอ ถอนหายใจเบาๆ “ช่วงที่เจ้าไม่อยู่ นางให้ข้าออกไปข้างนอกกับนางก็มักจะรู้จักขอบเขตและกาลเทศะเสมอ ไม่เคยแสดงออกว่าชมชอบข้ามาก่อน ข้าย่อมไม่เคยคิดไปถึงด้านนั้น คิดแค่ว่านางเห็นข้าเป็นศิษย์พี่เท่านั้น”

เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง คิ้วขมวดเล็กน้อย สีหน้าเคร่งขรึมก่อนเอ่ยต่อว่า “แต่หลังจากคำพูดที่นางพูดบนถนนใหญ่คืนนี้ กอปรกับเห็นนางบาดเจ็บไม่ได้สติตอนนี้ การตัดสินใจที่จะให้นางย้ายออกก็ถูกเลื่อนออกไป นี่ทำให้ข้ามีความคิดที่น่ากลัวผุดขึ้นมาความคิดหนึ่ง”

เฟิ่งจิ่วเองก็เป็นคนฉลาด เธอเข้าใจอย่างรวดเร็ว เธอได้ยินการคาดเดาของเขาสีหน้าพลันตกตะลึง “ท่านหมายความว่า นี่อาจจะเป็นฝีมือนางทำตนเอง?”

“อืม”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อขมวดคิ้วรับคำ เมล็ดพันธ์แห่งความสงสัยเมื่อถูกโปรยลงมาแล้ว ย่อมไม่อาจกลับไปเชื่อใจได้อีก ก็เหมือนกับเขาที่ไม่เคยคาดคิดว่านางชอบเขา และมีจุดประสงค์อื่นที่มาอยู่กับเขา

เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ ส่ายหน้าบอกว่า “เป็นไปไม่ได้” เธอพูดอย่างมั่นใจ ก่อนอธิบายว่า “ข้าเป็นหมอ หากเป็นบาดแผลที่เกิดจากทำตนเอง นางโกหกข้าไม่ได้หรอก”

………………………………….

ตอนที่ 2788 จัดแจง

เธอกุมมือเขา บอกว่า “บาดแผลของนางเกิดจากแรงภายนอก หนำซ้ำตำแหน่งที่บาดเจ็บภายในก็เป็นตำแหน่งที่สร้างขึ้นเองไม่ได้ และบาดแผลภายนอกของนางก็ล้วนเกิดจากพลังภายนอกทั้งสิ้น มันถึงได้ไม่ลึกมาก”

ขณะอธิบายสิ่งเหล่านี้ เธอมองเขาที่ขมวดคิ้ว ก่อนถามว่า “เหตุใดท่านจึงสงสัยว่านางจะทำเช่นนั้น?”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเห็นเธอมองเขาอย่างสงสัย จึงตอบว่า “อาจิ่ว นางไม่ใช่คนธรรมดา นางมาจากตระกูลที่ยอดเยี่ยมตระกูลหนึ่ง อยู่นอกมหาสมุทรนางมีชื่อเสียงโด่งดัง อายุของนางใกล้เคียงกับเจ้า กลับมีวรยุทธ์ระดับปราชญ์เซียนแล้ว หากนางทำเรื่องเช่นนั้นเพราะชอบข้า ข้าคิดว่ามีความเป็นไปได้”

เขาจูงมือเดิน พลางเอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้ ข้าปฏิบัติต่อนางเป็นพิเศษ นอกจากเหตุผลที่เจ้ารู้แล้ว ก็เพราะนางล้วนโดดเด่นในทุกด้าน คนที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง อยู่ที่ไหนล้วนได้รับการชื่นชมจากคนรอบข้าง นางก็เป็นเช่นนั้น เพียงแต่ เรื่องที่นางประสบในคืนนี้บังเอิญเกินไป ซ้ำยังมีคำพูดที่นางเคยพูดตอนอยู่ที่ตลาดอีก ฉะนั้น ช่วยไม่ได้ที่ข้าจะสงสัยอย่างนี้”

เฟิ่งจิ่วครุ่นคิด “อืม ข้าจะคอยสังเกตเอง ท่านวางใจเถอะ!” หากเป็นอย่างที่เขาคาดเดาจริงๆ อย่างนั้นความทะเยอทะยานของอวิ๋นเสวี่ยซินก็ไม่ธรรมดาจริงๆ

คนที่กล้าทำร้ายตนเองอย่างโหดเหี้ยมเช่นนั้น ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะสามารถมองข้ามได้

วันต่อมา เพราะเมื่อคืนนอนดึก เฟิ่งจิ่วจึงตื่นสาย ตอนที่เธอตื่นก็เห็นว่าเซวียนหยวนโม่เจ๋อไม่อยู่แล้ว เธอจึงล้างหน้าล้างตาแล้วออกจากห้อง

“ตื่นแล้วหรือ? ข้าให้ห้องครัวเตรียมอาหารเช้าแล้ว ตอนนี้กินได้พอดี” เซวียนหยวนโม่เจ๋อนั่งอยู่ที่โต๊ะในลานบ้าน ในมือถือตำราอยู่ ส่วนอิ่งอียืนอยู่ในมุมหนึ่งของลานบ้าน

เธอเดินไปหา ดูอาหารเช้าบนโต๊ะ ก่อนเผยยิ้มออกมา “ล้วนเป็นของที่ข้าชอบกิน”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อพับตำราในมือตั้งแต่ที่เธอเดินออกมาแล้ว เขาตักข้าวให้เธอหนึ่งถ้วย “กินเยอะๆ หน่อย”

“เมื่อคืนท่านบอกว่าจะสะสางงานในมือ ข้ายังคิดว่าท่านออกไปแต่เช้าแล้วเสียอีก!” เธอคีบกับแกล้มกิน

“กินข้าวเช้ากับเจ้าก่อนแล้วค่อยกลับจวนหลิง ข้ากำชับอิ่งอีแล้ว ให้เรียกบ่าวรับใช้มา ข้าจะจัดแจงแบ่งหน้าที่ให้พวกเขา” เขาคีบอาหารให้เธอ พลางกล่าวว่า “ข้าจะสะสางงานที่จวนหลิง หากมีเรื่องอะไรก็ไปหาข้าได้”

“อืม” เฟิ่งจิ่วรับคำ หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จก็เช็ดมุมปากแล้วลุกขึ้นยืน “ท่านไปทำงานเถอะ! เรื่องทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเผยยิ้ม นัยน์ตาสีดำจับจ้องไปที่เธออย่างอบอุ่น “อย่าหักโหมเกินไป ข้าจะกลับมาค่ำหน่อย” เอ่ยจบ ก็พาอิ่งอีตรงไปที่จวนหลิง

หลังจากสั่งให้เก็บสำรับอาหารเช้า เฟิ่งจิ่วก็ออกจากลานบ้าน ตรงไปยังเรือนที่พักของอวิ๋นเสวี่ยซิน ตอนมาถึง ก็เห็นเหลิ่งหวาเดินเข้ามาหา

“นายท่าน”

“อืม ผู้หญิงคนนั้นฟื้นหรือยัง?” เฟิ่งจิ่วถาม ก่อนเดินเข้าไป

“ข้ากำลังจะมารายงานนายท่านพอดี นางฟื้นแล้ว” เหลิ่งหวายืนรายงานข้างๆ เธอ

เฟิ่งจิ่วพยักหน้า ตอนที่เข้ามาข้างใน ก็เห็นเหลิ่งซวงอยู่ที่นั่น เธอจึงถามว่า “เหลิ่งซวง เจ้ามาที่นี่แล้วใครดูแลห้าวเอ๋อร์?”

“ชิงเฉิงเจ้าค่ะ” เหลิ่งซวงตอบ

เฟิ่งจิ่วได้ยินอย่างนั้นจึงไม่ถามมากอีก เธอเดินเข้าไปในห้อง เหลิ่งหวาหยุดอยู่ที่ลานบ้านไม่ได้ตามเข้าไป ส่วนเหลิ่งซวงเดินตามเข้ามาถึงในห้อง