เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2799 ศพเกลื่อนพื้น / ตอนที่ 2800 ไม่จำเป็นต้องตามหา
ตอนที่ 2799 ศพเกลื่อนพื้น
เมื่อเจ้าตำหนักยมราชโกรธเกรี้ยว ราวกับนรกบนดินก็ไม่ปาน เหตุการณ์ตรงหน้า แม้จะเป็นผู้ฝึกตนที่เคยปีนขึ้นมาจากกองศพคนตาย ก็ยังอดสั่นสะท้านไปทั้งตัวไม่ได้
ห่างออกไปไม่ไกล โม่เฉินในชุดสีขาวนั่งอยู่บนต้นไม้ เขาละสายตาจากกลางอากาศ หันไปมองตรอกที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดเส้นนั้น สายตาของเขาไหวระริกเล็กน้อย
นึกไม่ถึงว่าเฟิ่งจิ่วเพิ่งกลับมา ก็ไม่รู้ถูกจับตัวไปที่ไหนอีกแล้ว ค่ายกลเคลื่อนย้ายที่ปรากฏกลางท้องฟ้านั่น คนทั่วไปเกรงว่าจะเปิดไม่ออก หนำซ้ำพลังสีดำที่พันข้อมือเฟิ่งจิ่ว ไว้นั่น…ดูเหมือนว่าเฟิ่งจิ่วคงถูกคนที่มีบัวดำทำลายล้างอยู่ในครอบครองพาตัวไปเสียแล้ว
นาทีนี้ เขาอดเป็นห่วงไม่ได้ นางจะรอดจากเงื้อมมือคนพวกนั้นได้หรือไม่?
เมื่อคนชุดดำพวกนั้นถูกสังหาร เฟิ่งจิ่วถูกหลุมดำดูดเข้าไป ทุกคนในจวนเฟิ่งหยุดอยู่นอกจวนครู่หนึ่ง ก่อนจะให้คนส่วนหนึ่งเก็บกวาดศพบนพื้นด้านนอก จากนั้นก็ให้คนเจ็บเข้าไปทำแ แผลในจวน
เซวียนหยวนโม่เจ๋อหน้าตาเคร่งเครียด รอบกายเต็มไปด้วยไอเย็นเยียบขณะเดินเข้ามาในจวนเฟิ่ง ด้านหลังมีหมาป่าสีเงินกำลังส่งเสียงคราง มันมองท้องฟ้าอย่างเศร้าสร้อย สุดท้ายก็หมุนตัวเดิน นเข้าไปในจวน
หากนายท่านผูกพันธสัญญาคู่ชีวิตกับมัน ตอนนี้มันคงเข้าไปในห้วงมิติได้แล้ว ตอนนี้อสูรกลืนเมฆากับเหล่าไป๋เข้าไปในห้วงมิติกับนายท่านแล้ว มีแค่มันที่ถูกทิ้งไว้ที่นี่
ณ จวนเฟิ่ง
เซวียนหยวนโม่เจ๋อนั่งอยู่ในห้องโถง เพราะเฟิ่งจิ่วถูกดูดเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้าย อารมณ์ของเขาจึงหม่นหมอง ทำให้ทุกคนในจวนพลอยรู้สึกกดดันไปด้วย บรรยากาศทั่วทั้งจวนหนักอึ้ง จนทำให้หายใจแทบไม่ออก
“เจ้าตำหนัก คุณชายโม่เฉินมาแล้วขอรับ” องครักษ์ที่อยู่ข้างนอกรายงาน ก่อนจะเห็นเงาร่างสีขาวสาวเท้าเดินเข้ามาอย่างแช่มช้า
เซวียนหยวนโม่เจ๋อกำลังนึกตำหนิตนเองอยู่ ความรู้สึกไร้ความสามารถนั้นช่างทรมานเหลือเกิน โดยเฉพาะยามที่ทำได้แค่มองดูเฟิ่งจิ่วถูกดูดเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้ายและหายไปต่อหน้าต่อตา า เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่าหากนางเป็นอะไรไป เขาจะทำอย่างไร…
“ค่ายกลเคลื่อนย้ายหลุมดำที่ปรากฏกลางท้องฟ้า หนำซ้ำยังมีบัวดำทำลายล้างคอยควบคุม แม้ตอนนั้นท่านจะดึงนางไว้ได้ อย่างไรก็ต้องถูกดูดเข้าไปอยู่ดี”
โม่เฉินเดินเข้ามาพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เขาเห็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อมองมาด้วยดวงตาแดงก่ำ จึงเอ่ยขึ้นอีกว่า “แรงดึงดูดนั้นไม่ได้มาจากทางนี้ แต่มาจากอีกฝั่งหนึ่งของหลุมดำ ำ ฉะนั้น อย่างไรก็ขัดขวางไม่ได้”
“เพราะนางคือเฟิ่งซิง ฉะนั้นจึงต้องผ่านความยากลำบากมากกว่าคนอื่นหรือ” เซวียนหยวนโม่เจ๋อถาม น้ำเสียงนั้นทุ้มต่ำและแหบพร่า
โม่เฉินนั่งลงในห้องโถง เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ใต้หล้านี้ มีใครไม่เคยผ่านความลำบากบ้าง บางคนประสบกับความลำบากอยู่ตลอด แต่กลับไม่มีอันตรายถึงชีวิต บางคนกลับต้องเจอเคราะห ห์ใหญ่มาเยือน ไร้ซึ่งหนทางรอด
แม้เฟิ่งจิ่วจะประสบกับความยากลำบากมามาก ทว่าทุกบทเรียนที่นางได้รับ หลังรอดพ้นจากความตายมาได้ ก็ล้วนมีพัฒนาการ เดิมนางก็ไม่ใช่คนธรรมดา เส้นทางที่นางเดิน ย่อมต้องแตกต่างจากผ ผู้อื่น”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนนุ่มนวล ราวกับไม่รู้สึกกังวลหรือกระวนกระวายเลยแม้แต่น้อย เขามองเซวียนหยวนโม่เจ๋อ ก่อนถามว่า “ท่านคิดจะทำอย่างไรต่อไป”
ตอนที่เขามาถึง ได้ยินคำพูดของเซวียนหยวนโม่เจ๋อพอดี เพียงแต่ ไม่เข้าใจความหมายของมัน
เซวียนหยวนโม่เจ๋อสายตาไหวระริก ประกายเส้นหนึ่งพาดผ่านนัยน์ตาสีนิล “เดิมทีพวกข้าตั้งใจว่าจะไปฝึกวรยุทธ์ด้วยกัน ไปขึ้นบันไดสู่แดนเซียนที่เกาะเซียนเฝิงไหล จากนั้นก็ข้ามไปยัง งโลกที่อยู่หลังประตูบานนั้นเพื่อฝึกตน เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าก่อนจะออกเดินทางกลับเกิดเรื่องนี้ขึ้น”
………………………………….
ตอนที่ 2800 ไม่จำเป็นต้องตามหา
โม่เฉินมองเขาแวบหนึ่ง “นางให้ท่านทำทุกอย่างเหมือนเดิม”
“ข้าจะไปตามนางกลับมา” เซวียนหยวนโม่เจ๋อเอ่ย ดวงตาฉายแววมาดมั่น
เขารู้ว่านางต้องการให้เขาทำตามที่คุยกันไว้ก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่วางใจ โดยเฉพาะเมื่อนางอยู่นอกมหาสมุทร เขายิ่งไม่วางใจให้นางอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเช่นนั้นเพียงลำพัง
โม่เฉินชะงักเล็กน้อย ก่อนถามว่า “จะออกเดินทางเมื่อใด ข้าไปกับท่านก็แล้วกัน!”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ไม่ต้อง”
โม่เฉินยิ้มอย่างอ่อนโยน “หากท่านจะไป ข้าคิดว่าเรื่องนี้มีความจำเป็น นอกเสียจากว่า ท่านไม่คิดจะไป”
“นายท่าน นายท่าน”
เสียงของฮุยหลางดังมาจากข้างนอก ไม่นานนักฮุยหลางในชุดขอทานวิ่งเข้ามา “นายท่าน ข้าได้ยินว่าภูตหมอ…เอ่อ คุณชายโม่เฉิน ท่านก็อยู่ที่นี่หรือ” ฮุยหลางอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อเห็ นโม่เฉิน
“ฮุยหลาง เจ้าทำอะไรผิดอีกแล้ว เหตุใดจึงอยู่ในชุดขอทานเช่นนี้” โม่เฉินมองเขา ขณะถามยิ้มๆ
“เอ่อ คือข้า ข้ากำลังฝึกตน ฝึกตนอยู่ข้างนอกน่ะ!” ฮุยหลางเกาหัวอย่างเก้อเขิน เห็นนายท่านของเขาปั้นหน้าตึง เขารีบยืนตัวตรงทันที “นายท่าน ทางหอยาสวรรค์ไม่มีคนบาดเจ็บล้ มตาย พวกเหลิ่งหวากับตู้ฝานกลับมาแล้ว พวกเขาไปตรวจคนในจวนก่อนแล้วขอรับ”
“ออกไปเถอะ!” เซวียนหยวนโม่เจ๋อโบกมือสั่งให้เขาถอยออกไป
“ขอรับ” ฮุยหลางรับคำ ตั้งใจว่าจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยมา เขาจึงคารวะแล้วถอยออกไป
เซวียนหยวนโม่เจ๋อเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนถามเสียงขรึมว่า “เฟิ่งจิ่วตกอยู่ในกำมือของคนพวกนั้น ในกรณีที่สถานการณ์เลวร้ายที่สุดจะเป็นอย่างไร” ร่างกายของเขาตึงเครียดขึ้นมา แม้แต่ตั วเขาเองก็ยังไม่อยากคิดถึงด้านที่เลวร้ายที่สุด เวลานี้จึงเพียงต้องการฟังคำพูดที่มีหวังจากปากของโม่เฉินเท่านั้น
โม่เฉินได้ยินคำถามก็เงียบไปครู่หนึ่ง ไม่นานเขาจึงตอบว่า “ที่จริง ข้าไม่เห็นด้วยที่ท่านจะไปตามหานาง ท่านน่าจะรู้ เฟิ่งจิ่วมีแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงอยู่ในมือ ขอเพียงสบโอกาสนางก ก็สามารถหนีจากคนพวกนั้นได้ หากพวกเราไป กลับจะกลายเป็นการกระทำที่เกินความจำเป็นเสียมากกว่า”
เขามองเซวียนหยวนโม่เจ๋อที่กำลังขมวดคิ้วแน่นอย่างลึกซึ้ง ก่อนพูดว่า “อีกอย่าง ท่านควรจะเชื่อนางถึงจะถูก ด้วยความสามารถและสติปัญญาของนาง ข้าคิดว่าแม้นางจะตกอยู่ในอันตราย นาง งก็จะต้องเปลี่ยนจากเคราะห์ร้ายกลายเป็นดีได้แน่”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อสูดหายใจลึกๆ เอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อย เขาที่ค่อยๆ ใจเย็นลงแล้วก็รู้ดี เฟิ่งจิ่วต้องการให้เขาทำเช่นนี้
เพียงแต่การปล่อยให้นางต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์อย่างนั้นเพียงลำพัง เขายังคงรู้สึกไม่วางใจอยู่ดี
สาวรับใช้ยกน้ำชาเข้ามาให้พวกเขาสองคน จากนั้นก็ก้มหน้าถอยออกไปเงียบๆ
“พวกท่านจะไปขึ้นบันไดสู่แดนเซียนบนเกาะเซียนเฝิงไหล ข้าเองก็ต้องหาเวลากลับไปบอกกับท่านอาจารย์ของข้าสักหน่อย” โม่เฉินเอ่ย ก่อนยกน้ำชาขึ้นจิบ
เซวียนหยวนโม่เจ๋อหนังตากระตุก เขาเหลือบมองโม่เฉิน “ไม่ได้บอกให้เจ้าไปกับพวกข้าด้วย”
“ใช่น่ะสิ! ท่านไม่ได้เชิญข้าร่วมเดินทางไปด้วย แต่ข้าก็ยังต้องไป”
โม่เฉินเอ่ยอย่างไม่สะทกสะท้าน ใช้ฝาถ้วยปาดใบชาบนผิวน้ำออก ก่อนอธิบายว่า “ท่านอาจารย์ของข้าสั่งไว้นานแล้ว ภารกิจของข้าคือติดตามเฟิ่งจิ่ว เพียงแต่พูดไปแล้วก็ละอายใจ ข้ามักท ทำภารกิจได้ไม่ดี ผิดต่อคำสั่งของท่านอาจารย์จริงๆ”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อไม่พูดอะไรอีก เพียงสูดหายใจลึกๆ จากนั้นก็ยกน้ำชาขึ้นมาจิบ ก่อนเอ่ยว่า “เจ้าควรกลับไปได้แล้ว! ข้ายังต้องสะสางเรื่องราวในจวนอีก”
YOU MAY ALSO LIKE
