เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2809 ผู้ฝึกเซียนอันตราย / ตอนที่ 2810 สัตว์ประหลาดทะเล
ตอนที่ 2809 ผู้ฝึกเซียนอันตราย
“ท่านเจ้าเมืองจะซ่อมแซมจวน จึงจับคนหนุ่มสาวที่ยังแข็งแรงไปไม่น้อย พ่อแม่ของเด็กล้วนถูกจับตัวไป ไม่ได้กลับมาจะหนึ่งปีแล้ว ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร”
เฟิ่งจิ่วไม่ถามอะไรอีก เพียงปลอบใจว่า “ท่านผู้เฒ่าอย่าได้เศร้าโศกไป ข้าว่าลูกชายและลูกสะใภ้ของท่านจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”
“น้อมรับคำอวยพรของท่านผู้ฝึกเซียน” ชายชรากล่าว ก่อนเอ่ยกับเฟิ่งจิ่วว่า “ท่านผู้ฝึกเซียน ท่านนั่งรอสักครู่ ข้าจะไปเตรียมอาหารมาให้”
เฟิ่งจิ่วเห็นตั้งแต่เข้ามาแล้วว่าในบ้านของชายชราไม่มีของกินเลย จึงเอ่ยว่า “ไม่ต้องหรอก ข้าออกไปหาอาหารทะเลกลับมาสักหน่อยก็พอแล้ว”
ชายชราตกตะลึง รีบเอ่ยว่า “ไม่ได้ๆ ท่านผู้ฝึกเซียน ในทะเลมีสัตว์ประหลาด มันกินคน”
“ไม่เป็นไร” เฟิ่งจิ่วเอ่ย ก่อนเรียกเหล่าไป๋เดินออกไปที่ทะเลพร้อมกัน
ผู้เฒ่าคนอื่นๆ เมื่อเห็นนางเดินออกไป จึงพากันมาถาม “ผู้ฝึกเซียนคนนั้นจะไปแล้วหรือ”
“เปล่า ท่านผู้ฝึกเซียนบอกว่าจะไปจับอาหารทะเลกลับมา” ชายชราตอบอย่างกังวล
“ในทะเลนั่นมีสัตว์ประหลาด มันกินคนนะ”
“นั่นสิ! ผู้ฝึกเซียนคนนั้นกล้าเข้าไปในทะเลได้อย่างไร อันตรายเกินไปแล้ว”
“บ้านเจ้าไม่มีอาหารแล้วหรือ ที่บ้านข้ายังมีอยู่หน่อย ให้ผู้ฝึกเซียนกลับมาเถอะ! จะได้ไม่เกิดเรื่องอันตรายขึ้น” ชายชราอีกคนกล่าว
“นั่นสิ! บ้านข้าก็มีอยู่บ้าง ข้าไปเอามาให้เจ้าก็แล้วกัน!”
“ใช่ๆ บ้านข้าก็มี”
เหล่าผู้เฒ่าพูดในขณะที่มือก็จูงเด็กเล็กอยู่ พวกเขาแสดงออกว่ายินยอมที่จะแบ่งปันอาหารให้กับผู้ฝึกเซียนที่มาพักที่นี่
ชายชราคนนั้นครุ่นคิด ก่อนตอบว่า “เช่นนั้นข้าไปเกลี้ยกล่อมหน่อยก็แล้วกัน!” ด้วยเหตุนี้ เหล่าผู้เฒ่าทั้งหมดต่างก็พากันเดินตามไป พลางตะโกนเรียกไปด้วย
“นายท่าน พวกเขาตามมาแล้ว” เหล่าไป๋หันกลับไป เห็นคนชราจากหมู่บ้านเล็กๆ นั่นตามมากันหมด จึงอดที่จะรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
เฟิ่งจิ่วได้ยินเสียงจากข้างหลังก็หยุดเดิน พอหันไปเห็นเหล่าผู้เฒ่าทั้งหมดในหมู่บ้าน ก็อดถามขึ้นไม่ได้ว่า “ท่านผู้เฒ่า พวกท่านจะทำอะไร”
“ท่านผู้ฝึกเซียน ในทะเลนั่นมีสัตว์ประหลาด ไปไม่ได้ๆ” ชายชราคนหนึ่งจูงมือเด็กน้อยเข้ามาเกลี้ยกล่อม ในดวงตาฉายแววหวาดกลัว “ครั้งก่อน ครั้งก่อนมีคนจากต่างถิ่นนั่งเรือไปในทะเล ต ตอนนั้นข้าเห็นกับตา เรือลำนั้นพลิกคว่ำ สัตว์ประหลาดกินคนบนเรือหมดเลย”
“ใช่แล้ว! ท่านผู้ฝึกเซียน พวกเรามีของกินอยู่เล็กน้อย หากเอามารวมกันก็จะมีมากพอให้ท่านกินอิ่มแล้ว” ชายชราอีกคนว่า
“ในทะเลอันตรายเกินไป ปกติพวกเราไม่กล้าลงไปเลย และลงไปไม่ได้ด้วย”
ฟังคำพูดของเหล่าผู้สูงวัย ทั้งยังเห็นพวกเขาจูงมือเด็กเดินมาด้วยกัน บ้างก็รีบร้อนเดินมาด้วยเท้าเปล่า ไม่แม้แต่จะใส่รองเท้า นางพลันรู้สึกอบอุ่นในใจ ก่อนยิ้มตอบว่า “ไม่เป็นไร จริงๆ นะ ข้าเป็นผู้ฝึกเซียน ข้าไม่กลัวสัตว์ประหลาดในทะเล”
เฟิ่งจิ่วยิ้มบอก ก่อนถามพวกเขาว่า “ปกติพวกท่านไม่ลงไปจับกุ้งจับปลาในทะเลหรือ เช่นนั้นแล้วพวกท่านกินอะไรกัน”
“พวกเราปลูกมันและผักไว้หลังบ้าน ปกติก็กินของพวกนั้น เข้าป่าตัดฟืนเพื่อไปแลกข้าวสารหรืออาหารอื่นๆ ในเมืองกลับมาบ้างเป็นบางครั้ง” ชายชราคนหนึ่งตอบ
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “ได้ ข้าเข้าใจแล้ว” นางหันไปมองพวกเขา ยิ้มถามว่า “พวกท่านจะไปกับข้าหรือไม่ ยืนดูอยู่ริมทะเลก็พอ อีกเดี๋ยวจะได้ช่วยข้าขนของกลับมาได้ด้วย”
พวกเขาได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึง ต่างมองหน้ากันแวบหนึ่ง หนึ่งในนั้นพูดขึ้นว่า “ได้ พวกเราไปกับท่าน เพียงแต่หากมีอันตรายท่านจะต้องรีบหนีนะ”
………………………………….
ตอนที่ 2810 สัตว์ประหลาดทะเล
“ได้” เฟิ่งจิ่วเอ่ยยิ้มๆ ก่อนพาพวกเขาเดินไปที่ชายหาด
วิถีชีวิตอันเรียบง่ายในชนบทและจิตใจที่ดีงาม ทำให้ที่แห่งนี้ดูงดงามถึงเพียงนั้น คนพวกนี้แม้จะเป็นแค่คนธรรมดา แต่จิตใจอันดีงามนี้กลับเป็นสิ่งที่หลายคนเทียบไม่ติด
เดินมาถึงริมทะเล เฟิ่งจิ่วให้พวกเขายืนอยู่ที่ชายฝั่ง ไม่ให้เข้าใกล้มากเกินไป ก่อนจะให้เหล่าไป๋ยืนคุ้มกันตรงนั้น ก่อนจะเหาะขึ้นไปกลางอากาศ แตะเท้าลงบนผิวน้ำทะเล
คลื่นสีครามเป็นประกายระยิบระยับ คลื่นสาดกระทบฝั่ง เสื้อสีแดงพลิ้วไหวเหนือผิวน้ำ ชุดกระโปรงสีสะดุดตาดุจดอกไม้บาน ทำให้เหล่าผู้สูงวัยและเด็กๆ ที่อยู่บนฝั่งต่างอดที่จะมองอย่าง เหม่อลอยไม่ได้
นางสะกิดปลายเท้าลงบนผิวน้ำ ระลอกคลื่นกระจายเป็นวงๆ นางมองลงไปใต้น้ำ เห็นกุ้งปลาว่ายไปว่ายมาอยู่รางๆ จึงรวมกลิ่นอายพลังวิญญาณกลางฝ่ามือแล้วซัดลงไป
“บึ้ม! บึ้มๆ!”
ฝ่ามือลมซัดใส่ผิวน้ำ ทำให้หยดน้ำสาดกระเซ็น กุ้งปลาในน้ำถูกซัดกระเด็นขึ้นมากลางอากาศ นางสะบัดแขนเสื้อ พัดเอากุ้งปลาพวกนั้นขึ้นฝั่งไปหาเหล่าเด็กและคนแก่ที่อยู่บนชายหาด
“ปะ ปลา! ยังมีกุ้ง! กุ้งกับปลาเยอะมาก!”
เหล่าผู้เฒ่าพูดอย่างติดอ่าง พวกเขาเบิกตากว้าง แต่ละคนมีสีหน้าตื่นเต้นดีใจ
“รีบเก็บเร็ว เก็บเร็วเข้า!”
“อ๊ะ! ลืมเอาของมาใส่ ข้ากลับไปเอาก่อน!” ชายชราตะโกน ก่อนจะรีบวิ่งกลับไป
“เร็ว กลับไปเอากะละมังหรือถังมาเก็บใส่ เร็วเข้า!” เหล่าผู้เฒ่ารีบกลับไปเอาภาชนะมาใส่ เด็กที่โตหน่อยก็วิ่งกลับไปเช่นกัน
พวกเด็กๆ เองก็เพิ่งเคยเห็นกุ้งปลามากมายขนาดนี้เป็นครั้งแรก ต่างวิ่งกลับบ้านไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ
“นี่ยังน้อยไป อีกเดี๋ยวยังมีมากกว่านี้อีก!” เหล่าไป๋เงยหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง ขณะหันไปพูดกับพวกเขา
จู่ๆ ม้าก็พูดภาษาคน ทำให้ชายชราที่ยืนอยู่ข้างเหล่าไป๋คนหนึ่งตกใจจนผงะถอยหลัง ชี้ไปที่เหล่าไป๋ บอกว่า “พะ..พูดได้ด้วย…”
เหล่าไป๋เหลือบมองพวกเขาอย่างดูแคลน “ข้าพูดได้อยู่แล้ว ข้าเป็นสัตว์เทวะกลายพันธุ์เชียวนะ แต่แค่นายท่านของข้าไม่ให้ข้าพูด จะได้ไม่ทำให้พวกเจ้าตกใจ”
เหล่าผู้เฒ่าพอได้ยินมันพูด ก็นึกถึงผู้ฝึกเซียนคนนั้น นี่เป็นสัตว์พาหนะของท่านผู้ฝึกเซียน คงจะไม่ทำร้ายพวกเขาหรอกกระมัง?
นึกมาถึงตรงนี้ พวกเขาจึงค่อยๆ วางใจ ก่อนจะเก็บกุ้งกับปลาที่กระโดดกระเด้งอยู่บนพื้นชายฝั่ง
ผ่านไปไม่นาน กุ้งปลาบนชายฝั่งกองรวมกันจนมีขนาดเท่าภูเขาขนาดย่อมสองลูก กองหนึ่งเป็นปลา อีกกองหนึ่งเป็นกุ้ง เหล่าผู้เฒ่าและเด็กต่างหัวเราะด้วยความดีอกดีใจ
อาจเพราะการกระทำของเฟิ่งจิ่วดึงดูดความสนใจจากสัตว์ร้ายที่อยู่ใต้ก้นทะเลลึก ทันใดนั้นเอง ผิวน้ำทะเลพลันเกิดคลื่นน้ำวน ขนาดของมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังดูดน้ำที่อยู่รอ อบๆ ให้จมลงสู่ก้นทะเล เสียงน้ำทะเลไหลเชี่ยวดังสนั่น เรียกความสนใจจากเหล่าผู้เฒ่าที่อยู่บนชายฝั่ง
“ท่านผู้ฝึกเซียนรีบกลับมา นั่นสัตว์ประหลาดในทะเล!” ชายชราคนหนึ่งตะโกนเรียก สีหน้าที่กำลังเบิกบานในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วยกคิ้ว ก่อนจ้องไปที่เงาขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ลึกลงไปใต้คลื่นน้ำวน นั่นคือเงาร่างที่ยาวหลายจั้ง รูปร่างมหึมามาก นางเห็นหางของเงาร่างนั้นกำลังสะบัดไปมาอยู ใต้น้ำ ทำให้กระแสน้ำเชี่ยวกราก
เฟิ่งจิ่วที่ตอนแรกอยู่ห่างจากผิวน้ำประมาณครึ่งจั้งค่อยๆ ลอยต่ำลง ทิ้งตัวเหยียบลงบนผิวน้ำ ใช้ตนเองเป็นเหยื่อล่อ ดึงดูดสัตว์ประหลาดใต้น้ำให้ปรากฏตัว ในตอนที่นางใช้เท้าแตะบ บนผิวน้ำเบาๆ สองครั้ง สิ่งที่อยู่ใต้น้ำพลันอ้าปากกว้างพร้อมพุ่งขึ้นมา
YOU MAY ALSO LIKE
