เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2845 ผ่อนคลายยามว่าง / ตอนที่ 2846 สุรามงคล
ตอนที่ 2845 ผ่อนคลายยามว่าง
“หัวหน้า อย่างนั้นท่านก็รีบไปดูเถอะ หากเป็นท่านผู้นั้นจริง จะต้องดูแลอย่างละเอียดรอบคอบเล่า” ชายชราทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
“ข้าทราบแล้ว เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน” หัวหน้าเอ่ย ก่อนจะสั่งให้ผู้ดูแลพาเขาไปหาคนกลุ่มนั้น
ตอนนี้ เฟิ่งจิ่วกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อกำลังดื่มชากินขนมว่างและพูดคุยกันอยู่ในห้อง ไป๋ชิงเฉิงกับตู้ฝานยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง
“พวกเราซื้อของเสร็จแล้วไปเดินตลาดกันเถอะ! ข้าไม่ได้กินอาหารว่างในเมืองมานานแล้ว” เฟิ่งจิ่วกินขนมอบชิ้นหนึ่งหมดแล้วเอ่ยขึ้น
“ได้สิ” เซวียนหยวนโม่เจ๋อรับคำ เห็นนางยกน้ำชาขึ้นจิบ จึงบอกว่า “อย่าดื่มชาตอนท้องว่าง หิวก็กินขนมแก้ขัดไปก่อน”
“ไม่เป็นไร” นางโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
ผ่านไปไม่นาน เสียงหนึ่งดังขึ้นหน้าห้อง ก่อนตู้ฝานจะเปิดประตูให้พวกเขาเข้ามา
หัวหน้าพาผู้ดูแลเข้ามาในห้อง เขามองชายหญิงที่ยืนเฝ้าหน้าประตูแวบหนึ่ง ก่อนจะมองสองคนที่นั่งอยู่ข้างในด้วยสายตาพิจารณา จากนั้นจึงคารวะอย่างนอบน้อม
“คารวะทั้งสองท่าน ข้าเป็นหัวหน้าของที่นี่ แซ่ข่ง ไม่ทราบว่า ท่านคือ…ภูตหมอใช่หรือไม่” เขาถามอย่างระมัดระวัง
เฟิ่งจิ่วหยักยิ้มมุมปาก “ใช่ ข้าเอง เจ้าเพิ่งย้ายมาหรือ”
หัวหน้าข่งได้ยินคำตอบก็ตื่นเต้น ได้ยินมานานว่าภูตหมอชอบแต่งกายเป็นผู้ชาย ที่แท้คนตรงหน้าก็เป็นนางจริงๆ เขารีบเก็บงำความคิด ก่อนตอบอย่างนอบน้อมว่า “เรียนภูตหมอ ใช่แล้ว พอหัวหน้าคนเก่าถูกย้ายไป ข้าก็มาประจำอยู่ที่นี่ ด้วยเหตุนี้จึงไม่เคยมีโอกาสได้พบภูตหมอ นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอท่านที่นี่ ช่างเป็นบุญของข้าจริงๆ”
เฟิ่งจิ่วเอ่ยยิ้มๆ “ข้ามาวันนี้เพราะอีกไม่นานนี้พี่ชายของข้าจะวางสินสอดสู่ขอแล้ว ข้าจึงอยากมาดูว่าที่นี่มีของดีอะไรหรือไม่”
หัวหน้าข่งรีบรีบคำ “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง เช่นนั้นเชิญภูตหมอตามข้าไปเลือกของที่ห้องเก็บของ สมบัติล้ำค่าล้วนถูกเก็บไว้ที่นั่น”
“ได้” เฟิ่งจิ่วกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อลุกขึ้น พาตู้ฝานกับไป๋ชิงเฉิงตามหัวหน้าไปที่ห้องเก็บของ
ที่นี่เป็นห้องเก็บของใต้ดิน ชั้นวางของถูกจัดวางเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าหายาก นางหันไปพูดกับตู้ฝานและไป๋ชิงเฉิง “พวกเจ้าก็ลองดูด้วย ดูว่ามีอะไรที่เหมาะบ้าง แล้วก็จดไว้”
“ขอรับ / เจ้าค่ะ” พวกเขารับคำ จากนั้นก็ช่วยกันดู
พวกเขาเลือกของอยู่ในห้องเก็บของครู่หนึ่ง จากนั้นจึงสั่งให้ผู้ดูแลจดรายการของที่ถูกใจไว้ เฟิ่งจิ่วยังถามอีกว่า “ของในตลาดมืดส่วนมากจะถูกประมูลออกไป ของเหล่านี้หากข้าซื้อล่ วงหน้าจะมีผลกระทบอะไรหรือไม่”
“ภูตหมอไม่จำเป็นต้องกังวล ของเหล่านี้ทางตลาดมืดเรามีสินค้าอยู่แล้ว” หัวหน้าตอบ
“เช่นนั้นก็ดี” นางพยักหน้า ก่อนจะหันไปพูดกับตู้ฝานว่า “เจ้ากับชิงเฉิงคิดเงินด้วย จากนั้นก็เอาของส่งกลับจวนไปก่อน ให้ท่านแม่ช่วยจัดการ”
“ขอรับ / เจ้าค่ะ” ทั้งสองรับคำ ก่อนจะเดินตามผู้ดูแลออกไป
“หัวหน้าข่ง พวกเราเองก็ไม่รั้งอยู่นานแล้ว” เฟิ่งจิ่วประสานมือ
หัวหน้าข่งจึงเอ่ยว่า “อย่างนั้นข้าจะออกไปส่งภูตหมอกับคุณชายเอง” เขาว่า ก่อนจะส่งพวกเขาออกจากตลาดมืดด้วยตนเอง เขายืนอยู่หน้าประตูตลาดมืด มองทั้งสองจากไป ก่อนจะหมุนตัวเดินก กลับเข้าไปข้างใน
หลังออกมาจากตลาดมืด พวกเขามากินอาหารว่างที่ร้านข้างทาง เฟิ่งจิ่วจูงมือเซวียนหยวนโม่เจ๋อนั่งลง ก่อนจะสั่งให้เจ้าของร้านยกอาหารว่างและน้ำแกงหวานมา
“อืม ไม่ได้กินน้ำแกงหวานของที่นี่มานานแล้ว” เฟิ่งจิ่วหรี่ตา ซดน้ำแกงชามใหญ่หมดในคราวเดียว
………………………………….
ตอนที่ 2846 สุรามงคล
“ก็มีแต่เจ้าที่ชอบกินอาหารแผงลอยข้างทางเช่นนี้ สตรีตระกูลผู้ดีทั่วไปคงไม่มีใครมาที่แบบนี้” เซวียนหยวนโม่เจ๋อพูดขึ้น ถอดหน้ากากเก็บในห้วงมิติ จากนั้นจึงยกน้ำแกงหวานขึ้นดื ม
เขาไม่ค่อยชอบของหวาน แต่เหมือนเฟิ่งจิ่วจะชอบมาก
“หมายความว่าข้าไม่ใช่มนุษย์ปกติหรือ” เฟิ่งจิ่วถามยิ้มๆ “ข้ารู้ว่าท่านไม่ชอบกินหวาน เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! อีกเดี๋ยวข้าพาท่านไปหาสุราดื่ม”
เขาหยักยิ้มมุมปาก “ดี”
“ไปเดินเที่ยวที่ลานหอมหวนด้วยดีหรือไม่” เฟิ่งจิ่วถามตาปริบๆ
เซวียนหยวนโม่เจ๋อยักคิ้ว “เจ้าอยากพาข้าไปหรือ” ลานหอมหวน? เป็นสถานที่แบบใดกัน? ใช่สถานที่ที่มีหญิงนางโลมหรือไม่?
“ท่านฝันไปเถอะ” นางยิ้มกว้าง บอกว่า “ท่านไร้วาสนากับสถานที่แบบนั้นแล้วล่ะ”
“ใช่ ข้ามีเจ้าคนเดียวก็พอแล้ว” เขาเออออตามนาง มองดูนางที่ยิ้มจนตาหยีจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม ก่อนดันอาหารว่างตรงหน้าตนเองไปให้นาง “กินอันนี้หน่อย”
“ได้” เฟิ่งจิ่วรับคำ ก่อนจะสั่งให้เจ้าของร้านยกน้ำแกงหวานมาอีกหนึ่งชาม พอเห็นของเขายังมีอยู่ จึงเอ่ยว่า “ของท่านก็เอาให้ข้าเถอะ! อีกเดี๋ยวข้าค่อยพาท่านไปกินข้าว”
“ดี” เขาดันชามน้ำแกงหวานไปตรงหน้านาง เห็นนางรับไปก่อนใช้ช้อนของเขาตักกิน รอยยิ้มในดวงตาก็ยิ่งลึกซึ้งขึ้นกว่าเดิม…
หลังจากที่เฟิ่งจิ่วกินเสร็จ พวกเขาไปเดินชมร้านเครื่องประดับผมและซื้อมาจำนวนหนึ่ง ก่อนจะไปซื้อสุราที่ร้านสุรา จากนั้นก็ไปที่หอสุรา
“เดินไปเดินมานี่ก็ครึ่งวันไปแล้ว” เฟิ่งจิ่วใช้มือข้างหนึ่งชันแก้ม ก่อนบอกว่า “โชคดีที่ข้าไม่ต้องช่วยเรื่องงานแต่งของท่านพี่ ไม่อย่างนั้นข้าคงยุ่งจนไม่มีเวลา”
“มีพวกท่านลุงเซียวช่วยจัดการก็พอ พวกเขาทำอะไรรอบคอบมากอยู่แล้ว” เซวียนหยวนโม่เจ๋อรินสุรา เอ่ยขึ้นอีกว่า “เรื่องพวกนี้ปล่อยให้คนที่คุ้นเคยกับพิธีการจัดการเถิด ทุกอย่าง ย่อมจะง่ายขึ้นมาก”
“ก็จริง ทันทีที่กลับถึงบ้านข้าจึงมอบหมายให้พวกเขาจัดการ ส่วนข้าก็รับผิดชอบเรื่องเตรียมสินสอดให้ท่านพี่ คำนวณดูตอนนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วล่ะ ยาเม็ดกับยาน้ำก็ไม่ต้องเตรียมอ อะไรมากมาย”
“สุรานี้ไม่เลว เจ้าจะลองชิมดูหรือไม่” เซวียนหยวนโม่เจ๋อรินสุราให้นาง
เฟิ่งจิ่วถูกหันเหความสนใจในพริบตา นางยกถ้วยสุราขึ้น บอกว่า “ข้าขอลองชิมดูหน่อย”
สุราบริสุทธิ์ไหลลงคอ กลิ่นหอมของใบไผ่กระจายไปทั่วลำคอ เพียงจิบคำเล็กๆ ก็รู้ว่าสุรานี้ไม่ธรรมดา นางยกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ “นี่ก็คือสุราไผ่หอมที่เถ้าแก่ร้านเหล้าแนะนำ ำให้พวกเราซื้อเมื่อครู่นี้หรือ”
“อืม เมื่อครู่เจ้ายังไม่ได้ชิม แต่ข้าลองแล้วรู้สึกว่าไม่เลวจึงซื้อมาทั้งไห” เซวียนหยวนโม่เจ๋อกล่าว
“รสชาติไม่เลวเลยจริงๆ” เฟิ่งจิ่วว่า ก่อนเอ่ยขึ้นอีก “ไม่รู้ว่าพวกท่านพ่อจะใช้สุราอะไรเป็นสุรามงคล”
ครั้นเห็นนางกังวลเรื่องสุรามงคลที่จะให้แขกในงานแต่งของกวนสีหลิ่นดื่ม เซวียนหยวนโม่เจ๋อก็ส่ายหัว ยิ้มก่อนบอกว่า “เรื่องนี้ง่ายมาก ถึงตอนนั้นข้าจะให้คนเตรียมสุราดีไว้ ให้พวกเขาเอง”
“ได้ เช่นนั้นก็เอาตามนี้ เรื่องสุรามงคลข้าไม่ยื่นมือไปยุ่งแล้ว” นางยิ้มบอก ก่อนจะรินสุราให้ตนเองอีกถ้วย และเติมให้เขาอีกครึ่งถ้วย “มาๆ พวกเรามากินอาหารดีๆ กันสักมื้อ ”
เขายักคิ้ว ถามอย่างติดตลกว่า “เมื่อครู่กินไปเยอะขนาดนั้น ตอนนี้เจ้ายังกินไหวอีกหรือ”
YOU MAY ALSO LIKE
