เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2849 แต่งงาน / ตอนที่ 2850 บุกห้องเจ้าสาว - novel-lucky

ตอนที่ 2849 แต่งงาน

พอคนในจวนเห็นฮุยหลางกลับมาพร้อมกับริมฝีปากที่บวมเป่ง แต่ละคนต่างจ้องเขาอย่างประหลาดใจ หลัวอวี่ถามเขาว่า “ฮุยหลาง นี่เจ้าเป็นอะไรไปน่ะ”

“ไม่ได้เป็นอะไร แค่ซดน้ำแกงมากไปหน่อยเลยเป็นเช่นนี้” ฮุยหลางตอบ ก่อนจะรีบหลบกลับเรือนของตนเอง

ทุกคนเพียงหัวเราะ ไม่ได้ถามอะไรต่อมากมาย แต่กลับไม่รู้เลยว่า หลายวันหลังจากนั้น ฮุยหลางเอาแต่วิ่งเข้าวิ่งออกห้องน้ำทั้งวัน…

ในเรือนหลัง เฟิ่งจิ่วไปหามารดาของนาง และบอกรายการของที่ซื้อวันนี้ให้นางรู้ สุดท้ายก็นั่งพูดคุยกับคนในครอบครัวครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับเรือน

ทิ้งตัวลงบนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา นางหันไปมองแวบหนึ่ง เห็นว่าเป็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อ จึงพูดขึ้นว่า “ท่านปู่ยอมปล่อยตัวท่านกลับมาแล้วหรือ ยังค คิดว่าท่านจะเล่นหมากกับเขาทั้งคืนเสียอีก!”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อหยักยิ้มมุมปาก พลางถอดเสื้อคลุมออก เดินมารินน้ำดื่มที่โต๊ะ เอ่ยว่า “เล่นหมากสามกระดานแพ้สามกระดานติดกัน เจ้าคิดว่าท่านผู้เฒ่าจะรั้งตัวข้าไว้ทั้งคืนหรือไม่ เล่า”

“คืนนี้ท่านแม่บอกข้าว่า เลือกวันวางสินสอดของท่านพี่แล้ว บอกว่าหลังวางสินสอดสามวันจะไปรับตัวเจ้าสาวที่บ้าน ความรวดเร็วนี้ไม่มีใครเทียบได้แล้วจริงๆ” พูดมาถึงตรงนี้ นางยิ มพลางเอ่ยว่า “ดูท่าทางของท่านพี่คืนนี้ เขาเองก็คงมีความสุขมากเช่นกัน”

“แต่งงานเป็นเรื่องมงคล ย่อมต้องมีความสุข” เซวียนหยวนโม่เจ๋อดื่มน้ำหนึ่งแก้ว จากนั้นก็เดินมานั่งที่ขอบเตียง มองนางที่นอนอยู่บนเตียง “หลังจากที่เขาแต่งงาน พวกเราก็ควรออกเดิน นทางได้แล้ว ถึงตอนนั้นพวกเราถือโอกาสพาเฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยางกลับไปส่งด้วยก็แล้วกัน!”

“ดี” นางพยักหน้า ก่อนจะขยับตัวเข้าไปข้างใน เว้นที่ว่างให้เขา

“ข้ายังไม่ได้อาบน้ำ เจ้านอนก่อนเถอะ!” เขาลุกขึ้น ไม่ได้นอนแต่อย่างใด แต่สั่งให้คนเตรียมน้ำอาบ จากนั้นก็ไปอาบน้ำก่อน

เฟิ่งจิ่วเห็นดังนั้นก็อ้าปากหาว ก่อนจะพลิกตัวกอดผ้าห่มและหลับไปอย่างสะลึมสะลือ

วันเวลาหลังจากนั้น คนในจวนเฟิ่งต่างร่วมแรงร่วมใจกันเตรียมเรื่องวางสินสอดของกวนสีหลิ่น แต่ละคนยุ่งมาก ตระกูลทั้งหลายในเมืองต่างก็รู้ว่ากวนสีหลิ่นใกล้จะแต่งงานแล้ว จึงพาก กันเตรียมของขวัญแสดงความยินดี

เพราะสองสถานที่อยู่ไกลกันเกินไป คนของตระกูลเยี่ยจึงกลับมาพร้อมกับเฟิ่งเซียวที่ไปวางสินสอด พวกเขาเดินทางมาถึงเวิ้งสวนท้อ เรื่องนี้กวนสีหลิ่นกับเยี่ยจิงปรึกษากันก่อนแล้ว พว วกเขาตั้งใจว่าจะจัดงานแต่งที่เวิ้งสวนท้อ

วันแต่งงาน บ้านตระกูลกวนที่อยู่ถัดจากจวนเฟิ่งเต็มไปด้วยโคมไฟสีแดงห้อยระย้า บรรยากาศชื่นมื่น ขณะเดียวกันทางบ้านใหญ่ของตระกูลกวน หลังจากได้ยินข่าวแต่ละคนกลับนั่งทอดถอนใจอยู่ใน นจวน

ก้าวแรกผิดพลาด ก้าวต่อๆ ไปก็ย่อมผิดพลาดเช่นกัน หากรู้แต่แรกว่าจะมีวันนี้ ตอนนั้นพวกเขาไม่ควรทำเช่นนั้นกับกวนสีหลิ่นเลย ไม่เช่นนั้นชายหนุ่มที่โดดเด่นถึงขนาดนั้นคงกลายเป็นค ความภาคภูมิใจของตระกูลกวนแล้ว แต่ตอนนี้แม้จะโดดเด่นแค่ไหน แม้ว่าเขายังคงใช้แซ่กวน แต่กลับไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลกวนของพวกเขาอีกต่อไปแล้ว

วันแต่งงานของกวนสีหลิ่นกับเยี่ยจิง แขกที่เชิญมาล้วนเป็นครอบครัวและสหายที่สนิทกัน ไม่ได้เชิญคนนอกมามากนัก แม้จะมีคนมากมายเดินทางไกลเพื่อมาร่วมแสดงความยินดี แต่กลับไม่อาจก้าว วเท้าเข้าไปในประตูบ้านตระกูลกวนได้

อย่างไรเสียพวกเขาก็ไม่ใช่คนทั่วไป พวกเขาจำต้องป้องกันผู้ไม่ประสงค์ดีที่อาจถือโอกาสก่อความวุ่นวายด้วย ด้วยเหตุนี้ คนที่จะเข้าประตูบ้านตระกูลกวน ล้วนต้องเป็นคนที่รู้จักกันดี เท่านั้น

วันนี้ คนขององครักษ์เฟิ่งยืนคุ้มกันอยู่นอกบ้านตระกูลกวน แม้แต่พวกหลัวอวี่หลังจากดื่มสุรามงคลหนึ่งถ้วยแล้ว ต่างก็คอยระวังการเคลื่อนไหวทั้งในและนอกจวน และเพราะเหตุผลนี้ วันนี้จึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น งานแต่งของกวนสีหลิ่นและเยี่ยจิงผ่านไปอย่างราบรื่นและชื่นมื่น…

คืนร่วมหอ กวนสีหลิ่นในสภาพโซเซเล็กน้อยถูกประคองเข้ามาในห้อง

………………………………….

ตอนที่ 2850 บุกห้องเจ้าสาว

ครั้นเข้ามาในห้อง ฝีเท้าที่ตอนแรกซวนเซเล็กน้อยกลับเป็นปกติขึ้นมา สีหน้าที่เมามายในตอนแรกก็เผยรอยยิ้มออกมา เขามองเจ้าสาวในชุดแต่งงานและคลุมหน้าด้วยผ้าคลุมสีแดงที่นั่งอยู่ ตรงขอบเตียง ก่อนจะยิ้มอย่างเหม่อลอย

“พี่ชายกวน ท่านจะมัวยิ้มเหม่อลอยอะไร รีบเปิดผ้าคลุมสิ! พวกเราอยากเห็นเจ้าสาวแล้ว” นอกห้องมีคนมากมายมารุมล้อมตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้ พวกเขาเบียดเสียดกันเข้ามาในห้อง

“นั่นสิๆ อยากเห็นเจ้าสาวแล้ว ยังต้องทำพิธีบุกห้องเจ้าสาวอีก” มีคนโห่เสริม

กวนสีหลิ่นที่กำลังจะก้าวเท้าเดินไปที่ขอบเตียงพลันได้สติ เขาหันกลับไปมองข้างหลัง ก่อนพูดขึ้นอย่างตกใจ “ทำไมพวกเจ้ายังไม่ไปอีก”

“พวกเรากลัวท่านเมาจนเข้าหอไม่ไหวอย่างไรเล่า ใครจะรู้พอเข้าห้องหอท่านก็เหมือนไม่เคยเมา พี่ชายกวน ท่านคงไม่ได้แกล้งเมาหรอกกระมัง ฮ่าๆๆๆๆ…”

ทุกคนหัวเราะเสียงดัง มองกวนสีหลิ่นที่มีสีหน้าเบิกบานใจ ต่างก็รู้สึกดีใจแทนเขา

“ฮะๆ สหายทุกท่าน เจ้าสาวพวกเจ้าก็เห็นแล้ว พิธีบุกห้องเจ้าสาวก็ถือว่าทำไปแล้ว แค่นี้ก็พอแล้วกระมัง! ข้าอุตส่าห์ได้แต่งงานทั้งทีนะ ชั่วครู่แห่งค่ำคืนฤดูใบไม้ผลิล้ำค่าเท่าหนึ งพันตำลึงทอง พวกเจ้าควรไปดื่มสุราที่ด้านหน้าได้แล้วหรือไม่” กวนสีหลิ่นหัวเราะอย่างเบิกบาน นัยน์ตาแฝงรอยยิ้มกวาดมองทุกคน ครั้นเห็นพวกเขาแต่ละคนเอาแต่รุมล้อมไม่ยอมไปไหน เข ขาแทบอยากจะยกมือตบหน้าผากตนเอง

เขารีบตะโกนเรียกทันที “เสี่ยวจิ่ว เสี่ยวจิ่ว!”

กระเบื้องหลังคาถูกเลื่อนออกหนึ่งแผ่น เฟิ่งจิ่วยิ้มตาหยีชะโงกหน้าออกมา “ท่านพี่ เรียกหาข้าหรือ”

กวนสีหลิ่นได้ยินเสียงนางก็ตะลึง เงยหน้ามองขึ้นไป เบิกตากว้างด้วยความตกใจ “จะ…เจ้าขึ้นไปบนหลังคาทำไมกัน”

“คืนนี้เป็นคืนเข้าหอของท่านกับพี่สะใภ้ไม่ใช่หรือ ข้าคิดว่าอย่างไรก็ควรแอบฟังที่มุมกำแพงสักหน่อย แต่ที่มุมกำแพงมีคนเยอะเกินไป ก็เลยทำได้เพียงขึ้นมาบนหลังคานี่อย่างไรเล่า า!” เฟิ่งจิ่วเอ่ยด้วยสีหน้าไร้เดียงสา กะพริบตาถี่ๆ พร้อมมองเขาด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยจิงที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียงได้ยินก็ก้มหน้าลงต่ำ ดวงหน้างดงามร้อนผ่าวเพราะความเอียงอาย แต่ละคนไม่ได้เรื่องเลย แม้แต่เฟิ่งจิ่วก็เป็นไปกับเขาด้วย

“เสี่ยวจิ่ว เจ้าจะแกล้งพี่ชายอย่างนี้ไม่ได้นะ เร็วเข้า ช่วยพาพวกเข้าไปดื่มเหล้าที่ด้านหน้าที วันหลังข้าจะขอบคุณเจ้าอย่างงามเลย” กวนสีหลิ่นประสานหมัดอย่างอับจนหนทาง ขอร้องใ ให้นางช่วยเหลือ

เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ “ก็ได้! ในเมื่อท่านพี่พูดถึงขนาดนี้แล้ว อย่างไรข้าก็ต้องช่วย” นางเลื่อนกระเบื้องกลับเข้าที่เดิม จากนั้นก็ตีลังกากระโดดลงมา

นางในวันนี้สวมชุดกระโปรงสีเขียวทั้งตัว สง่างามไม่มีใครเปรียบเช่นกัน พอนางลงมา เหล่าคนที่อยู่ข้างล่างต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปโดยไม่รอให้นางพูดอะไร

“พี่ชายกวน ชั่วครู่แห่งค่ำคืนฤดูใบไม้ผลิล้ำค่าเท่าหนึ่งพันตำลึงทอง พวกเราไม่รบกวนเวลาเข้าหอของท่านแล้ว ขออวยพรให้ท่านกับพี่สะใภ้ให้กำเนิดหนูน้อยอ้วนพีในปีหน้า ฮ่าๆๆๆๆๆ…”

ทุกคนตะโกนอวยพร พลางเดินออกไป ไม่นาน เรือนที่ครึกครื้นก็เหลือเพียงพวกเขาไม่กี่คน

เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ ชะโงกหน้าเข้าไปข้างใน “ท่านพี่ พี่สะใภ้ ข้าก็จะไปแล้วเหมือนกัน” นางยิ้ม ก่อนจะเดินออกไปด้านหน้าด้วย

เห็นนางออกไปแล้ว กวนสีหลิ่นถอนหายใจเบาๆ “ไปเสียที บรรพบุรุษกลุ่มนี้!” เขารีบลงกลอนประตูทันที จากนั้นก็ปิดหน้าต่างทุกบานให้เรียบร้อย หลังจากสำรวจทั่วห้องแล้ว จึงค่อยถอนหาย ยใจอย่างโล่งอก

เขาเดินไปที่เตียง มองเจ้าสาวที่นั่งอยู่บนเตียง อดฉีกยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้ “อาจิง ข้าเปิดผ้าคลุมได้แล้วใช่หรือไม่”