เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2857 ไม่รับเหรียญทอง / ตอนที่ 2858 ซื้อของ
ตอนที่ 2857 ไม่รับเหรียญทอง
เฟิ่งจิ่วได้ยินคำตอบก็ยิ้ม “สำหรับผู้ฝึกเซียน เวลาเปรียบเสมือนสายน้ำที่ไหลผ่าน เวลาเพียงไม่กี่ปีหรือแม้แต่หลายสิบปีก็ผ่านไปไวราวกับชั่วพริบตา ยิ่งไปกว่านั้น การแยกจากกันในวันนี้ ก็เพื่อพบกันใหม่ในวันหน้าไม่ใช่หรือ”
เฟิ่งเยี่ยก้มหน้า ไม่กล่าวอะไร แม้จะพูดเช่นนี้ แต่การแยกจากกันใกล้เข้ามาแล้ว อย่างไรก็ยังอดที่จะรู้สึกอาลัยอาวรณ์ไม่ได้
ขณะที่เรือบินแหวกผ่านชั้นเมฆ เวลาก็ล่วงเลยไปหลายวันแล้ว พวกเขามาถึงเขาอู๋ถงที่อาจารย์ของเฟิ่งเยี่ยอยู่ แต่กลับไม่ได้ลงจอด ตอนที่ไปถึงประตูทางเข้า พวกเขาให้เฟิ่งเยี่ยกับจ้าวหยางขี่กระบี่เหาะลงไป
“ไปเถอะ! กลับไปฝึกตนให้ดี ไม่ต้องคิดอย่างอื่นแล้ว เชื่อฟังคำสั่งสอนของอาจารย์พวกเจ้า ภายหน้าหากฝึกตนสำเร็จแล้วค่อยกลับไปเยี่ยมบ้าน หรือไปท่องโลกภายนอกก็ได้เช่นกัน” เฟิ่งจิ่วลูบหัวทั้งสอง
“อืม พวกเราจะตั้งใจ” ทั้งสองพยักหน้า ก่อนจะหมุนตัวขี่กระบี่เหาะลงไป
“พวกเจ้าเองก็ต้องรักษาตัวด้วยนะ” เฟิ่งเยี่ยหันกลับมาโบกมือให้ เงาร่างของเขาค่อยๆ ไกลออกไป กระทั่งกลับถึงเขาอู๋ถง
เห็นพวกเขากลับไปถึงอย่างปลอดภัย พวกเฟิ่งจิ่วจึงนั่งเรือบินจากไป ครั้งนี้พวกเขามุ่งหน้าตรงไปยังจุดหมายปลายทางของพวกเขา นั่นก็คือเกาะเซียนเฝิงไหล…
สองเดือนต่อมา ตอนที่พวกเขามาถึงในเมืองบนเกาะเซียนเฝิงไหล และได้เห็นผู้คนมากมายที่มีวรยุทธ์ไม่ธรรมดา พวกหลัวอวี่ราวกับถูกโจมตี
พวกเขาจองโต๊ะไว้บนชั้นสอง นั่งล้อมวงกัน หลัวอวี่ที่ทนมานานก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ในที่สุด “เหตุใดระดับวรยุทธ์ของคนที่นี่จึงได้สูงถึงเพียงนี้ วรยุทธ์ของเถ้าแก่คนเมื่อครู่อยู่ระดับปราชญ์เซียนกระมัง วรยุทธ์สูงขนาดนี้ แต่กลับเป็นแค่เถ้าแก่หรือ”
“ยังมีผู้ฝึกตนเหล่านั้นที่เจอบนถนนใหญ่อีก วรยุทธ์ของพวกเขาล้วนอยู่ในระดับปราชญ์เซียนทั้งสิ้น” ฟั่นหลินเอ่ยเสริม จู่ๆ มาถึงที่แห่งนี้และเห็นผู้แข็งแกร่งมีอยู่ทั่วทุกที่ ทำให้เขาตกตะลึงไปไม่น้อย
ได้ยินพวกเขาคุยกัน เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ “พวกเขาล้วนกินยาที่ช่วยทะลวงขั้นพลังได้ พวกเจ้าเห็นพวกเขามีวรยุทธ์ระดับนั้น แต่หากสู้กันขึ้นมา พลังต่อสู้ยังคงมีพื้นฐานที่ไม่มั่นคง อีกทั้งชั่วชีวิตนี้พวกเขาก็ทำได้เพียงหยุดอยู่ที่ระดับขั้นนั้น ไม่อาจทะลวงขั้นได้อีก”
ทุกคนพลันกระจ่างแจ้ง “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง”
“ท่านลูกค้า อาหารมาแล้วขอรับ” เสี่ยวเอ้อร์ยกอาหารมาให้พวกเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม หลังจากยกอาหารอย่างละสามจานวางบนโต๊ะ ก็เอ่ยว่า “อาหารอย่างอื่นจะมาถึงในไม่ช้า ท่านลูกค้าเชิญกินอาหารเหล่านี้แกล้มเหล้าไปก่อน”
เพราะมาถึงเร็ว พวกเขาจึงจับจองโต๊ะริมหน้าต่างบนชั้นสองหมดแล้ว เซวียนหยวนโม่เจ๋อกับเฟิ่งจิ่วนั่งโต๊ะที่อยู่ตรงกลาง ส่วนพวกหลัวอวี่แยกกันนั่งโต๊ะที่อยู่ทางซ้ายและทางขวา โต๊ะตรงกลางราวกับถูกคุ้มกันจากทั้งด้านหน้าและหลังโดยไม่ได้ตั้งใจ แม้แต่อิ่งอีที่ติดตามอยู่ในที่ลับมาโดยตลอดก็มานั่งร่วมโต๊ะกับพวกเขาด้วย เพราะต้องคอยติดตามเซวียนหยวนโม่เจ๋ออย่างใกล้ชิด
อย่างไรเสียตอนนี้ก็อยู่ข้างนอก ทั้งยังต้องคอยคุ้มกันพวกนายท่านตลอด พวกเขาจึงดื่มสุรากันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น บนโต๊ะแต่ละตัวนอกจากสุราอาหารแล้ว ยังมีน้ำแกงชามใหญ่และข้าวสวยโถใหญ่อีกด้วย
พวกเขาสั่งแต่อาหารขึ้นชื่อ รสชาติล้วนแล้วแต่ดีมาก ปริมาณก็เพียงพอให้ทุกคนกินได้อย่างอิ่มหนำ หลังจากมื้ออาหารจบลง เหลิ่งหวาตั้งใจจะไปคิดเงิน แต่กลับได้ยินเสียงเฟิ่งจิ่วดังขึ้นมาก่อน
“เหลิ่งหวา เกือบลืมบอกเจ้าไป ที่นี่ไม่รับเหรียญทอง”
………………………………….
ตอนที่ 2858 ซื้อของ
เหลิ่งหวาชะงักไปก่อนถามว่า “เช่นนั้นพวกเขารับอะไรเล่า”
“ศิลาดารา” เฟิ่งจิ่วเม้มปากยิ้ม ก่อนจะเอาถุงฟ้าดินในห้วงมิติออกมาโยนให้เขา “รับไว้”
“ขอรับ”
เหลิ่งหวารับไปก่อนใช้ดวงจิตสำรวจ เห็นเพียงศิลาดาราระยิบระยับอยู่ในถุง ที่นี่ไม่รับเหรียญทองแต่กลับรับแค่ศิลาดารา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียดาย ศิลาดารานี่มีค่ามากกว่าเหรียญทองมากนัก
เขาถือศิลาดาราออกไปคิดเงิน กลับมาก็เห็นฟั่นหลิน ตู้ฝานและไป๋ชิงเฉิงเดินมา
“เหลิ่งหวา นายท่านให้พวกเราไปซื้อของ”
“ได้” เหลิ่งหวารับคำ เดินไปบอกพวกเฟิ่งจิ่ว ก่อนจะออกจากหอสุราไปพร้อมกับพวกเขา
“เหลิ่งซวง อุ้มห้าวเอ๋อร์มาให้ข้า” เฟิ่งจิ่วกำชับ หลังจากสั่งให้เสี่ยวเอ้อร์เก็บกวาดโต๊ะ นางก็ให้เหลิ่งซวงอุ้มเด็กมาให้ตน
“เจ้าค่ะ” เหลิ่งซวงรับคำ ก่อนจะอุ้มเด็กไปให้ พลางบอกว่า “นายท่านน้อยเพิ่งกินข้าวต้มไปหนึ่งถ้วยเจ้าค่ะ”
“อยู่ในป่าลึกพวกเราจะกินอะไรก็ได้ แต่ห้าวเอ๋อร์ต้องกินข้าวต้ม พวกนี้ต้องเก็บไว้ให้เยอะหน่อย ถึงเวลาจะได้มีให้เขากิน” เฟิ่งจิ่วบอก พลางหยอกเล่นกับเด็กน้อย
“เมื่อครู่บอกให้ชิงเฉิงซื้อกลับมามากหน่อยแล้วเจ้าค่ะ” เหลิ่งซวงบอก
“เช่นนั้นก็ดี” นางพยักหน้า
ในอีกด้านหนึ่ง ฟั่นหลินบอกว่า “ไปดูสมุนไพรพวกนั้นก่อนเถอะ! อยู่ข้างนอก สมุนไพรทั่วไปต้องเตรียมไว้บ้าง อีกอย่างเมื่อครู่ได้ยินนายท่านบอกว่า ที่นี่มีสมุนไพรเยอะ ราคาจึงไม่ค่อยแพง สามารถซื้อไว้เผื่อใช้เยอะๆ ได้”
“ได้” พวกเขารับคำ หลังจากสอบถามคนแถวนั้น พวกเขาก็มาถึงร้านค้าขายสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในเมือง
แม้พวกเขาจะเป็นลูกน้องของเฟิ่งจิ่ว ทว่าแต่ละคนต่างก็แต่งตัวตามความชอบของตนเอง แม้รูปแบบการแต่งตัวจะแตกต่างกันแต่เสื้อผ้าก็ล้วนแต่เป็นของชั้นดี กอปรกับบุคลิกและหน้าตาที่โดดเด่นไม่ธรรมดา พอเดินด้วยกันแล้วจึงดึงดูดสายตาคนรอบข้างได้ไม่น้อย
พวกเขาเข้าไปในร้านค้า ข้างในมีคนขายยาคนหนึ่งเดินมาต้อนรับ “คุณชายทั้งหลาย ไม่ทราบต้องการสมุนไพรชนิดใด พวกเราเป็นร้านขายสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในเมือง มีสมุนไพรครบครันมากที่สุด”
“พวกเราขอเดินดูก่อน อยากได้อะไรค่อยให้พวกเจ้าหยิบให้ก็แล้วกัน!” ฟั่นหลินตอบ เขาเดินรอบๆ ดูว่ามีสุมนไพรที่ต้องการหรือไม่
“ได้ขอรับ หากคุณชายต้องการอะไร ก็สั่งข้าน้อยได้” คนขายยากล่าว และเดินตาม
“ฟั่นหลิน ซื้อยาป้องกันงู แมลง หนู มดพวกนี้เถอะ! ยาพวกนี้พวกเราเหลือติดตัวไม่มากแล้ว” ตู้ฝานบอก พลางโบกพัดในมือไปมา
“คุณชาย พวกเรามียาป้องกันงู แมลง หนูและมดที่ผสมไว้แล้ว” คนขายยาเอ่ย
ฟั่นหลินส่ายหัว “ไม่ต้อง เอาสมุนไพรให้พวกข้าก็พอ! พวกข้าจะเอากลับไปผสมเอง”
คนขายยาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบรับคำ “ได้ขอรับ เช่นนั้นโปรดรอสักครู่ ข้าน้อยจะรีบไปจัดสมุนไพรมาให้”
คนขายยาจัดสมุนไพรมาให้ชุดหนึ่ง สมุนไพรเหล่านี้ล้วนต้องเอากลับไปบดและกลั่นเอง แม้จะผสมเสร็จแล้วก็ไม่แพงขึ้นเท่าไรนัก คนทั่วไปจึงมักจะซื้อแต่แบบที่ผสมเสร็จแล้ว มีไม่มากที่จะซื้อสมุนไพรกลับไปบดเอง
“คุณชาย ท่านดู เท่านี้พอหรือไม่” คนขายยาวางสมุนไพรที่จัดเสร็จแล้วไว้บนโต๊ะ ก่อนหันไปถามฟั่นหลิน
ฟั่นหลินดูอย่างละเอียด สุดท้ายก็บอกว่า “เอามาอีกหนึ่งชุด แล้วก็เอาหญ้าหัวใจแกร่งกับเถาวัลย์สามใบ และจันทร์แปดกลีบมาให้ข้าด้วย”
………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
