เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2907 ดอกเจ็ดใบเพลิง / ตอนที่ 2908 กวางวิญญาณทองม่วง
ตอนที่ 2907 ดอกเจ็ดใบเพลิง
“ยังไม่รีบคารวะบรรพจารย์ของพวกเจ้าอีกหรือ” หวันเหยียนเชียนหวาตวัดนัยน์ตางามมองไป ศิษย์สองคนนั้นสะดุ้ง ก่อนรีบคาวระทันที
“ศะ…ศิษย์คารวะท่านบรรพจารย์”
“ลุกขึ้นมาเถอะ!” เฟิ่งจิ่วเอ่ย ก่อนสั่งว่า “เปิดประตูสวนเสีย ข้าจะเข้าไปดูหน่อย”
“ขะ…ขอรับ” ทั้งสองไม่กล้าขวาง ทำได้เพียงเปิดประตูออก หลังจากที่ทั้งสองเข้าไป หนึ่งในนั้นเดินตามเข้าไป ส่วนอีกคนรีบไปรายงานอาจารย์ของพวกเขาทันที
เฟิ่งจิ่วเข้าไปข้างในก็ได้กลิ่นสมุนไพรหอมๆ ลอยมา นางมองไปข้างหน้า เห็นว่านอกจากสวนสมุนไพรยังมีเรือนไผ่เล็กๆ อยู่อีกหลังหนึ่ง และเมื่อเดินลึกเข้าไปก็จะเห็นสวนสมุนไพรขนาดใหญ ญ่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า
“เจ้าไปดูเถอะ! ข้านั่งรอตรงนี้” หวันเหยียนเชียนหวาไม่ได้สนใจยาทิพย์พวกนี้ จึงเดินไปนั่งตรงเสาไม้นอกเรือนไผ่ ยกมือชันแก้มพลางมองเงาร่างนั้นที่กำลังเดินไปเดินมาอยู่ในสวน นสมุนไพร
“ยาทิพย์ไม่เลว แต่อายุน้อยไปหน่อย” เฟิ่งจิ่วเดินชมไปพลางเอ่ยไปพลาง ยามเดินผ่านแปลงสมุนไพรที่อยู่ข้างหน้า มาถึงแปลงสมุนไพรที่สีดินต่างออกไป นางก็หยุดเดินก่อนก้มลงดู “นี่มั นโคลนดินแดงก้นบ่อน้ำลึกที่ถูกการเผาไหม้มาแล้วนี่”
นางพึมพำด้วยความแปลกใจ ก่อนจะสังเกตยาทิพย์ที่ปลูกบนดินแปลงนั้นอย่างละเอียด ครั้งเพ่งมองอยู่ไม่นาน ดวงตาของนางเป็นประกายขึ้นมาทันที “ของดีนี่นา! ไม่นึกเลยว่าจะมีดอกเจ็ดใ ใบเพลิงอายุพันปีอยู่ด้วย จิ๊ๆ ไม่ธรรมดา ไม่ธรรมดาจริงๆ…”
ลูกศิษย์ที่เดินตามอยู่ด้านหนึ่งลอบอุทานในใจ บรรพจารย์ท่านนี้รู้เรื่องยาทิพย์ด้วยหรือ? เขาดูออกด้วยว่าเป็นโคลนดินแดงจากก้นบ่อลึกที่ถูกเผาไหม้มาแล้ว? เขาเองก็เพิ่งรู้จั กดินนี้ตอนที่ท่านอาจารย์บอก ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางรู้จักความพิเศษของโคลนดินแดงนี้
ได้ยินอาจารย์บอกว่า โคลนดินแดงนี้สามารถทำให้ยาทิพย์ธาตุไฟงอกงามได้เร็วทั้งยังดีกว่าสองเท่า ด้วยเหตุนี้ บนแปลงโคลนดินแดงนี่จึงถูกปลูกไว้แค่ยาทิพย์ธาตุไฟเท่านั้น
ขณะกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จู่ๆ ก็เห็นบรรพจารย์ผู้นั้นเอาพลั่วมาจากไหนไม่รู้ นั่งลงขุดดอกเจ็ดใบเพลิงอายุพันปีนั่น เขาตกใจจนลูกตาแทบถลนออกมานอกเบ้า
“ท่านบรรพจารย์ มะ…ไม่ได้นะขอรับ!” เขาอุทานเสียงหลง รีบเข้าไปเตือนว่า “นี่เป็นสมบัติล้ำค่าของท่านอาจารย์ เขาหวงแหนมันอย่างมาก ไม่ยอมให้ใครแตะต้องเลย”
“เพราะรู้ว่านี่เป็นของล้ำค่าข้าถึงจะเอา ไม่ใช่ของล้ำค่าเอามาก็ไร้ประโยชน์” เฟิ่งจิ่วบอก ก่อนจะใช้พลั่วขุดอย่างระมัดระวังต่อ นางจะย้ายดอกเจ็ดใบเพลิงนี่ไปปลูกในห้วงมิติของน นาง วันหน้าค่อยหาเวลาเอามันมากลั่นยา หากนางกินยานั้นเข้าไป ธาตุไฟในร่างกายจะต้องเพิ่มขึ้นเป็นแน่
“ท่านบรรพจารย์ นี่เป็นถึงเส้นชีวิตของท่านอาจารย์เชียวนะ…” ลูกศิษย์ผู้น่าสงสารคร่ำครวญอยู่ตรงนั้น
เฟิ่งจิ่วหันไปตำหนิ “เหลวไหล! เส้นชีวิตของอาจารย์เจ้าห้อยอยู่ที่เป้ากางเกงของเขาโน่น!”
“พรวด!”
หวันเหยียนเชียนหวาที่ได้ยินอดหลุดขำออกมาไม่ได้ นางหัวเราะเสียงดัง อิริยาบถงดงามดุจดอกไม้เบ่งบาน พอกลั้นหัวเราะได้อย่างยากลำบากก็ยกมือขึ้นกดหน้าอก และอีกมือหนึ่งปาดน้ำ ำตาที่หางตา ก่อนจะค้อนเบาๆ ด้วยรอยยิ้มว่า “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ทำไมเจ้าร้ายเช่นนี้ หากผู้อาวุโสซื่อเชวียได้ยินเข้า ต่อไปจะกล้าปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าได้อย่างไร”
เฟิ่งจิ่วยิ้ม “ข้าร้ายเสียที่ไหนกัน ข้าแค่พูดความจริงเท่านั้น! ศิษย์ตัวน้อยคนนี้ต่างหากที่ร้าย กลับมาบอกข้าว่ายาทิพย์ต้นนี้เป็นเส้นชีวิตของอาจารย์เขา นี่พูดจาเหลวไหลช ชัดๆ ไม่ใช่หรอกหรือ”
“ท่านบรรพจารย์ ศิษย์ไม่ได้พูดเหลวไหล นี่เป็นเส้นชีวิตของท่านอาจารย์จริงๆ” ศิษย์ผู้น่าสงสารพูดติดอ่าง
………………………………….
ตอนที่ 2908 กวางวิญญาณทองม่วง
ลูกศิษย์ผู้น่าสงสาร ยังไม่รู้ว่าตนเองถูกล้อเสียแล้ว ยังคงยืนยันคำเดิมอยู่ตรงนั้น
เพียงไม่นาน เฟิ่งจิ่วขุดยาทิพย์ต้นนั้นออกมาสำเร็จ นางพลิกมือเก็บใส่ไว้ในห้วงมิติ ก่อนจะหันไปเล็งยาทิพย์อีกสองต้น “สองต้นนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน”
“ท่านบรรพจารย์…” ลูกศิษย์คนนั้นอดกลั้นจนหน้าแดง เขาร้อนรนเหมือนมดบนหม้อร้อน ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี
“วางใจเถิด ข้าขุดอีกสองต้นก็จะไปแล้ว” เฟิ่งจิ่วพูดโดยไม่เงยหน้า ก่อนจะขุดยาทิพย์อายุพันปีไปอีกสองต้น จากนั้นจึงลุกขึ้นปัดมือและปัดเศษดินบนเสื้อคลุมออกอย่างพึงพอใจ
“เอาล่ะๆ ข้าไม่ขุดแล้ว เจ้าจะได้ไม่ร้องไห้ด้วยความร้อนใจ” เฟิ่งจิ่วบอกยิ้มๆ ก่อนจะตบไหล่ลูกศิษย์คนนั้น
“ท่านบรรพจารย์…ยาทิพย์อายุมากที่สุดสามต้นในนี้ถูกท่านขุดไปหมดแล้ว หากท่านอาจารย์มา ศิษย์…ศิษย์จะอธิบายกับเขาอย่างไร” ศิษย์ผู้น่าสงสารเบ้าตาแดง หน้าตาเป็นกังวล
“เจ้าบอกไปตามตรงก็พอแล้ว วางใจเถอะ อาจารย์ของเจ้าไม่ระบายอารมณ์กับเจ้าหรอก” นางยิ้มบอก ก่อนจะเดินไปหาหวันเหยียนเชียนหวา “พี่สาว พวกเราไปดูที่อื่นกันต่อเถอะ!”
“ดี พวกเราไปดูที่อื่นกันต่อ” หวันเหยียนเชียนหวายิ้มบอก ก่อนจะออกจากสวนสมุนไพร มุ่งหน้าไปที่อื่นต่อ
“ในตำหนักของผู้อาวุโสซื่อเชวียมีของล้ำค่าอยู่ไม่น้อย เจ้าอยากไปดูอีกหรือไม่” หวันเหยียนเชียนหวาถาม
“ของล้ำค่าอะไรก็สู้ยาทิพย์สามต้นนี้ไม่ได้แล้ว” เฟิ่งจิ่วหัวเราะเบาๆ “พวกเราไปดูที่ยอดเขาของมู่ซินกันเถอะ! ยอดเขาของเขามีของดีอะไรอยู่หรือไม่”
“ผู้อาวุโสมู่ซินหรือ! ที่ยอดเขาของเขาไม่มีสวนสมุนไพร แต่เขาเลี้ยงกวางวิญญาณทองม่วงไว้ สวยมากเลยล่ะ ข้าพาเจ้าไปดูก็จะรู้เอง กวางสองตัวนั้นเข้าใจภาษาคน เขาหวงแหนมันอย่าง งมาก”
เฟิ่งจิ่วได้ยินก็อึ้งไป “กวางวิญญาณทองม่วง? เป็นไปไม่ได้กระมัง นั่นเป็นกวางวิญญาณขนาดใหญ่ที่หาได้ยากมากเชียวนะ ลือกันว่ามันเป็นสัตว์วิญญาณที่กินทองกินหยกเป็นอาหาร หา ยากมาก ข้าเคยเดินทางไปในป่าลึกมานับไม่ถ้วน แต่กลับไม่เคยเห็นเงาของกวางวิญญาณทองม่วงเลยสักครั้ง”
“เป็นอย่างที่เจ้าว่าจริงๆ เพราะอย่างนี้มันถึงได้ล้ำค่ามากอย่างไรเล่า ผู้อาวุโสมู่ซินหวงแหนพวกมันมาก เจ้ายังไม่รู้ เขาลงทุนลงแรงกับกวางวิญญาณทองม่วงสองตัวนั้นไปไม่น้อย กว่า าจะเลี้ยงดูตั้งแต่ตอนยังเป็นทารกมาจนถึงตอนนี้ได้ อีกทั้งกวางวิญญาณทองม่วงสองตัวนั้นยังกินแค่ของจำพวกทองและหยกเท่านั้นอีกด้วย”
ประกายความตื่นเต้นพาดผ่านดวงตาของเฟิ่งจิ่ว “เช่นนั้นก็ต้องไปดูให้เห็นกับตาหน่อยแล้ว เจ้าตัวนี้ข้าเองก็เคยเห็นแค่ในตำราหมื่นสัตว์ร้าย ยังไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ เลย!”
หวันเหยียนเชียนหวาเม้มปากยิ้ม บอกว่า “แต่แม้เจ้าจะสนอกสนใจมากเพียงใด เดาว่าเขาคงจะตัดใจมอบกวางวิญญาณทองม่วงสองตัวนั้นให้เจ้าไม่ได้หรอก!”
“คิกๆ รอดูแล้วกัน!” นางเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ หากเป็นกวางวิญญาณทองม่วงจริงๆ อย่างไรนางก็ต้องคิดหาทางเอามาครอบครองให้ได้ อีกอย่างสมบัติล้ำค่าของนางก็มีไม่อยู่น้อย นางไม่เชื อหรอกว่าเขาจะไม่ยอมแลก
ทั้งสองมาถึงที่ยอดเขาของมู่ซิน พอมาถึงยอดเขาหลัก บรรดาลูกศิษย์พากันคารวะและขานเรียกว่าบรรพจารย์อย่างนอบน้อม ทั้งสองเดินตรงเข้าไปข้างใน ภายใต้การนำทางของหวันเหยียนเชียนห หวา ทั้งสองมาถึงจุดที่กวางวิญญาณทองม่วงถูกเลี้ยงแบบปล่อยไว้
“ดู ตรงนั้นไง เพื่อให้สามารถเลี้ยงแบบปล่อยได้ ผู้อาวุโสมู่ซินยังร่ายเขตอาคมไว้ ป้องกันไม่ให้กวางสองตัวนั้นหนีไปด้วยนะ” หวันเหยียนเชียนหวาชี้ไปข้างหน้า พลางอธิบายให้นาง ฟัง
เฟิ่งจิ่วมองไป ก่อนดวงตาทั้งสองจะเป็นประกายขึ้นมา เพียงแวบเดียวนางก็ดูออกแล้วว่านั่นคือกวางวิญญาณทองม่วงที่ล้ำค่าและหายากมากจริงๆ!
YOU MAY ALSO LIKE
